Tag: jeunesse

Neit Unisgesetz – PdL 7132

|
Tags: , ,

Ëm wat geet et an dësem Gesetz?

Dëst Gesetz reforméiert d’Organisatioun vun der Universitéit a präziséiert d’wëssenschaftlech Ausriichtung vun der Aktivitéit op der Universitéit. Domat ass dann och festgesat wat fir eng Funktioun d’Universitéit soll an der lëtzebuergescher Gesellschaft an am europäesche Raum soll anhuelen.

Wat ass wichteg?

Mat dëser Reform gëtt kloer ënnerstrach dat d’Uni nëmmen ee Mëttel zum Zweck ass fir ekonomesch Nischen opzemaachen an ze fëllen. d’Uni soll no engem Konzept funktionéieren dat een Investissement an dräi Secteure virgesäit déi eng zesumme solle schaffen: Business, Recherche an Technologien,  an Héichschoulausbildung. Si soll europäesche Kritären no konkurrenzfäeg ginn um internationale Wëssensmarché, a beschtefalls ganz ouni staatlech Mëttel finanzéiert ginn, fir den Entrepreneursgeescht bei de Chercheuren ze fuerderen an d’Zesummenaarbecht mat der Privatwirtschaft ze stäerken. Wat hei als Optakt zu méi Autonomie vun der universitärer Organisatioun, Ausbildung a Recherche gëlle gelooss gëtt, ass am Fong eng komplett utilitaristesch Usiicht vun der Universitärer Aarbecht an Ausbildung. Mat dëser Reform ginn déi wichtegst Aspekter vun der Leedung vun der Universitéit (Nominatioune vum Personal, Paien, Aschreiwungsfraisen, wësseschaftlech Orientéierung, Studiereglement etc.) weiderhi vum Conseil de Gouvernance bestëmmt. Dëse besteet gréisstendeels aus externe Membere vun auslänneschen Universitéiten an aus der Privatwirtschaft besat. De Rekter ass den Exekutiv vum Conseil de Gouvernance, him ënnerleien den administrativen Direkter, an den Direkter vun de Finanzen. Et muss drun erënnert ginn dat de Prozess vum Rekrutement vum neie Rekter ontransparent an ondemokratesch verlaf ass, sou dat de Conseil Universitaire schlussendlech virun Tatsaach gestalt ginn ass dat nëmmen ee Kandidat a Fro kënnt.

Ginn et och positiv Aspekter vun der Reform?

De Rekter ass net méi automatesch President vum Conseil Universitaire, mee seng Membere wielen de President aus hire Reien. De Rekter gëtt neierdéngs och vum Conseil Universitaire beroden. Am Conseil Universitaire gouf d’Unzuel vun de Representante vun de Fuerscher Assistente verduebelt, et ass och mëttlerweil ee Personaldelegéierten an de Sekretär vum Conseil de Gouvernance do vertruede mat enger consultativer Stëmm. De Conseil vun de Fakultéite gouf erëm agefouert.

Well den Universitéitsconseil wuel deen ass, den d’universitär Aarbecht och vun no an um Terrain verfollegt, ass et wichteg dat seng Autonomie mat dëser Reform gestäerkt gëtt, an dat en och mat Chercheuren ouni Titel besat ass, déi meeschtens am prekärste beschäftegt sinn.

Och de Conseil de Gouvernance gouf ëmorganiséiert, a besteet elo zousätzlech aus 2 Membere vum Conseil Universitaire, dem President vun der Personaldelegatioun an dem President vun der Studentevertriedung, déi all e Wahlrecht hunn.

Wéi hu mir gestëmmt?

Enthalen! Och wann et verschidden Avancéë ginn déi d’Organisatioun vun den Haaptgremie vun der Uni méi demokratesch gestalten, bleift weiderhin de Conseil de Gouvernance de mächtegste Gremium vun der Uni an deem d’Vertrieder vun der Privatwirtschaft an extern Membere weiderhin d’Iwwerhand hunn. Mir brauchen eng Uni déi endlech ka richteg autonom an demokratesch funktionéieren. Dat wier eng Uni déi net als Entreprise, mee als Wëssensinstitutioun funktionéiert an domat een humanisteschen Zweck erfëllt. Dat Recherche natierlech e wichtege Bestanddeel vun enger ekonomescher a politescher Ausriichtung ass, ass kloer, mee si kann a misst awer och autonom kënne funktionéieren an domat selwer mat bestëmme wat fir ekonomesch Secteuren an Zukunft kënnen nei entstoen an domat och d’Wirtschaftspolitik matgestalten am beschten am Interêt vun de Leit. D’Uni an d’Recherche kéinten also e groussen Deel zum ekologeschen a soziale Wandel bäidroen, nei Aarbechtsplaze schafen och am Beräich vun den Human a Sozial Wirtschaften déi ëmmer nach vernoléissegt ginn, mam Argument dat se net rentabel wieren. Eng Uni gehéiert virun allem de Studenten an de Leit déi do schaffen. Si hunn e Recht op Matbestëmmung  iwwer d‘Verwaltung vun hirer Uni.

 

Léieren, schaffen, wunnen: Perspektive fir Jonker schafen!

|
Tags: , ,

Tribune libre RTL Radio/Radio 100,7

En Dënschden huet de Premierminister Bëttel seng virleefeg leschte Ried zum Etat de la Nation gehalen. Dobäi goufe vill Aspekter vun der aktueller Situatioun vun eisem Land a senge Bewunner ausgelooss. Vill dovunner sinn och direkt kommentéiert ginn, natierlech de Wunnéngsnoutstand, d’Aarmut, déi ëmmer méi grouss gëtt, souwéi och déi sozial Ongerechtegkeeten. Esouwuel an der Ried selwer wéi och an de sëlleche Reaktioune gëtt et ee groussen Abwesenden: déi Jonk.

Eng Ried zur Lag vun der Natioun misst op d’Defi’en agoen a Perspektiven opmaachen, wéi et de Leit geet, an domadder och de Jonken, an wat misst gemaach ginn.

De Jugendchômage ass mat 15,1% 2017 nach ëmmer héich, an domadder si mer op 9ter Plaz vun der Euro-Zone. Wann een elo de Jugendchômage a Relatioun bréngt mam allgemenge Chômage da muss ee feststellen dass Jonker méi dem Risiko vu Chômage ausgesat si wéi de Rescht vun der Bevëlkerung. Am Verglach mam Rescht vun Europa ass dëse Risiko 2,7 mol méi héich wéi déi europäesch Moyenne. Ee groussen Deel vun deenen déi am Chômage sinn a bleiwe sinn déi sougenannte Jonker an NEET Situatioun, dat heescht déi wou weder an der Schoul nach an enger Formatioun sinn oder eng Aarbecht hunn. Dëst betrëfft virun allem déi wéineg qualifizéiert. An grad déi wäerten et an der Zukunft ëmmer méi schwéier kréien deemno wéi eng politesch Decisioune geholl ginn. Wat d’Aarbechtswelt méi a méi digitaliséiert an automatiséiert gëtt desto méi onqualifizéiert Aarbechtsplaze falen ewech.

Dobäi kënnt dass ëmmer méi Jonker sech a prekären Aarbechtssituatiounen, onbezuelte Stagen, CDD Kontrakter oder Mesurë vun der ADEM befannen.

Et muss dofir eng prioritär Aufgab vun der ëffentlecher Hand sinn d‘Recht op Aarbecht och an der Realitéit ëmzesetzen. Dëst muss eng vun de Prioritéite vun zukünfteger Politik sinn.

Am Géigesaz zu där Prioritéit steet een anere Beräich an dem mer traurege Spëtzereider an Europa sinn: an dat ass dee vun der Aarbechtszäit. Mer hunn zwar formal eng 40 Stonnen-Woch, mee an der Moyenne schafft en Vollzäitbeschäftegten zu Lëtzebuerg bal 41 Stonnen. An Europa leie mer do just virun… Griicheland. All déi aner Länner hunn däitlech manner héich reell Aarbechtszäiten.

Zanter iwwer 40 Joer hunn mer hei am Land kéng Aarbechtszäitverkierzung méi gehat. De gesellschaftleche Fortschrëtt, d’Digitaliséierung, d‘Automatiséierung an och d’Verdichtung vun der Aarbechtszäit, also de Stress an seng Folgen, wéi z.B.: burn-out a psychosozial Problemer, sinn net begleet duerch e Méi u Liewensqualitéit, duerch e méi un fräier Zäit oder duerch e Méi un Selbstbestëmmung.

Als déi Lénk si mer der Iwwerzegung, datt ët héich Zäit gëtt, datt d’Mënschen endlëch och an de Genoss vun de Friichten vu den technologëschen Fortschrëtter an der Produktivitéitsentwécklung kommmen. An datt mer eng Perspektiv zum Hamsterrad an deem vill Leit sëch gefaangen spieren bidden mussen. Et gëtt Zäit fir eng progressiv an strukturell Reduzéierung vun der Oarbéchtszäit ouni Lounverloscht.

Et muss awer och dofir gesuergt ginn dass eise Schoulsystem méi inklusiv gëtt an d’Leit net ze fréi auserneerappt an no ënnen orientéiert ginn, an domadder net déi néideg Perspektiven opbleiwen. Och d‘ADEM muss de Jonker real Perspektive bidden a méi mat aneren Acteuren a Ministèren zesummeschaffen, wat leider mat der Garantie Jeunes net gelongen ass. déi Lénk wäert fir all déi Volete konkret Proposen entwéckelen a kucken dass déi Jonk net ausbleiwe beim ustoende Wahlkampf, mee déi wichteg Plaz kréien déi se eis wäert sinn.

Méi Zäit. Méi Undeel. Méi vum Liewen.

|
Tags: ,

Zu Gast am Land

déi Lénk haben auf ihrem 15. Kongress in Lamadelaine die Weichen für ihren Wahlkampf gestellt. Wir gehen dabei von der Realität unseres Landes aus, dessen Wirtschaftswachstum nicht über gravierende Probleme hinwegtäuschen kann, die wir in der Hauptresolution beschrieben haben:

(-) Die sozialen Ungleichheiten zwischen Kapital und Arbeit nehmen weiter zu, mit einem sehr hohen Armutsrisiko, das momentan nur durch ein Sozialsystem in Grenzen gehalten werden kann, das aber immer wieder neuen Angriffen ausgesetzt ist.

(-) Ein sehr hoher Ressourcenverbrauch und eine Verschlechterung der Qualität von Luft, Wasser und Böden, sowie ein Rückgang der Biodiversität.

(-) Ein Wachstum das nicht begleitet ist von einer parallelen Entwicklung der öffentlichen Dienste und deshalb zu gravierenden Problemen beim Wohnungsbau, im öffentlichen Transport, bei der energetischen Transition und im Schulsystem führt.

(-) Die Abhängigkeit der Wirtschaft vom Finanzplatz, der teilweise auf Sand gebaut ist, könnte im Falle einer erneuten weltweiten Finanzkrise wieder zu schweren Verwerfungen auf nationaler Ebene führen.

(-) Der Druck auf die arbeitenden Menschen wächst immer weiter durch eine Flexibilisierung und Verdichtung der Arbeit, sowie stark steigende Wohnungspreise. Dies führt zu immer weniger Zeit für sich selbst und die Familie.

(-) Die demokratischen Defizite bestehen weiter fort und berühren nicht nur das allgemeine Wahlrecht, sondern auch die wirtschaftlichen Entscheidungen die das Leben aller betreffen.

Diese Probleme werden im Zentrum unseres Wahlkampfs stehen, zusammen mit Lösungsansätzen die heute schon notwendig und durchführbar sind. Möglich wird eine Transformation der Gesellschaft nur durch einen Ausbau der konkreten Mitbestimmungsmöglichkeiten, im Respekt der Umwelt und wenn alle sich nach ihren Möglichkeiten am Gemeinwohl beteiligen.

Das wird nur gehen wenn sich ein neuer “historischer Block”, um mit Antonio Gramsci zu reden, betroffen fühlt und sich mobilisiert: die Menschen die hierzulande arbeiten, sich bilden und weiterbilden, sich um ihre Mitmenschen kümmern. Wir wollen dazu beitragen diese Interessen bewusster zu machen und besser miteinander zu verknüpfen, damit sie sich stärker artikulieren können, auch gegenüber einer Außenwelt die uns im Wesentlichen im Zerrspiegel der Interessen der uns Beherrschenden sieht.

Und wenn wir – um auf unseren Kongress zurückzukommen – “Engagéiert fir Verännerung” sind, dann wollen wir nicht verändern was gut läuft, sondern was aufgrund unserer Problembeschreibung verbessert werden muss. Exemplarisch dafür stand darunter: “Méi Zäit. Méi Undeel. Méi vum Liewen” – und zwar für alle Menschen im Land.

Wir werden diese Kampagne um drei Schwerpunkte führen:

(-) Eine ökologisch-verantwortliche Wirtschaft, die einen Ausbau um die bestehenden Möglichkeiten in der Industrie, im Handwerk, im Einzelhandel, in der Solidarwirtschaft, in der Forschung und anderen Bereichen vorantreibt, anstatt schädliche Souveränitätsnischen des Finanzsektors auszubauen.

(-) Ein inklusives Modell der Aufwertung und gerechten Verteilung der Arbeit, mit sozialen Systemen, die universalen Schutz und gleichen Zugang bieten.

(-) Eine egalitäre, einladende Gesellschaft, welche die Menschen in allen Bereichen des Lebens fördert.

Wir wollen diese Debatte sachlich führen, ohne dabei aber zu vergessen, dass die meisten anderen Parteien bisher nicht Teil der Lösung, sondern des Problems waren.

Serge Urbany, ehemaliger Abgeordneter von déi Lénk

 

PdL 7075 – Observatoire de la qualité scolaire

|
Tags: , , ,

Ëm wat geet et bei dësem Gesetz?

Dëst Gesetz setzt de Kader fir d‘Schafung vun engem Observatoire de la qualité scolaire, engem Organ dat sech aus 8 vum Minister ernannten Expert’en aus dem ëffentlechen a private Secteur zesummensetzt, dat fir d’Evaluatioun vum lëtzebuergesche Schoulsystem zoustänneg ass an den Optrag huet fir Analysen ze maache vun nationalen an internationalen Etuden iwwer d’Qualitéit an d’Organisatioun vun der Schoul.

Wat ass wichteg bei dësem Gesetz?

Analysen a Propositiounen déi zu der qualitativer Opwäertung vun engem Schoulsystem bäidroe si sécherlech wäertvoll an noutwendeg. Just ass bei dësem Gesetz kee Wäert op eng präzis Definitioun vun de Missioune vum Observatoire de la qualité scolaire geluecht ginn. D’Exigenze wat d’Kompetenzen an de Parcours vun den Expert’en ubelaangt, aus dem sech dëse Gremium zesummesetzt, si relativ niddreg am Verglach zu der Erfarung déi ee Proff oder Schoulmeeschter hautzedaags muss matbréngen. Anerersäits riskéieren d’Expert’en aus dësem Gremium relativ wéineg mat der Realitéit um Terrain vum Enseignement ze dinn. Och wann d’Expert’en sech kënne bei den Enseignant’en informéieren, sou leien dach awer d’Gespréichsronnen tëschent dem Minister a verschiddene Gewerkschaften op Äis.  

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt ?

Dogéint !

déi Lénk gesinn awer och ee Problem bei der politescher Neutralitéit vum Observatoire, de schliisslech un de Ministère attachéiert ass. Dee gréisste Probleem gesi mir och doranner datt dës Expert’en vum Minister arbiträr ernannt gin an datt d’Gesetz guer keng Ernennungskritären virgesäit. Den Erzéiungsminister huet d’Schlusswuert bei der Festléeung vun de Prioritéiten no deenen dem Observatoire seng Aarbecht sech wäert riichten. Iwwert eng Konventioun mat der Unilu an den Engagement vu Chercheuren a Chercheusen déi am nationalen- an internationale Bildungsberäich schonn etlech Studien duerchgefouert hunn an d’reegelméisseg Consultatioun vun den Enseignant‘en hätt een sech dëse Manöver kënne Spueren.

Konterbont: d’Lëtzebuerger Sprooch an eise Schoulen

|
Tags: , , , ,

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

1) Wann ee sech de Programm vun eise Schoulen ukuckt, huet en den Androck, datt déi Lëtzebuerger Sprooch keng grouss Roll spillt. Dobäi ass déi Lëtzebuerger Sprooch dach e wichtegen Integratiounsfacteur fir eis auslännesch Matbierger a grad Kanner hunn et méi liicht Neies ze léieren. Oder ass eis Sprooch éischter eng Barrière, ewéi eng Integratiounshëllef??

2) Ass et Ärer Meenung no wichteg, datt an eise Schoule geléiert gëtt, ewéi ee richteg Lëtzebuergesch schreift? Firwat jo / Firwat nee?

3) Wat sinn Är konkret Virschléi fir d’Lëtzebuerger Sprooch an de Schoule weider ze stäerken?

De Léierplang (Plan d’études) vum „Fondamental“ gesäit vir, dass am Zyklus 1 (Kanner vun 3-6 Joer) d’Lëtzebuergescht als Ëmgangssprooch soll benotzt ginn. Zu engem Moment also wou sech esouwuel dat phonologescht Bewosstsinn, d’Erkenne vun enger Struktur, vun enger Sprooch (Syntaxe a Grammaire) an d’Uneegne vun engem fundamentale Wuertschatz ufänken ze maachen. Zu dësem Moment geschitt och déi natierlech Sozialiséierung duerch d’Interaktioun iwwert d’Sprooch. Dräi Joer laang spillt d’Lëtzebuergescht eng wichteg Roll als Integratiounsfacteur esouwuel am abstrakte Sënn (den Ufank vun engem Bildungswee) wéi am konkrete Sënn (Sozialiséiereung an Interaktioun tëschent de Kanner selwer an tëschent den Erwuessenen an de Kanner). An der Praxis funktionéiert d’Lëtzebuerger Sprooch oft als „Schoulhaffsprooch“, als spontan Ëmgangssprooch ausserhalb vun engem fixe Kader. Hier Roll als „Integratiounshëllef“, als Verbindungsfacteur erfëllt eis Sprooch also voll a ganz, virausgesat si gëtt och konsequent a systematesch benotzt.

De Stellewäert vun der Lëtzebuerger Sprooch gëtt nom Zyklus 1 zréckgestallt wëll déi sougenannten „Alphabetiséierung“ an enger anerer, oft neier Sprooch (meeschtens Däitsch, awer och Franséisch) geschitt. An der Hypotheese, dass d’Lëtzebuergescht als Integratiounsprooch weider hire Stellewäert soll behalen, ass et kloer, dass d’Lëtzebuerger Sprooch da konsequent och als Bildungssprooch genotzt soll ginn, an also d’Kanner geléiert ginn se korrekt ze schreiwen.

Mir sinn eis bewosst, dass d’Lëtzebuerger Sprooch op Grond vun hirem dach limitéierte Wuertschatz, wat jo historesch bedéngt ass, an verschiddene Beräicher wuel kaum déi gebräichlech Ëmgangssprooche kann adequat ersetzen, wéi z.Bsp. d’Franséisch an der Juristerei oder d’Englesch an der Informatik.

D’Lëtzebuerger Sprooch ass eng „kleng“ Sprooch, geographesch gesinn (et ass keng Weltsprooch) an et ass och eng jonk Sprooch déi sech an deene leschte Joerzéngte vun engem „Dialekt“ (virun allem geschwate Sprooch) zu enger Bildungsprooch (Grammaire, Litteratur…) weiderentwéckelt huet. Si ass eng grouss an exzellent Sprooch fir d’Zesummeliewen an d’Zesummeschaffen hei bei eis zu Lëtzebuerg z’organiséieren an eng zolidd Basis fir weider Sproochen ze léieren. D’Weiderentwécklung vun eiser Sprooch – als eng modern a jonk Sprooch –  op der UNI Lëtzebuerg an och op auslänneschen Unie spillen hei eng wichteg Roll a sollte genotzt gi fir an déi Richtung weiderzedenken. déi Lénk sinn der Meenung, dass een duerchaus op Lëtzebuergesch „Alphabetiséiere“ kann. D‘Aféierung vum Schrëftlechen, fir d’éischt am Franséischen dann am Däitschen, sollt méi spéit statt fannen. Dat ass kee Widdersproch, wëll mir natierlech och der Meenung sinn, dass d’Méisproochegkeet an d‘Sproochevielfalt déi mir hei zu Lëtzebuerg hunn eng Beräicherung sinn a wichteg vir d’Entwéckelen an d’Weiderentwéckele vun Allgemengwëssen an Empathie bei de Kanner, de Jonken, an och den Erwuessenen ass.

déi Lénk

Aarmt Lëtzebuerg.

|
Tags: , , , ,

Tribune libre RTL Radio/Radio 100,7

De Risiko an d’Aarmut ze fale betrëfft ëmmer méi Leit zu Lëtzebuerg, nämlech mat 19,7 % bal all 5ten. Bei Jonke sinn et der schon 23,6 % a bei Elengerzéienden ass d’Situatioun nach méi dramatesch, 40,3 % si concernéiert. ouni Sozialtransfere géifen esouguer 44,5 % vun der gesamter Bevëlkerung ënnert den Aarmutsrisiko falen.

An och wann ee schafft ass ee bei wäitem net op der sécherer Säit, mat 11,9% ass den Undeel vun de Working Poor – also all deenen déi trotz Aarbecht aarm si – am Joer 2016 so héich wéi nach nie. Méi wéi all 4ten Stot – 27,4% – huet Problemer um Enn vum Mount iwwert d’Ronnen ze kommen an den Undeel vu prekär Beschäftegte geet déi läscht Jore kontinuéierlech erop.

Den Trend vun ëmmer méi staarker sozialer Prekariséierung vun ëmmer méi grousse Bevëlkerungsgruppen ass zënter ronn 15 Joer statistesch beluecht. Déi divers Spuerpäk vun de CSV-LSAP-Virgängerregierungen haatten e.a. d’Ziil, déi sozial Transferleeschtungen – an domadder de Sozialstaat – sukzessiv ofzebauen.

Déi aktuell DP-LSAP-déi Gréng Regierung setzt dës Austeritéitspolitik weider fort an huet d’Sozialsystemer weider beschnidden. Ënner anerem fält d’Kannergeld fir Famillje mat ville Kanner däitlech méi niddreg aus wéi virun der Reform, a se entsprécht grad esou wéineg de Besoin’en vun de Betraffene wéi d’Reform vun de Studiëbourssen.

Wann een eise Sozialstaat jorelaang zesummespuert a gläichzäiteg ëmmer nei Steiernische fir Ultraräicher a multinational Konzerner schaaft, da klafft zwangsleefeg déi sozial Schéier zwëscht räich an aarm ëmmer méi wäit auserneen. 2016 ware 34. 000 Millionären am Land an an 10 Joer sollen et der esouguer iwwer 40.000 sinn. Wann dann déi niddreg Léin net an d’Luucht ginn, obwuel och d’Wirtschaft wiisst, hëlleft dat deene wou et am néidegsten hätten net. Ëmsou méi well d’Wunnengspräisser ongebremst méi staark wuesse wéi de PIB a wéi eben d’Léin.

déi Lénk schreift Stéchwierder wéi « bezuelbart Wunnen » an « Familljen » net nëmmen op Walplakater mee huet konkret Fuerderunge fir déi mer eis asetzen : d’Erhéijung vum Mindestloun, d’iwwerschaffe vun der d’RMG Reform, dem sougenannte REVIS an ee konsequente Programm fir d’Wunnengspräisser ze bremsen.

Armes Luxemburg

|
Tags: , , , , ,

Zu Gast am Land

Wenige Tage nachdem sich Pierre Gramegna (DP) ostentativ über seinen Haushaltsentwurf 2018 und glänzende Wachstumszahlen freute, veröffentlichte die Statistikbehörde STATEC ihren  Bericht zur sozialen Entwicklung des Landes. Die Zahlen hätten erschreckender nicht sein können.

Fast jedeR Fünfte (19,7%) ist dem Armutsrisiko oder sozialer Ausgrenzung in Luxemburg ausgesetzt, am schlimmsten betroffen sind Kinder, Jugendliche (weit über 20%) sowie Alleinerziehende (40,3%). Mit 11,9% ist der Anteil der Working Poor – also jener die trotz Arbeit arm sind – im Jahr 2016 so hoch wie nie zuvor. Mehr als jeder vierte Haushalt (27,4%) hat Probleme am Ende des Monats über die Runden zu kommen und der Anteil prekär Beschäftigter steigt in den letzten Jahren kontinuierlich.

Und weil dies nicht so recht ins Bild passt, beschuldigte Jean-Jacques Rommes (UEL) den STATEC gleich der Manipulation : für jeden Reichen der ins Land käme würde ein Armer in der Statistik hinzukommen. So als wäre der Armutsindex eigentlich ein Reichtumsindex, über den man sich ähnlich freuen müsste wie über Gramegnas Budget.

In Wirklichkeit ist das Medianeinkommen 2016 aber gesunken und somit auch die Schwelle an der statistisch die Grenze zur Armut gemessen wird. In anderen Worten : sinkt das Medianeinkommen, hätte auch die Anzahl derer sinken müssen, die weniger als 60% davon an verfügbarem Einkommen haben. Aber : das Gegenteil ist der Fall.

Der Trend zur zunehmenden sozialen Prekarisierung immer größerer Bevölkerungsgruppen ist seit rund 15 Jahren statistisch erwiesen. Die diversen Sparpakete der CSV-LSAP-Vorgängerregierungen hatten u.a. zum Ziel, die sozialen Transferleistungen – und damit den Sozialstaat – sukzessive abzubauen.

Die aus den Neuwahlen 2013 hervorgegangene grün-sozial-liberale Regierung setzte diese Austeritätspolitik fort und vollzog weitere Einschnitte in die Sozialsysteme. Unter anderem fällt nun das Kindergeld für kinderreiche Familien deutlich niedriger aus als vor der Reform und entspricht nicht den realen Bedürfnissen der Betroffenen, ebenso wenig wie die Reform der Studienbörsen.

Wenn man seinen Sozialstaat jahrelang zusammenspart und gleichzeitig immer neue Steuernischen für Ultrareiche und multinationale Konzerne schafft, dann klafft unausweichlich die soziale Schere zwischen reich und arm immer weiter auseinander. Selbst ein enormes Wirtschaftswachstum ändert daran nichts. Denn eine Zahl steigt noch schneller als das BIP-Wachstum : die jährliche Erhöhung der Miet- und Kaufpreise für Wohnungen – bei gleichzeitiger Stagnation der Kaufkraft niedriger Löhne.

Die Regierung steht in der Verantwortung auf diese Situation zu reagieren. Allein : ihr scheint der politische Wille zu fehlen.

déi Lénk fordern deshalb ein grundsätzliches Umdenken in jenen Bereichen, die Quellen der Armut sind :

(1) Eine strukturelle Erhöhung des Mindestlohnes. Die Kaufkraft niedriger Löhne muss unbedingt gestärkt werden, um den realen Lebenshaltungskosten gerecht zu werden. Arbeit muss sich lohnen.

(2) Die vorgeschlagene Reform des RMG (REVIS) ist völlig unzureichend, da sie keine Grundsicherung oberhalb der Armutsgrenze darstellt. Hier besteht akuter Nachbesserungsbedarf.

(3) Wohnungspreise und – mieten steigen so schnell, dass weder Löhne noch Sozialtransfers sie gänzlich auffangen können. Die öffentliche Hand muss die Wohnungsfrage endlich den Marktkräften entreißen und selber bauen.

Wenn in einem Land, dessen Fonds-Industrie mehrere Tausende Milliarden Euro verwaltet, über ein Viertel der Bevölkerung Schwierigkeiten hat, über die Runden zu kommen, dann wird es höchste Zeit für ein grundlegendes Umdenken.

Marc Baum, Abgeordneter déi Lénk

 

 

 

 

 

 

 

PdL 7074 – Reform vum Enseignement secondaire

|
Tags: , , ,

Em wat geet ët am Gesetz ?

Mat dësem Gesetz wëll d’Regierung en gesetzlechen Kader schafen fir d’Autonomie vun de Lycéeën anzeféieren an fir eng gréisser Diversifizéierung vun der schoulescher Offer ze fuerderen. D’Lycéeën sollen also lues an lues  finanziell, organisatoresch an pedagogesch onofhängeg gemaach ginn vum Staat. D’Aféierung vun dëser Autonomie gëtt ugedriwwen vum Opbau vun engem spezifeschen Profil den all eenzelen Lycée fir sech muss bestëmmen, am Kader vun sengem “plan de développement scolaire” den d’schoulesch Offer definéiert.

Wat sinn eis Haaptkritikpunkten?

(-) D’Autonomie vun de Lycéeën ass net garantéiert am Sënn vun enger demokratescher Ausriichtung vun den finanziellen, organisatoreschen an pedagogeschen Aspekter:

1. D’staatlech Subventiounen sinn kompetenzorientéiert an bewäerten sech ausschliisslech op d’Resultater déi en Lycée opweist, an net op d’Besoin’en un Personal, Material an Methoden fir des Resultater ze erzielen.

2. An der Organisatiounsform vun de Lycéeën steet den Direkter un der Spëtzt, den vum Minister ernimmt gëtt. Domat behält déi zoustänneg Regierung eng Kontroll iwwer d’Schoulentwécklung.

3. Den Conseil d’Educatioun, dat heescht d’Representanten vun de Schüler, den Elteren an de Proffen, gëtt entmuecht am Prozess iwwer d’Entwécklung an d’Ofstëmmung vum Plan de développement scolaire den d’pedagogesch Orientéierung an Matière vum Lycée bestëmmt. Den Direkter stellt “seng” Mataarbechter an déi den plan de développement scolaire elaboréieren, an hien behëlt d’Schlusswuert beim Ëmsetzen vun dem Plang,

(-) Et ass net ausgeschloss dat um Wee vun der finanzieller Onofhängegkeet vum Staat, d’Lycéeën sech vun der Betribswelt ofhängeg maachen an deem se em Drëttmëttel werben. Wuel gemierkt, wann den Staat sech finanziell desengagéiert, dann bleift just nach des Alternativ, an déi huet beträchtlech Konsequenzen, engersäits op den Inhalt vum Enseignement an aanerersäits  op seng Qualitéit. En plus wäerten d’Schoulen enk an Konkurrenz zesummestoen an nëmmen déi mat der beschter Reputatioun an deenen gréissten finanziellen Reserven wäerten an dem Kampf kënnen iwwerliewen.

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt ?

déi Lénk hun géint dëst Gesetz gestëmmt, well et d’Weichen fir eng Zerstéierung vun der ëffentlecher Schoul stellt! Et mëscht Dieren grouss op fir d’Konkurrenz tëschent den Etablissementer vum Enseignement Secondaire, an féiert zu enger Oppositioun tëschent Elteschoulen an “Pubellsschoulen”. déi Lénk fannen dat d’schoulesch Ausbildung sollt demokratesch gereegelt sinn an d’Qualitéit vum Enseignement misst an allen Lycéeën , souwuel am Technique général ewéi am Classique deenen nämmlechten héijen Standarden gerecht ginn. Och d’Eenheetlechkeet vum Ofschlossdiplom muss preservéiert bleiwen an den nämmlechten Wäert unerkannt kréien…Diversifizéierung vun der schoulescher Offer entspriechend den diversifizéierten Lycéesprofiler, stellt déi gläichgestallten Unerkennung vum Diplom awer an Fro.

Comment préparer les jeunes aux métiers de demain ?

|
Tags: , ,

La parole à l’opposition (Lëtzebuerger Gemengen)

Il faut distinguer deux aspects essentiels qui constituent le champ des possibles en matière d’orientation professionnelle des jeunes. Il s’agit pour une part des ressources culturelles et scolaires (savoir-faire et savoir) qu’ils ont pu accumuler dès leur entrée dans le système scolaire. D’autre part, l’évolution du marché du travail divisé en plusieurs domaines d’activité dont le potentiel de développement respectif est soumis à des décisions politiques. Ainsi, au Luxembourg, certaines branches d’activité comme la digitalisation, les “fintech” prennent leur envol, tandis que d’autres comme l’industrie lourde et l’artisanat sont en crise. De plus, dans le secteur tertiaire qui emploie un grand nombre de travailleurs frontaliers, la concurrence est plus importante et l’avenir professionnel de manière générale plus incertain pour les jeunes. Ce sont surtout les jeunes en formation professionnelle qui sont concernés par la précarité et le manque de débouchés professionnels.

Les ministères compétents en matière d’éducation et de travail pointent du doigt une mauvaise orientation scolaire et un manque de capacités requises notamment pour certains métiers au cours de la formation professionnelle. De manière générale, on constate un hiatus entre l’offre de formation scolaire et universitaire au Luxembourg et l’évolution des activités économiques qui constituent le marché de l’emploi. Selon déi Lénk, il ne suffit pas d’adapter l’ensemble de l’offre scolaire à l’économie luxembourgeoise et former les jeunes en fonction des opportunités qui se présentent sur le marché du travail, comme le voudrait l’idéologie dominante.

déi Lénk  veulent au contraire rompre avec cette dépendance vis-à-vis des fluctuations de l’économie de marché et créer des opportunités sur le marché de travail en développant dans une relation réciproque l’offre de formation scolaire et la réelle diversification des activités économiques. Selon déi Lénk le rôle de l’école doit consister principalement à transmettre aux jeunes les moyens intellectuels de l’autodétermination en matière d’orientation professionnelle et les connaissances indispensables pour la voie professionnelle engagée. Il faudrait également donner à celles et à ceux dont les études ne débouchent pas sur une branche d’activité économiquement rentable, les possibilités concrètes d’appliquer leur savoir au service de la société au sein de l’université, notamment dans la recherche fondamentale, ou auprès d’institutions publiques qui ont pour objectif la diffusion et la production de connaissances sous différentes formes (p.ex. culturelles) utiles pour comprendre le monde.

Question Parlementaire: organisation de l’examen de fin d’études secondaires

|
Tags: , , , ,

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 80 du règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre de l’Education nationale, de l’Enfance et de la Jeunesse.

Comme l’indique la brochure portant sur l’organisation de l’examen de fin d’études secondaires de 2017, les épreuves orales devront désormais avoir lieu avant les épreuves écrites. Ainsi, il est prévu que les examens oraux se déroulent du lundi 24 avril 2017 au samedi 06 mai 2017 pour les épreuves linguistiques hormis le français et le latin en section A., alors que la fin des enseignements et l’arrêt des devoirs en classes n’est prévue que pour le 19 mai 2017. Le calendrier des épreuves écrites débute le 24 mai 2017 jusqu’au 12 juin 2017, comprenant une période de congé entre les 3 et 11 juin 2017. Cette modification du calendrier des épreuves semble contraire à la réglementation exposée dans la brochure mentionnée, laquelle indique que « L’épreuve orale est une épreuve à part qui dans certaines branches vient s’ajouter aux épreuves écrites. » (p.23). De plus, elle s’oppose au point 9 de l’article 4 du Règlement grand-ducal modifié du 31 juillet 2006, en ne permettant probablement pas aux élèves de composer dans toutes les branches prévues au programme avant le commencement des épreuves orales. Selon des informations obtenues de la part d’enseignants de l’enseignement secondaire, le règlement Grand-Ducal du 8 mars 2017, modifiant le calendrier des épreuves du secondaire serait un acte de violation du principe de la non-rétroactivité. Ainsi, les élèves de la promotion 2017 courraient le risque d’obtenir un diplôme non-valable, car en cas de recours juridique par des élèves et/ou parents désabusés, le tribunal d’administration pourrait exprimer une annulation du règlement du 8 mars 2017. Dans sa réponse à une question parlementaire posée par la fraction CSV, Monsieur le ministre a réfuté ces hypothèses, sans donner une véritable preuve du contraire.

En conséquence, je demande à Monsieur le Ministre de s’expliquer sur plusieurs points :

1)Monsieur le ministre peut-il m’indiquer quand et pour quelle(s) raison(s) la décision d’une modification du calendrier des épreuves a été prise ?

2)Monsieur le Ministre peut-il préciser quels ont été les avis des syndicats compétents, de la Délégation des enseignants, de la Confédération Nationale des Etudiants et du Collège des Directeurs, voire d’autres partenaires engagés dans les discussions ?

3)Existe-t-il des procès-verbaux de ces discussions avec les différents partenaires?

4)Le fait de choisir les dispenses après avoir passé toutes les épreuves orales n’engendrera-t-il pas un surplus de travail par rapport au calendrier précédent ?

5)Les résultats à l’oral pouvant selon le point 2 de l’article 12 du Règlement Grand-Ducal modifié du 31 juillet 2006, être « ajustés à la moyenne arithmétique des notes obtenues lors des devoirs du semestre (…) en comptant pour 25 pour cent de la note semestrielle. », Monsieur le Ministre ne pense-t-il pas que les élèves devront disposer d’un temps adéquat à la préparation de ces épreuves et bénéficier d’ores et déjà de leur note semestrielle ?

David Wagner

Député

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe