Regierungsprogramm: den Erausfuerderungen net gewuess.

2013 sinn DP, LSAP an déi Gréng zesummen ugetruede fir d’Lëtzebuerger Gesellschaft ze moderniséieren an demokratesch z’erneieren. Verschidde Reformen an dem Sënn si gelongen, wéi z.B. d’Trennung vu Kierch a Staat oder d’Aféiere vum homosexuelle Bestietnis.

Bei der Demokratiséierung ass d’Regierung awer kläglech gescheitert. D’Reform vun der Verfassung huet sie net ëmgesat a mat engem schlecht preparéierte Referendum huet sie d’Dir fir d’Wahlrecht fir auslännesch MatbiergerInnen a Jonker ab 16 Joer fir laang Zäit erëm zougeschloen.

Déi Neioplo vun DP-LSAP-Déi Gréng huet kee sou en Zil méi. D’Koalitiounsofkommes fir déi nächst 5 Joer liest sech wéi eng Opzielung vun all méiglechen Ziler a Reformen, ouni Prioriséierung, ouni roude Fuedem, ouni Plang.

Wéi eng Erausfuerderunge fir d’Zukunft?

Et wierkt esou, wéi wann d’Koalitiounsparteien sech beim Constat iwwer d’Erausfuerderungen, déi sech eisem Land an der Zukunft stellen, net eens wieren. Déi géigendeeleg Interessen, déi d’Parteie vertrieden, gi siichtbar, wann een iwwer déi puer grouss ugekënnegt Mesuren erauskuckt an erausfanne wëll, wéi

déi Lénk gesi 4 grouss Erausfuerderungen, deenen sech déi nei Regierung stelle misst:

  • Den Demokratiedefizit – Nëmmen nach eng Minoritéit vun den AwunnerInnen huet d’Wahlrecht. Dësen Defizit ass och e sozialen, wëll ëmmer manner Leit, déi hei schaffen, matentscheede kënnen. Dat selwecht trëfft zou op Locatairen, déi majoritär kee Wahlrecht hunn an awer d’Affer vun der verkorkster Logementspolitik sinn.
  • D’Schéier tëscht aarm a Räich geet rasant auserneen. Sie gëtt ugedriwwe vun der Schoul, déi sozial Ongläichheeten net méi kleng mécht, mee reproduzéiert, vun enger Lounpolitik an enger Wunnengskris, déi ëmmer méi Leit an d’Aarmut drécken, vun enger Steierpolitik, déi ëmmer méi zugonschte vun de Räichen ëmverdeelt.
  • D’ekologesch Kris: Lëtzebuerg huet en enormen ekologesche Foussofdrock, bal vu kengem Land geet esou vill Pollutioun a sou en héije Ressourcëveverbrauch aus. D’Regierung muss eng Politik maache fir dëser Verantwortung gerecht ze ginn, mee se verstoppt sech hannert der Privatwirtschaft an technologeschen Entwécklungen. Mee des Politik ass net d’Léisung, mee e groussen Deel vum Problem.
  • Oprëschtung a Konflikter: Lëtzebuerg ass ënnert de leschte Regierungen zu engem Acteur a Kricher a bewaffente Konflikter ginn, andeem mat der Oprëschtung profitabel Geschäfter gemaach ginn. Lëtzebuerg ass haut keng Stëmm méi vum Apeasement.

Demokratie: wäit hannert den Ufuerderungen.

Bei der Stäerkung vun der Demokratie wëll déi nei an all Regierung keng grouss Spréng maachen. Bis op e puer hallefhäerzeg Ukënnegunge steet wéineg Konkretes an dem Kapitel vum Accord.

D’Verfassungsreform soll endlech kommen, mee déi wichtegst Froen si vun Ufank un net méi Bestanddeel vun der Debatt, sou, dass d’Reform sech op e Facelifting vun der aler Verfassung beschränke wäert. D’Fro ob Lëtzebuerg nach en demokratesche Staat ass, wa 50% vun de Leit, déi hei wunnen a schaffen net iwwer d’Politik mat entscheede kënnen, ass ausgeklamert.

Déi nei Regierung erkennt zwar déi strukturell Schwächt vum Parlament un, mee ass net bereet dem Parlament an den Deputéierten déi Méiglechkeeten ze ginn, fir dass sie hir verfassungsméisseg Roll kënne gutt erfëllen, nämlech d’Regierung ze kontrolléieren.

Nei Regierung verdeelt Steierkaddoen a suergt net vir.

An der Steierpolitik mécht déi nei Regierung do weider wou déi al opgehalen huet. Se entzitt dem Staat an domat den AwunnerInne vum Land ëmmer méi d’finanziell Mëttelen, fir demokratesch ze decidéieren an z’investéieren.

D’Betriber sollen an Zukunft nach manner Steiere bezuelen an d’Kapital gëtt weider vill manner besteiert ewéi d’Aarbecht.

Mat dëser Politik komme mir an e geféierlechen Däiwelskrees: mat déiwe Steieren zéie mir ëmmer méi Betriber op Lëtzebuerg, wouduerch de Wuesstem weider kontrolléiert klëmmt. Wa méi wirtschaftlech Aktivitéiten zu Lëtzebuerg stattfannen, da brauche mir och méi Infrastruktur: Wunnengen, Transportmëttel, Energie, Schoulen a Crèchen. Mee wann d’Steieren dauernd erofgesat ginn, da sinn ëmmer manner Recetten an der Staatskees fir dat ze finanzéieren. D’Konsequenzen dovunner kenne mir: d’Liewensqualitéit geet erof, d’Schéier tëscht aarm a räich geet weider op.

Donieft läit doduerch och ëmmer méi Steierlaascht op de schaffende Leit, wärend Betriber a Kapital ëmmer manner zum Fonctionnement vum Staat bäidroen.

Mindestloun: D’Aarbecht gëtt weiderhin net anstänneg bezuelt!

D’Regierung proposéiert de Salariéen e puer Grimmele méi vum Kuch, mat enger Mindestlounerhéijung vun 100€ netto, réckwierkend op den 1. Januar. Vun engem richtege Fortschrëtt a punkto Ëmverdeelung tëscht Kapital an Aarbecht kann een hei net schwätzen. D‘Erhéijung vum Mindestloun soll an éischter Linn de Staat eppes kaschten, d’Patronat kënnt gutt ewech. Dat si fir d’éischt emol eng Erhéijung vum Mindestloun vun 1,1 % um 1. Januar 201. Dat ass Automatismus, eng Upassung vum Mindestloun un d’Lounentwécklung, déi all zwee Joer virgeholl gëtt. Dann eng Erhéijung vu weideren 0,9% an de Rescht soll da viraussiichtlech iwwer e Steierkredit finanzéiert ginn. Déi reell Brutto-Erhéijung bedréit also just 0,9%, circa 18€ also. An déi geplangten 100€ netto méi, sinn duerfir a Wierklechkeet just eppes méi wéi 80€ un deenen sech d’Patronat lächerlech wéineg bedeelege muss.

De Mindestloun wäert ëmmer nach ënnert der Aarmutsschwell leien an d’Leit wäerten och ëmmer nach grad esou vill a sou laang schaffe mussen. Amplaz d’Aarbechtszäit progressiv erofzesetzen an domat e moderne Geescht ze weisen, proposéiert d‘Regierung zwee weider Congésdeeg, dovun een a Form vun engem obligatoresche Feierdag. Ob d’Salariéen och wierklech vun deenen 2 Deeg méi am Joer profitéiere kënnen, hänkt vun de Gewerkschaften of an hirem Negociatiounskraaft, well des 2 Congésdeeg méi sinn net an de bestoende Kollektivverträg abegraff.

Ëffentlech Schoul geet ënner am Reformchaos.

Déi lescht Schoulreformen hunn just en décke Waasserkapp geschaaft, bestoend aus sëlleche Gremien an Organismen deenen hir Missiounen sech oft iwwerschneiden. Elo gëllt et dëse Waasserkapp un d’Schaffen ze kréien an en doropshin se evaluéieren, an der Hoffnung dat en sech bewäert. De Bildungsdësch deen dës Regierung wëll an d’Liewe ruffe fir d’Matbestëmmung bei der Schoulpolitik ze fuerderen, kënnt leider vill ze spéit. Eng richteg demokratesch Bedeelegung am Kader vun de Schoulreforme gouf et bis elo net. De gréisste Schued ass scho verursaacht ginn. Mat der Lycéesreform riskéiert eis Schoullandschaft opgespléckt ze ginn tëschent Elitten- a Masseschoulen. Mesuren déi gutt klengen ewéi d‘Diversifiéierung vun der schoulescher Offer, oder d’Upassung vun de Schoulen an hire Programmer un déi verschidden Talenter a Besoin’e vun de Schüler bedeiten tëschent de Zeilen eng Mise en concurrence vun de verschiddene Schoulen am Secondaire an ee Kompetenz orientéierten Unterrecht deen d’Schüler op Grond vun hire soziale Schwächte filtert.

An der Kontinuitéit mat de leschte Reforme scheitert d’Regierung un der Opwäertung vun der Beruffsausbildung. Amplaz op Grond vun der ekologescher Erausfuerderung déi bevirsteet dem Handwierk e neie Stellewäert ze ginn, well mer Leit brauchen déi kënne reparéieren an op ekologesch Aart a Weis Produkter schafen, stellt d’Regierung gär d’Zesummenaarbecht mat Betriber déi am wirtschaftlechen Trend vun der Digitaliséierung leien. Säit der Reform vum Stage fir d’Enseignanten aus dem Fondamental ass de Beruff esou onattraktiv ginn dat eng reegelrecht Penurie am Enseignement entstanen ass. D’Regierung huet hei weiderhi keng Verbesserungsvirschléi, mee setzt dann elo op d’Volontariat vum Schoulpersonal fir Iwwerstonnen ze leeschten am Kader vun den aide aux devoirs an de cours d’appui. Zu engem Sënneswandel fir eng sozial-gerecht an inklusiv Schoul opzebaue koum et schlussendlech net. De neie Schoulminister bleift dem alen trei.

Klimaverännerung: der Regierung feelt de Courage fir wierksam Mesuren.

déi Lénk begréissen, dass d’Regierung d’Drénglechkeet vun der Klimaverännerung erkannt huet a sech zu den Ziler am Accord vu Paräis verflicht. Sou steet am Koalitiounsofkommes, dass d’Regierung alles drusetze wëll, fir d’duerchschnëttlech Temperatur op der Äerd net iwwer de Richtwäert vun +1,5°C klammen ze loossen.

Wann déi Ausso awer eescht gemengt wier, da misst d’Regierung elo séier ufänke couragéis Mesuren z’ergräifen a virun allem eng laangfristeg Strategie op den Dësch leeën, mat verbindlechen Ziler an Echeancen, konkrete Mesuren an engem Finanzéierungsplang.

Dat feelt awer komplett am Regierungsprogramm an ob déi nei al Koalitioun wierklech bereet ass, déif gräifend politesch Entscheedungen ze treffen, ass net aus dem Text erauszeliesen, wëll alles immens flou bleift.

déi Lénk vertrieden de Standpunkt, dass Klimaschutz eng kloer a verbindlech gesetzlech Basis brauch, mat Ziler fir all Wirtschaftsberäich. Mir mengen, dass nëmme mat ëffentleche Suen iwwerhaapt Klimaschutz ka bedriwwe ginn, dee bei all de Leit ukënnt, vun all de Leit mat gestalt ka ginn. Mat Privatkapital geet dat net, wëll dat sicht nëmmen nom Profit an d’Rettung vun der Äerd ka kee Profitgeschäft sinn. Mir mengen, dass sozial Gerechtegkeet net duerch Klima- an Ëmweltpolitik (z.B. duerch Steieren) kann a Fro gestalt ginn. Dat ass och net néideg, ënnert der Bedingung, dass Staat a Gemengen dofir suergen, dass jiddereen de spannende Wee vun der ekologescher Transitioun mat ka goen, net just déi Räich a Privilegéiert.

Wat des 3 Aspekter (gesetzlech Basis, ëffentlech Investitiounen a Kontroll, sozial gerecht ekologesch Transitioun) bleift d’Ofkommes vun DP, LSAP an Déi Gréng bis op déi eng oder aner Ausnam stomm.

Logement: Déck Promoteuren an Immobilienspekulante bleiwen op Sonnesäit.

Wat d’Präisser vum Wunnen zu Lëtzebuerg ugeet, huet d’Regierung d’Seegel scho gestrach, bevir se den Hafe verlooss huet.

Déi nei Ministesch mengt, dass souwisou näischt géint déi héich Präisser um private Wunnengsmaart ka gemaach ginn. Um private Marché wunnen awer 98% vun de Leit zu Lëtzebuerg, dorënner zéngdausende Locatairen, déi also weider hiert lescht Hiem musse ginn, fir eng Wunneng ze hunn.

Fir déi Lénk ass et zwar wichteg sou séier wéi méiglech a sou vill wéi méiglech ëffentlech Locatiounswunnengen ze bauen, mee dat kann net heeschen, dass um Privatmarché d’Leit weider an de Ruin musse gedriwwe ginn.

D’Instrumenter, déi d’Regierung virschléit fir u méi Terrain’en ze kommen, fir de Gemengen sou méi Méiglechkeeten ze gi Wunnengen ze bauen, wäerten och net gräifen, wann Investoren a Promoteure weiderhi méi Geld verdénge kënnen, wann se hir Terrain’en um private Marché als Kapitalanlag halen. Soulaang d’Präisser um Privatmarché weider sou klammen, ass eng Immobilie déi sécherst a rentabelst Geldanlag zu Lëtzebuerg. Wa mam Wunnen awer weider dat déckt Geld soll verdéngt kënne ginn, wäerten déi mannste Leit an de Genoss vun enger gënschteger Wunneng kommen. An d’Gemenge wäerten och net u Bauterrain kommen.

Soumat ginn d’Virschléi vun der Regierung laanscht d’Realitéit um Wunnengsmaart an och laanscht d’Realitéit vu ville Leit, déi haut mat hirem Loun scho keng Wunneng méi bezuele kënnen. Eppes steet fest: d’Regierung wëll den décke Promoteuren an Immobilieninvestoren op alle Fall net wéi dinn.

Nach méi Oprëschtung, nach manner Fridden a Siicht.

Onmoosseg international Konflikter hunn an deene leschte Jore fir eng onverzeilech humanitär Kris gesuergt. D‘Incapacitéit vun den europäeschen Autoritéiten eng anstänneg Opnahmpolitik op d’Been ze kréien huet den Doud vun Dausende Geflüchteter aus all deene Konfliktzone verursaacht. Trotzdeem, investéiert déi lëtzebuergesch Regierung gäre weiderhin an d’Oprëschtung. Mat Militärfligeren a -satellitten huet sech d’Regierung indirekt um Krichsspill bedeelegt an dréit mat Responsabilitéit un de Schied un de Mënschen an hirer Ëmwelt déi do entstinn. D’Militärbudgete solle weiderhi klamme fir d’Fuerderunge vun der NATO kënnen ze erfëllen, och fir eng Finanzéierung vun enger europäescher Arméi kënnen ze garantéieren , déi kloer offensiv ausgeriicht ass De militäresch-industrielle Komplex dee weidergedriwwe soll ginn, a nach méi lëtzebuergesch Betriber abanne soll gëtt als lukrativ Wirtschaftsnisch opgebaut. De Militärbudget wäert fir déi nächst Jore méi héich ausfalen ewéi dee vun der Kooperatioun an der Entwécklungshëllef. Dat huet näischt méi mat Verdeedegungspolitik ze dinn.

Conclusioun : Net op der Héicht vum Enjeu

Den Accord ass e Potpourri vu verschidde Mesuren, déi alleguer eppes gemeinsam hunn: se sinn net Deel vun engem stëmmege Konzept. D’Enjeu’en, déi eist Land virun sech huet si grouss. Fir se unzegoen, brauch eng Regierung e Programm aus engem Goss, och wëll d’Froe ronderëm d’ekologesch Kris, d’sozial Ongläichheeten, d’Wunnengsnout oder d’Roll vum Staat an der Steierpolitik enk matenee verbonne sinn.

Am Ofkommes vun der Regierung tauchen des Zesummenhäng net op, Kapitelen a Mesurë widderspriechen sech deelweis, sou wéi wann d’Regierung aus lauter autonomen Eenzelkämpfer géif bestoen.

Déi eenzeg Konstant am Accord ass déi scho bal reliéis Iwwerzeegung, dass alles mat Digitaliséierung ze meeschtere wier. Dat ass natierlech praktesch. Mee et ass och geféierlech. D’Regierung street de Leit Sand an d’Aen, wann se mengt, dass mat digitale Léisungen de Kampf géint ekologesch Krise gewonne kéint ginn, dass mat der Digitaliséierung de Bildungssystem verbessert an den Zougank zu Aarbecht vereinfacht ka ginn.

An dem d’Regierung alles op technesch Léisunge reduzéiert gëtt, ass dësen Accord onpolitesch an um Enn onverantwortlech.

Lëtzebuerger Klimadag 2018 – Keine Klimastrategie in Sicht?

Die Botschaft des 1,5°C-Spezialberichts des IPCC ist unmissverständlich: Eine Begrenzung der Erderwärmung auf maximal 1,5°C ist noch möglich, doch die Chancen dafür schwinden rapide. Um das Ziel noch zu erreichen sind ganz grundlegende Veränderungen der Produktions- und Lebensweisen vonnöten, in erster Linie in den reichen Industriestaaten des Nordens. Doch Luxemburg hat bisher im Verbund mit den anderen europäischen Staaten viel zu wenig für den Klimaschutz getan. Das muss sich in der kommenden Legislaturperiode ändern. Luxemburg braucht dringend eine der Herausforderungen angepasste Klimapolitik.

Denn seit dem großen Rummel rund um die COP21 ist es in Luxemburg um die Klimapolitik sehr still geworden. Die angekündigte ökologische Steuerreform der Regierung hat sich auf Steuergeschenke für Betriebe beim Kauf von Leasingautos beschränkt. Die Reform des Agrargesetzes hat so gut wie gar keine Akzente in Richtung einer ressourcenschonenderen Landwirtschaft gesetzt, die energetische Sanierung von Wohngebäuden ist der Regierung nur ein paar Groschen wert und bei den erneuerbaren Energien hinkt Luxemburg als eines der Schlusslichter Europas weiterhin seinen Zielen hinterher. Auch im Transportwesen gab es nur punktuelle Fortschritte. Der Verkauf von fossilen Treibstoffen hat sich auf dem weiterhin viel zu hohen Niveau zwar stabilisiert, doch sind die Emissionen in diesem Sektor so gewaltig, dass nur ein rascher Kurswechsel klimapolitisch noch zu verantworten ist.

So ist es nicht überraschend, dass die Europäische Umweltagentur in ihrem kürzlich erschienenen Zwischenbericht feststellen muss, dass Luxemburg sein Klimaziel bis 2020 (-20% Treibhausgasemissionen im Vergleich zu 1990) aus eigener Kraft nicht erreichen wird.

Bis 2030 soll Luxemburg seinen Treibhausgasausstoss um 40% gegenüber 1990 reduzieren. Dies ist das Ziel, das Luxemburg im Rahmen der Lastenteilung der europäischen Klimapolitik mindestens erfüllen muss, damit das 2°C-Ziel erreichbar bleibt. Würde die europäische Klimapolitik an Hand des 1,5°C-Ziels ausgerichtet, müssten deutlich mehr Anstrengungen unternommen werden.

Doch die noch amtierende Regierung hat bisher keine Klimastrategie bis 2030 verabschiedet. Ein Strategievorschlag (national energy and climate plan – NECP) sollte eigentlich bis Ende 2018 nach Brüssel geschickt werden, damit die Pläne ab 2020 auch tatsächlich umgesetzt werden können. Doch die Regierung scheint diese Deadline verschlafen zu haben, genauso wie den partizipativen Prozess, den die EU sich eigentlich gewünscht hatte und der sich in Luxemburg auf einen einzigen Workshop im Februar 2018 beschränkte. Vor diesem Hintergrund verwundert es dann auch nicht, dass Luxemburg mit der Ausarbeitung einer langfristigen Klimastrategie noch nicht begonnen hat, während viele andere Staaten bereits über eine derartige Strategie verfügen.

déi Lénk verlangen von der nächsten Regierung, dass die neue Klimastrategie als eine der obersten Prioritäten behandelt wird. Bei den Zielsetzungen soll sich die Regierung am Abkommen von Paris orientieren und somit über die EU-Anforderungen hinausgehen, die nicht ausreichen werden, um den Klimawandel entscheidend zu bremsen.

Da es sich beim Klimaschutz um eine Herausforderung handelt, die unmittelbar bis langfristig fast sämtliche Gesellschaftsbereiche betreffen wird, fordern déi Lénk außerdem, dass die Klimapolitik gesetzlich verankert wird. Eine neue Regierung soll möglichst bald ein Gesetz auf den Weg bringen, das den Klimaschutz für alle Akteure vorausschauend planbar und verbindlich macht. Ein solches Gesetz soll gesamtwirtschaftliche und sektorielle Zwischenziele enthalten und den Rückgriff auf schädliche Schlupflöcher (Kauf von Verschmutzungsrechten usw.) verbieten.

Der Spezialbericht des IPCC macht eines ganz deutlich. Den Klimawandel kann die Menschheit nicht allein mit technischem Fortschritt stoppen. Wir brauchen tiefgreifende gesellschaftliche Veränderungen und die dafür notwendigen politischen Entscheidungen. Die nächste Regierung muss zeigen, ob sie  dieser Aufgabe gewachsen ist.

Neit Accident an der Triage Gare zu Beetebuerg: Wat ënnerhëlt de responsabele Minister?

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 83 du règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre des Transports.

Ce mardi 16 octobre, un accident ferroviaire s’est produit à la gare de triage à Bettembourg, au même endroit où s’était produit l’accident mortel du 14 février 2017 et dans le même secteur que l’accident dramatique ayant fait 6 morts à Zoufftgen, le 11 octobre 2006. Selon les informations fournies par le syndicat français Sud Rail dans un communiqué de presse datant du 22 octobre 2018 et relayé dans la presse luxembourgeoise les jours suivants, il s’agissait d’une collision entre un train de fret en direction de Woippy et des wagons de chargés de marchandises en attente de triage. Un conducteur FRET SNCF de Thionville a échappé de justesse à des blessures qui auraient pu être graves. Il s’agit là du même conducteur blessé lors de l’accident du 14 février 2017 qui s’était par ailleurs soldé par le décès d’un mécanicien des CFL. Depuis ce jour les agents de la SNCF font usage de leur droit de retrait et le droit d’alerte pour danger grave et imminent est prononcé sur le tronçon de la ligne qui mène à la gare de triage de Bettembourg. L’accident survenu mardi dernier confirme dès lors la permanence d’un danger qu’encourent le personnel de la SNCF et des CFL ainsi que les voyageurs, remis en question par le Ministre des transports dans un premier bilan tiré suite à l’accident ferroviaire du 14 février 2017. Loin d’être résolues, les questions du danger que représentent le système de sécurité de sol luxembourgeois non conforme au système européen ETCS et la circulation alternée de trains de fret et de voyageurs en gare de triage – interdite en France – se posent à nouveau. Seulement aucune communication officielle de la SNCF et des CFL n’a été émise suite à l’accident de mardi pour évoquer les raisons éventuelles de la collision.

Partant, je voudrais poser les questions suivantes à Monsieur le Ministre des Transports:

(1) Monsieur le Ministre peut-il faire officiellement part des informations dont il dispose?

(2) Monsieur le Ministre peut-il nous renseigner sur la mise en place d’une enquête élucidant les causes de l’accident du 16 octobre 2018?

(3) Sachant qu’une enquête judiciaire a été ouverte suite à l’accident de 2017, Monsieur le Ministre sait-il si l’enquête est achevée et peut-il nous faire part des résultats de cette enquête?

(4) Dans la négative, Monsieur le Ministre sera-t-il informé de la date de clôture de cette enquête et en aura-t-il les résultats à sa disposition ?

(5) Selon le syndicat Sud Rail, les CFL n’ont pas publié de document à ce jour actant la dangerosité de ce trajet, remettant constamment en cause le droit de retrait des cheminots français. Monsieur le Ministre considère-t-il qu’il n’y a pas de danger pour les usagers et les agents des chemins de fer?

(6) Contrairement à la France, le Luxembourg autorise le départ d’un train sur les voies quand des manœuvres de triage de wagons de marchandises sont effectuées, ce qui peut engendrer des dégâts bien supérieurs en cas de collision avec un train de voyageurs. Monsieur le Ministre entend-il y remédier?

(7) De manière générale, quels sont les prochains pas et mesures que Monsieur le Ministre souhaite entreprendre afin de mettre fin aux incidents répétitifs sur le réseau des CFL?

Luxtram-Direktion blockiert weiter: Kollektivvertragsverhandlungen in der Sackgasse!

Auch die letzte Verhandlungsrunde in Sachen Kollektivvertrag für die Beschäftigten von Luxtram hat gestern nach Aussage von FNCTTFEL-Landesverband und OGBL kein akzeptables Ergebnis gebracht. Die Beschäftigten fordern die konsequente Anpassung ihrer Lohn- und Arbeitsbedingungen an die des öffentlichen Dienstes und haben nun zusammen mit den Gewerkschaften beschlossen, das nationale Schlichtungsamt einzuschalten.

Die Direktion von Luxtram beharrt auf ihrer Position und ist nur zu minimalen Zugeständnissen in den brennenden Sozialfragen bereit. Einer der Knackpunkte bei den Verhandlungen bleibt die tägliche Ruhezeit von 11 Stunden gepaart mit einer Gesamtschichtdauer von 13 Stunden.

Zusammen mit der Belegschaft haben beide Verhandlungsgewerkschaften nun beschlossen das nationale Schlichtungsamt anzurufen. Dieses muss also jetzt seine Verantwortung übernehmen. Es droht ein schwieriger Balanceakt.

Bis zum Schlichterspruch herrscht Friedenspflicht. Der zuständige Ressortminister leitet üblicherweise die Schlichtung oder aber ein von ihm designierter Stellvertreter.

Falls eine Nichteinigung festgestellt wird droht Streik!

Luxemburg leistet sich eine Straßenbahn, die in allen Hinsichten wegweisend ist und versäumen es den Beschäftigten ordentliche Bedingungen zu garantieren. Gute Sozial- und Arbeitsbedingungen garantieren einen hochwertigen und sicheren Betrieb. Folglich sind die bisherigen Vorschläge der Direktion von Luxtram nicht zu akzeptieren.

Die aktuelle Regierung stellt sich in Sachen Tram ein absolutes Armutszeugnis aus.

déi Lénk erklären sich solidarisch mit der Belegschaft von Luxtram und unterstützen die Forderung nach angemessenen Löhnen und ordentlichen Arbeitsbedingungen.

Ongläichheete bekämpfe fir d’ekologesch Kris ze bewältegen.

Ce matin, déi Lénk a tenu une conférence de presse pour attirer l’attention sur un point essentiel de son programme électoral : la crise écologique et ses fondements sociaux.

Grand absent du débat politique jusqu’à présent, la crise écologique et ses conséquences pour la cohésion sociale et l’environnement, semble reléguée dans l’ombre par le faux débat sur l’identité nationale. Soucieux, de pas entrer dans cette logique nationaliste, déi Lénk propose de parler enfin des problématiques qui concernent vraiment les gens et qui, si l’on s’y attaque franchement devront amener le progrès social et la justice qui bénéficieront à notre pays et à toutes celles et ceux qui contribuent à sa richesse.

Tout d’abord, la lutte contre les inégalités sociales se pose comme une priorité pour l’écologie. La crise écologique se fonde non seulement sur ces inégalités, mais elle se trouve renforcée par ce moteur de l’inégalité sociale. Au Luxembourg, le taux de pauvreté parmi la population s’élève actuellement à 16,5%, de même qu’en 2016 le revenu des individus du premier quintille a été 13,2 fois supérieur à celui du dernier quintille contre 9,6% en 2010. Le gouffre des inégalités s’est donc nettement approfondi avec le temps.

déi Lénk planifie d’éradiquer la pauvreté et le chômage dans les années à venir. Par des mesures concrètes tels que l’employeur en dernier ressort, l’augmentation du salaire minimum jusqu’à 2381 euros en 2020, l’investissement dans la construction de logements publics abordables ou encore la mise en place du tiers payant généralisé et la gratuité universelle des transports en commun. Les plus démunis ne contribuent non seulement moins à la pollution que les riches, mais ils en paient davantage les frais. Au croisement des inégalités sociales et de la crise écologique déi Lénk identifie notamment la pauvreté énergétique, les mal-logé.e.s, la prédominance du transport individuel motorisé, la mauvaise alimentation et les problèmes de santé consécutifs. Au Luxembourg, environ 10.000 ménages n’ont pas les moyens de payer leurs fournitures énergétiques dont le montant augmente avec la vétusté du logement. Plusieurs mesures ont été élaborées par déi Lénk pour apporter à court et à long terme des améliorations et de la situation sociale particulière des habitant.e.s et de la qualité de l’environnement : la rénovation énergétique accessible à tous financée par un prêt public dont les frais à rembourser ne dépasseront pas le montant de l’énergie consommée, le prix de l’eau échelonnée en fonction de critères sociaux et écologiques, la gratuité universel et le développement des transports en commun ainsi que l’accès et la participation à la production d’aliments biologiques qui suppose une réorganisation progressive de l’agriculture et un investissement public dans la production biologique locale et régionale. En effet, l’agriculture ne représente que 0,3% du PIB luxembourgeois et 1,2 % des emplois. En revanche, elle est en grande partie responsable de la pollution des eaux et de la perte en biodiversité. Afin d’engager sa diversification et de promouvoir les productions biologiques et/ou locales respectant les critères écologiques, le gouvernement doit changer sa politique de subventionnement qui encourage la monoculture et les productions de masse.

Enfin, pour résoudre la crise écologique et réellement engager une transition écologique, il faut sérieusement revoir nos priorités politiques : Celles-ci ne se trouvent pas du côté de l’optimisation fiscale, ni du côté de l’exploitation et de la privatisation des ressources spatiale ou encore des agrandissements des réseaux routiers et de la privatisation des services publics. Pour déi Lénk, la priorité sociale accordée à l’effacement des inégalités face à la crise écologique, repose sur une mise au point de notre économie reposant sur le travail humain et la création de l’emploi à fort rendement écologique et social, notamment par l’outil de l’employeur en dernier ressort. La planification de notre économie doit être démocratique et écologique. La réussite de ce projet dépendra d’une juste répartition de la richesse et d’une réduction du temps de travail qui permet à tous et à toutes de s’impliquer davantage dans la vie politique et de laisser respirer l’environnement soumis à une surexploitation constante.

Eraus aus dem Stau. Mobilitéit verbesseren an d’Ëmwelt schounen, mam gratis ëffentlechen Transport.

An 38 Stied an Agglomeratiounen a Frankräich ass dat scho Realitéit:  un droit universel la mobilité. Hei notzen effektiv méi Leit den ëffentlechen Transport säitdeem e gratis ass.

Lëtzebuerg steet am Stau. Och den Auto bitt da kee Komfort méi. Momentan gi 55,4 % vum CO2 Ausstouss zu Lëtzebuerg vum individuellen Transport aus. Et wier also un der Zäit ëmzeklammen an den Zuch, Bus, Tram, oder op de Vëlo. Fir dëst ze erméiglechen, muss méi an den Ausbau vum ëffentlechen Transport investéiert ginn. Schinnenetzer a Buslinne musse flächendeckend a grenziwwerschreidend entwéckelt ginn, fir d’Leit och an der Peripherie ofzehuelen.

D’Gratuitéit vum ëffentlechen Transport ass méi ewéi eng sozial Mesure. Et ass en universellt Recht. D’Recht mobil ze sinn ouni mussen op en Auto ugewisen ze sinn, egal wou een hi wëll. 16,5 % vun de Leit am Land riskéieren an d’Aarmut ofzerëtschen. Den Auto ass ee Käschtepunkt a bleift ville Leit virenthalen. Dës Leit sinn op den ëffentlechen Transport ugewisen.

Eng universell Gratuitéit vum ëffentlechen Transport géing de Staat 30.000.000€ d’Joer kaschten. En Investissement dat sech rentéiert, well d’Transportbilljeen wéineg Recetten abréngen an de positiven Impakt op d’Ëmwelt an d’Gesondheet vun de Leit méi wichteg ass wéi de Käschtepunkt. 

Schon am Dezember 2017 haten déi Lénk an der Chamber de gratis ëffentlechen Transport gefuerdert (Motioun déi Lénk) . D’Motioun gouf deemols net ugeholl, obwuel an dësem Wahlkampf d’Regierungsparteien och mam gratis ëffentlechen Transport werben.

http://2018.dei-lenk.lu/

Nieft der Gratuitéit vum ëffentlechen Transport, fuerderen déi Lénk och nach:

(-) Regional Express-Verbindungen op Schinnen (Südtram, BHNS – Bus à haut niveau de service);

(-) De vereinfachten Zougang zu allen ëffentlechen Transportmëttel fir Leit mat kierperlecher a physescher Behënnerung;

(-) D’Exklusivitéit vun der ëffentlecher Gestioun vum Mobilitéitssecteur;

Luxemburg startet die Mobilitätswoche im Stau.

Am heutigen Montag, pünktlich zum Schulbeginn, startet die europäische Mobilitätswoche 2018. Wie jedes Jahr ruft die Europäische Kommission die Mitgliedstaaten und europäische Städte und Gemeinden dazu auf, Initiativen im Rahmen einer nachhaltigen Mobilität zu ergreifen.

In Luxemburg beginnt die Mobilitätswoche für viele Menschen im Stau. Diejenigen, die sich für den Zug oder den Bus entschieden haben, quetschen sich in überfüllte Wagons oder müssen sich an den Haltestellen in Geduld üben, denn auch die Busse stehen im Stau.

Obwohl viele Gemeinden im Rahmen der Mobilitätswoche Sensibilisierungsmaßnahmen im Bereich der nachhaltigen und vor allem der sanften Mobilität ergreifen und diese sicherlich in verschiedenen Fällen Früchte tragen, bedarf es tiefgreifenderer Maßnahmen, um das Verkehrschaos in den Griff zu bekommen.

Auch wenn es in den letzten Jahren einige Verbesserungen beim öffentlichen Transport gegeben hat, so bleibt auch unter der aktuellen Regierung das Auto das am meisten geförderte Fortbewegungsmittel. Die Investitionen für den Ausbau der nachhaltigen Transportinfrastrukturen sind weiterhin zu gering, um den historischen Rückstand aufzuholen, geschweige denn den Herausforderungen der Zukunft gerecht zu werden. Diese Politik ist vor dem Hintergrund wachsender Umwelt- und Klimaschäden besonders unverantwortlich, denn diese sind in Luxemburg in erster Linie auf die Benutzung fossiler Brennstoffe im Transportbereich zurückzuführen.

Umwelt- und Klimaschutz stellen uns vor große Herausforderungen. Politik kann diese nicht mit vereinzelten Maßnahmen ohne strukturelle Entscheidungen im Transportbereich bewältigen. Deshalb wollen déi Lénk:

(+) den öffentlichen Transport für alle gratis machen. Das Angebot an öffentlichen Transportmitteln muss zudem vielfältiger und den realen Bedürfnissen angepasst werden.

(+) in der Investitionspolitik dem öffentlichen Transport und der sanften Mobilität Vorfahrt geben. Die finanziellen Mittel für diese Investitionen stehen zur Verfügung, nur fließen sie weiterhin zu großen Teilen in den Straßenbau.

(+) aus dem Tanktourismus aussteigen. Eine von der Regierung in Auftrag gegebene Studie zeigt, dass die Kosten für Mensch und Natur höher sind als der finanzielle Nutzen des Tanktourismus.

http://2018.dei-lenk.lu/

ACL – tribune libre: la mobilité au cœur du débat

Tribune libre – AutoTouring : édition juin 2018

Elections législatives : la mobilité au cœur du débat

 

1) Sachant que l’automobiliste subit déjà toute une série d’impôts et de taxes, votre parti entend-il proposer d’autres taxes ou vignettes grevant la voiture individuelle ? Si oui, lesquelles ?

Les transports en commun ne sont pas encore assez développés au Luxembourg pour constituer une réelle alternative dans toutes les circonstances. Par exemple, la voiture est toujours indispensable pour beaucoup de personnes afin de se rendre au travail et dans ce sens, elle doit rester un moyen de transport abordable pour tout le monde.

Néanmoins, afin de réduire les dommages à l’environnement et à la santé publique, il convient de promouvoir les véhicules à faible niveau d’émissions et par conséquent de taxer davantage les voitures polluantes. Il nous semble également indispensable de sortir progressivement du tourisme à la pompe, étant donné que celui-ci coûte davantage à la société qu’il ne rapporte à l’Etat. Pour cela, une augmentation de la taxation sur le diesel, particulièrement dommageable pour la qualité de l’air, s’impose. Cette augmentation devra cependant être progressive et s’étaler de manière prévisible sur la durée, afin que la population puisse s’adapter aux changements.

2) Une politique de transports globale présuppose des investissements publics pour tous les modes de transport. Quelles sont vos priorités en matière d’infrastructures de transport ?

La mobilité du futur ne pourra plus être focalisée sur un seul moyen de transport, comme c’était le cas par le passé. Selon la nature et la distance des trajets, un large choix de différents moyens de transport, coordonnés entre eux de manière efficace, est donc nécessaire. Notre objectif est d’améliorer la mobilité avec moins de circulation.

La qualité de l’offre des transports en commun constitue un facteur central et pour cela il faut augmenter de manière conséquente les investissements. Entre autres, nous proposons de créer un réseau express régional public sur rail qui relie la capitale à des pôles d’échange régionaux au Luxembourg et au-delà des frontières dans les régions avoisinantes. Le transport individuel gardera toujours sa place, mais ne pourra plus être basé sur les énergies fossiles à l’avenir. 

3) En matière de sécurité routière votre parti donne-t-il la priorité à des mesures répressives ou entend-il analyser les causes des accidents en y répondant par des mesures constructives ? Quelle sera votre mesure prioritaire ?

Chaque victime de la route est une victime de trop et il convient de prendre toutes les mesures adéquates pour réduire le nombre d’accidents. La sensibilisation constante de la population est centrale, mais il est évident que des comportements à haut risque, comme la conduite sous état d’ébriété ou la vitesse excessive, doivent être sanctionnés de manière très ferme.

La mobilité pour tous: défendre le service public ferrovaire!

Depuis hier matin les cheminot(e)s français(e)s continuent leur mobilisation pour la défense du service public ferroviaire en France. Leur lutte contre la privatisation des chemins de fer, la suppression de lignes moins rentables et la destruction de leurs droits aquis s’inscrit dans un contexte européen qui nous concerne tous: en France, au Luxembourg et ailleurs en Europe.

Selon les premières indications données, près de la moitié des personnels de la SNCF s’est déclarée grêviste pour ces 3 et 4 avril. La mobilisation a ainsi pris une ampleur historique et s’annonce plus importante encore que la grève des cheminots contre le plan Juppé en 1995.

Les cheminot(e)s français(es) se battent contre la libéralisation du rail déjà entamée en 2001 au niveau européen avec le premier des quatre paquets ferroviaires adoptés jusqu’ici (le quatrième datant de 2016). Ces directives imposent aux pays européens d’ouvrir à la concurrence leurs réseaux de transport ferroviaire et de gérer les entreprises des chemins de fer selon des principes qui s’appliquent aux sociétés commerciales. En Grande-Bretagne le service ferroviaire a déjà été privatisé. Les conséquences sont catastrophiques, la ponctualité des trains s’élève à 20%, les prix des tickets de transport flambent en même temps que les salaires des cheminots baissent. Ces derniers ont démarré la lutte pour la renationalisation du rail. On se demande pourquoi la France veut à tout prix emprunter le chemin inverse.

Avec la réforme annoncée de la SNCF le gouvernement d’Emmanuel Macron tente de forcer ces mesures et de détruire ce qui reste du service public ferroviaire français. Cette offensive se fait sur le dos des personnels de la SNCF et des usagers qui seront tôt ou tard confrontés à des suppressions de lignes non rentables, à des prix toujours plus élevés et à une baisse de la qualité et de la sécurité du service.

Les effets de ces mesures se feront également sentir par les cheminots et les usagers au Luxembourg. Le réseau ferroviaire luxemborgeois est fortement interconnecté et la mobilité dans la Grande Région repose sur la coopération efficace entre les quatre pays concernés. Si demain la SNCF décidait de changer sa tarification ou de supprimer une ligne, les usagers dans la Grande Région et surtout les frontaliers en payeraient le prix, sans parler des bouleversements qu’un tel développement produirait dans le secteur du transport luxembourgeois.

La casse du service public ne s’arrête d’ailleurs pas à la frontière franco-luxembourgeoise. En effet, les travailleu(ses)rs de LuxTram S.A. se retrouvent déjà actuellement dans un statut privé, contrairement aux chauffeu(ses)rs de bus AVL et des agents de la CFL. Ils sont donc beaucoup moins bien rémunérés que leurs camarades de l’AVL, du TICE et de la CFL et se retrouvent dans des conditions de travail indécentes. déi Lénk ne demande rien d’autre que les mêmes conditions de travail pour les travailleurs du Tram dont bénéficient, à juste titre, les salarié(e)s des autres moyens de transport publics.

déi Lenk soutient la grève des cheminotes et cheminots français(es) et fait appel à une large solidarisation avec la lutte des salariées et salariés du secteur du transport en France, au Luxembourg et partout en Europe.

Communiqué de presse – Journée Internationale des Femmes 2018

Chaque année, la Journée internationale des femmes du 8 mars présente une occasion de s’intéresser à la condition féminine. Malheureusement dépolitisée depuis son institutionnalisation par l’ONU en 1977 sous l’appellation réductrice « Journée internationale de la Femme », cette journée fondée historiquement au début du 20e siècle dans le sillage des mouvements socialistes et révolutionnaires d’ouvrières et d’ouvriers en Russie, en Europe et aux Etats-Unis, est trop souvent confondu avec la Saint Valentin. Trop souvent la JIF fournit un alibi pour soulever les questions qui tombent dans l’oubli le reste de l’année, comme la précarité des femmes, l’écart de salaires entre femmes et hommes, les violences domestiques etc.

Pour déi Lénk , seulement un changement de paradigme politique pourrait mettre en place les conditions économiques, sociales et culturelles ainsi que le cadre institutionnel nécessaire pour réellement instaurer l’égalité entre femmes et hommes dans la vie professionnelle comme dans la vie domestique. La subordination des femmes se présente encore aujourd’hui sous l’aspect de l’écart des salaires et du taux d’emploi inférieur par rapport aux hommes. Elles sont plus nombreuses à travailler à temps partiel et plus nombreuses à être exposées à la précarité en tant que mères célibataires. Les femmes investissent en moyenne deux fois plus de temps dans le travail domestique que les hommes et la politique fiscale actuelle couplée à la dévalorisation du travail, incite toujours davantage les femmes que les hommes à prendre le congé parental, à rester au foyer, pour des raisons financières.

déi Lénk lie la lutte pour l’égalité entre hommes et femmes à la mise en place de politiques sociales et économiques solidaires  qui pourront durablement combattre la précarité au Luxembourg. Le catalogue de mesures que déi Lénk propose à cet effet, inclut notamment le rehaussement du salaire social minimum adapté aux coûts de la vie, un projet de loi présentant des mesures qui permettront enfin de baisser les loyers qui pèsent lourd sur le portefeuille des petits et moyens revenus. Etant donné que la mobilité est un facteur indispensable pour garantir l’autonomie des femmes, déi Lénk revendique la gratuité universelle et l’extension des transports en commun.

déi Lénk pointe aussi du doigt la pénurie de structures d’accueil pour enfants financées par l’Etat qui pousse souvent les femmes à travailler à temps partiel pour assurer la garde des enfants, ou bien à recourir aux services d’autres femmes, travailleuses domestiques et/assistantes maternelles aux statuts précaires.

A l’occasion de ce 8 mars 2018, déi Lénk témoigne de son engagement pour une société féministe et solidaire au-delà de la Journée internationale des Femmes.

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe