COP21: Den „historesche Moment“ vu Paräis geet nach laang net duer!

Tribune libre RTL Radio/Radio 100,7

No 2 Verhandlungswochen ass d‘ Klimakonferenz zu Paräis, d’Cop21, de Samschdeg Owend op en Enn gangen. Politiker vun der ganzer Welt hunn sech géigesäiteg gefeiert a schwätze vun engem „historesche Moment“ an der Klimapolitik. An, effektiv, op den éischte Bléck gesäit et aus, wéi wann d‘ Deleguéiert zu Paräis dat hikritt hätten, wat kee sech virdru getraut huet, ze hoffen: 195 Länner hunn sech ob en deels  verbindlechen Accord geeenegt, deen d‘ Gefore vum Klimawandel erkennt an zum Zil huet, dass d‘ Äerderwäermung net em méi wéi 2 Grad par rapport zu vir-industriellen Zäiten klëmmt. Mä d‘ Euphorie ass just zum Deel berechtegt. Wie mengt, d‘ Cop21 wier dee Schratt gewierscht, deen de Klimawandel ophällt, deen iert sech. D‘ Contrainten, déi sech déi eenzel Länner fräiwëlleg operluet hunn, ginn nämlech bei Wäitem net duer, fir déi Ziler ze erreechen, déi am Accord stinn. Déi momentan festgehale Bäitreeg vun den eenzelne Länner wäerten zu enger Äerderwäermung vun 3 bis 4 Grad féieren, also wäit iwwer der gefuerderter Limite fir irreversibel a katastrophal Konsequenzen ze verhënneren.

Doniewt ass och de Problem vun der  Finanzéierung net geléist. D‘ Industrielänner, déi déi bescht finanziell, technologesch an infrastrukturell Kapazitéiten hunn, fir sech dem Klimawandel entgéint ze stellen a gläichzäiteg déi gréisst historesch Verantwortung droen, hunn sech verpflicht, eng finanziell Ennerstëtzung fir d‘ Entwécklungslänner vun 100 Milliarden Dollar am Joer zur Verfügung ze stellen. Dëst geet bei Wäitem net duer wann ee bedenkt dass et déi äermste Länner sinn, déi di geréngste Schold um Klimawandel droen an awer am Stäerksten dorënner ze leiden hunn. Fir sie geet et em d’Iwwerliewen. Schon elo si Millioune Mënsche vun Iwwerschwemmungen an extremer Drechenheet bedrot. Des Länner brauchen also net nëmme finanziell Ënnerstëtzung fir sech op eng ëmweltfrëndlech Manéier weider ze entwéckelen, mä op éischter Linn fir sech virun de Konsequenzen vum Klimawandel ze schützen, déi si elo scho spieren. Et schéngt, wéi wann d‘ Industrielänner, virop d‘ EU an d’USA sech dëser, hierer, enormer Responsabilitéit net bewosst wieren, oder sech hier wëssentlech géingen entzéihen.

Dat weist sech och un hieren Aktiounen. Well während déi eng Délégatioun zu Paräis iwwer Klimaschutz diskutéiert, verhandelt déi aner monter weider iwwer Ofkomme wéi TTIP, déi katastrophal Konsequenzen fir d‘ Emwelt kënne mat sech zéihen. Dat wierkt allerdings just op den éischte Bléck widdersprechlech, voire schizophren. Well och op de Klimakonferenzen spillt d‘ Privatwirtschaft ëmmer méi eng grouss Roll, d‘ COP21 gouf zu engem groussen Deel mat private Gelder finanzéiert an déi involvéiert Entreprisen erhoffe sech mat Sécherheet eng Géigeleeschtung fir des Investitioun.

Den „historesche Moment“ vu Paräis geet also nach laang net duer fir de Klimawandel ze stoppen. Dat wierklecht Emdenken léisst nach op sech woarden.

Umwelt schützen, Fracking verbieten.

Aus Brüssel sind gestern sehr beunruhigende Entscheidungen durchgesickert, die erhebliche Auswirkungen auf die Umwelt und die Lebensqualität der Menschen in Europa haben werden.

Berichten zufolge will die Europäische Kommission auf die Einführung verbindlicher Umweltbestimmungen für die Erdgas- und Erdölförderung mit Tiefbohrungen, das sogenannte Fracking, verzichten. Diese Technik der Gas- und Ölgewinnung, die in verschiedenen europäischen Ländern bereits angewendet wird, ist aber höchst umstritten. Umweltorganisationen setzen sich seit langem für ein Verbot des Fracking ein, da es das Grund- und Trinkwasser mit gefährlichen Chemikalien verunreinigt und somit ganze Landstriche unbewohnbar und landwirtschaftlich unbrauchbar macht. In den USA, wo Fracking seit Jahren im großen Stil betrieben wird, ist dieses Szenario bereits Realität: Vergiftetes Trinkwasser und schlechte Luftqualität haben viele Menschen krank gemacht. In Teilen des Landes haben die Bohrungen die Lebensgrundlagen der Menschen und der Tierwelt zerstört.

In Luxemburg wurde das Fracking vor etwas mehr als einem Jahr zum Thema nachdem einer der leidenschaftlichsten Anhänger dieser Technik, der LSAP-Europaabgeordnete Robert Goebbels, sie für die Gewinnung möglicher Schiefergasvorkommen im Landessüden ins Gespräch brachte.

In Anbetracht der Entscheidung der Kommission und der Gefahren, die von diesen Tiefbohrungen ausgehen, fordern déi Lénk die Regierung auf es unseren französischen Nachbarn nach zu machen und das Fracking in Luxemburg gesetzlich zu verbieten, um so etwaigen Experimenten und Suchbohrungen gleich eine klare Absage zu erteilen.

(Mitgeteilt von déi Lénk)

Federatioun Liewensmëttel Ouni Gentechnik [FRAGE]

Reaktion von déi Lénk auf die Bitte der Federatioun Liewensmëttel Ouni Gentechnik sich zur Frage der Gentechnik in Luxemburg zu äussern.

déi Lénk a intégré dans son programme électoral la revendication d’une interdiction générale d’aliments génétiquement modifiés et s’est toujours investi en faveur d’une agriculture sans OGM. En plus déi Lénk soutient dans son programme l’interdiction de brevets sur les semences et s’engage pour une agriculture durable.
déi Lénk soutient donc les 3 points énoncés dans votre lettre et continuera de se battre pour l’objectif « sans OGM » au Luxembourg, dans la Grande Région, en Europe et au-delà.

Bei diesem Ping-Pong-Spiel machen wir nicht mit.

Der Abgeordnete Serge Urbany (déi Lénk) zur Sondersitzung „Wickreng-Léiweng ».

Virun engem Mount hun CSV an LSAP eng Enquêtekommissioun an der Chamber ofgeleent.

Gläichzäiteg huet Regirung eng Enquête préliminaire duerch de Parquet veranlasst.

Si ass den 13.Juni hei vum Premier annoncéiert gin.

Si ass dee selwechten Daag vum Parquet ugefaange gin.

Si ass a Rekordzäit gemeet gin.

A si léist Froen opstoen. Et kann een dat ganzt net op d’Behaptung reduzéiren, hei ging « Ausso géint Ausso » stoen. Et get Indizien am Dossier dass eng Drohkuliss bestanen huet. Hei ass net weider recherchéiert gin. Et gouf keng Konfrontatioun vun Aussoen oder vun Zeien. Zeien hu net ënner Eed ausgesot.

Dat hei ass en zimlech iwwelt Pingpongs-Spill:

-D’Regirung schéckt de Ball bei de Parquet obschon se weess dass an enger enquête préliminaire alles op fräiwëlliger Basis an ouni Eed geschitt.

-An da kënnt de Ball zréck, well de Parquet e Minister net ukloe kann. D’Chamber déi all Moyenen geholl kritt huet, selwer eng politesch Enquête ze maachen, soll elo eng penal Enquête ratifizéiren, déi iwwer de Knéi gebrach ass.

Dat Spill maache mär net hei mat.

D’Chamber léisst sech dobäi an hirer Presidentekonferenz, an deër déi Lénk net vertratt ass, exklusiv vum Parquet beroden, wat jo en Organ vun der Justiz ass deen awer och e gewësse Lien mat der Regirung huet.

Den institutionnelle Problem läit hei bei der iwerméisseger Roll vun der Regirung vis-à-vis vun der Justiz (iwer de Parquet) a vis-à-vis vun der Chamber (andeems se hir eng commission d’enquête refuséiert huet).

Den institutionelle Problem läit net dodran dass d’Chamber e Minister ukloe kann. D’Chamber ass souverän a kontrolléiert d’Regirung. Dofir huet se och d’Enquête-Recht. Do läit déi Resolutioun falsch.

Et kann een sech berechtigterweis froen: Wéi wire mer dann anescht hei eraus komm?
Mee ebe just well d’Chamber en Enquête-Recht huet, wat eléischt virun engem Joer moderniséiert gin ass, hätt se d’Méiglechkeet gehat hei direkt selwer eng Enquête ze maachen.

Esou eng Kommissioun ermëttelt à charge et à décharge. Si ermëttelt kontradiktoresch nom Code d‘Instruction criminelle, sou wéi en Untersuchungsriichter. Si huet domat d’Recht och Ministeren ënner Eed ze verhéiren a Perquisitiounen a Saisien ze maachen, och an de Regirungsbüroen.

Ech wëll emol ganz naiv d’Fro stellen:

Hätten déi implizéiert Ministeren net esouguer Intérêt drun, vun esou enger Kommissioun wäissgewäsch ze gin? A net no deër heiter entwürdigener Prozedur, virun allem fir d’Parlament entwürdigener Prozedur.

Elo werte wuel d’Virwërf trotz der Resolutioun bestoe bleiwen. Op dat am Intressi vun denen implizéierte Ministeren ass, weess ech net.

Ech war virun engem Mount däitlech géint eng penal Untersuchung, well déi sech just op déi angeblech Menacen vun engem Minister bezitt, wou et effektiv ganz schwéier ass, dat nozeweisen.

déi Lénk geet et em aner, vill méi wesentlech Froen:

Wou sin d’Grenzen a Konfliktlinnen wann de Staat engersäits als Vertrieder vum allgemengen Intressi, als Gardien vun de Legislatiounen iwer Emweltschutz a Landesplanung handele muss, an anerersäIts sech als exklusive Partner vun eesäitege Privatintressen behëllt?

Wann den Här Rollinger zum Här Juncker seet, seng Gespréicher mam Här Krecké wire wéi ënner Geschaftsleit verlaf, da werft dat dach Froen op.

Am Avis juridique vu Me Turk get en Auteur zitéiert, dee seet dass déi nei Form vu Kollaboratioun vum Staat mat private Promoteuren, fir eigentléch öffentléch Aufgaben ze erfëllen, wéi e Fussballstadium, noutgedrongenerweis zu Opacitéit, d.h. Verdunkelung, a Personaliséirung féiren.

Et ass op deem Hannergronn wou déi Lénk den dossier Wickréng-Léiweng gesin.
Do ka nëmmen eng Enquête-Kommissioun Opschloss gin, déi och politesch kann enquêtéiren a net nëmme strikt penal. Wann op deem Hannergronn e Minister och nach géint de Code pénal soll verstouss hun, an sech dat am Verlaf vun enger enquête parlementaire sollt ergin, déi mer weider fuederen, dann ass dat eng Décisioun fir méi spéit ze huelen.

Ech huelen aus Protest géint déi Aart a Weis wéi hei d’Parlament violéiert get net Deel um Vote vun deër Resolutioun vun der Majoritéit an engem gudden Deel vun der Opposition – ausser esou eng Enquête-Kommissioun get elo direkt agesat.

Erklärung von Serge Urbany, Abgeordneter déi Lénk, zum Fall Wickreng-Léiweng

Die Präsidentenkonferenz der Abgeordnetenkammer, im Beisein von Oberstaatsanwalt Roby Biver und im Ausschluss der politischen Gruppierungen ADR und déi Lénk, hat heute morgen beschlossen, die Abgeordnetenkammer für nächsten Mittwoch zu einer Sondersitzung einzuberufen, mit der offensichtlichen Absicht, den ehemaligen Minister Jeannot Krecké von den Vorwürfen der Erpressung weißzuwaschen, ohne dass damit die Klagen des Letzteren gegen seine Widersache vom Tisch wären.

Wir werden uns Anfang nächster Woche eingehender mit der vorgerichtlichen Untersuchung befassen, ich möchte aber jetzt schon festhalten:

– Wenn laut einer 150 Jahre alten Übergangsbestimmung der Verfassung das Anklageprivileg in Ermangelung eines entsprechenden Gesetzes bei der Abgeordnetenkammer liegen sollte (wobei allerdings unklar ist, ob das auch auf einen ehemaligen Minister zutrifft), so muss man sich die Frage stellen, weshalb dann in Rekordeile die Polizei einen Bericht erstellen konnte, offenbar auf Anfrage, zumindest aber mit der Zustimmung des Justizministers?

– Weshalb konnte Premierminister Juncker kurz vor der Eröffnung der polizeilichen Voruntersuchung noch den Hauptzeugen Rollinger zu sich bestellen und sozusagen selber „verhören“, um dann als „Zeuge“ hierzu auszusagen?

– Und, in der gleichen Vermischung der Exekutiv- und Justizgewalt:
Wieso kann ein Vertreter der dritten Gewalt an Entscheidungen der Abgeordnetenkammer teilnehmen, die die einzuschlagende Prozedur in dieser rechtlich mehr als unsicheren Prozedur vorbestimmen, d.h. die eilige Zusammenrufung des Kammerplenums nach Abschluss der Kammersession 2011-2012?

Ich möchte betonen, dass ich mich noch vor kurzem in der Kammerdebatte gegen eine „Penalisierung“ der Sache Wickreng-Léiweng ausgesprochen hatte und mich der Forderung nach einer parlamentarischen Enquêtekommission angeschlossen hatte. Es muss betont werden, dass das Parlament im Rahmen dieser Prozedur das Recht gehabt hätte, Zeugen unter Eid aussagen zu lassen und die Herausgabe sämtlicher Akten zu erzwingen, während die Polizei hier, aufgrund der freiwilligen Beteiligung aller Zeugen, auch der „verhörten“ Minister Juncker, Krecké oder Halsdorf, ermittelt hat.

Nachdem die Mehrheitsparteien damals dem Parlament sein souveränes Enquête-Recht abgesprochen und es gewissermassen an die Justiz delegiert hatten, sollen die Abgeordneten jetzt Staatsanwalt in einer offensichtlich vor allem politisch gelagerten Affäre spielen!

Wir werden nächste Woche auf die Angelegenheit zurückkommen, die grundsätzliche Fragen des Umgangs der Regierungsmehrheit mit dem Rechtsstaat aufwirft.

13.7.2012
Serge Urbany

L’intervention de notre député Serge Urbany dans le débat sur les projets commerciaux de Livange et Wickrange

Le 13 juin 2012 a eu lieu à la Chambre des Députés le débat sur les projets commerciaux de Livange et de Wickrange. Voici l’intervention du député de déi Lénk, Serge Urbany:

view video on chd.lu

Den Avis juridique vu Me Florence Turk werft bei deser Debatt eng ganz Partie vu wichtege Froen op a get Äntwerten drop, déi fir d’Regirung onbequem sin.

An dem Sënn ass d’DP ze félicitéiren, den Avis an Optrag gin ze hun.

Den Avis juridique zitéiert ugangs en Auteur iwer d’ »montages contractuels complexes » tëschent Staat a privaten ékonomeschen Akteuren:

« Il ne fait aucun doute que dans de nombreuses hypothèses la décision d’avoir recours à un montage complexe procède de la volonté délibérée des parties contractantes d’esquiver, d’échapper à certaines règles », z.B. déi Gesetzer , déi méi Transparenz am Emgank mat den öffentléche Mëttele verlaangen, a mengt esouguer :

« En ce sens, montage complexe pourrait sous-entendre opacité et personnalisation des rapports contractuels. »

Déi Wiirkung gesäit een hei däitlech.

An do si mer beim Kär vum Problem, den desen Avis juridique fräileet:

De Bau vun engem nationale Fussballstadion, dee jo sans aucun doute am intérêt public geschitt, ass

– entweder als e service public unzegesin deen un e privaten Akteur delegéiert get;

-oder als e PPP (Public-Privat-Partnership) wou sech Staat a private Promoteur d’Käschten deelen.

A béide Fäll hätt d’Regirung d’Obligatioun gehat, wéi den Avis noweist, esouwuel vis-à-vis vun der Öffentléchkeet, wéi vun der Chamber, wéi – wann ee wëll an der Logik Privat-Staat bleiwen – vis-à-vis vun anere potentiellen Ubidder transparent an offen ze handelen.

Déi Informatiounspflicht betrëfft iwrijens och – muss een derbäi soen – déi spéider Notzungsbedingungen vum private Stadion fir Sportveräiner.

Domat get d’Argumentatioun vun der Regirung widderluecht, dass et sech beim Projet em e reng privat finanzéierte Projet handelt, deen d’Regirung fräi wir fir z’ënnerstëtzen, ouni irgend engem Rechenschaft ofzeleën an ouni öffentléch an transparent firzegoen.

Ech wëll méch net hei mat dem Anektotenhaften am Dossier Léiwéng befaassen.

Ech ka méch och net mat der Logik u séch vun esou engem Projet vu private Promoteuren befaassen, dee jo – wéi hei gesot gin ass – aus engem Gromperestéck eng Goldmine mécht. Den Här Fayot verweist op auslännesch Beispiller, ech weess net watfir Oligarchen en domat mengt … dee vu Charkiw?

Mee wat mir als déi Lénk op jidde Fall verlaangen, dat ass en Inventaire an eng Veröffentléchung vun allen Accorden déi d’Regirung mat private Promoteure getraff huet an aner Piècen déi de prêt ou de loin den Intérêt public betreffen.

Mer ënnerstëtzen dobäi och d’Asetzung vun enger Commission d’enquête déi als eenzeg kann der Chamber, als eigentléche Souverän hei am Land, d’Moyene gin, déi Texter ze kréien an och méiglech Zeien ënner Eed ze héiren.

Et handelt sech hei offensichtléch net em eng Regirungskris, mee em eng demokratesch Kris vis-à-vis vun der Exekutivgewalt.

Ech maachen hei keng Virwërf déi de penalen Aspekt behandelen, ech hu keng Beweiser.

Déi penal Fro get hei bewosst dramatiséiert.

Penal Plainten a Géigeplainten huelen awer der Chamber d’Souveränitéit ewech.

Wann et dozou kënnt, hun déi d’Verantwortung déi di Commission d’enquête ofleenen.

(Eleng dat geschwatent Wuert gëlt)

Ban de Gasperich: malgré une médaille d’or, trop de questions restent sur la table

Depuis des années, les résidents de Gasperich essaient d’empêcher l’urbanisation du ban de Gasperich, dont le masterplan a été récompensé récemment par une société privée, la  Deutsche Gesellschaft für Nachhaltiges Bauen. Ils  craignent un accroissement des nuisances, notamment dues à un surplus du trafic routier. En effet le collège échevinal compte drainer quelques 20.000 salariés dans ce coin entre l’échangeur de la croix de Gasperich et le quartier résidentiel.

déi Lénk soutient les résidents. Cependant, nous ne nous opposons pas à accueillir ici un centre de prévention, un lycée ou des habitations, qui manquent cruellement à la Ville. Cependant, considérant qu’une surface de 500 000 m2 est prévue pour l’installation de bureaux, déi Lénk estime que le projet actuel est un contre-sens au vu des exigences écologiques du plan d’aménagement du territoire (IGV): d’ailleurs, sur les friches industrielles du sud du pays, l’Etat investit déjà des sommes colossales pour attirer des entreprises dans un projet qui bat de l’aile.

Les nuisances affectent également les résidents des communes avoisinantes et notamment de Hespérange. Les autorités n’ont pas jugé nécessaire de faire des études sur l’impact environnemental et territorial, malgré l’envergure du projet. Déjà à l’heure actuelle, vu les nouveaux bureaux installés à Howald, l’accroissement du trafic n’a été entreprise et aucune alternative réelle au sujet des transports en commun n’a été dressée, contrairement aux dires d’un échevin vert, qui a promis un modal split 40/60 pour le nouveau quartier.

En outre, une fraction importante des immeubles se situe dans la plaine alluviale de la Drosbach et de la Weiherbach. Du fait du scellage de surfaces importantes à cet endroit, des problèmes d’inondation dans les régions se situant en bas du plateau de Howald sont à craindre.

Nous demandons donc que les autorités étatiques et communales procèdent à un moratoire et réalisent les études nécessaires au développement harmonieux du centre de du sud de Luxembourg.

déi Lénk Stad et déi Lénk Hesper, le 21 septembre 2011

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe