5 Mesurë fir de soziale Fortschrëtt.

déi Lénk gesi 4 sozial Urgencen, déi behuewe musse ginn:

  • De Chômage, den trotz der Schafung vu villen Aarbechtsplazen héich bleift. Besonnesch Laangzäitchômeure verléieren all Perspektiv a rëtschen a gi sozial ausgegrenzt.
  • De Mindestloun, dee kee gutt Liewen erméiglecht an ënnert der Aarmutsgrenz läit. Lëtzebuerg huet haut 12% working poor, ee vun den héchsten Taux’en an Europa.
  • D’Aarbechtszäit an d’Ufuerderungen an der Aarbechtszäit, déi de Leit ëmmer manner Erhuelungschance an Autonomie an hirem Liewen erméiglecht. D’Konsequenz dovunner si Stress a Krankheet, mee och feelend Zäit fir Famill a Frënn.
  • D’Kannerbetreiung, déi haut ëmmer méi zu engem lukrative Geschäft gëtt a sou fir vill Famille mat Kanner net méi sou accessibel ass, wéi e Service public et sollt sinn.

 

Ausgoend vun dëse Schiflagen hunn déi Lénk Mesuren ausgeschafft am Beräich vun der Aarbecht, der Sozial- an der Familljepolitik. Déi 5 Mesuren, déi haut op der Pressekonferenz virgestallt goufe sinn déi wichtegst, mee an eisem Programm si weider Virschléi developpéiert ginn, fir des Mesuren ze begleeden.

Déi 5 Mesurë sinn:

  • Aarbecht gerecht opdeelen an de Leit e Recht op méi Fräizäit ginn. D’Wochenaarbechtszäit op 32 Stonne reduzéieren.
  • E wierklecht Recht op Aarbecht schafen. De Staat muss dëst Recht garantéieren andeem en d’Roll vum Employeur en dernier ressort iwwerhëlt.
  • D’Aarbecht opwäerten an d’Aarmut verhënneren. De Mindestloun soll an zwou Etappen op 2380€ klammen.
  • Méi Zäit fir d’Famill an eng gendergerecht Kannererzéiung erméiglechen. D’Dauer vum Congé parental fir all Elterendeel verduebelen.
  • D’Qualitéit an den Accès zu der Kannerbetreiung fir all Famill garantéieren. Fir eng gutt a gerecht Betreiung vun alle Kanner.

Weider Informatiounen iwwer des Mesurë sinn op eisem Programmsite 2018.dei-lenk.lu ze fannen.

Armutsbekämpfung: Es fehlt der politische Wille.

Die gestern vom STATEC veröffentlichten Zahlen über die soziale Entwicklung in Luxemburg sind erschreckend. 113800 Menschen (19,7%) sind in Luxemburg mittlerweile von Armut bedroht. Daneben hat mehr als einer von vier Haushalten (27,4%) Probleme am Ende des Monats mit seinem Budget über die Runden zu kommen. Um diese Entwicklung zu bekämpfen fehlt einzig und allein der politische Wille, denn schnell umsetzbare Vorschläge gibt es zur Genüge. déi Lénk haben in der Vergangenheit einige gemacht.

Im Mai haben wir die Regierung wegen der Zunahme des working poor-Phänomens zur Rede gestellt (Interpellation vom 31. Mai von Marc Baum). Den Hauptfokus haben wir dabei auf die aus unserer Sicht bestimmenden Faktoren der steigenden Armut in Luxemburg gelegt: die zu niedrigen Löhne, die Einschnitte in die Sozialsysteme und die Wohnungsnot.

Lohnpolitik: Strukturelle Erhöhung des Mindestlohnes.

Die Kaufkraft der niedrigen Löhne hat seit 2010 in Luxemburg stagniert, während die sehr hohen Löhne immer schneller ansteigen. Diese Entwicklung ist das Ergebnis einer ungerechten Lohnpolitik in den letzten Jahrzehnten. Wir wollen dem entgegensteuern, den KleinverdienerInnen mehr Kaufkraft geben und den Mindestlohn strukturell erhöhen. Eine diesbezügliche Initiative haben wir im Dezember 2016 im Parlament ergriffen.

Sozialpolitik: Leistungen den realen Bedürfnissen anpassen.

Im Zuge der Sparpolitik betrieben die CSV-geführten Regierungen in der Vergangenheit wiederholt Einschnitte in die Sozialsysteme. Auch die aktuelle Regierung hat an verschiedenen Stellen scheibchenweise Leistungen gekürzt, u.a. beim Kindergeld, das für kinderreiche Familien deutlich niederiger ausfällt als noch vor der Reform und nicht den realen Bedürfnissen entspricht, sowie bei den Studienbörsen. Auch die Reform des RMG macht deutlich, dass die Regierung keine universelle Grundsicherung oberhalb der Armutsgrenze einführen will, sondern schwache Menschen in noch größere Unsicherheit treibt und sie gängelt. déi Lénk werden in den kommenden Wochen eigene Vorschläge unterbreiten.

Wohnungsnot: Mehr öffentlich bauen und Wohnungssuchende unterstützen.

Ein Dach über dem Kopf zu haben ist ein Grundbedürfnis, dessen Befriedigung in Luxemburg immer mehr Menschen in den finanziellen Ruin treibt. Die kürzlich veröffentlichten Zahlen zum Wohnungsmarkt machen deutlich: die Preise und Mieten steigen so schnell, dass weder Löhne noch Sozialtransferts dieser Entwicklung hinterherkommen können. Die subvention loyer, die die Regierung vor zwei Jahren einführte ist nur ein vorübergehender Tropfen auf den heißen Stein, da die Steigerung der Mieten die Subvention nach spätestens zwei Jahren schon aufgefressen hat. Auch die überarbeitete Version der Subvention wird daran nichts ändern. Kleine Eingriffe in den Wohnungsmarkt reichen nicht mehr aus. In diesem Sinne haben wir kürzlich ein Konzept für die Finanzierung des öffentlichen Wohnungsbau mit Mitteln aus dem Rentenfonds vorgelegt und den Bau kommunaler Mietwohnungen in das Zentrum unseres Gemeindewahlkampfes gestellt. Zudem haben wir vor einem Jahr einen Gesetzesvorschlag im Parlament eingebracht, der für viele Mietwohnungssuchende eine schnelle finanzielle Entlastung ermöglichen würde. Die Regierung macht jedoch alles, um sich nicht mit dem Thema auseinandersetzen zu müssen: der Gesetzestext wurde bisher nicht diskutiert, obwohl positive Gutachten vom Staatsrat und der CSL vorliegen.

Die sich ausbreitende Armut in einem der reichtsten Länder der Welt kann nicht länger hingenommen werden. Politische Lösungen für die Armutsbekämpfung sind vorhanden, doch es fehlt eine Regierung mit dem Willen das Problem anzupacken. déi Lénk werden weiterhin konkrete Vorschläge ausarbeiten – in den kommenden Wochen insbesondere zum Budget 2018 und zur Reform des RMG – und den Druck auf die Regierung aufrecht halten.

Interpellatioun iwwer working poor

Op Initiativ vun déi Lénk gouf an der Chamber iwwer d’Situatioun vun de working poor debattéiert. Mat working poor sinn déi Leit gemengt, déi zwar enger bezuelter Aarbecht noginn an awer trotzdeem an Aarmut liewe mussen. Zu Lëtzebuerg ass den Undeel vun de working poor immens héich a läit bei 11,6%. An nëmmen 3 Länner an der EU ass dësen Taux méi héich: Bulgarien, Spuenien a Griicheland. An eiser Interpellatioun hu mir d’Grënn fir an d’Effekter vun dëser Entwécklung beliicht (falend Léin, Ofbau vum Sozialstaat, Explosioun vun de Logementspräisser an eng sozial selektiv Mobilitéit) a Virschléi gemaach, fir dësem Phänomen en Enn ze setzen.

Am Kader vun der Debatt hu mir zwou konkret Propose gemaach:

(1) Mir hunn eng Erhéijung vum Mindestloun em 10% gefrot:  Motion – Erhéijung vum Mindestloun em mindestens 10%
De STATEC huet an enger rezenter Etüd gewisen, dass den Aarmutsrisiko zu Lëtzebuerg (60% vum Medianloun) mënschewierdegt Liewen erméiglechen dass zousätzlech de Netto-Mindestloun och nach ënnert dem Aarmutsrisiko läit. Dofir muss an eisen Aen als alleréischt mol de Mindestloun em minimum 10% eropgoen.

(2) Mir hunn eng réigelméisseg Debatt iwwer d’sozial Situatioun an d’Lag um Aarbechtsmaart gefrot: Resolutioun – Réigelméisseg Debatt iwwer d’sozial Situatioun an d’Lag um Aarbechtsmaart
Op der Uni oder an aneren ëffentlechen Instituter (LISER z.B.) gëtt eng performant wëssenschaftlech Recherche am Sozial- an Aarbechtsberäich gemaach. Donieft verëffentleche vill gesellschaftlech Organisatioune wäertvoll Etüden a Virschléi iwwer d’sozial Lag. Mir wëllen des Aarbechten an d’Chamberdebatten afléisse loossen.

Béid Virschléi goufe vun der Regierungskoalitioun ofgelehnt.

11,6% working poor zu Lëtzebuerg

Zu Lëtzebuerg hunn mer en iwwerduerchschnëttlech héijen Taux u Leit, déi trotz Aarbecht aarm sinn, oder dem Aarmutsrisiko ausgesat sinn. Hei zu Lëtzebuerg gehéieren 11,6% vun de Leit, déi schaffen engem Ménage un, deen dem Aarmutsrisiko ausgesat sinn. 11,6% sinn esou genannte Working Poor. Dat ass wesentlech méi wéi an eisen Nopeschlänner an dat ass och e Rekord par rapport zu de Jore virdrun.

Dat seet eis Eurostat. An ganz Europa sinn ët just d’Kriselänner Griicheland, Spuenien a Rumänien, wou den Undeel un Working Poor nach méi héich ass.

Besonnesch betraff si Leit, déi an Deelzäit schaffen: 16,5% vun hinne liewen an Aarmut. Nach méi betraff si Leit mat engem CDD: 23%! Mee och Leit mat engem CDI weisen en erschreckend héijen Aarmutsrisiko op: 9,5%.

Als working poor ginn allgemeng unerkannt Leit bezeechent, déi trotz Aarbecht an eventuelle Sozialleeschtungen ënnert dem Aarmutsrisiko liewen. Dësen Aarmutsrisiko ass als 60% vum Medianloun definéiert. Et handelt sech also hei em e relative Wäert, dee vu Land zu Land anescht z’erklären an anzeschätzen ass, dee bei ënnerschiddlechen Zesummesetzunge vun engem Stot anescht duerchschléit, mee den och opgrond vun de Liewenshaltungskäschte ganz ënnerschiddlech ze bewäerten ass.

Dofir muss ee bei de Grënn fir working poor och iwwer d’Léin an eventuell Sozialleeschtungen erauskucken a sech froen, wéi eng aner Facteuren d’Leit an d’Aarmut drécken. Mir gesinn hei zwee wichteg Facteuren: d’Wunnkäschten an de Präis vun der Mobilitéit.

Ongerecht Lounentwécklung

Déi direktsten Ursaach vum Working Poor Phenomen ass eng ongerecht Lounentwécklung:

Déi niddregst Léin sinn tëscht 2000 an 2015 em 36% Prozent geklommen. De Salaire moyen em 53% an déi héchst Salairen em ganzer 60%. De pouvoir d’achat vun den ënneschte Léin ass säit 2010 nëmmen em 1,1% geklommen, also bal 5 mol manner ewéi de vun den héchste Léin. Des Entwécklunge sinn engersäits op d’Indexmanipulatioun zeréckzeféieren:

D’Indexmanipulatioun vun 2013 déi zu engem Retard vu 7 Méint vum Ausbezuele vun der Indextranche gefouert huet, huet d’Leit mat niddrege Léin vill Geld kascht. Am ganze sinn an deene leschte 4 Joer 1269 euros fir en Salarié deen de Mindestloun bezitt verluer gaangen. Dat ginn 3124 euros fir de Salaire Moyen. Dat ganzt ass jo dann an Täsch vum Patronat gefloss, dat vum Decalage tëscht der Inflatioun vun de Präisser an der Opwäertung vun de Léin profitéiert.

Anerersäits spigelt sech an där ongerechter Lounentwécklung och déi ongerecht Verdeelung vum geschaafene Méiwäert vun der Aarbecht erëm:

Mier hun hei zu Lëtzebuerg déi héchsten Aarbechtsproduktivitéit pro Kapp vun den EU-15 Länner. Dat waren 2015 116.000 euros. Mier hun och den héchste coût horaire du travail, den ëfters vum Patronat a vun der Regierung a Fro gestallt gëtt, well en d‘Kompetivitéit anscheinend bremst.A Wierklechkeet awer, progresséiert dee coût dee mëttlerweil bei 36,1 euros läit, nëmme lues (2,3% vun 2008 bis 2012), woubäi de Produktivitéitstaux (d’valeur ajoutée) ëmmer méi schnell an d’Luucht schéisst (an der Moyenne 3,56% d’Joer vun 1995-2010). Par rapport zum grousse Räichtum den zu Lëtzebuerg geschaaft gëtt, ass d’Aarbechtskraaft hei extrem bëlleg, méi bëlleg souguer ewéi an aneren europäesche Länner.

De Mindestloun muss iwwer 60% vum Salaire Moyen leien, sou heescht et am rapport d’activité vum Comité européen des Droits sociaux du Conseil de l’Europe vun 2014. Den aktuelle brutto SSM vun 1.998,59 euros läit effektiv iwwer 1797 euros vum Salaire moyen. Den Netto Mindestloun läit awer bei 1726 euros (Steierklass 1) also nach ëmmer ënnert dëser Aarmutsschwell.

Mier verlaangen eng Erhéijung vum Mindestloun vun 10% fir dem Problem kuerzfristeg entgéint ze kommen.

 

Ofbau vum Sozialstaat

De Sozialstaat spillt eng wichteg Roll fir deene Leit, déi trotz enger Aarbecht net genuch verdéngen, en anstännegt Liewen ausserhalb vun der Aarmut z’erméiglechen. Ouni sozial Transfert’en missten zu Lëtzebuerg nach vill méi Leit déi schaffen an Aarmut liewen.

An de leschten zéng Joer gouf eise Sozialstaat awer ëmmer rem vun de verschiddene Regierunge beschnidden. Besonnesch ab der Wirtschaftskrise vun 2007/2008 goufe verschidden Transfert’en gekierzt, agefruer oder hire Finanzement gouf méi ongerecht an zu Ongonschte vun de Salarié’en reforméiert.

Dat problemateschst Beispill ass d’Kierzung vum Kannergeld. Des Regierung huet beim Kannergeld zwou Prestatioune ganz ofgeschaaft an d’Kannergeld selwer drastesch gekierzt fir Familljen ab zwee Kanner. D’CSL huet a sengem Avis virgerechent, wat eng Famill mat 3 Kanner – ganz onofhängeg vun de Lounsituatioun – abéisst: 238€ de Mount, also 2856€ d’Joer. Fir vill Leit sinn dat 1-2 Paien.

Donieft ginn d’sozial Transfert’en ëmmer méi selektiv an u bestëmmte Bedingunge gekoppelt. Soumat geet d’Universalitéit vun eisem Sozialstaat ëmmer méi verluer, wouduerch bei ville Leit zousätzlech Onsécherheeten an Drock entsteet. Dëst ass besonnesch beim RMG ze gesinn, dee kee garantéierte revenu ass, mee souvill Ausname kennt a sou niddreg ass, dass e fir déi Betraffe keng wierklech Garantie bitt. D’Reform vum RMG, déi de Moment um Instanzewee ass, dreift des Logik weider.

 

Explosioun vun de Logementskäschten

Ee vun de wéinege Sozialtransferen, deen dé’Regierung vun 2 Joer nei agefouert huet ass d’Subvention Loyer. Des Subventioun soll jo Locatairen ze gutt kommen, déi hire Loyer net méi packen. Leider droen d’Bedingunge fir d’Vergab vun dëser Subventioun de Wunn- an Aarbechtskonditioune vu ganz ville Leit guer keng Rechnung. Dofir kommen och net vill betraffe Leit fir des Subventioun a Fro.

Dobäi hëlt d’Zuel vun de Leit, déi mat hirem Loun keng Wunneng méi bezuele kënne permanent zou. 2014 schonn hunn 26,3% vun de Locataire Problemer gehat fir hire Loyer ze bezuelen! Kee Wonner, wëll d’Präisser fir Logementer klamme vill méi schnell wéi d’Léin a besonnesch déi kleng Léin. An de leschten 10 Joer sinn d’Wunnengspräisser zu Lëtzebuerg laut Observatoire de l‘Habitat em 41,9% geklommen. Des Hausse ass souguer an de leschten 12 Méint mat 5,6% nach méi rapid. Ganz erschreckend ass d’Hausse bei Appartementer, déi sech nach a Planung oder Bau befannen: +11,9%! An engem Joer!

Bei de Loyeren ass d’Hausse ähnlech staark, hei gouf et an de leschten 10 Joer e Plus vun 29,2% an och hei klammen d’Geldbeträg déi e Locataire am Schnëtt fir en Daach iwwer dem Kapp muss berappen an de leschten 12 Méint nach méi schnell: + 4,9%! Dobäi komme bei de meeschte Lokatiounen och nach frais d’agence a Kautiounen, déi vill Lei top ee coup an d’Laberente bréngen. Zumindest dat kann einfach ofgeännert ginn. Mir hunn dozou eng Gesetzespropositioun eraginn, déi scho positiv aviséiert gouf. Et bréicht also elo just eng politesch Entscheedung.

D’Léin vun deenen klénge Revenu’en kënnen mol net am Usaaz mat dëser Entwécklung mathalen.

Soumat gëtt däitlech, dass d’Prekariséierung vun ëmmer méi Leit eben net just en aus de Fuge gerodene private Logementssecteur ass, deen dofir verantwortlech ass, mee politeschen Immobilismus. Am Emkéierschloss heescht et awer och, dass een dësen Trend duerch aner politesch Entscheedunge rem kann ëmdréien.

déi Lénk hu verschidde Virschléi fir de Logement ausgeschafft a mir wäerten och weider Drock maachen.

Ongerechten Zougank zur Mobilitéit

Eng ganz wichteg Dimensioun, déi dann och enk mat der Wunnsituatioun ass Aarmut duerch eng beschränkte Mobilitéit an d’ageschränkte Mobilitéit, déi dann rem zu enger weiderer Prekariséierung féiert.

D’Wunnengspräisser an zentrale Lagen, sief et an der Stad oder ronderëm, a ville gréissere Gemengen am Süden oder och mëttlerweil am Uelzechtdall, dreiwe besonnesch Stéit mat klenge Revenu’en a méi rural Géigende vum Land – wann net direkt iwwer d’Landesgrenzen eraus.

De Manktem un dezentraliséierten Infrastrukturen wat den ëffentlechen Transport ugeet féiert zu der Ofhängegkeet vun privaten Transportmëttel déi sech Leit mat klengem Akommes nieft deenen héijen Logementspräisser oft net méi leeschten kënnen. Den Auto ass eng deier Uschafung, mat villen lafende Käschten, virop Reparaturen, Assurancen an natierlech de Parking, dee sech méi aarm Leit souwisou net leeschte kënnen. D‘Geographesch Ausgrenzung reduzéiert also d’Mobilitéit an d’Méiglechkeeten eng Aarbechtsplaz ze fannen an dreift domat den Aarmutsrisiko an d’Luucht, mee och allgemeng déi sozial Ausgrenzung.Den Autosbesëtzer ass a villen Offres d’Emploi och en Selektiouns oder besser gesot en  Diskriminatiounsfacteur. Den Autobesëtz ass also mëttlerweil eng Klassefro.

Aplaz ewech ze kommen vum Paradigma vum Individualverkéier, gi vun der Regierung an och ganz erstaunlecherweis vum gréngen Transportminister, Moossnamen geholl déi dësen Mobilitéitsproblem weider verschäerfen an domat d’Stroossen an d’Ëmwelt och „nohalteg“ belaaschten. D’Regierung geet jo elo esou scho sou wäit fir einfach direkt Zuchverbindungen ze suppriméieren (Bsp. Diddeleng). Parallel ginn awer weider Milliounen an den Ausbau vun Autobunnen (bezeechnenderweis och nach d‘Diddelenger Autobunn) gestach a Verschmotzungsproblemer duerch d’Ofgase solle mat weideren neie Stroosse iwwergaange ginn…

 

Wéi eng Konsequenzen gëllt et ze zéien?

(1) De Netto-Mindestloun zu Lëtzebuerg läit fir eng Persoun alleng esouwuel ënner der Aarmutsgrenz ewéi och ënner deem vum Statec berechenten néidege Mindestakommes. Dëse Mindestloun – also déi primär Repartitioun tëscht Kapital an Aarbecht – muss an eisen Aën alleng schon Schutz virun Aarmut bedeiten. Et kann net sinn, datt e Mënsch mat enger voller Tâche d’office op Sozialhëllef ugewisen ass, fir kënnen iwwer d’Ronnen ze kommen. De Mindestloun gehéiert also ugepasst. Déi vergaangen ausgesaten Indextranchë gëllt ët direkt bäizesetzen. Dëst soen net nëmme mir, mee ët ass och eng zentral Fuerderung vun de Gewerkschaften a de Sozialverbänn hei am Land. Déi Fuerderung ass och net vermessen, mee déi minimal Grondlag, datt een hei am Land iwwerhaapt ka vu Cohésion sociale schwätzen.

(2) Prekär Aarbecht (Interim, CDD, etc.) muss legal encadréiert ginn, esou datt den abusive Recours bei gréisseren Entreprisen op dës prekär Aarbechtsforme strikt reglementéiert ass, soit op en gewëssen %, soit op aussergewéinlech konjunkturell Pic’en. Ëmgekéiert kéint een sech virstellen, datt ee Subventioune fir kléng Betriber aus schwierege Secteur’en aféiert, déi ebe grad hir sozial & Verantwortung iwwerhuelen a fest astellen.

(3) Déi universal Sozialleeschtungen, notamment d’Kannergeld hunn duerch Desindexéierung iwwer déi leschte Joren zolidd u Wäert verluer an och d’Reform vum Kannergeld vun dëser Regierung war eng alleréischter Linn eng Spuermesure mam Zil manner Suen auszeginn. Am meeschten dorënner leiden och an Zukunft kannerräich Familljen. Dëst muss redresséiert ginn. Selektiv Sozialleeschtungen, wéi d’Loyers-subventioun, mussen esou orientéiert ginn, datt se och do ukommen, wou d’Besoins real sinn. An se kënnen héchstens eng kuerzfristeg  Iwwergangsléisung sinn, well am Moment fléissen déi Suen direkt aus dem Portmonnie vum Locataire an d’Täsche vun der Immobilière, an heizen de Maart nach wieder un.

(4) D’Regierung kënnt net derlaanscht de Wuesstem ze reguléieren. De Wuesstem kënnt kaum méi bei den niddregen Akommeskategorien un, am Géigendeel ët sinn déi Leit, déi am meeschten ënnert den negative Konsequenzen ze leiden hunn. Et sinn si, déi am schwéiersten ënner der desolater Situatioun um Wunnengsmaart leiden, ët si sie déi am meeschten ënner verstoppte Stroossen an Zich leiden, an ët si sie deenen hir Liewensqualitéit duerch den onkontrolléierte Wuesstem ofhëlt. Duerfir brauche mer en Paradigmewiessel an der Wunnengspolitik (ewech vum fräie Maart, hin zu ëffentlecher Regulatioun a Baue wéi dat a Stied mat héijer Liewensqualitéit wéi Amsterdam oder Wien schon längst de Fall ass). Duerfir brauche mer méi en konsequenten Ausbau vum ëffentlechen Transport an eng seriö Landesplanung.

(5) Mer brauchen eng seriö Steierreform, déi wierklech sozial gerecht a redistributiv ass. Jo, d’Steierreform vun dëser Regierung huet déi ënnescht Akommeskategorië steierlech entlaascht, mee se war awer net ëmverdeelend. Am beschte Fall, kal Progressioun immuniséiert. Si huet net dozou gefouert, datt de Staat sech d’Méiglechkeet an déi néideg finanziell Moyens gëtt, de Wuesstem ze reguléieren an domadder och déi néideg Infrastrukturen ze schafen, fir deene Leit entgéintzekommen, déi schaffen an net dichteg verdéngen.

Lag vum Land: D’Band tëscht Wuesstem a Wuelstand ass gerass.

Am Premierminister senger Ried zu der Lag vun der Natioun , bleiwen eng ganz Rei Froen op, op déi déi Lénk mat 4 wichtegen Erausfuerderunge fir d’Land aginn, nämlech d’Stäerkung vun der sozialer Gerechtegkeet, d’Bekämpfung vun der Wunnengsnout, déi ekologesch Zukunftsplanung an den nohaltegen Ëmbau vun der Wirtschaft vum Land.

Des Erausfuerderunge sinn enk matenee verbonne well se gläichzäiteg déi nefast Effekter vum ongebremsten an onkoordinéierte Wuesstem ënnersträichen an een Alternative Wirtschaftssystem duerstellen.

Bekämpfung vun der Wunnengsnout

D’Präisser an d’Loyeren um lëtzebuergesche Wunnengsmaart hunn Dimensiounen erreecht, déi ëmmer méi Leit virun existenziell Problemer stellen. An de leschten 10 Joer sinn d’Präisser em iwwer 40% geklommen, d’Loyeren em circa 30%. D’Léin sinn an dem Zäitraum awer just em gutt 13% eropgaang. D’Recht op Wunnen ass zu Lëtzebuerg keng Realitéit méi, eng Wunneng ass zu engem Luxusprodukt ginn.

Des Entwécklung ass op déi vill ze kleng Offer u Wunnraum zréckzeféieren, déi der grousser Demande net nokënnt. An engem Joer ginn zu Lëtzebuerg circa 3000 Wunnenge gebaut, dobäi missten et der laut LISER/Observatoire de l’Habitat tëscht 6500 a 7000 sinn. Staat a Gemengen hunn sech gréisstendeels aus der Verantwortung gezunn a baue just e Brochdeel vun dem, wat néideg wier, fir d’Präisser an de Grëff ze kréien.

déi Lénk gesinn 3 Grënn fir dëse Problem:

1 – eng eesäiteg Wirtschaftspolitik, déi baséierend op Souveränitéitsnischen a Steierdumping virun allem Finanzdéngschtleeschtungsbetriber op Lëtzebuerg zitt, a sou eng grouss Nofro schaaft u Logementer “haut standing” an zentraler Lag fir héichbezuelte Finanzspezialisten an un zentral geleeëne Bürosflächen;
2 – d’Dominanz vu Privatkapital, dat just op Rendite aus ass;
3 – d’Versoe vun de Regierungen, déi net bereet waren a sinn, an dëse Privatmarché anzegräifen.

Des Regierung – wéi och hir Virgängerinnen – ass net bereet un des Schrauwen dréien ze goen.

Fir déi Lénk féiert awer kee Wee laanscht e radikaalt Ëmdenken an der Wunnengspolitik. Se muss endlech no de Besoin’en vun Normalverdénger ausgeriicht ginn an dierf net weider enger desastréiser ekonomescher Entwécklung ausgeliwwert bleiwen. D’Dominanz vum private Marché muss gebrach ginn, andeem Staat a Gemenge vill méi Wunnenge bauen an d’Politik endlech de Privateegentum dem Gemengnëtzegen ënnergeuerdent gëtt.

déi Lénk hu konkret Virschléi ausgeschafft:

1 – An eiser Logementscampagne hu mer Proposen entwéckelt, wéi een eidel Wunnenge ka mobiliséieren an d’Spekulatioun op Terrain’en ka stoppen. Mir hunn erklärt wéi een d’Rechter vun de Locataire ka stäerken an hunn eng Infobroschüre iwwer d’Locatioun verdeelt. Donieft hu mir gewisen, dass d’ëffentlech Hand méi baue muss a méi Geld aus dem Rentefong dofir soll zur Verfügung gestallt ginn.
2 – Mir hunn eng Gesetzespropositioun iwwer d’frais d’agence am Kontext vun der Locatioun abruecht, fir d’Locataire sou direkt finanziell z’entlaaschten. Bis elo huet d’Regierung keng Stellung geholl.
3 – Eis Gemengeréit hunn e konkrete Virschlag fir d’Stäerkung vun de Rechter vun de Locataire gemaach, andeem sie an de Gemengeréit eng Opwäertung vun de kommunale Mietkommissioune verlaangt hunn.

 

Stäerkung vun der sozialer Gerechtegkeet

Insgesamt ass déi sozial Schéier hei am Land och trotz deem impressionnante Wuesstem vun iwwer 4% an de leschte Joer ausenee gaangen. Well Wuesstem eleng seet näischt iwwer déi ongläich Verdeelung vum geschaafte Räichtum aus.

Engersäits gi Joer fir Joer mam Wuesstem bis zu 15000 nei Aarbechtsplaze geschaaft an awer bleift de Chômage bei 6% op engem héijen Niveau fir eist klengt a räicht Land.D’Projektioune vum Stabilitéitsprogramm vun der Regierung gesi bis 2021 keng definitiv Léisung vum Chômageproblem viraus a ginn sech mat engem Chômagetaux vu 6,9% fir d’Joer 2021 zefridden. D’Bekämpfung vum Chômage ass fir des Regierung kee politescht Zil méi, de Chômagetaux gëtt just nach als eng Variabel ugesinn, iwwer déi um fräie Marché décidéiert gëtt.

Wéi erliewen d’Leit hei am Land de Wuesstem? Wat fir eng Realitéit huet fir sie de Wuelstand vu Lëtzebuerg?

D‘Leit déi zu Lëtzebuerg schaffen a wunne kréie besonnesch d’Offallprodukter vum Wuesstem ze spieren: Verstoppte Stroossen, Manktem un ëffentlechen Transportmëttel an Infrastrukture fir der staarker Mobilitéit vun de Leit déi de Wuesstem vun eisem Land unzitt Meeschter ze ginn. Dobäi kommen d’Verschmotzung vun der Ëmwelt, ëmmer méi prekär an onsécher Aarbechtskontrakter , iwwerflexibiliséiert Aarbechtszäiten an d’Explosioun vun den Immobiliëpräisser.

D’Liewensqualitéit zu Lëtzebuerg ass net méi ze garantéieren.

Schonn elo ziele mer 11% Working Poor am Land. Dat si Leit déi obwuel se eng Aarbecht hunn, dem Aarmutsrisiko ausgesat sinn.

Wéi kann een d’sozial Ongerechtegkeet nohalteg bekämpfen?

Fir déi Lénk ass kloer dat d’Ofhängegkeet vun eiser Wirtschaft zu der Finanzplaz de Kär vun de soziale Problemer hei am Land ausmëscht. Mär fuerderen eng Exit-Strategie aus dëser konkurrenzieller an aggressiver Finanzpolitik, déi och eisen Nopeschregioune schueden um sozialen a wirtschaftleche Plang.

déi Lénk hu bis elo eng ganz Rei konkret Virschléi ausgeschafft déi dorop waarde vun der Regierung an Usproch geholl ze ginn:

1- déi Lénk hunn 2009 eng Proposition de loi ausgeschafft fir Mesurë géint licenciements économiques abusifs ze huelen.

2- Am Kader vum Kampf géint de Chômage, hunn déi Lénk och eng Rei Amendementer eragereecht déi d’Aarbechtszäitverkierzung an d’Rechter vun de Salarié‘en ënnerstëtzen.

3- déi Lénk hunn iwwer eng Interpellatioun, d’Regierung dozou opgefuerdert de Problem « Working Poor » a Betruecht ze zéien a konkret Léisungen auszeschaffen.

4- Fir den Aarmutsrisiko dem ëmmer méi Leit am Land ausgesat sinn ze senken, hunn déi Lénk mat enger Motioun d’Upassung vum Mindestloun un d’Bestëmmunge vun der Europäescher Sozialcharta gefuerdert. Dat géif eng Erhéijung vum Mindestloun em 20% bedeiten.

 

Ekologesch Zukunftsplanung

Den onkontrolléierte Wuesstem vun enger Wirtschaft, déi eleng op kuerzfristegem Profit baséiert, geet net nëmmen op Käschte vun de Leit, déi där Logik ënnerworf ginn, mee féiert och zur Zerstéierung vun eiser Ëmwelt. Béid Konsequenze vun dësem Wirtschaftswuesstem, déi fir de Mënsch an déi fir d’Natur, sinn an eisen Aen och enk matenee verbonnen. Ëmweltschied oder de Mëssbrauch vun natierleche Ressourcë ginn ëmmer zu Laaschte vun de schwaachsten an äermste Leit, sief et duerch Verdeierung vu Basisprodukter a -Servicer, duerch Verschmotzunge vu Loft, Waasser oder Buedem oder duerch Ëmweltkatastrophen.

Virun dem Hannergrond gëllt et och d’Politik vun dëser Regierung (an deelweis hire Virgängerinnen) a verschidden Initiativen a Strategië fir eng méi nohalteg Wirtschaft kritesch ze beliichten. Mir graifen hei 3 Themen eraus:

D’Digitaliséierung als eng vun den technologeschen Entwécklungen, déi vun der Regierung als grouss Opportunitéit fir eis Wirtschaft ugesinn a gläichzäiteg och fir méi Nohaltegkeet soll suergen. Hannert der schéiner Façade verstoppt sech awer eng ganz aner Realitéit, vun där d’Regierung ni schwätzt. Fir d’Salarié’en bedeit se z.B. en ëmmer méi grousst Verlaangen no Flexibilitéit an onsécheren Aarbechtskontrakter. Donieft schaaft se och eng ëmmer méi grouss Nofro bei der Exploitatioun vun natierleche Ressourcen. Déi Ressource, déi an der Elektro- a Kommunikatiounstechnik (Bsp. Smartphones) verschafft gi sinn net bei eis ze fannen, mee oft an afrikanesche Länner, wou se ouni Récksiicht op mënschlecht Liewen an op d’Natur gewonne ginn. All wirtschaftlech Aktivitéit zu Lëtzebuerg huet als Basis e Material a mënschlech Aarbecht, egal ob se direkt hei op der Plaz exploitéiert ginn oder soss iergendwou op der Äerd.

D’Elektromobilitéit ass eng weider Strategie, déi d’Regierung – och opgrond vun EU-Beschlëss – bis 2020 op e gewëssenen Niveau brénge muss (10% vum gesamten Transport bis 2020). Och wann d’Elektromobilitéit als Iwwerbréckungstechnologie seng Virzich huet, léist se d’Mobilitéitsproblemer zu Lëtzebuerg net nohalteg an dat aus dëse Grënn:

(-) Méi Elektroautoe bedeiten am Endeffekt ëmmer méi Autoen op der Strooss. De Problem vun iwwerfëllte Stroossen a Plazmangel (Garagen ënner Logementer, grouss Parkingen etc.) ass sou net ze léisen. Dat geet just mam konsequenten Ausbau vum ëffentleche kollektiven Transport, dee gratis muss sinn, fir jiddereen.

(-) Elektroautoe brauche Stroum a mir produzéieren es zu Lëtzebuerg just wéineg, 2015 waren et grad emol 6% (Zuel aus dem PNR) vum gesamte Stroumverbrauch. D’Elektromobilitéit mécht an eisen Ae just Sënn, wa mir zu Lëtzebuerg an an der Groussregioun vill méi Stroum aus erneierbaren Energiequelle produzéieren.

(-) D’CO2-Bilanz vun engem Elektroauto ass oft schlecht, wëll d’Hierstellung vun deenen Autoen immens energieintensiv ass, dat besonnesch opgrond vun der Exploitatioun vu rare Metaller fir déi deier Batterien hierzestellen. Déi Metaller kënnen haut oft nach ëmmer net richteg recycléiert ginn. Mir mengen, dass Lëtzebuerg als Standuert vun der Stolindustrie an dësem Beräich (Bsp. économie circulaire) vill méi investéiere sollt anstatt d’Exploitatioun vun dëse Metaller elo am Weltraum wëlle weider ze forcéieren.

(-) D’Regierung ass guer net kohärent, wëll se weider op den Tanktourismus setzt a Sprit aus fossillen Energiequellen indirekt subventionéiert an ausserdeem och nach Staatsgelder a Pëtrolskonzerner investéiert.

Des Inkohärenz fënnt sech och an der Landwirtschaftspolitik erëm. Während de Landwirtschaftsminister op d’Bauerenhäff lokale Kachkéis schmaache geet an d’Stäerkung vu lokaler Consommatioun a Produktioun priedegt, ënnerstëtzt d’Regierung Fräihandelsaccord’en wéi de CETA, déi d’lokal Ekonomie a Landwirtschaft zerstéieren. Donieft kuckt d’Regierung der schnell wuessender Intensivéierung vun der Produktioun an der Konzentratioun vun de Betriber no an ass incapabel den Asaz vu Pestiziden op de Felder konsequent anzeschränken. Nohalteg Landwirtschaftspolitik gesäit anescht aus.

Déi Lénk hunn an dëser Legislaturperiod verschidden Initiative geholl, déi eis et erméigleche géifen d’Zukunft méi ekologesch a méi gerecht ze plangen:

1 – Mir hunn eis konsequent an als eenzeg och kohärent géint d’Fräihandelsaccord’en TTIP a CETA gewiert an och d’Klimaproblematik thematiséiert. Sou hu mir versicht, d’Regierung dozou z’animéieren am Kader vun der CETA-Verhandlung déi streng Qualitéitscritèrë fir de Sprit, den an Europa importéiert ka ginn, ze verteidegen. D’Regierung huet dat net gemaach, d’Dir fir knaschtegen Diesel op Basis vu Sandueleg aus Kanada ass grouss op.

2 – Mir hunn e Virschlag fir méi ambitiéis Klimaziler bis 2030 gemaach, dat op Basis vun dem wat d’Ëmweltverbänn als noutwendeg a machbar ugesinn.

3 – Mir hu reegelméisseg Initiativen am Beräich divestment geholl, fir dofir ze suergen, dass ëffentlech Gelder aus dem Rentefong a propper Energiequellen an an de Wunnengsbau fléissen. Mir hunn dëst och elo rezent beim Zukunftsfong opgedeckt a Fuerderungen opgestallt.

4 – Mir hunn an de leschte Gemengewahlen e Konzept fir e gestaffelte Waasserpräis virgeluecht, den nieft enger sozialer Komponent, och eng ekologesch Komponent opzeweisen huet. Mir bréngen des Fuederung och réigelméisseg rem op den ordre du jour.

5 – Eis Kongressresolutioun vun 2016 huet eng Reih Pisten opgezielt, wéi de sozial-ekologeschen Embau vun eiser Wrtschaft kéint fonctionnéieren.

Garantir une vie décente pour tous

Zu Gast am Land

En date du 7 décembre dernier, la Chambre des Députés a voté une minuscule augmentation du SSM (+26€ pour le non-qualifié, +32€ pour le qualifié), portant le SSM non-qualifié à 1.949€ brut par mois (correspond à 1.700 net). Une bonne semaine plus tard, le STATEC a conclu dans une étude (cahier économique N°122) qu’une personne seule nécessite 1.923€ net par mois pour vivre décemment au Luxembourg; cherchez l’erreur.

Tous les deux ans, le SSM (salaire social minimum) est adapté en fonction de l’évolution du salaire moyen, qui a augmenté de 1,4% ces deux dernières années. Le projet de loi y relatif a été adopté à l’unanimité. déi Lénk a voté en faveur de cette loi, mais juge que cette augmentation est loin de suffire pour mener une vie décente au Luxembourg. C’est pourquoi nous avons réitéré notre revendication de longue date qui consiste en une augmentation substantielle du SSM.

Une augmentation substantielle du SSM

Au Luxembourg, environ 50.000 personnes touchent le salaire social minimum, dont 60% le non-qualifié, qui est actuellement de 1.922€ brut par mois. D’après des calculs de l’OCDE et du Conseil de l’Europe, les concerné(e)s perçoivent un salaire qui ne correspond même pas à la moitié du salaire moyen au Luxembourg. Le Conseil de l’Europe a aussi déjà formulé une critique à cet égard en constatant une non-conformité avec la disposition 4-1 de la Charte sociale européenne, ratifiée au Luxembourg en 1991, qui engage le Luxembourg à reconnaître le droit des travailleurs à une rémunération suffisante pour leur assurer un niveau de vie décent.

déi Lénk rejoint cet avis et a déposé une motion dans ce sens lors de la séance du 7 décembre. Celle-ci invitait le gouvernement à se conformer dans les meilleurs délais à la disposition 4-1 de la Charte sociale européenne. Exprimé en chiffres, il faudrait augmenter le SSM d’environ 300€ pour arriver à ladite rémunération suffisante. La motion demande également au gouvernement de présenter un plan d’action pour lutter contre le phénomène de la pauvreté laborieuse (working poor).  La motion a été rejetée avec les voix du DP, du LSAP et de déi Gréng.

Un système d’indexation automatique boiteux

Depuis 2006, le pouvoir d’achat du SSM (et des salaires en général) a été impacté négativement dû à d’importantes manipulations du système de l’indexation automatique des salaires, qui prévoit une hausse automatique de tous les salaires dès qu’une inflation de 2,5% a été atteinte. La prochaine indexation des salaires devra enfin tomber au 1er trimestre 2017, et elle marquera en même temps un nouveau record, à savoir l’écart le plus élevé entre deux tranches (plus de 3 ans) depuis la généralisation de l’indexation automatique des salaires en 1975.

Cette perte au niveau des salaires en général et le montant trop bas du SSM font que de plus en plus de gens n’arrivent plus à joindre les deux bouts à la fin du mois. Dans aucun autre pays de l’UE-15 (pays-membres de l’UE avant l’élargissement vers l’Est de 2004) le taux des working poor est aussi élevé qu’au Luxembourg: 10,8% des ménages ne peuvent vivre décemment de leur salaire.

Face à cette réaction incompréhensible de la majorité parlementaire et confirmé dans son opinion par la publication récente du STATEC, déi Lénk a introduit une demande d’interpellation du gouvernement à ce sujet, et va continuer à s’engager en faveur d’une rémunération décente pour tous.

Carole Thoma, co-porte-parole déi Lénk

Interpellation : Eradiquer la pauvreté laborieuse (working poor)

Le STATEC a récemment conclu dans une étude (cahier économique n°122) qu’un homme seul nécessite 1923 EUR net par mois pour vivre décemment au Luxembourg, alors que pour un couple avec deux enfants ce montant s’élève à 3935 EUR net par mois.

Sachant que le salaire social minimum (SSM) mensuel s’établit à partir du 1e janvier 2017 à 1949 EUR brut avec un montant net évidemment bien en-dessous, de nombreuses personnes et familles au Luxembourg se retrouvent dans une situation de pauvreté laborieuse (working poor),  une situation que déi Lénk juge absolument intolérable.

La semaine dernière, lors de la séance publique du 7 décembre et avant la publication de ladite étude, déi Lénk avait déjà relevé cette problématique à la Chambre des Députés et avait déposé une motion à ce sujet. Cette motion invitait le gouvernement à se conformer dans les meilleurs délais à la disposition 4-1 de la Charte sociale européenne qui engage les signataires à reconnaître le droit des travailleurs à une rémunération suffisante pour leur assurer, ainsi qu’à leurs familles, un niveau de vie décent. Elle demandait également au gouvernement de présenter un plan d’action pour lutter contre le phénomène de la pauvreté laborieuse.

Cette motion a malheureusement été rejetée avec les voix du DP, du LSAP et déi Gréng.

Face à cette réaction incompréhensible de la majorité parlementaire et réconforté dans son opinion par la publication récente du STATEC, déi Lénk a introduit une demande d’interpellation du gouvernement à ce sujet.

Demande d’interpellation au sujet de la pauvreté laborieuse (working poor)

Monsieur le Président,

Dans son cahier économique n°122, le STATEC, en collaboration avec le ministère de la Famille, de l’Intégration et à la Grande Région, a étudié la question du budget de référence, c’est-à-dire du budget minima nécessaire à une personne ou à une famille résidente pour permettre une participation active à la société au Luxembourg. L’institut conclut qu’un homme seul nécessite 1923 EUR net par mois pour vivre décemment au Luxembourg, alors que pour un couple avec deux enfants ce montant s’élève à 3935 EUR net par mois.

Or, sachant qu’au Luxembourg le salaire social minimum (SSM) mensuel s’établit à partir du 1e janvier 2017 à 1949 EUR brut avec un montant net évidemment bien en-dessous, de nombreuses personnes et familles au Luxembourg, quoique travaillant à plein temps, n’atteignent pas les montants cités par le STATEC. Rappelons que cette situation est en non-conformité avec la disposition 4-1 de la Charte sociale européenne qui engage le Luxembourg à reconnaître le droit des travailleurs à une rémunération suffisante pour leur assurer, ainsi qu’à leurs familles, un niveau de vie décent.

En me basant sur l’article 88 du règlement de la Chambre des Députés et compte tenu de ce qui précède, je me propose d’interpeller le gouvernement sur les éléments suivants :

– Les conclusions à tirer du cahier économique n°122 du STATEC ;

– les caractéristiques de la pauvreté laborieuse au Luxembourg ;

– la non-conformité du Luxembourg avec la disposition 4-1 de la Charte sociale européenne ;

– les possibles pistes d’action afin d’éradiquer la pauvreté laborieuse.

Je vous prie de soumettre cette proposition au Gouvernement et aux Ministres concernés et de la mettre à l’ordre du jour de la prochaine réunion de la Conférence des Présidents.

Veuillez agréer, Monsieur le Président, l’expression de ma parfaite considération.

Marc Baum

Député

Motion – Pour une augmentation substantielle du salaire social minimum

La Chambre des Députés du Grand-Duché du Luxembourg,

Considérant:

1) que le nombre des salariés rémunérés au voisinnage du salaire social minimum s’élève à 12,4%, ce qui correspond à 45.204 personnes ;

2) que les modulations de l’indexation des salaires depuis 2006 ont considérablement dévalué le pouvoir d’achat de tous les salariés au Luxembourg et que les salariés rémunérés au salaire social minimum légal en sont particulièrement concernés;

3) que le Luxembourg a ratifié la disposition 4-1 de la Charte sociale européenne qui engage le Luxembourg à reconnaître le droit des travailleurs à une rémunération suffisante pour leur assurer, ainsi qu’à leurs familles, un niveau de vie décent;

4) que le Comité européen des Droits sociaux du Conseil de l’Europe, qui statue en droit sur la conformité des situations nationales avec la Charte sociale européenne, qui établit si la situation est conforme à la Charte lorsque le salaire net le plus bas est supérieur à 60% du salaire net moyen;

5) que le Comité européen des Droits sociaux conclut dans son rapport d’activités de 2014  «… que la situation du Luxembourg n’est pas conforme à l’article 4-1 de la Charte de 1961 au motif que le salaire minimum applicable aux travailleurs du secteur privé ne suffit pas à assurer un niveau de vie décent ».

6) que le Luxembourg affiche avec 10,8 % en 2015 le taux de risque de pauvreté laborieuse le plus élevé parmi les pays de l’UE-15;

invite le Gouvernement

– à mettre la situation luxembourgeoise en conformité avec la Charte sociale européenne en augmentant le SSM dans les meilleurs délais à un niveau assurant aux salariés, ainsi qu’à leurs familles, un niveau de vie décent ;

– à présenter à la Chambre des Députés un plan d’action afin de lutter contre le phénomène de la pauvreté laborieuse (« working poor »).

 

Marc Baum
David Wagner

 

Motioun vun déi Lénk – Fir eng substantiell Erhéijung vum Mindestloun

Em wat geet et an eiser Motioun?

An der Chamber gouf de 7. Dezember eng kleng Erhéijung vum Mindestloun gestëmmt, 26€ de Mount méi fir den net-qualifizéierten an 32€ de Mount méi fir de qualifizéierte Mindestloun. Sou Erhéijunge gi routineméisseg all zwee Joer gemaach, fir de Mindestloun sou un d’Augmentatioun vum Duerchschnëttsloun unzepassen.

déi Lénk hunn des Erhéijung ënnerstëtzt, mee sinn awer der Meenung, dass och dee liicht erhéichte Mindestloun bei wäitem net duergeet, fir de Leit mat Salairen am Beräich vum Mindestloun e gutt Liewen z’erméiglechen. Dofir hu mir eis laangjäreg Fuerderung no enger substanzieller Erhéijung vum Mindestloun mat enger Motioun an der Chamber widderholl.

Wat ass wichteg ?

Zu Lëtzebuerg verdénge ronn 50.000 Leit de Mindestloun, wouvun circa 60% den onqualifizéierte Mindestloun kréien, also 1922€ de Mount (1949€ ab Januar 2017). Berechnunge vun der OECD an dem Europarot no kréien déi Leit e Salaire, dee mol net 50% vum lëtzebuergeschen Duerchschnëttsloun entsprécht. D’Kafkraaft vum Mindestloun (a vun alle Léin) huet och säit 2006 opgrond vun den Indexmodulatioune vun dëser an de Virgängerregierunge massiv gelidden. Dëse Verloscht bei de Léin allgemeng an den ze déiwe Montant vum Mindestloun hunn dozou gefouert, dass ëmmer méi Leit net méi mat hirem Revenu iwwer d’Ronne kommen. A kengem anere Land vun den EU-15 ass den Taux vun de working poor sou héich wéi zu Lëtzebuerg: 10,8% vun de Stéit zu Lëtzebuerg kënnen also net oder nëmme schlecht mat hirem Aarbéchtsloun liewen.

Dat kritiséiert och den Europarot opgrond vun der Europäescher Sozialcharta, déi Lëtzebuerg och ënnerschriwwen an am Parlament ugeholl huet. Lëtzebuerg verstéisst mat dem ze déiwe Mindestloun nämlech géint déi Charta, wëll den Europarot seet, dass nëmmen e Salaire, dee 60% vum Duerchschnëttsloun erreecht, e gutt Liewen erméiglecht. déi Lénk fannen dat och an hunn dowéinst d’Regierung opgefuerdert de Mindestloun deementspriechend méi substanziell eropzesetzen (also ongeféier 300€ beim Netto). Donieft hu mir d’Regierung gefrot en Aktiounsplang géint de Phänomen vun de working poor z’entwéckelen. Hei spillt nämlech net just d’Héicht vum Mindestloun eng Roll, mee och den héije Logementspräis oder d’Flexibiliséierung um Aarbechtsmaart.

Wéi gouf ofgestëmmt?

LSAP, DP, déi gréng an den ADR hu géint eis Motioun gestëmmt, d’CSV huet sech enthalen. D’Motioun gouf also mat 35 Nee-Stëmmen, 22 Enthalungen an 3 Stëmmen dofir (2x déi Lénk, 1x CSV) verworf.

Eis Motioun ass HEI ze fannen.

Question parlementaire sur les difficultés pour un(e) bénéficiaire du RMG de contracter un bail à loyer.

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Madame la Ministre de la Famille et de l’Intégration ainsi qu’à Madame la Ministre du Logement.

La loi régissant l’octroi de l’aide locative, dont les bénéficiares doivent disposer d’un revenu inférieur à 2,5 fois le revenu minimum garanti (RMG) brut, prévoit notamment que le bail à loyer conclu entre le bénéficiaire candidat-locataire et le propriétaire ne peut stipuler un loyer mensuel supérieur au tiers du revenu mensuel du candidat-locataire.

Or, vous n’êtes pas sans savoir que nombre de candidats-locataires bénéficiaires de l’aide locative sont bénéficiaires du RMG. Prenant en compte que le montant brut du RMG se situe à 1.348,18 euros, cela signifie que le loyer ne pourrait dépasser environ 450 euros.

Or, il est de nos jours littéralement impossible de trouver un logement à tel prix, sans parler d’un logement décent, tout en sachant que le bénéciaire du RMG ne peut partager son loyer avec une tierce personne.

Il en résulte que nombre de bénéficiaires du RMG bénéficiant de l’aide locative se retrouvent dans l’impossibilité de se loger conformément aux dispositions légales.

Dans ce contexte, la législation luxembourgeoise se heurte aux réalités du marché du logement.

Partant, je voudrais vous poser les questions suivantes :

–          Combien de personnes bénéficiant du RMG se trouvent dans l’impossibilité de conclure un bail à loyer en conformité avec la législation en vigueur ?

–          Combien de personnes bénéficiant de l’aide locative se trouvent également dans cette situation ?

–          Quelles démarches concrètes envisagez-vous afin que des bénéficiaires de cette aide, dont les revenus sont par définition extrêmement bas, puissent trouver un logement décent en conformité avec la législation, c’est-à-dire dont le loyer mensuel ne dépasse pas le tiers du revenu ?

Avec mes salutations respectueuses,

David Wagner,

Député

-> Réponse

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe