Bessere Bezahlung, höhere Qualität: déi Lénk wollen deutliche Nachbesserungen am Gesetzesentwurf zu den Praktika.

Der vorliegende Gesetzesentwurf zur Regelung der von Schülern, Schülerinnen und Studierenden absolvierten Praktika in Unternehmen (Stage-Gesetz) bietet den jungen Menschen weder eine ausreichende Bezahlung noch eine Eingliederung in die sozialen Sicherungssysteme. Jugendliche und junge Erwachsene riskieren somit für die Dauer ihrer Praktika und darüber hinaus unter prekären Bedingungen leben zu müssen.

Der aktuelle Gesetzesentwurf gliedert sich ein in eine Politik, die jungen Menschen vom Start weg in das Arbeitsleben vermittelt, dass ihre Arbeit keinen Wert hat. Sei es durch zu geringe Löhne, prekäre und oft befristete Verträge oder eben durch schlecht oder unbezahlte Praktika, für junge Erwachsene wird es immer schwieriger finanziell auf eigenen Füßen zu stehen und ihr Leben zu planen.

Vor diesem Hintergrund setzen sich Studierenden- und SchülerInnenorganisationen wie die UNEL für eine komplette Überarbeitung des vorliegenden Gesetzestextes ein. Im Rahmen einer kürzlich stattgefundenen Unterredung mit déi Lénk stellte die UNEL ihre wichtigsten Forderungen an das Praktikagesetz vor. Diese beinhalten u.a. eine bessere Bezahlung der Praktika, eine umfangreiche Evaluation der geleisteten Praktika und die Betreuung des Praktikanten bzw. der Praktikantin durch einen Tutor bzw. eine Tutorin.

déi Lénk unterstützen diese Forderungen, die sich allesamt positiv auf die finanzielle Absicherung der Studierenden und Auszubildenden und die Qualität der Praktika auswirken würden.

Die jüngsten Zahlen von EUROSTAT über das Armutsrisiko bei jungen arbeitenden Menschen in Luxemburg haben deutlich gemacht wie ernst die Lage ist. Für die vielen von Armut betroffenen jungen Erwachsenen kommt in Luxemburg erschwerend hinzu, dass sie weder Zugang zu dem garantierten Mindesteinkommen (REVIS) haben noch ein bezahlbares Zimmer geschweige denn eine bezahlbare Wohnung finden können.

Die neue Regierung muss diesen sozialen Notstand bekämpfen. Eine Überarbeitung des Gesetzesentwurfs zu den Praktika wäre ein erster Schritt, doch viele weitere müssen folgen.

 

20% young working poor zu Lëtzebuerg

Här President,

Viru knapps zwou Woche sinn 2 Etüde presentéiert ginn, an deene Lëtzebuerg europäesche Champion ass : déi eng ass déi vun Eurostat iwwer déi mer haut schwätzen, wou Lëtzebuerg sech hannert Rumänien op der 2. Platz befënnt, wat den Undeel vu jonke Working Poor ugeet, an déi zweet ass déi vun der grénger Fraktioun am EP, aus där ervirgeet, datt a kengem anere Land de reelle Besteierungstaux esou niddreg ass wéi zu Lëtzebuerg.

Op där enger Säit ginn déi déck Profitter an déi héich Beneficer esou niddreg besteiert wéi soss néierens, an op där anerer Säit klemmt den Aarmutsrisiko ëmmer weider – dës Kéier besonnesch siichtbar bei Jonker, déi schaffen.

Här President,

Des Etüden an déi Zuelen, déi aus hir ervirginn, sinn nët nei. Se accentuéieren awer eng Tendenz, déi mir schonns zanter Jore gesinn. Se sinn eng Fotografie vun der sozialer an ekonomescher Situatioun hei am Land : déi räich ginn ëmmer méi räich, a gläichzäiteg geet d’Zuel vun deenen, déi seriö Problemer hunn, déi zwéin Enner um Enn vum Mount zesummenzekréien, ëmmer méi grouss. Et sinn zwou Säite vun derselwechter Medail. Ween vun Aarmut schwätzt muss och vu Räichtum schwätzen.

Elo ass vu menge Virriedner vill probéiert ginn, dës Zuelen ze relativéieren, speziell an dëser Debatt natierlech déi iwwer d’Jugendaarmut. Mee wéi der et och dréint a kéiert, egal wéi eng Indicateure mer huelen, fir den Aarmutsrisiko versichen ze moossen, se weisen alleguerten an eng traureg Richtung : no uewen.

Wann all 5. jonken tëschent 18 a 24, dee schafft – wuelverstanen: deen eng Aarbecht huet! – riskéiert an d’Aarmut ofzerutschen, dann hu mer e seriöe Problem am Land vum Nation Branding a Space Mining. Da si mer matzen an enger Tendenz, déi ëmmer manner Jonke glafhaft Perspektive bitt, fir en éierbart Liewen ze féieren. Oder besser ausgedréckt: fir e gerechten Undeel ze kréien, un deem Räichtum, deen an eisem Land geschaaft gëtt.

Ech kann an deene puer Minutte just resuméiert eenzel Aspekter oppicken:

  • Aarbechtsverhältnisser si besonnesch fir Jonker an deene leschten 10-15 Joer ëmmer méi prekär ginn: onbezuelte Stagen, prekär Beschäftegungsmesurë si fir vill Jonker schonn zum bal klasseschen Astig an d’Beruffsliewe ginn, bezuelt ganz dacks kaum iwwer Mindestloun-Niveau.
  • E Mindestloun, dee wéi mer wëssen, selwer net duergeet fir « dezent » ze liewen, dorunner ännert déi versprachen Erhéijung vun 0,9% och kaum eppes.
  • Eise Sozialsystem ass immens graff gesponnen, besonnesch an där Alterskategorie vun 18-24 iwwer déi mer hei schwätzen. Well et si grad sinn, deenen et onméiglech ass op sozialpolitesch Instrumenter wéi de REVIS zeréckzegräifen. Mer wousste scho beim RMG, datt ronn 90% vu de Beneficiairë Leit sinn, déi schaffen. Also och genee an déi Kategorie fale vun deene mer schwätzen. Wann mär als Lénk och schonns kritiséiert, datt och de REVIS net duergeet, esou muss een hei gesinn, datt grad Jugendlecher, déi schaffe mol net Méiglechkeet hunn, an den zweiwelhafte Genoss vun deenen Instrumenter ze kommen. An anere Wierder: fir Jonker vun 18-24, déi schaffe gëtt et kee Rettungsnetz…. bei deene verseet eise Sozialsystem carrement. Dat eenzegt wat hinne bleift ass de Wee op den Office social vun hirer Gemeng, wou mer wëssen, dass dat vu Gemeng zu Gemeng ganz staark variéiere kann.

Här President,

Wann een iwwer Aarmutsrisiko bei Jonke schwätzt, da misst een natierlech och nach iwwer de Logement schwätzen, iwwer déi quasi Onméiglechkeet déi héich Loyeren ze bezuelen an unzefänken op eegene Féiss ze stoen. Aner Wunnforme musse brauchen och en anere legale Kader…

Et misst een awer natierlech och iwwer eisen Educatiounssystem schwätzen, deen déi sozial Ënnerscheeder verdéift, amplaz se ze nivelléieren. Iwwer d’Formation professionelle, déi nach ëmmer net anstänneg funktionéiert. Eng Gesamtvisioun fir d’Ausbildung vun de Jonken, der Zukunft vun eisem Land, gëtt et net. Am Jugendpakt vun der Regierung, grad ewéi an de verschiddene Schoulreform Gesetzer vun de leschte 5 Joer, klengt ëmmer erëm ee ganz utilitaristeschen Aspekt vun der Educatioun eraus: Jonk Leit esou ausbilden dat se dem Aarbechtsmaart, beschtefalls dem digitaliséierten Aarbechtsmaart entspriechen. An dobäi berout d’Entwécklung vum Aarbechtsmaart op politeschen Decisiounen. Zil vum Jugendpakt ass et och Jonk Leit méi a participativ Prozesser a politesch Decisiounen anzebannen. Mee wéi kënne Jonker iwwer hir Zukunft matbestëmmen, wann se vu vir eran duerch wirtschaftlech Interessie verbaut ass, déi hinnen net zu Gonschte kommen, sief et bei der Ausbildung, de Beruffsperspektiven, der Aarbechtsorganisatioun, de Léin an natierlech dem Logement?!

Uberiséierung zu Lëtzebuerg? Fonctionnement vun neier Taxiapp werft eng Rei Froen op.

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 83 du règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre du Travail.

En date du 17 janvier une plateforme en ligne de réservations et de mise en relation entre chauffeurs professionnels de Taxi et utilisateurs a été lancée. Sur le site internet de la société qui est à l’origine de la plateforme, il est précisé que la plateforme fonctionnerait « (…) plus ou moins comme Uber » avec comme seule différence que la plateforme en question travaillerait « (…) uniquement avec des conducteurs professionnels de taxi locaux et des compagnies de taxis luxembourgeoises ».[1] En effet, pour pouvoir exercer le métier de conducteur de taxi au Luxembourg, il faut disposer d’une carte de conducteur de taxis délivrée par le Service des Taxis du Ministère du Développement durable et des Infrastructures (MDDI).

Malgré ce critère d’éligibilité limitant l’accès à cette plateforme aux chauffeurs disposant d’une carte de conducteur de taxi, le fonctionnement de la plateforme soulève certaines questions en relation avec le droit du travail. Ainsi, selon des informations parues dans la presse, les chauffeurs devront céder entre 5 et 10% du revenu généré par course réservée via la plateforme à la société qui en est le propriétaire. Ce sont donc bien les chauffeurs de taxi qui génèrent le revenu de la société en question sans que cette dernière ne verse des salaires ou des cotisations sociales pour le compte des chauffeurs.

Dans un arrêt portant sur le statut des coursiers en France, la Cour de cassation française a jugé le 28 novembre qu’il existerait bel et bien un lien juridique entre ces derniers et les plateformes de livraison. La Cour a jugé que les coursiers ne pouvaient pas, au regard du droit français, être considérés comme des travailleurs indépendants, mais qu’ils sont des salariés avec les droits correspondants. Même si la situation des coursiers en France n’est pas tout à fait pareille à celle des conducteurs de taxi au Luxembourg, on pourrait arguer qu’il existe bien un lien de subordination entre la plateforme de réservations de taxi et les conducteurs. Dans son arrêt, la Cour de cassation française s’est appuyée sur un élément pour acter l’existence d’un lien de subordination qui s’applique également à la première plateforme de réservations de taxi désormais active au Luxembourg. De fait, les coursiers français, concernés par l’arrêt, étaient dotés « d’un système de géolocalisation permettant le suivi en temps réel par la société de la position du coursier et la comptabilisation du nombre total de kilomètres parcourus par celui-ci »[2], ce qui reviendrait à un contrôle de l’exécution de travail par les coursiers. La plateforme de réservations de taxi fonctionne de la même façon. Sur le site de la société, il est indiqué que l’application « (…) vous propose de chercher le taxi le plus proche de votre situation. L’application vous indique combien de temps vous devrez attendre une fois celui-ci commandé. »[3]

Partant et eu égard de l’accord de coalition qui met l’accent sur la lutte « (…) contre le recours à des statuts de « faux indépendants » qui ne bénéficient d’aucune protection et peuvent contribuer à des situations de concurrence déloyale »[4], je voudrais poser les questions suivantes à Monsieur le Ministre du Travail :

1 ) Monsieur le Ministre, n’est-il pas d’avis que le fonctionnement de la plateforme pourrait créer un lien de subordination entre cette dernière et les conducteurs de taxi ?

2 ) Monsieur le Ministre a-t-il pris connaissance de l’arrêt de la Cour de cassation française du 28 novembre ? Dans l’affirmative, est-il d’avis que le raisonnement de la Cour peut également être appliqué au regard du droit luxembourgeois ?

3 ) Monsieur le Ministre n’est-il pas d’avis que l’essor de ce type de plateformes en ligne pourrait favoriser le travail indépendant fictif ?

4 ) Dans l’affirmative, Monsieur le Ministre envisage-t-il des mesures visant à lutter contre les abus éventuels et à protéger les travailleurs et travailleuses ?

Avec mes salutations respectueuses,

Marc Baum                                        

Député

[1] https://bit.ly/2TmOIGD

[2] https://www.courdecassation.fr/jurisprudence_2/chambre_sociale_576/1737_28_40778.html

[3] https://bit.ly/2TmOIGD

[4] https://gouvernement.lu/dam-assets/documents/actualites/2018/12-decembre/Accord-de-coalition-2018-2023.pdf p. 154

Pour plus d’informations autour de l’auto-entrepreneuriat et l’uberisation des services, jetez un oeil à cette conférence avec Sarah Abdelnour, sociologue, organisée par déi Lénk en mai 2018:

De politesche Stamminee – KONTERBONT – Thema „Télétravail – Homeoffice“

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

(-) D’Schaffe vun doheem gëtt en ëmmer méi wichtegt Thema. Wéi steet Är Partei zum Télétravail?

D’Schaffe vun doheem ass en zweeschneidegt Schwäert:

Engersäits kann et eng positiv Flexibiliséierung am Interessi vum Salarié sinn, deen den (ëmmer méi laangen) Trajet op d’Aarbecht spuert, respektiv et him generell besser erméiglecht Aarbecht a Privatliewen openeen ofzestëmmen.

Op där anerer Säit kann dës Flexibiliséierung jee no Handhabung awer och zu sengen Ongonschten ausgeluecht ginn an zu enger gréisserer Aarbechtsbelaaschtung féieren, andeems z.B. net déi geschafften Aarbechtszäit gekuckt an ugerechent gëtt, mee réng d’Resultat vun der Aarbecht. Eng weider Gefor läit am Verloscht vum soziale Lien mat den Aarbechtskollegen an de méigleche Schwieregkeete fir Salariéë fir sech kollektiv gewerkschaftlech ze organiséieren.

Nawell ass den Télétravail mëttlerweil eng Realitéit an duerch en interprofessionellen Accord tëscht Gewerkschaften a Patronat vun 2006 och rechtlech garantéiert. Als déi Lénk si mer duerfir, dat d’Reglementatioun vum Télétravail iwwerschafft gëtt a Richtung vun enger Vereinfachung am Interessi vum Salarié.

(-) Kann d’Politik den Télétravail fërderen a wat wieren déi konkret Mesuren?

Den Télétravail spillt sech an engem Kader of, deen d‘Politik maassgeeblech mat definéiert. Net nëmmen de Code du Travail spillt hei eng Roll, mee och europäesch Texter zur Sozialversécherung a bilateral Ofkommesse mat eisen Nopeschlänner am Beräich vun de  Steieren. Besonnesch bei Frontaliere – déi ëmmerhi bal d’Halschent vun de Salariéen hei am Land ausmaachen – ginn et am Moment eng ganz Rëtsch Restriktiounen: esou däerf e Grenzgänger no europäeschem Reglement net méi wéi 25% vu senger Aarbechtszäit a sengem Residenzland schaffen, soss fält hien ënner d’Sozialgesetzgebung vun deem Land a verléiert domadder sozial Rechter zu Lëtzebuerg. Och bei der Fiskalitéit ginn et Reegelen, déi d’Zuel vun den Deeg begrenzen, déi en Grenzgänger doheem schaffen däerf, ouni an deem Land Akommessteiere bezuelen ze mussen.

Wann een zu Lëtzebuerg vun “Télétravail fërderen” schwätzt, da geet et meeschtens ëm en vereinfachten Zougang zum Télétravail an engem komplizéierten europäeschen Ëmfeld.

(-) Wéi muss den Télétravail duerch de „Code de travail” reglementéiert ginn oder ass dat, ärer Meenung no, net néideg?

Als déi Lénk menge mer, datt den Télétravail éischter duerch Kollektivverträg soll gereegelt ginn. Mee et brauch eiser Meenung no awer och en méi kloren gesetzleche Kader am Code du Travail. Dëst gëllt besonnesch wat d’Recht op Onereechbarkeet ugeet. Dëst ass net nëmme mee besonnesch fir Leit, déi vun doheem aus schaffe wichteg, well d’Recht op Deconnectioun eigentlech eréischt d’Grondlag ass, fir d’Recht op Privatliewen och an der Realitéit ëmzesetzen

 

Just 100€ méi: de Mindestloun bleift en Hongerloun.

Ëm wat geet et?

Mat dësem Gesetz gëtt de soziale Mindestloun (SSM) op den 1. Januar 2019 em 1,1% erhéicht. Dat entsprécht 22€ de Mount. De Mindestloun gëtt all zwee Joer evaluéiert fir ze kucken, a wéifern en un déi allgemeng Lounentwécklung zu Lëtzebuerg muss ugepasst ginn. Dëst ass säit de 70er Joren iwwer Gesetz sou festgeluecht.

Wat ass wichteg?

Des Mindestloun-Erhéijung berout also op engem gesetzlechen Automatismus a gëtt all zwee Joer gemaach.

Des Kéier fënnt des Upassung awer an engem anere Kontext statt. D’Regierung huet nämlech eng 100€ Netto Erhéijung vum Mindestloun decidéiert. Geplangt ass des Erhéijung an 3 Schrëtt:

(1) 1,1% Erhéijung vum Mindestloun op den 1. Januar 2019 (dëst Gesetz)

(2) 0,9% Erhéijung vum Mindestloun am Joer 2019

(3) Steierlech Entlaaschtung fir Leit, déi de Mindestloun verdéngen

Des 3 Mesurë sollen dann op eng Erhéijung vum Mindestloun em netto 100€ erauslafen.

Wat soen déi Lénk?

Mir si fir des Erhéijung an ënnerstëtzen och d’Mesurë fir den Netto-Mindestloun em 100€ eropzesetzen. Allerdéngs hu mir awer eng Rei Kritiken un d’Adresse vun der Regierung:

(1) 100€ netto méi, geet bei wäitem net duer, fir dass Leit mam Mindestloun anstänneg kënne liewen. Mat 100€ méi läit den Netto ëmmer nach e gutt Stéck ënnert de budget de référence vum STATEC an och just ganz knapps iwwer der Aarmutsgrenz. Déi Lénk hunn dofir och eng méi däitlech Erhéijung em 400€ gefuerdert. Mir sti weiderhin hannert dëser Fuerderung.

(2) Circa 2/3 vun der Erhéijung sollen iwwer e Steierkredit bezuelt ginn. Et ass duerchaus richteg, wann de Minister seet, dass et de Leit egal ass, wou d’Suen hierkommen. De Problem ass awer, dass d’Patronat gutt ewechkënnt an ënnert dem Stréch déi aner Leit, déi fir e Loun musse schaffe goen, d’Mindestlounerhéijung indirekt finanzéieren. Mir erënneren drun, dass haut schonn 2/3 vun de Steierrecette vum Staat vu Leit bezuelt ginn, déi schaffe ginn wärend och hei Betriber an décke Fortune vill manner besteiert ginn. Et handelt sech also em eng Ëmverdeelung tëscht de Leit déi schaffen, wärend Betriber an déck Fortunen d’office aus der Solidaritéit ausgeklammert sinn a kee Beitrag leeschte mussen.

(3) D’Regierung mécht de Geck mat de Leit, wann se een Deel vun der grouss annoncéierter Mindestloun-Erhéijung schonn iwwer e Gesetz ofwéckelt, dat souwisou all zwee Joer zu enger Upassung vum Mindestloun féiert. Och wann déi 100€ Erhéijung net duergeet, sinn déi Lénk awer dofir agetrueden, dass déi 100€ eréischt no der Erhéijung op den 1. Januar sollte berechent ginn.

Mir hunn d’Gesetz gestëmmt, wëll et dofir suergt, dass de Mindestloun mat der allgemenger Lounentwécklung ka mathalen a wëll et fir d’Leit mam Mindestloun eng Verbesserung ass. Eng vill ze kleng, mee et ass awer eng. Eis kritesch Haltung zu der Approche vun der Regierung hale mir awer oprecht. 1 vu 7 Persounen, déi zu Lëtzebuerg schafft, lieft trotz dëser Aarbecht an Aarmut. Dofir muss de Mindestloun onbedéngt  méi däitlech eropgesat ginn. 100€ Netto gi bei wäitem net duer.

D’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn HEI ze fannen.

De selwechten Dag gouf och de REVIS em 1,1% erhéicht.

 

 

Regierungsprogramm: den Erausfuerderungen net gewuess.

2013 sinn DP, LSAP an déi Gréng zesummen ugetruede fir d’Lëtzebuerger Gesellschaft ze moderniséieren an demokratesch z’erneieren. Verschidde Reformen an dem Sënn si gelongen, wéi z.B. d’Trennung vu Kierch a Staat oder d’Aféiere vum homosexuelle Bestietnis.

Bei der Demokratiséierung ass d’Regierung awer kläglech gescheitert. D’Reform vun der Verfassung huet sie net ëmgesat a mat engem schlecht preparéierte Referendum huet sie d’Dir fir d’Wahlrecht fir auslännesch MatbiergerInnen a Jonker ab 16 Joer fir laang Zäit erëm zougeschloen.

Déi Neioplo vun DP-LSAP-Déi Gréng huet kee sou en Zil méi. D’Koalitiounsofkommes fir déi nächst 5 Joer liest sech wéi eng Opzielung vun all méiglechen Ziler a Reformen, ouni Prioriséierung, ouni roude Fuedem, ouni Plang.

Wéi eng Erausfuerderunge fir d’Zukunft?

Et wierkt esou, wéi wann d’Koalitiounsparteien sech beim Constat iwwer d’Erausfuerderungen, déi sech eisem Land an der Zukunft stellen, net eens wieren. Déi géigendeeleg Interessen, déi d’Parteie vertrieden, gi siichtbar, wann een iwwer déi puer grouss ugekënnegt Mesuren erauskuckt an erausfanne wëll, wéi

déi Lénk gesi 4 grouss Erausfuerderungen, deenen sech déi nei Regierung stelle misst:

  • Den Demokratiedefizit – Nëmmen nach eng Minoritéit vun den AwunnerInnen huet d’Wahlrecht. Dësen Defizit ass och e sozialen, wëll ëmmer manner Leit, déi hei schaffen, matentscheede kënnen. Dat selwecht trëfft zou op Locatairen, déi majoritär kee Wahlrecht hunn an awer d’Affer vun der verkorkster Logementspolitik sinn.
  • D’Schéier tëscht aarm a Räich geet rasant auserneen. Sie gëtt ugedriwwe vun der Schoul, déi sozial Ongläichheeten net méi kleng mécht, mee reproduzéiert, vun enger Lounpolitik an enger Wunnengskris, déi ëmmer méi Leit an d’Aarmut drécken, vun enger Steierpolitik, déi ëmmer méi zugonschte vun de Räichen ëmverdeelt.
  • D’ekologesch Kris: Lëtzebuerg huet en enormen ekologesche Foussofdrock, bal vu kengem Land geet esou vill Pollutioun a sou en héije Ressourcëveverbrauch aus. D’Regierung muss eng Politik maache fir dëser Verantwortung gerecht ze ginn, mee se verstoppt sech hannert der Privatwirtschaft an technologeschen Entwécklungen. Mee des Politik ass net d’Léisung, mee e groussen Deel vum Problem.
  • Oprëschtung a Konflikter: Lëtzebuerg ass ënnert de leschte Regierungen zu engem Acteur a Kricher a bewaffente Konflikter ginn, andeem mat der Oprëschtung profitabel Geschäfter gemaach ginn. Lëtzebuerg ass haut keng Stëmm méi vum Apeasement.

Demokratie: wäit hannert den Ufuerderungen.

Bei der Stäerkung vun der Demokratie wëll déi nei an all Regierung keng grouss Spréng maachen. Bis op e puer hallefhäerzeg Ukënnegunge steet wéineg Konkretes an dem Kapitel vum Accord.

D’Verfassungsreform soll endlech kommen, mee déi wichtegst Froen si vun Ufank un net méi Bestanddeel vun der Debatt, sou, dass d’Reform sech op e Facelifting vun der aler Verfassung beschränke wäert. D’Fro ob Lëtzebuerg nach en demokratesche Staat ass, wa 50% vun de Leit, déi hei wunnen a schaffen net iwwer d’Politik mat entscheede kënnen, ass ausgeklamert.

Déi nei Regierung erkennt zwar déi strukturell Schwächt vum Parlament un, mee ass net bereet dem Parlament an den Deputéierten déi Méiglechkeeten ze ginn, fir dass sie hir verfassungsméisseg Roll kënne gutt erfëllen, nämlech d’Regierung ze kontrolléieren.

Nei Regierung verdeelt Steierkaddoen a suergt net vir.

An der Steierpolitik mécht déi nei Regierung do weider wou déi al opgehalen huet. Se entzitt dem Staat an domat den AwunnerInne vum Land ëmmer méi d’finanziell Mëttelen, fir demokratesch ze decidéieren an z’investéieren.

D’Betriber sollen an Zukunft nach manner Steiere bezuelen an d’Kapital gëtt weider vill manner besteiert ewéi d’Aarbecht.

Mat dëser Politik komme mir an e geféierlechen Däiwelskrees: mat déiwe Steieren zéie mir ëmmer méi Betriber op Lëtzebuerg, wouduerch de Wuesstem weider kontrolléiert klëmmt. Wa méi wirtschaftlech Aktivitéiten zu Lëtzebuerg stattfannen, da brauche mir och méi Infrastruktur: Wunnengen, Transportmëttel, Energie, Schoulen a Crèchen. Mee wann d’Steieren dauernd erofgesat ginn, da sinn ëmmer manner Recetten an der Staatskees fir dat ze finanzéieren. D’Konsequenzen dovunner kenne mir: d’Liewensqualitéit geet erof, d’Schéier tëscht aarm a räich geet weider op.

Donieft läit doduerch och ëmmer méi Steierlaascht op de schaffende Leit, wärend Betriber a Kapital ëmmer manner zum Fonctionnement vum Staat bäidroen.

Mindestloun: D’Aarbecht gëtt weiderhin net anstänneg bezuelt!

D’Regierung proposéiert de Salariéen e puer Grimmele méi vum Kuch, mat enger Mindestlounerhéijung vun 100€ netto, réckwierkend op den 1. Januar. Vun engem richtege Fortschrëtt a punkto Ëmverdeelung tëscht Kapital an Aarbecht kann een hei net schwätzen. D‘Erhéijung vum Mindestloun soll an éischter Linn de Staat eppes kaschten, d’Patronat kënnt gutt ewech. Dat si fir d’éischt emol eng Erhéijung vum Mindestloun vun 1,1 % um 1. Januar 201. Dat ass Automatismus, eng Upassung vum Mindestloun un d’Lounentwécklung, déi all zwee Joer virgeholl gëtt. Dann eng Erhéijung vu weideren 0,9% an de Rescht soll da viraussiichtlech iwwer e Steierkredit finanzéiert ginn. Déi reell Brutto-Erhéijung bedréit also just 0,9%, circa 18€ also. An déi geplangten 100€ netto méi, sinn duerfir a Wierklechkeet just eppes méi wéi 80€ un deenen sech d’Patronat lächerlech wéineg bedeelege muss.

De Mindestloun wäert ëmmer nach ënnert der Aarmutsschwell leien an d’Leit wäerten och ëmmer nach grad esou vill a sou laang schaffe mussen. Amplaz d’Aarbechtszäit progressiv erofzesetzen an domat e moderne Geescht ze weisen, proposéiert d‘Regierung zwee weider Congésdeeg, dovun een a Form vun engem obligatoresche Feierdag. Ob d’Salariéen och wierklech vun deenen 2 Deeg méi am Joer profitéiere kënnen, hänkt vun de Gewerkschaften of an hirem Negociatiounskraaft, well des 2 Congésdeeg méi sinn net an de bestoende Kollektivverträg abegraff.

Ëffentlech Schoul geet ënner am Reformchaos.

Déi lescht Schoulreformen hunn just en décke Waasserkapp geschaaft, bestoend aus sëlleche Gremien an Organismen deenen hir Missiounen sech oft iwwerschneiden. Elo gëllt et dëse Waasserkapp un d’Schaffen ze kréien an en doropshin se evaluéieren, an der Hoffnung dat en sech bewäert. De Bildungsdësch deen dës Regierung wëll an d’Liewe ruffe fir d’Matbestëmmung bei der Schoulpolitik ze fuerderen, kënnt leider vill ze spéit. Eng richteg demokratesch Bedeelegung am Kader vun de Schoulreforme gouf et bis elo net. De gréisste Schued ass scho verursaacht ginn. Mat der Lycéesreform riskéiert eis Schoullandschaft opgespléckt ze ginn tëschent Elitten- a Masseschoulen. Mesuren déi gutt klengen ewéi d‘Diversifiéierung vun der schoulescher Offer, oder d’Upassung vun de Schoulen an hire Programmer un déi verschidden Talenter a Besoin’e vun de Schüler bedeiten tëschent de Zeilen eng Mise en concurrence vun de verschiddene Schoulen am Secondaire an ee Kompetenz orientéierten Unterrecht deen d’Schüler op Grond vun hire soziale Schwächte filtert.

An der Kontinuitéit mat de leschte Reforme scheitert d’Regierung un der Opwäertung vun der Beruffsausbildung. Amplaz op Grond vun der ekologescher Erausfuerderung déi bevirsteet dem Handwierk e neie Stellewäert ze ginn, well mer Leit brauchen déi kënne reparéieren an op ekologesch Aart a Weis Produkter schafen, stellt d’Regierung gär d’Zesummenaarbecht mat Betriber déi am wirtschaftlechen Trend vun der Digitaliséierung leien. Säit der Reform vum Stage fir d’Enseignanten aus dem Fondamental ass de Beruff esou onattraktiv ginn dat eng reegelrecht Penurie am Enseignement entstanen ass. D’Regierung huet hei weiderhi keng Verbesserungsvirschléi, mee setzt dann elo op d’Volontariat vum Schoulpersonal fir Iwwerstonnen ze leeschten am Kader vun den aide aux devoirs an de cours d’appui. Zu engem Sënneswandel fir eng sozial-gerecht an inklusiv Schoul opzebaue koum et schlussendlech net. De neie Schoulminister bleift dem alen trei.

Klimaverännerung: der Regierung feelt de Courage fir wierksam Mesuren.

déi Lénk begréissen, dass d’Regierung d’Drénglechkeet vun der Klimaverännerung erkannt huet a sech zu den Ziler am Accord vu Paräis verflicht. Sou steet am Koalitiounsofkommes, dass d’Regierung alles drusetze wëll, fir d’duerchschnëttlech Temperatur op der Äerd net iwwer de Richtwäert vun +1,5°C klammen ze loossen.

Wann déi Ausso awer eescht gemengt wier, da misst d’Regierung elo séier ufänke couragéis Mesuren z’ergräifen a virun allem eng laangfristeg Strategie op den Dësch leeën, mat verbindlechen Ziler an Echeancen, konkrete Mesuren an engem Finanzéierungsplang.

Dat feelt awer komplett am Regierungsprogramm an ob déi nei al Koalitioun wierklech bereet ass, déif gräifend politesch Entscheedungen ze treffen, ass net aus dem Text erauszeliesen, wëll alles immens flou bleift.

déi Lénk vertrieden de Standpunkt, dass Klimaschutz eng kloer a verbindlech gesetzlech Basis brauch, mat Ziler fir all Wirtschaftsberäich. Mir mengen, dass nëmme mat ëffentleche Suen iwwerhaapt Klimaschutz ka bedriwwe ginn, dee bei all de Leit ukënnt, vun all de Leit mat gestalt ka ginn. Mat Privatkapital geet dat net, wëll dat sicht nëmmen nom Profit an d’Rettung vun der Äerd ka kee Profitgeschäft sinn. Mir mengen, dass sozial Gerechtegkeet net duerch Klima- an Ëmweltpolitik (z.B. duerch Steieren) kann a Fro gestalt ginn. Dat ass och net néideg, ënnert der Bedingung, dass Staat a Gemengen dofir suergen, dass jiddereen de spannende Wee vun der ekologescher Transitioun mat ka goen, net just déi Räich a Privilegéiert.

Wat des 3 Aspekter (gesetzlech Basis, ëffentlech Investitiounen a Kontroll, sozial gerecht ekologesch Transitioun) bleift d’Ofkommes vun DP, LSAP an Déi Gréng bis op déi eng oder aner Ausnam stomm.

Logement: Déck Promoteuren an Immobilienspekulante bleiwen op Sonnesäit.

Wat d’Präisser vum Wunnen zu Lëtzebuerg ugeet, huet d’Regierung d’Seegel scho gestrach, bevir se den Hafe verlooss huet.

Déi nei Ministesch mengt, dass souwisou näischt géint déi héich Präisser um private Wunnengsmaart ka gemaach ginn. Um private Marché wunnen awer 98% vun de Leit zu Lëtzebuerg, dorënner zéngdausende Locatairen, déi also weider hiert lescht Hiem musse ginn, fir eng Wunneng ze hunn.

Fir déi Lénk ass et zwar wichteg sou séier wéi méiglech a sou vill wéi méiglech ëffentlech Locatiounswunnengen ze bauen, mee dat kann net heeschen, dass um Privatmarché d’Leit weider an de Ruin musse gedriwwe ginn.

D’Instrumenter, déi d’Regierung virschléit fir u méi Terrain’en ze kommen, fir de Gemengen sou méi Méiglechkeeten ze gi Wunnengen ze bauen, wäerten och net gräifen, wann Investoren a Promoteure weiderhi méi Geld verdénge kënnen, wann se hir Terrain’en um private Marché als Kapitalanlag halen. Soulaang d’Präisser um Privatmarché weider sou klammen, ass eng Immobilie déi sécherst a rentabelst Geldanlag zu Lëtzebuerg. Wa mam Wunnen awer weider dat déckt Geld soll verdéngt kënne ginn, wäerten déi mannste Leit an de Genoss vun enger gënschteger Wunneng kommen. An d’Gemenge wäerten och net u Bauterrain kommen.

Soumat ginn d’Virschléi vun der Regierung laanscht d’Realitéit um Wunnengsmaart an och laanscht d’Realitéit vu ville Leit, déi haut mat hirem Loun scho keng Wunneng méi bezuele kënnen. Eppes steet fest: d’Regierung wëll den décke Promoteuren an Immobilieninvestoren op alle Fall net wéi dinn.

Nach méi Oprëschtung, nach manner Fridden a Siicht.

Onmoosseg international Konflikter hunn an deene leschte Jore fir eng onverzeilech humanitär Kris gesuergt. D‘Incapacitéit vun den europäeschen Autoritéiten eng anstänneg Opnahmpolitik op d’Been ze kréien huet den Doud vun Dausende Geflüchteter aus all deene Konfliktzone verursaacht. Trotzdeem, investéiert déi lëtzebuergesch Regierung gäre weiderhin an d’Oprëschtung. Mat Militärfligeren a -satellitten huet sech d’Regierung indirekt um Krichsspill bedeelegt an dréit mat Responsabilitéit un de Schied un de Mënschen an hirer Ëmwelt déi do entstinn. D’Militärbudgete solle weiderhi klamme fir d’Fuerderunge vun der NATO kënnen ze erfëllen, och fir eng Finanzéierung vun enger europäescher Arméi kënnen ze garantéieren , déi kloer offensiv ausgeriicht ass De militäresch-industrielle Komplex dee weidergedriwwe soll ginn, a nach méi lëtzebuergesch Betriber abanne soll gëtt als lukrativ Wirtschaftsnisch opgebaut. De Militärbudget wäert fir déi nächst Jore méi héich ausfalen ewéi dee vun der Kooperatioun an der Entwécklungshëllef. Dat huet näischt méi mat Verdeedegungspolitik ze dinn.

Conclusioun : Net op der Héicht vum Enjeu

Den Accord ass e Potpourri vu verschidde Mesuren, déi alleguer eppes gemeinsam hunn: se sinn net Deel vun engem stëmmege Konzept. D’Enjeu’en, déi eist Land virun sech huet si grouss. Fir se unzegoen, brauch eng Regierung e Programm aus engem Goss, och wëll d’Froe ronderëm d’ekologesch Kris, d’sozial Ongläichheeten, d’Wunnengsnout oder d’Roll vum Staat an der Steierpolitik enk matenee verbonne sinn.

Am Ofkommes vun der Regierung tauchen des Zesummenhäng net op, Kapitelen a Mesurë widderspriechen sech deelweis, sou wéi wann d’Regierung aus lauter autonomen Eenzelkämpfer géif bestoen.

Déi eenzeg Konstant am Accord ass déi scho bal reliéis Iwwerzeegung, dass alles mat Digitaliséierung ze meeschtere wier. Dat ass natierlech praktesch. Mee et ass och geféierlech. D’Regierung street de Leit Sand an d’Aen, wann se mengt, dass mat digitale Léisungen de Kampf géint ekologesch Krise gewonne kéint ginn, dass mat der Digitaliséierung de Bildungssystem verbessert an den Zougank zu Aarbecht vereinfacht ka ginn.

An dem d’Regierung alles op technesch Léisunge reduzéiert gëtt, ass dësen Accord onpolitesch an um Enn onverantwortlech.

Question urgente relative au conflit social à la BCEE

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 84 du Règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire urgente suivante à Monsieur le Ministre de la Fonction publique et de la Réforme administrative.

Depuis la réforme de la fonction publique adoptée par la Chambre des Députés en 2015, les agents de la Banque et Caisse d’Epargne de l’Etat (BCEE), représentés par l’Association du Personnel de la BCEE (APBCEE – CGFP), demandent à ce que les textes de loi et réglements afférant à cette réforme leur soient appliqués, étant donné qu’ils sont employés par un établissement public.

Toutefois, la direction de cet établissement n’aurait pas fait preuve de diligence particulière.

Dernièrement, les résultats des discussions menées dans le cadre de la procédure de médiation n’ont pas apporté satisfaction aux agents et à leur organisation représentative, si bien qu’ils ont appelé à un piquet de manifestation le mardi, 27 novembre et n’excluent pas le recours à la grève.

Je me permets de vous rappeler les revendications principales de l’APBCEE, que vous n’êtes évidemment pas sans connaître, et qui auraient dû être transposées conformément à la réforme statutaire de 2015:

– instauration de nouveaux critères en matière d’avancements dans le niveau supérieur dans toutes les carrières;

– les majorations d’échelons pour postes à responsabilités;

– la fonctionnarisation des agents travaillant depuis plus de 15 ans à la BCEE;

– l’adaptation du statut des agents de la BCEE;

Partant, je voudrais vous poser les questions suivantes:

1) Estimez-vous que les revendications de l’APBCCE sont conformes à la réforme de 2015? Dans le cas contraire, sur quels points y aurait-il des divergences?

2) Le règlement grand-ducal du 16 octobre 1993 fixant les conditions générales des agents de la BCEE stipule que les agents de la BCEE « ont un statut de droit public assimilé à celui des employés de l’Etat » déployé dans son article 1er (« Dispositions générales ») de manière analogique aux articles concernant, entre autres, l’affectation, les devoirs des fonctionnaires, l’incompatibilité, la rémunération, les congés, la protection du fonctionnaire, le droit d’association et de représentation du personnel, la cessation définitive des fonctions, les traitements de base, la bonification d’ancienneté, l’avancement en traitement, l’allocation de famille, les allocations familiales, l’adaptation au coût de la vie, les échéances, les frais de route.

Il semble que vous et la représentation des salariés ayez des divergences d’interprétation dudit réglement. Sur quels points le règlement grand-ducal ne serait-il pas suffisamment clair et empêcherait la transposition de la loi réformée relative à la fonction publique de 2015 aux agents de la BCEE?

3) La médiation ayant abouti à un échec, comptez-vous donner satisfaction aux revendications des agents de la BCEE?

Avec mes salutations respectueuses,

David Wagner

Député

Question parlementaire: A quand des salaires corrects pour les salarié(e)s de Luxtram?

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 84 du règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre du Développement durable et des Infrastructures.

Comme vous le savez, les négocations entre la direction de Luxtram S.A. et la délégation des salariés, soutenue par l’OGBL et la FNCTTFEL, se déroulent sur fond de désaccords profonds.

Cette semaine, les syndicats ont rejeté les propositions de la direction qui se borne à quelques améliorations salariales modestes mais refuse de remettre en cause les conditions de travail.

Selon les syndicats, l’amplitude de travail s’étend à 13 heures journalières (donc 11 heures de repos). Ils prennent pour exemple un plan de roulement commençant à 09 heures 18 et se terminant à 21 heures 50, soit plus de 12 heures et demie. Toujours selon ces syndicats, cette amplitude de travail aurait déjà été à l’origine de quelques arrêts de travail.

Les syndicats demandent un traitement similaire aux traitement des agents des CFL, tant au niveau des grilles de salaires que des conditions de travail.

Face à l’échec des négociations, celles-ci se poursuivront au sein de la procédure de conciliation. La perspective d’une grève n’est plus à écarter.

Néanmoins, étant donné que l’actionnariat de Luxtram S.A. se compose d’un tiers d’actions de la Ville de Luxembourg et de deux tiers de l’Etat, les syndicats ont appelé les dirigeants politiques de la ville et l’Etat à prendre les responsabilités que leur statut d’actionnaire leur permet.

Dans ce sens, je voudrais vous poser les questions suivantes:

(1) Pensez-vous que les grilles de salaires et les conditions de travail telles qu’elles se présentent actuellement sont satisfaisantes pour les salariés de Luxtram S.A.?

(2) Envisagez-vous de donner suite aux revendications des salariés de Luxtram S.A. et de prendre vos responsabilités politiques à travers vos représentants au sein du conseil d’administration de Luxtram S.A. ?

(3) Ne pensez-vous pas que le surmenage découlant des amplitudes de travail possibles ne constituent pas un danger tant pour les salariés que les usagers du tram?

 

32 Stonnewoch bis 2030. Manner schaffen heescht besser Liewen.

« Stell der vir du schaffs als Caissière an engem Supermarché zu Foetz. Du brauchs all Dag eng gutt Stonn fir op d’Aarbecht. Knapps ukomm, muss du direkt an den Asaz, Regaler araume vu 7h bis 9h. Dono geet et dann an d’Kees fir d’Stousszäiten. Bis d‘Mëttespaus scanns du mechanesch Artikelen, frees no Client’skaarten, sees wéi vill et kascht. Zäit fir Gespréich mat de Client’en hues du net. Du sëtz dauernd schlecht, häls dech net gutt. Dofir deet de Réck dir och all Dag wéi. Deng ganz Aarbecht ass op d’Sekonn genee chronometréiert. Du dierfs d’Kadenz net briechen, soss kënns de aus dem Rhythmus an et staut an denger Kees. Sou geet dat all Dag vun der Woch an och well Sonndes, wëll elo ass all Sonndeg op. Du schaffs 40 Stonnen sou intensiv dat’s de d’Gefill hues däi Liewen op der Schaff ze verbréngen. Um Wee fir heem fänkt et schonn un däischter ze ginn. Däin Dag ass gelaf. »

D’Produktivitéit ass zu Lëtzebuerg iwwer déi lescht Joer enorm geklommen. Mir hunn di héchsten Aarbechtsproduktivitéit an Europa. Gläichzäiteg ass awer och de Gewënn vun den Entreprisë geklommen ouni dat d’Salairen déi selwecht Evolutioun matgemaach hunn. Dobäi kënnt nach, dass d’Besteierung vun den Entreprisen an eisem Land déi niddregst an der Europäescher Unioun ass. Et bleift also genuch Sputt. D’Entreprisë lafen och net fort wann se ee Stéck méi vum Kuch mussen ofginn un d’Salariat.

Wat ass d’Zil vun der Aarbechtszäitverkierzung?

Manner laang schaffe stäerkt d’Effikassitéit op der Aarbecht. Dat fuerdert weiderhin d‘Produktivitéit an de Gewënn deen dobäi entsteet gëtt méi gerecht verdeelt, souwuel wat d’Salairë betrëfft (de Salaire fir eng geschaffte Stonn geet erop), ewéi a Punkto Liewensqualitéit. De Produktivitéitsgewënn ass domat verstäerkt ze Gonschte vum Salariat a fléisst net just an d’Täsche vun den Aktionären.

Eng Aarbechtszäitverkierzung bënnt d’Aarbechtszäit an d‘Produktioun un ekologesch Kritären. Et geet net drëms méi ze produzéiere fir de Profit a fir d’Rentabilitéit, mee ëm d’Nohaltegkeet. Eng Aarbechtszäitverkierzung steet also och fir eng aner Aart a Weis ze produzéieren: Manner Ressourcëveverbrauch, manner Verbëtz, méi Qualitéit manner Quantitéit.

Manner schaffen heescht anescht schaffen an anescht wirtschaften. Manner schaffen heescht besser liewen.

Wat ass den Effekt vun der Aarbechtszäitverkierzung op d’Liewe vun de Leit?

Leit déi schaffe kënnen endlech méi Zäit mat Famill a Frënn verbréngen. Méi Zäit kréie fir nieft der Aarbecht produktiv ze sinn an domat och zum gemeinsame Wuelstand bäidroen. D’Aarbechtszäitverkierzung huet och e positiven Impakt op d’Gesondheet, well manner Produktivitéitsdrock entsteet an domat och manner Stress, manner Aarbechtskrankheeten, méi Sécherheet a Matbestëmmung op der Aarbecht. Si erméiglecht d’Erhuelung an d‘Stäerkung vun der Aarbechtskraaft. Dat bedeit manner Frais’e fir d’Krankekeess, a méi Nohaltegkeet bei der Finanzéierung vun de Renten (fir Aarbecht ass op laang Dauer gesuergt).

Wéi gëtt se ëmgesat?

Progressiv. Fir d’éischt mat der Aféierung vun enger 6. Congéswoch ab 2019.

Dono mat engem Kadergesetz, dat am Dialog mat de Gewerkschaften an den Entreprisen zu stane kënnt a jee no Secteur ugëtt wéi genee eng progressiv Reduzéierung vun der Aarbechtszäit kann ëmgesat ginn. Dat Gesetz gesäit och fir reegelméisseg eng Bilanz ze zéie fir och punktuell Upassunge méiglech ze maachen.

Aner Mëttel ewéi Zäitspuerkonten droen och hiren Deel zu méi Zäitwuelstand bäi. Am ëffentleche Secteur ginn Zäitspuerkonten elo scho genotzt fir op fräiwëlleger Basis zäitweis kënne mat der Aarbechtszäit erofzegoen doduerch dat een iwwert eng aner Period méi laang schafft. Déi gespuerten Zäit kann och fir Familljecongé genotzt ginn, wann een zum Beispill muss mam Kand bei den Dokter. déi Lénk wëllen dëse System och am private Secteur aféieren, fir de Salarié’en méi Flexibilitéit a Matbestëmmung bei der Andeelung vun der Aarbechtszäit ze erméiglechen.

Bis 2030 soll kee méi ewéi 40 Stonnen d’Woch musse schaffen, also 32 Stonne plus maximal 8 Iwwerstonnen. All Iwwerstonn gëtt voll besteiert a cotiséiert. Fir kleng- a mëttel Betriber soll en finanziellen Hëllefspak opgestallt ginn, fir dofir ze suergen, dass bei den Aarbechtsplazen an an der Pai näischt verluer geet.

D’Aarbechtszäitverkierzung belaascht also net onmoosseg d‘Patronat a ruinéiert dowéinst och d’Wirtschaft net. Si mécht net datt Leit manner verdénge wëll se manner schaffen. Si mécht och net datt Leit musse méi an a méi kuerzer Zäit schaffen op Drock vum Patron an den Aktionären. Dofir ginn et Gewerkschaften, Kadergesetzer a politesch Vertrieder déi sech fir d’Salarié‘en asetzen. Et ass un der Politik d’Reegele vun der Wirtschaft ze schreiwen a net ëmgekéiert.

Luxtram-Direktion blockiert weiter: Kollektivvertragsverhandlungen in der Sackgasse!

Auch die letzte Verhandlungsrunde in Sachen Kollektivvertrag für die Beschäftigten von Luxtram hat gestern nach Aussage von FNCTTFEL-Landesverband und OGBL kein akzeptables Ergebnis gebracht. Die Beschäftigten fordern die konsequente Anpassung ihrer Lohn- und Arbeitsbedingungen an die des öffentlichen Dienstes und haben nun zusammen mit den Gewerkschaften beschlossen, das nationale Schlichtungsamt einzuschalten.

Die Direktion von Luxtram beharrt auf ihrer Position und ist nur zu minimalen Zugeständnissen in den brennenden Sozialfragen bereit. Einer der Knackpunkte bei den Verhandlungen bleibt die tägliche Ruhezeit von 11 Stunden gepaart mit einer Gesamtschichtdauer von 13 Stunden.

Zusammen mit der Belegschaft haben beide Verhandlungsgewerkschaften nun beschlossen das nationale Schlichtungsamt anzurufen. Dieses muss also jetzt seine Verantwortung übernehmen. Es droht ein schwieriger Balanceakt.

Bis zum Schlichterspruch herrscht Friedenspflicht. Der zuständige Ressortminister leitet üblicherweise die Schlichtung oder aber ein von ihm designierter Stellvertreter.

Falls eine Nichteinigung festgestellt wird droht Streik!

Luxemburg leistet sich eine Straßenbahn, die in allen Hinsichten wegweisend ist und versäumen es den Beschäftigten ordentliche Bedingungen zu garantieren. Gute Sozial- und Arbeitsbedingungen garantieren einen hochwertigen und sicheren Betrieb. Folglich sind die bisherigen Vorschläge der Direktion von Luxtram nicht zu akzeptieren.

Die aktuelle Regierung stellt sich in Sachen Tram ein absolutes Armutszeugnis aus.

déi Lénk erklären sich solidarisch mit der Belegschaft von Luxtram und unterstützen die Forderung nach angemessenen Löhnen und ordentlichen Arbeitsbedingungen.

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe