L’environnement est une priorité sociale

Zu Gast am Land

A entendre les partis gouvernementaux, l’on pourrait presque croire que le Luxembourg est un pays de cocagne ou tout irait pour le mieux. Le ministre de l’Economie, dans sa logique purement comptable, se félicite de la croissance du PIB, ignorant que celle-ci peut également se faire au détriment de la population.

Plus primaire encore, le ministre des Finances est aux anges lorsque les agences de notation octroyent à nouveau au Luxembourg le fameux “triple A”, la bonne note que les marchés financiers attribuent aux élèves obéissants. Ce qui n’a rien de rassurant.

Pourtant, tout n’est pas “am Botter” et presque personne ne semble s’en émouvoir. A la confusion nauséabonde entre “croissance” et le danger supposé d’une invasion étrangère entretenue par certains milieux aux discours alarmistes sur la disparition de la langue luxembourgeoise qui ne s’est pourtant jamais aussi bien portée, les problèmes fondamentaux et réels ne sont pas ou peu abordés par les milieux dirigeants.

Il y a pourtant à faire: malgré (ou à cause de?) notre PIB ou notre “AAA”, le risque de pauvreté ne cesse d’augmenter, atteignant désormais les 16%. Malgré (ou à cause de?) notre PIB ou notre “AAA”, le salaire mininum se situe en-dessous du seuil de pauvreté. Malgré (ou à cause de?) notre PIB ou notre “AAA”, trouver un logement décent à un prix abordable est devenu un parcours du combattant. Nous pourrions poursuivre la liste.

Il y a des solutions à cette crise et elle réside dans le renversement de la logique libérale: il faut redistribuer les richesses en augmentant les salaires (alors que la productivité augmente!) et en réduisant le temps de travail, il faut renforcer les droits des salarié-e-s et il faut mettre un terme à l’autorégulation par le marché de la politique du logement.

A la crise sociale très réelle s’ajoute la crise écologique qui ne relève plus de l’anticipation, mais dont les conséquences se font désormais ressentir, y compris au Luxembourg: dépérissements des sols, sécheresse (qui fait croître les prix des fourrages pour l’agriculture), inondations, incendies…

Les conséquences néfastes aussi bien de la crise sociale que de la crise écologique relèvent toutes du même système économique et productif.

La logique est implacable: a) ce sont les plus riches qui sont le plus responsables des déréglements écologiques (au niveau planétaire entre les nations et au sein des nations entre les classes sociales); b) ce sont les moins riches qui souffrent le plus des conséquences de la crise écologique; c) les remèdes contre la crise écologique ne doivent pas se faire au détriment des moins riches.

Ce que nous avançons a d’ailleurs été confirmé dans une étude d’Oxfam datant de 2015 ainsi qu’une étude de Thomas Piketty et Lucas Chancel parue en 2015.

S’il existe donc un lien causal entre un système accaparateur de richesses issues du travail et de la nature, les solutions sont toutes aussi causales.

On peut déjà agir en se fixant des objectifs clairs et précis: 20% de la surface agricole devrait être cultivée de manière biologique jusqu’en 2025 et mettre en place un mix énergétique de 100% jusqu’en 2050. Même dans la politique du logement, une Société publique de l’Habitat pourrait prendre en main l’assainissement énergétique des logements.  D’autres exemples pourraient s’y ajouter.

S’il faut encourager toutes les initiatives globales allant dans ce sens, cela ne nous exonère pas pour autant, au contraire, d’agir là où nous sommes, c’est-à-dire au Luxembourg.

David Wagner
Député de déi Lénk

Wunnengsproblematik zu Lëtzebuerg

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

1. D‘Präisser vun de Wunnengen an Terrainen zu Lëtzebuerg klamme weider a weider. Datselwecht gëllt och fir d’Loyeren. De Problem ass schonn laang bekannt a sécherlech gëtt et net déi eng Zaubermossnam, fir dësem Trend entgéint ze wierken. Nennt eis 3 konkret Moossnamen, déi Är Partei ëmsetzen géif, wann si an der nächster Legislaturperiod an der Regierung wier.

déi Lénk proposéiere folgend 3 konkret Moossname fir der Wunnengkris zu Lëtzebuerg entgéint ze wierken:

1) Bestand mobiliséieren – zu Lëtzebuerg gëtt de Bestand vun eidelstoende Wunnengen op 10.000 – 20.000 geschat, mee offiziell Zuele ginn et dozou net.

Do sollt d’ëffentlech Hand op d’Proprietären duergoe fir mol erauszefanne wisou se Wunnraum oder Bauterrain’en zréckhalen. An engem nächste Schrëtt soll dem Proprietär Hëllef ugebuede gi fir säi Logement ze verlounen oder ze verkafen – z.B. iwwert eng gratis ëffentlech Immobilienagence – resp. déi Wunneng ze renovéieren, woubäi e neien ëffentleche Bauträger dës Aufgaben iwwerhuele kéint. Sollt et kee valabele Grond gi firwat eng Wunneng eidel steet oder en Terrain net bebaut gëtt, sollte progressiv steigend Taxen erhuewe ginn.

2) D’Rechter vun de Locataire stäerken – ëmmer méi Leit lounen zu Lëtzebuerg, vill dovunner well se sech keng eege Wunneng kënne leeschten. Vu datt d’Offer am Locatiounsberäich zimlech begrenzt ass, sollt een d’Locataire besser iwwert hier Rechter opklären, wéi z.B. datt de Loyer vum Gesetz hier gedeckelt ass.

Des weidere soll och d’Präisdeierecht vun de Loyer’en just nach un d’Entwécklung vun de Liewenskäschte gebonne ginn, an net méi un d‘Präisser vun der Immobiliëspekulatioun. déi Lénk hunn am Mäerz dëst Joer en entspriechende Gesetzvirschlag an der Chamber deponéiert. E weidere Gesetzesvirschlag vun eis, dee schonn am November 2016 deponéiert gouf (a bis haut nach net zum Vote an der Chamber komm ass), huet zum Zil, d‘Kautioun op 1 Mount Loyer ze begrenzen, an d’Käschte vun der Immobilienagence vum Opdraggeber (meeschtens de Proprietär) iwwerhuelen ze loossen.

3) Den ëffentleche Wunnengsbau massiv ausbauen – Et feelt massiv un ëffentlechem an adaptéiertem Wunnraum zu Lëtzebuerg nodeems jorelaang dem sougenannte fräie Maart d’Rudder iwwerlooss ginn ass. Fir deem entgéint ze wierke sollt eng grouss ugeluechte Wunnengsbauinitiative gestart ginn. Fir datt do och keen ze kuerz kënnt soll mat enger Bestandsopnam ugefaange gi fir festzeleeë wéi eng Zort vu Wunnraum gebraucht gëtt. D’Ausféierung vun dëser Bauinitiative sollt e neien ëffentleche Bauträger iwwerhuelen deen sech ëm alles këmmere géing (Planung, Finanzéierung, Ëmsetzung, Vermëttlung, asw.). Et sollen och keng ëffentlech Wunnenge méi verkaf gi mee just nach verlount ginn. D’Finanzéierung kéint zu engem gudden Deel vum Pensiounsfong (FDC) iwwerholl ginn.

2. D’Bevëlkerungszuel vum Land wiisst ëmmer méi, d’Fläch vum Land net. Misst ärer Meenung no zu Lëtzebuerg net vill méi an d’Héicht gebaut ginn?

Et ass kloer, dass besonnesch an de Stied méi muss an d’Héicht gebaut ginn. Deementspriechend steet da méi onbebaute Fläch zur Verfügung, fir Gréngs a kollektiv Notzung. Gläichzäiteg an d’Héicht bauen a verdichten a versigele geet natierlech net. D’Mënsche mussen an hirem Quartier dobausse Raum hunn fir sech ze entfalen, sech auszetauschen an eng Verbindung zur Natur ze ënnerhalen. Et ass alles eng Fro vun der Organisatioun vum Terrain, deen am Kader vun engem PAG an deene jeeweilege PAP‘en  zur Verfügung steet.

3. E ganz akute Problem hu mir am Beräich vun de Sozialwunnengen. Laut Caritas feelen der am ganzen 30.000 zu Lëtzebuerg. Doduerch datt d’Bauland zu Lëtzebuerg ëmmer méi knapp gëtt, sinn och déi ëffentlech Promoteure massiv an hirer Gestaltung ageschränkt. Wat fir eng Moossname missten ärer Meenung no geholl ginn, fir dëse Problem ze meeschteren?

Bei der uewe genannter Wunnengsbauoffensive – wou natierlech och de Manktem u Sozialwunnenge muss entscheedend bekämpft gi – brauch et och deementspriechend genuch Bauland. Duerch d’Aschreiwe vum Prinzip „Eigentum verpflichtet“ an d’Verfassung (wéi et z.B. an Däitschland de Fall ass) soll eng Responsabilitéit vun der Proprietäre vun Terrain‘en géintiwwer der Allgemengheet agefouert ginn. Dat soll och erlabe méi grouss Flächen u Bauland méi einfach zu Gonschte vun der ëffentlecher Hand ze mobiliséieren.

Et soll och méi vum Virkafsrecht gebraucht gemaach ginn dat d’Gemengen an och de Staat hunn wann z.B. Bauland verkaf gëtt. Fir dat Ganzt ze finanzéiere stinn de Gemengen z.B. staatlech Bäihëllefen zu Verfügung (pacte logement) wouduerch bis zu 75% vun de Käschte vum Staat iwwerholl ginn. Et sollt och iwwerluecht gi fir eng Taxe um Wäertzouwuess anzeféieren am Fall wou en Terrain a Bauland ëmklasséiert gëtt, wat eng Wäertsteigerung ëm datt Villfacht mat sech bréngt.

Engagéiert fir Verännerung

Zu Gast am Land

Als vor 5 Jahren die Dreierkoalition angetreten ist, versprach sie, die Fenster weit zu öffnen und eine neue Politik durchzusetzen. Heute, fast am Ende der Legislaturperiode angekommen, müssen wir feststellen, dass DP, LSAP und Grüne in zentralen Bereichen keinen wesentlichen Unterschied zu den früheren Koalitionen mit CSV-Beteiligung darstellen.

Die sozialen Ungleichheiten sind auch während der letzten Jahre stetig angewachsen und haben mittlerweile sehr bedenkliche Werte erreicht. Der Netto-Mindestlohn reicht nicht aus, um ein dezentes Leben zu führen, so dass das Phänomen der „Working Poor“ immer weitere Kreise zieht. Auch die Steuerreform hat nie auf eine reale Umverteilung von oben nach unten abgezielt. Große Betriebe und Vielverdiener erhielten Steuergeschenke während Mittel- und Geringverdiener nicht genügend entlastet wurden. Jetzt, kurz vor den Wahlen, werden diese Ungerechtigkeiten plötzlich entdeckt, um so beispielsweise eine Erhöhung des Mindestlohns oder die Abschaffung der Steuerklasse 1A versprechen zu können.

Luxemburgs Situation ist demnach zurzeit nicht die allerbeste. Jedes 5. Kind lebt in Armut. Die Wohnungspreise steigen weiterhin ungebremst. Immer mehr Menschen verzweifeln unter dem ständig wachsenden Druck des Arbeitsmarktes, ohne sich aus der Schuldenspirale befreien zu können.

Vor einer Woche haben déi Lénk ihre KandidatInnen und – als erste Parlamentspartei – ihr Programm für die kommenden Wahlen vorgestellt. Währenddessen haben wir gezeigt, dass wir eine positive, kohärente und realistische Zukunftsvision für Luxemburg entwickelt haben. Unsere Ideen, die zum Teil kurzfristig, zum Teil aber auch mittel- bis längerfristig angelegt sind, gehen über die Wahlen im Oktober hinaus und sollen richtungsweisend sein für eine Gesellschaft, in der alle in Würde leben können.

Wollen wir die Situation der Menschen verbessern, müssen wir das System, in dem wir leben, grundlegend verändern.  Dazu reicht es nicht, per Gesetz an vereinzelten Schrauben zu drehen. Vielmehr muss der Wille der Veränderung sich aus der Mitte der Gesellschaft entwickeln und so zu einem allgemeinen Kräfteverhältnis beitragen. Einem Kräfteverhältnis aus sozialen, ökologischen und demokratischen Bürgerinitiativen, Organisationen und Gewerkschaften. Einem Kräfteverhältnis derjenigen, deren Engagement tagtäglich dem friedvollen Zusammenleben zugutekommt und auf kleinem oder großen Plan bereits heute Veränderungen innerhalb dieses Zusammenlebens anstrebt. déi Lénk sehen sich als Sprachrohr all jener engagierten Menschen und sehen ihre Aufgabe darin, deren Forderungen in die Instanzen zu tragen.

Während der nächsten Monate wollen déi Lénk sich dem Kampf der Ideen stellen und eine optimistische und gleichzeitig realistische Alternative zum jetzigen Wirtschafts- und Gesellschaftsmodell zur Diskussion stellen. Im Oktober wird sich dann herausstellen, ob die großen Parteien weiterhin an ihrer neoliberalen Politik festhalten werden können oder ob wir uns dem Diktat einiger Spekulanten und Großbetriebe entziehen können und uns in Richtung einer solidarischen, ökologischen und demokratischen Gesellschaft verändern werden.

De politesche Stamminee – KONTERBONT – Thema „Mindestloun zu Lëtzebuerg“

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

(-) Ass eisen aktuelle Mindestloun iwwerhaapt nach un d’Liewensëmstänn hei am Land ugepasst?

Definitiv net! Trotz enorme Wuesstemszuele geet d’Schéier tëschent aarm a räich ëmmer méi wäit auserneen, an ëmmer méi Leit sinn dem Aarmutsrisiko ausgesat – an Zuelen ausgedréckt schwätze mer vu bal 20% resp. wäit iwwert 110.000 Leit déi hei zu Lëtzebuerg wunnen. Am meeschten dovunner betraff sinn alengerzéiend Familljen a Jonker.

Eng Vollzäitaarbecht schützt zu Lëtzebuerg net méi virun Aarmut. Vun deem sougenannte Phänomen vun de working poor si mëttlerweil ronn 12% vun den AarbechterInnen betraff, wat ee vun den héchsten Taux’en a ganz Europa ass. Ursaachen dovunner sinn den ze déiwe Mindestloun dee mat 1998€ Brutto ënnert der Aarmutsgrenz läit, an d’Indexmanipulatiounen an der vergaangener Legislaturperiod, wouduerch d’Kafkraaft enorm zréck gaang ass. Net nëmmen beim Akommes mee och bei den Ausgaben gesäit et bei ville Leit ëmmer méi schlecht aus. Den déckste Budgetsposten bei de meeschte Leit ass d’Wunnen, a bei Präisser déi all Joers an der Moyenne ëm 5% klammen ass schnell erkläert wisou den aktuelle Mindestloun vill ze niddreg ass fir gutt zu Lëtzebuerg liewen ze kënnen.

déi Lénk hu vill Initiativen an de Beräicher Aarbecht a Logement déi lescht Joren an d’Parlament an an d’Gemengeréit abruecht, a sëtzen sech weider dofir an fir deem onnéidege Misär een Enn ze setzen. Konkret fuerdere mer datt de Mindestloun an zwou Etappen op 60% vum Medianakommes erhéicht gëtt (dat mécht haut 2.380 Brutto aus). Duerch dës Ehéijung géing de Mindestloun endlech iwwert deem Montant leien deen een dem STATEC no brauch fir zu Lëtzebuerg en dezent Liewen féieren ze kënnen. Och wier Lëtzebuerg nees konform mat der europäescher Sozial-Charta, wou Lëtzebuerg sech duerch d’Ratifizéierung vun dëser Charta verflicht huet dofir ze suergen datt de Mindestloun héich genuch ass fir dovunner liewen ze kënnen.

(-) Schued eng Erhéijung vum Mindestloun net eiser Kompetitivitéit?

Mier hunn hei zu Lëtzebuerg déi héchsten Aarbechtsproduktivitéit pro Kapp vun den EU-15 Länner. Donieft hunn d’Betriber zu Lëtzebuerg déi déifste reell Steierlaascht an Europa: néierens sinn d’Steieren an d’Cotisations sociales sou niddereg wéi zu Lëtzebuerg. Et ass also nach vill Loft no uewen fir de Mindestloun konsequent ze erhéijen. Et sief drun erënnert datt déi aktuell Regierung d’Betribsbesteierung vun 21% op 18% erof gesat huet am Kader vun der Steierreform vun 2017.Laut enger Analyse vun der Europäescher Kommissiounen hunn déi héich Akommesklassen an d’Entreprisen am meeschtens vun dëser Steierreform profitéiert. Och kommen haut 2/3 vun de Steierrecettë  vum Salariat a just 1/3 vun den Entreprisen – 1980 war dës Verdeelung genau ëmgedréint. All dës Entwécklungen hunn dozou bäigedroen datt de Staat haut ënnerfinanzéiert ass, an datt Suen feele fir an den ëffentleche Wunnengsbau, den ëffentlechen Transport an an erneierbar Energiequellen z’investéieren. Dëse Retard bei den Investitioune behënnert d’ekonomesch Entwécklung zu Lëtzebuerg. Donieft muss een drop hiweisen, dass Secteur’en, déi Wueren a Servicer exportéieren an déi soumat a Konkurrenz zu anere Länner stinn, an der Reegel souwisou méi héich Léin bezuelen a soumat vun enger Erhéijung vum Mindestloun  net direkt betraff wieren.

(-) Zu Lëtzebuerg gëtt et de Mindestloun fir qualifizéiert an deen fir onqualifizéiert Aarbechter. No 10 Joer Beruffserfarung an engem bestëmmte Beräich kann een onqualifizéierten Aarbechter och de qualifizéierte Mindestloun kréien. Allerdéngs schéngt déi Regelung net ëmmer ganz kloer. Wéi misst dat Gesetz Ärer Meenung no geännert ginn?

Dës Reegelung gräift effektiv net systematesch, ganz zum Nodeel vun de Betraffene wou oft am Niddreglounsecteur schaffen. Och gëtt d’Reegelung a Beräicher wou se kloer definéiert ass trotzdeem oft vun de Patron’en ëmgaangen andeems behaapt gëtt déi betraffe Persoun kéint déi néideg Erfarung a Kompetenzen no 10 Joer am Beruff schaffen nach ëmmer net opweisen.

De Betraffene bleift dann näischt anescht iwwreg wéi sech dat Recht anzekloen – e Wee deen déi mannsten sech trauen anzeschloen aus Angscht ëm hier Aarbechtsplaz. Dowéinst setzen déi Lénk sech dofir an datt legal Mindestnormen déi d’Qualifikatioun, d’Erfarung an d’Formatioun reegelen an allen ekonomesche Beräicher agefouert ginn, an datt dorop opbauend d’Urecht op de qualifizéierte Mindestloun no 10 Joer an engem Beruff muss garantéiert ginn.

déi Lénk

 

déi Lénk: Engagéiert fir Verännerung.

Tribune libre am Kader vun enger Artikel-Serie vum forum wou d’Parteien hier politesch Offer virstellen.


Business as usual

Bei de Neiwahlen 2013 war d’Verbindung tëschent der sozialer a politescher Kris nach ni esou spierbar ewéi virdrun. D‘Nowéie vun der Finanzkris vun 2008 – bei där déi kapitalistesch Weltuerdnung kuerz virum Kollaps stoung a Steiergelder hu weltwäit mussen duerhale fir grouss Banken a Konzerner virun der Faillite ze retten – waren nach ëmmer ze spieren. Zu Lëtzebuerg goufen des milliardeschwéier Interventioune finanzéiert duerch eng Obligatioun, déi de Lëtzebuerger Staat um Marché placéiert an déi d’Staatsschold staark an d’Luucht gedriwwen huet. Et gouf eng Krisesteier agefouert, honnerten Aarbechtsplaze sinn ewechgefall, an de Staatsbudget gouf prioritär fir d’Erhale vum triple A an der Kompetitivitéit agesat. Fir Staatsschold an de Grëff ze kréie goufen 2015 net manner ewéi 258 Spuermesuren ëmgesat, getarnt ënnert dem schéine Begrëff „Zukunftspak“. Gläichzäiteg gouf op der Recetten-Säit TVA vu 15 op 17% eropgesat. Ronn zwee Joer méi spéit, nodeems de Wuesstem méi staark ausgefall ass wéi erwaart, gouf eng ‘historesche‘ Steierreform ëmgesat. D’Betribssteier ass bei dëser Reform vu 21 op 19% erofgesat ginn (2018 gëtt se op 18% reduzéiert) an ass haut eng vun de niddregsten a ganz Europa. An dëser Traditioun huet sech Lëtzebuerg iwwer déi lescht 30 Joer zum Paradäis fir Entreprisen entwéckelt.

Lëtezbuerg – E Paradäis fir Entreprisen a Superräicher

Et gëtt geschat datt d’Europäesch Unioun wäit iwwert 1.000 Milliarden Euro all Joer duerch déi aggressiv Steierpolitik vu ville Memberlänner verléiert.  Trotz internationalem Drock hält Lëtzebuerg awer weiderhin um Geschäft vun der Steieroptimiséierung fest. Mesuren déi deem entgéint wierke sollen, wéi z.B. d’Ofschafe vum Bankgeheimnis fir net-Resident’en, den automateschen Austausch vu Steierdonnée’en oder d’Ofschafe vun der IP Box, ginn ënnert aneren Nimm a Formater erëm aktivéiert, wéi z.B. dem Fonds d’Investissement Alternatif Réservé oder der Patent Box. Deementspriechend blockéiert Lëtzebuerg reegelméisseg international Bestriewunge fir méi déifgräifend Reforme géint Steierdumping ëmzesetzen, no de Reegele vum level playing field:

 „Wa kee matzitt, zéie mir och net mat.“

Nischenpolitik 2.0

Op der Sich no der ekonomescher Diversifizéierung huet sech d‘Regierung 2016 un de sougenannten Zukunftsfuerscher Jeremy Rifkin adresséiert, dee fir d’wirtschaftlech Zukunft vu Lëtzebuerg eng Strategie entwéckelt huet, baséierend op Digitaliséierung, Vernetzungen a modernst Technologien. Lëtzebuerg soll eng Virreiderroll anhuele fir wirtschaftlecht Kompetitivitéit a Wuesstem an Aklang ze brénge mat enger „nohalteger“ Entwécklung. Kléngt alles gutt, ass et awer net. D’Gewerkschaften an d’ONG’en goufen ni richteg an de Rifkinprozess agebonnen. D’Ëmsetze vun de Mesuren aus der Rifkin Etüd bleift onkloer, an den Impakt op d’Aarbechtswelt an d’Aarbechtskonditiounen, grad ewéi de globalen ekologeschen Impakt goufe bis haut nach net vun der Regierung thematiséiert. D’Rifkin Etüd stellt och den aktuelle Wirtschaftsmodell net a Fro. An dem Sënn ass se kompatibel mam Space Mining. Mam Gesetz iwwert de Space Mining huet d’Regierung e legale Kader geschaaf fir d’privat Proprietéit vun de Ressourcen am Weltall ze erméiglechen. D‘Ziel ass et, Entreprisen an Investisseuren op Lëtzebuerg ze lackelen, déi an dësem Gebitt täteg sinn. Mat dësem Gesetz gouf net nëmme géint en internationale Vertrag verstouss, dee säit 50 Joer virgesäit, datt Ressourcen am Weltraum Allgemenggutt sinn, mee et déngt och exklusiv der Beräicherung vun e puer Milliardären.

Wat um Spill steet

D’Ausriichtung vun der Wirtschaftspolitik, Investissementer an onmoralesch Nischen an den demographesche Wuesstem, dee weider zouhëlt, wäerten d’Land a seng Awunner mat gréisseren Defi’e an Erausfuerderunge vun enger internationaler Envergure konfrontéieren. D’Ofhängegkeet vun der Finanzplaz, déi ëmmerhin 30% vun de Recette vum Staatsbudget ausmécht, hält eis all an Otem : Eng nei Weltwirtschaftskris géing eng grave ekonomesch a sozial Kris op nationalem Plang bedeiten. D’ekologesch Sandauer leeft, an eis natierlech Ressourcë komme schnell a sécher op en Enn. D’sozial Schéier geet ëmmer méi wäit auserneen (16,5 % Aarmutstaux am Joer 2016, ee vun deenen héchsten an der EU). De Steiersystem ass trotz Reform ongerecht, well mëttlerweil 2/3 vun de fiskale Recettë vun de Salarié’e kommen a nëmmen nach knapps een Drëttel vun de Betriber bäigesteiert gëtt. D’sozial Ofsécherung vun de Leit iwwer Kranken- a Pensiounskeesen, sou wéi och den ekonomesche Wuelstand vun eisem Land, hänken also gréisstendeels vun der Aarbecht of. A ville Beräicher ass de Retard beängschtegend grouss fir dem Bedarf vun enger wuessender an deelweis ëmmer méi prekärer Populatioun nozekommen : méi bezuelbare Wunnraum, d’Ausweidung vum ëffentlechen Transport, ee Schoulsystem deen eng Garantie op eng nëtzlech an emanzipatoresch Ausbildung bitt an d’ekologesch Transitioun loossen nach ëmmer op sech waarden.

D‘Band tëschent Wuesstem a Wuelstand ass gerass

Momentan fueren d’Leit an eiser Gesellschaft mat 3 verschiddene Vitessen : Et ginn déi, déi kee Start hikréien, déi, déi aktiv sinn an trotzdeem stagnéieren, an déi, déi an d’Luucht schéissen, an dat oft op Basis vu prekärer Aarbecht déi vun anere geleescht gëtt. Wann bis de Start gemaach ass, struewele vill Leit am Hamsterrad. Den alldeegleche Stress am ëffentlechen Transport oder am Stau, de Produktivitéitsdrock op der Aarbecht, de Konsumdrock an och d’Verscholdung maache ville Leit ze schafen. Et schéngt ewéi wann et zu Lëtzebuerg zwou Parallelwelte géing ginn : d’Schattengespenst Finanzplaz engersäits, an anerersäits d’Alldagssuerge vun de Leit. Déi sozial Mobilitéit an deenen zwou Welte geet an zwou komplett verschidde Richtungen: out of space an to the bottom.

« Ville Leit geet et awer gutt zu Lëtzebuerg », ass en Argument dat de Gesellschaftskritiker oft entgéint gehale gëtt. Effektiv geet et ville Leit hei am Land gutt, mee d’Fro ass, fir wéi la

ang ? Si mer mëttlerweil dann net schonn op dem Punkt ukomm, wou d’Aussiichten op eng besser Liewensqualitéit fir déi jonk Generatioune méi schlecht sinn ewéi se fir hir Eltere waren ? Ouni familiär Hëllef, sief et duerch Ierfschaft oder duerch finanziell Mëttel, kënnen sech di meescht Jonk Leit keng Wunneng méi leeschten.

Eis Zukunfsvisioun

Och ee realistesche Bléck an d’Zukunft, verréit eis dat dee staarke lëtzebuergesche Wirtschaftswuesstem net vu laanger Dauer wäert sinn an och esou net méi verantwortbar ass. Fir engem  worst case  Zeenario ze entgoen, wëllen déi Lénk sech als politesch Kraaft positionéieren déi sech fir eng positiv Verännerung engagéiert. An dëser Zukunftsvisioun hunn d’Leit méi Zäit, méi Undeel a méi vum Liewen. Mir realiséieren e Wirtschaftsmodell deen ekologesch responsabel ass an eng gerecht Verdeelung vum Räichtum als Haaptreegel gëlle léist. An dësem Modell dréie mer der ongesonder Nischepolitik de Réck, a setzen dofir op eng diversifiéiert Ekonomie déi all d’Potenzial ausnotzt déi eisen Territoire ze bidden huet : vun der ekologescher Transitioun, der nohalteger Industrie, dem Handwierk, iwwer d’Geschäftswiesen, der biologescher Landwirtschaft, bis hin zu der Solidarwirtschaft an der Fuerschung.

Zäit fir Verännerung…

 Steiergerechtegkeet !

Nëmmen eng lénk Steier- a Budgetspolitik steet am Interessi vun der Allgemengheet. Si besteiert verstäerkt d’Kapital a vergréissert doduerch de Staatsbudget. Si ënnerstëtzt d’staatlech Ausgaben am Beräich vun den Infrastrukturen, de kulturellen a schouleschen Institutiounen an der Opwäertung vun de Salairen. Si dréit deene Leit Rechnung déi duerch hir Aarbecht, hir Produktivitéit, hir Consommatioun an hiert Eegentum un enger solidarescher Wäertschafung deelhuelen. Si stellt strikt fiskal Reegelen op, déi der Profilschäerfung Grenze setzen, an dem Staat déi néideg Autonomie gi fir sech den Dogmen vum fräie Marché ze entzéien. Steiere bezuele soll keng Laascht fir Kleng- a Mëttelverdénger ginn, och net fir Kleng- a Mëttelbetriber, déi relativ zu grousse Multinationale proportionell ongerecht besteiert ginn. De Steierdumping vu grousse Multinationalen zouzeloossen ass an deem Sënn eng Farce géigeniwwer jidderengem dee muss senge fiskal Responsabilitéiten nogoen. Jiddereen den als grousse Wirtschaftsboss, Millionär oder Aktionär grousse Profit mécht muss en Deel vu sengem Räichtum iwwer Steieren un d’Kollektivitéit ofginn. Dat ass logesch a gerecht.

            Bezuelbare Wunnraum !

Gläichzäiteg ass den Immobiliëmarché zu Lëtzebuerg eng Geldmaschinn fir eng ganz kleng Minoritéit vu Leit. Et sinn déi grouss Terrainsbesëtzer, déi op enorm Wäertsteigerungen kënne spekuléieren an dorop keng oder just ganz wéineg Steiere musse bezuelen. Et sinn déi déck Promoteuren, déi opgrond vun den héije Präisser a Loyeren immens grouss Margen op hire Bauprojet‘en erzielen. Et sinn si, déi vun de Konsequenze vum ongläich verdeelten Immobiliëbesëtz an dem Wuesstemsdrock profitéieren, an dat op Käschte vun de Schwächsten, vun de Leit mat klengem Revenu an ouni Patrimoine, a vun de Jonken, déi iergendwéi Fouss faasse wëllen, mee ëmmer méi oft op der Streck bleiwen. Mee fir all dës betraffe Leit ass d’Situatioun net aussiichtslos. D‘Wunnengskris ka bekämpft ginn, mee dofir brauch ee politesche Courage. Dee feelt awer säit Joerzéngten, an déi aktuell Regierung ass dëser Traditioun trei bliwwen, well se huet keng eenzeg Mesure geholl, déi d’Problemer vum Logement un der Wuerzel paakt. Fir déi Lénk ass kloer, wat ze maachen ass. Eegentemer vun Immobilië mussen an d’Flicht geholl ginn. De Méiwäert op Terrain’en a Spekulatioun op Wunnraum musse besteiert ginn, fir sou de Gemengen d’Mëttelen ze gi fir selwer Raumplanung a Wunnengsbau ze bedreiwen. Do wou Eegentemer vu Bauterrain e wichtege Wunnengsbauprojet verhënneren, wëll se op ëmmer méi héich Verkafspräisser spekuléieren, muss am ëffentlechen Interesse kënnen enteegent ginn. Besonnesch d’Gemenge stinn an der Verantwortung fir endlech méi Wunnengen ze bauen. A well all déi Mesuren net vun haut op muer eng Wierkung entfale wäerten, muss d’Entwécklung vun de Loyer’en erëm der normaler Liewensdeieregt ugepasst ginn. Sou kéint ee ville Leit direkt hëllefen. déi Lénk hunn am Mäerz 2018 en deementspriechend Gesetz an der Chamber an d’Prozedur ginn. De Ball läit elo bei der Regierung.

      Recht op Aarbecht, Fräizäit a méi Pei !

De Jugendchômage zu Lëtzebuerg ass weiderhi problematesch. Déi 14% u sougenannten NEET’s , also Persounen déi Not in Education, Employement or Training sinn, sti stellvertriedend fir eng verfeelte Schoul-an Aarbechtspolitik.  Mëttlerweil fannen iwwer 21.000 Mënsche guer keng Aarbecht, wouvun der 5000 a Beschäftegungsinitiativen ageschriwwen. déi Lénk wëllen dofir datt de Staat erëm selwer méi Verantwortung iwwerhëlt andeems en Aarbecht ubitt als „Employer of last resort“. D‘ADEM muss dofir eng aner Roll kréien. Jidderee muss e Recht op eng sënnvoll Aarbecht mat anstännegem Salaire hunn, an dat muss e Recht sinn, a keen Zwang. déi Lénk wëllen dat Recht op eng Aarbecht verwierklechen andeems d’Aarbecht an de Fortschrëtt finanzéiert ginn, a net de Chômage an d’sozial Ausgrenzung wéi et haut de Fall ass. Dofir wëlle mer de Mindestloun däitlech iwwer d’Aarmutsgrenz eropsetzen an d’Recht op de qualifizéierte Mindestloun no spéitstens 10 Joer am Beruff duerchsetzen. Et muss awer och ee Recht op Zäit gi wou net geschafft gëtt, mee wou Leit hiren eegene Bedürfnisser nogoe kënnen an, an där oft Fräiraim vir sozial a kreativ Prozesser entstinn. A kengem europäesche Land mat Ausnam vu Rumänien schafft e Salarié méi wéi zu Lëtzebuerg. Dobäi ass d’Produktivitéit vun dem Salarié europawäit mat déi héchst, néierens produzéiert ee Salarié souvill Wäert pro Schaffstonn wéi zu Lëtzebuerg. Des Aarbechtsleeschtung geet awer u ville Leit net spurlos laanscht. Si verspieren déi komplex Aarbechtswelt an de wuessenden Drock op der Schaff an am Alldag als grouss Belaaschtung. Aus deene Grënn setzen déi Lénk sech fir eng progressiv a previsibel Verkierzung vun der Aarbechtszäit an. De wirtschaftleche Spillraum ass do fir op dee Wee ze goen. D’Leit hunn sech deen erschafft.

déi Lénk sinn engagéiert fir Verännerung. Eng Verännerung, déi sech an enger Gesellschaft erëm spigelt, an déi d’Leit demokratesch kënne matgestalten. An dëser Gesellschaft sinn d’sozial Bezéiungen an d’wirtschaftlech Kooperatioun op egalitär a solidaresch Wäerter baséiert. An dëser Gesellschaft gëtt verhënnert dat d’Privatsphär vun de Leit de kommerzielle Prinzipien ausgesat ass. Hei entsteet Raum fir alternativ Gesellschaftsmodeller.

Auteurs:

Line Wies, attachée parlementaire – déi Lénk, Gemengeréitin – déi Lénk Esch

Jean Krier, Member – Coordination Nationale déi Lénk, Coordinateur – déi Lénk Bezierk Osten

 

ACL – tribune libre: la mobilité au cœur du débat

Tribune libre – AutoTouring : édition juin 2018

Elections législatives : la mobilité au cœur du débat

 

1) Sachant que l’automobiliste subit déjà toute une série d’impôts et de taxes, votre parti entend-il proposer d’autres taxes ou vignettes grevant la voiture individuelle ? Si oui, lesquelles ?

Les transports en commun ne sont pas encore assez développés au Luxembourg pour constituer une réelle alternative dans toutes les circonstances. Par exemple, la voiture est toujours indispensable pour beaucoup de personnes afin de se rendre au travail et dans ce sens, elle doit rester un moyen de transport abordable pour tout le monde.

Néanmoins, afin de réduire les dommages à l’environnement et à la santé publique, il convient de promouvoir les véhicules à faible niveau d’émissions et par conséquent de taxer davantage les voitures polluantes. Il nous semble également indispensable de sortir progressivement du tourisme à la pompe, étant donné que celui-ci coûte davantage à la société qu’il ne rapporte à l’Etat. Pour cela, une augmentation de la taxation sur le diesel, particulièrement dommageable pour la qualité de l’air, s’impose. Cette augmentation devra cependant être progressive et s’étaler de manière prévisible sur la durée, afin que la population puisse s’adapter aux changements.

2) Une politique de transports globale présuppose des investissements publics pour tous les modes de transport. Quelles sont vos priorités en matière d’infrastructures de transport ?

La mobilité du futur ne pourra plus être focalisée sur un seul moyen de transport, comme c’était le cas par le passé. Selon la nature et la distance des trajets, un large choix de différents moyens de transport, coordonnés entre eux de manière efficace, est donc nécessaire. Notre objectif est d’améliorer la mobilité avec moins de circulation.

La qualité de l’offre des transports en commun constitue un facteur central et pour cela il faut augmenter de manière conséquente les investissements. Entre autres, nous proposons de créer un réseau express régional public sur rail qui relie la capitale à des pôles d’échange régionaux au Luxembourg et au-delà des frontières dans les régions avoisinantes. Le transport individuel gardera toujours sa place, mais ne pourra plus être basé sur les énergies fossiles à l’avenir. 

3) En matière de sécurité routière votre parti donne-t-il la priorité à des mesures répressives ou entend-il analyser les causes des accidents en y répondant par des mesures constructives ? Quelle sera votre mesure prioritaire ?

Chaque victime de la route est une victime de trop et il convient de prendre toutes les mesures adéquates pour réduire le nombre d’accidents. La sensibilisation constante de la population est centrale, mais il est évident que des comportements à haut risque, comme la conduite sous état d’ébriété ou la vitesse excessive, doivent être sanctionnés de manière très ferme.

Léieren, schaffen, wunnen: Perspektive fir Jonker schafen!

Tribune libre RTL Radio/Radio 100,7

En Dënschden huet de Premierminister Bëttel seng virleefeg leschte Ried zum Etat de la Nation gehalen. Dobäi goufe vill Aspekter vun der aktueller Situatioun vun eisem Land a senge Bewunner ausgelooss. Vill dovunner sinn och direkt kommentéiert ginn, natierlech de Wunnéngsnoutstand, d’Aarmut, déi ëmmer méi grouss gëtt, souwéi och déi sozial Ongerechtegkeeten. Esouwuel an der Ried selwer wéi och an de sëlleche Reaktioune gëtt et ee groussen Abwesenden: déi Jonk.

Eng Ried zur Lag vun der Natioun misst op d’Defi’en agoen a Perspektiven opmaachen, wéi et de Leit geet, an domadder och de Jonken, an wat misst gemaach ginn.

De Jugendchômage ass mat 15,1% 2017 nach ëmmer héich, an domadder si mer op 9ter Plaz vun der Euro-Zone. Wann een elo de Jugendchômage a Relatioun bréngt mam allgemenge Chômage da muss ee feststellen dass Jonker méi dem Risiko vu Chômage ausgesat si wéi de Rescht vun der Bevëlkerung. Am Verglach mam Rescht vun Europa ass dëse Risiko 2,7 mol méi héich wéi déi europäesch Moyenne. Ee groussen Deel vun deenen déi am Chômage sinn a bleiwe sinn déi sougenannte Jonker an NEET Situatioun, dat heescht déi wou weder an der Schoul nach an enger Formatioun sinn oder eng Aarbecht hunn. Dëst betrëfft virun allem déi wéineg qualifizéiert. An grad déi wäerten et an der Zukunft ëmmer méi schwéier kréien deemno wéi eng politesch Decisioune geholl ginn. Wat d’Aarbechtswelt méi a méi digitaliséiert an automatiséiert gëtt desto méi onqualifizéiert Aarbechtsplaze falen ewech.

Dobäi kënnt dass ëmmer méi Jonker sech a prekären Aarbechtssituatiounen, onbezuelte Stagen, CDD Kontrakter oder Mesurë vun der ADEM befannen.

Et muss dofir eng prioritär Aufgab vun der ëffentlecher Hand sinn d‘Recht op Aarbecht och an der Realitéit ëmzesetzen. Dëst muss eng vun de Prioritéite vun zukünfteger Politik sinn.

Am Géigesaz zu där Prioritéit steet een anere Beräich an dem mer traurege Spëtzereider an Europa sinn: an dat ass dee vun der Aarbechtszäit. Mer hunn zwar formal eng 40 Stonnen-Woch, mee an der Moyenne schafft en Vollzäitbeschäftegten zu Lëtzebuerg bal 41 Stonnen. An Europa leie mer do just virun… Griicheland. All déi aner Länner hunn däitlech manner héich reell Aarbechtszäiten.

Zanter iwwer 40 Joer hunn mer hei am Land kéng Aarbechtszäitverkierzung méi gehat. De gesellschaftleche Fortschrëtt, d’Digitaliséierung, d‘Automatiséierung an och d’Verdichtung vun der Aarbechtszäit, also de Stress an seng Folgen, wéi z.B.: burn-out a psychosozial Problemer, sinn net begleet duerch e Méi u Liewensqualitéit, duerch e méi un fräier Zäit oder duerch e Méi un Selbstbestëmmung.

Als déi Lénk si mer der Iwwerzegung, datt ët héich Zäit gëtt, datt d’Mënschen endlëch och an de Genoss vun de Friichten vu den technologëschen Fortschrëtter an der Produktivitéitsentwécklung kommmen. An datt mer eng Perspektiv zum Hamsterrad an deem vill Leit sëch gefaangen spieren bidden mussen. Et gëtt Zäit fir eng progressiv an strukturell Reduzéierung vun der Oarbéchtszäit ouni Lounverloscht.

Et muss awer och dofir gesuergt ginn dass eise Schoulsystem méi inklusiv gëtt an d’Leit net ze fréi auserneerappt an no ënnen orientéiert ginn, an domadder net déi néideg Perspektiven opbleiwen. Och d‘ADEM muss de Jonker real Perspektive bidden a méi mat aneren Acteuren a Ministèren zesummeschaffen, wat leider mat der Garantie Jeunes net gelongen ass. déi Lénk wäert fir all déi Volete konkret Proposen entwéckelen a kucken dass déi Jonk net ausbleiwe beim ustoende Wahlkampf, mee déi wichteg Plaz kréien déi se eis wäert sinn.

Konterbont – Ekologie an Ekonomie

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

Elektromobilitéit, Wand- a Solarenergie, Kreeslaafwirtschaft… den Trend zu enger méi nohalteger Entwécklung ass kloer. Wéi kann d‘Politik drop awierke fir dësen Trend zu engem Wirtschaftsstandbeen zu Lëtzebuerg ze maachen?

Soulaang zu Lëtzebuerg weiderhin op schiedlech Nischepolitik gesat gëtt, gesinn déi Lénk eng méi nohalteg wirtschaftlech Entwécklung äusserst skeptesch. Ob et sech em Steieroptimiséierung zugonschte vu grousse Multinationalen handelt, em onmoralesch Aktivitéite wéi de SpaceMining oder em den Tanktourismus: wirtschaftlech Aktivitéiten, déi d’Ongläichheete verschäerfen, natierlech Ressourcen zerstéieren an net zukunftsfäeg sinn, kënnen an eisen Aen keng nohalteg Wirtschaftsstandbeen sinn.

De Staat muss endlech méi Verantwortung iwwerhuelen an d’ekologesch Transitioun ugoen. Dëser Erausfuerderung kann d’Privatwirtschaft net gerecht ginn, wat sech duerch déi feelend Investitiounen an d’Energietransitioun, de Logement oder nach sozial an ekologesch Wirtschaftsberäicher däitlech weist. De Staat an och d’Gemenge sinn hei gefrot a mussen d’Stoussrichtung virginn an d’Zukunft vum Land endlech an d’Hand huelen!

Lëtzebuerg huet ëmmer iwwer den Tanktourismus vill steierlech Recettë gehat. Dat riskéiert sech an Zukunft ze änneren. Wéi kréie mir dëse finanzielle Verloscht ärer Meenung no opgefaangen?

Déi jëtzeg Regierung huet eng Etüd an Optrag gi fir den Impakt vum Tanktourismus erauszefannen. Dorausser ass kloer ervirgaangen, dass d’Gesamtkäschte vum Tanktourismus méi héich leie wéi de Virdeel, dee Lëtzebuerg iwwer d’Recetten dorausser zitt. Dat läit dorunner, dass den Tanktourismus massiv Klima- an Ënweltschied mat sech bréngt, Loftverschmotzung a Kaméidi bedeit an donieft och nach permanent Investitiounen an de Stroossebau néideg mécht.

De Moment mécht d‘Regierung kee Schrëtt a Richtung Ausstig aus dem Tanktourismus. Wa bësse manner Camion’en bei eis tanke kommen, dann huet dat an éischter Linn domadder ze dinn, dass aner Länner hir Taxen – och a Reaktioun op eis ganz déif Taxen – erofgesat hunn an et sech soumat fir vill Camionneuren net méi lount bei eis ze tanken. Dës Form vu Steierdumping weist wéi schiedlech den Tanktourismus ass, net nëmme bei eis, mee och bei eisen Noperen.

Fir déi Lénk ass et evident, dass Lëtzebuerg aus dem Tanktourismus muss erausklammen. Dat kann awer net vun haut op muer passéieren, mee muss mëttelfristeg geschéien, mat engem kloren an transparenten Zäitplang, fir dass jiddereen sech kann drop astellen. Doduerch kéint och d’Baisse bei de Recetten opgefaange ginn, andeem aner Aktivitéiten opgebaut ginn an aner Steieren erhéicht ginn, zum Beispill déi op de Beneficer an op d‘Kapital.

An Däitschland däerf een a verschiddene Stied net méi mat engem Dieselauto fueren. Wat soll Ärer Meenung no an noer Zukunft op de Besëtzer vun engem Diesel zu Lëtzebuerg duerkommen?

Beim Dieselofgas-Skandal handelt et sech em organiséierte Bedruch vu groussen Autoshiersteller, déi de Konsumenten Autoe verkaf hunn, déi vill méi verschmotzen, wéi se dat eigentlech dierften. Aus dem Grond sinn déi Lénk och géint politesch Entscheedungen, déi elo dem Keefer oder der Keeferin vu sou engem Auto de schwaarze Péiter zouspillen. Bei de Fuerverbueter ass dat awer de Fall, besonnesch wann se ouni Virwarnung an Transitiounsphasen agefouert ginn. Bestrooft ginn dann déi Leit, déi sou en Auto kaf hunn a besonnesch déijéineg, déi d’Suen net hunn, fir sech en aneren ze kafen. D’Hiersteller mussen déi betraffen Auto’en op hir eege Käschten norëschten an assuréieren datt se d’Normen erfëllen.

Trotzdeem sinn déi Lénk der Meenung, dass d’Präsenz vun Dieselautoen op der Strooss, déi geféierlech Feinpartikelen ausstoussen, muss reduzéiert ginn. Dofir menge mir, dass d’Besteierung vum Diesel progressiv muss eropgoen, mee och hei esou, dass et fir d’Leit net iwwerraschend kënnt a si sech dorobber astelle kënnen.

Sou Upassunge vun der Taxéierung vum Sprit mussen awer vun enger gesamter Mobilitéitsstrategie encadréiert ginn an déi vermësse mir de Moment. Et muss konsequent op den ëffentlechen Transport an d’douce Mobilitéit gesat ginn, fir sou d’Benotzung vum Privatauto no an no ëmmer méi iwwerflësseg ze maachen. Da spillt och de Präis vum Sprit eng manner wichteg Roll. D’Leit mussen sech ouni Auto kënne beweegen an dat net nëmmen an de Stied oder de Ballungsraim an och net just bis Mëtternuecht. Nieft dem Ausbau vun der Offer vum ëffentlechen Transport, wëlle mir den ëffentlechen Transport och gratis maachen a sou den Accès fir jiddereen garantéieren.

 

Méi Zäit. Méi Undeel. Méi vum Liewen.

Zu Gast am Land

déi Lénk haben auf ihrem 15. Kongress in Lamadelaine die Weichen für ihren Wahlkampf gestellt. Wir gehen dabei von der Realität unseres Landes aus, dessen Wirtschaftswachstum nicht über gravierende Probleme hinwegtäuschen kann, die wir in der Hauptresolution beschrieben haben:

(-) Die sozialen Ungleichheiten zwischen Kapital und Arbeit nehmen weiter zu, mit einem sehr hohen Armutsrisiko, das momentan nur durch ein Sozialsystem in Grenzen gehalten werden kann, das aber immer wieder neuen Angriffen ausgesetzt ist.

(-) Ein sehr hoher Ressourcenverbrauch und eine Verschlechterung der Qualität von Luft, Wasser und Böden, sowie ein Rückgang der Biodiversität.

(-) Ein Wachstum das nicht begleitet ist von einer parallelen Entwicklung der öffentlichen Dienste und deshalb zu gravierenden Problemen beim Wohnungsbau, im öffentlichen Transport, bei der energetischen Transition und im Schulsystem führt.

(-) Die Abhängigkeit der Wirtschaft vom Finanzplatz, der teilweise auf Sand gebaut ist, könnte im Falle einer erneuten weltweiten Finanzkrise wieder zu schweren Verwerfungen auf nationaler Ebene führen.

(-) Der Druck auf die arbeitenden Menschen wächst immer weiter durch eine Flexibilisierung und Verdichtung der Arbeit, sowie stark steigende Wohnungspreise. Dies führt zu immer weniger Zeit für sich selbst und die Familie.

(-) Die demokratischen Defizite bestehen weiter fort und berühren nicht nur das allgemeine Wahlrecht, sondern auch die wirtschaftlichen Entscheidungen die das Leben aller betreffen.

Diese Probleme werden im Zentrum unseres Wahlkampfs stehen, zusammen mit Lösungsansätzen die heute schon notwendig und durchführbar sind. Möglich wird eine Transformation der Gesellschaft nur durch einen Ausbau der konkreten Mitbestimmungsmöglichkeiten, im Respekt der Umwelt und wenn alle sich nach ihren Möglichkeiten am Gemeinwohl beteiligen.

Das wird nur gehen wenn sich ein neuer “historischer Block”, um mit Antonio Gramsci zu reden, betroffen fühlt und sich mobilisiert: die Menschen die hierzulande arbeiten, sich bilden und weiterbilden, sich um ihre Mitmenschen kümmern. Wir wollen dazu beitragen diese Interessen bewusster zu machen und besser miteinander zu verknüpfen, damit sie sich stärker artikulieren können, auch gegenüber einer Außenwelt die uns im Wesentlichen im Zerrspiegel der Interessen der uns Beherrschenden sieht.

Und wenn wir – um auf unseren Kongress zurückzukommen – “Engagéiert fir Verännerung” sind, dann wollen wir nicht verändern was gut läuft, sondern was aufgrund unserer Problembeschreibung verbessert werden muss. Exemplarisch dafür stand darunter: “Méi Zäit. Méi Undeel. Méi vum Liewen” – und zwar für alle Menschen im Land.

Wir werden diese Kampagne um drei Schwerpunkte führen:

(-) Eine ökologisch-verantwortliche Wirtschaft, die einen Ausbau um die bestehenden Möglichkeiten in der Industrie, im Handwerk, im Einzelhandel, in der Solidarwirtschaft, in der Forschung und anderen Bereichen vorantreibt, anstatt schädliche Souveränitätsnischen des Finanzsektors auszubauen.

(-) Ein inklusives Modell der Aufwertung und gerechten Verteilung der Arbeit, mit sozialen Systemen, die universalen Schutz und gleichen Zugang bieten.

(-) Eine egalitäre, einladende Gesellschaft, welche die Menschen in allen Bereichen des Lebens fördert.

Wir wollen diese Debatte sachlich führen, ohne dabei aber zu vergessen, dass die meisten anderen Parteien bisher nicht Teil der Lösung, sondern des Problems waren.

Serge Urbany, ehemaliger Abgeordneter von déi Lénk

 

Une capitale pour les riches?

Zu Gast am Land

Il aura fallu attendre de longues semaines avant que la nouvelle coalition DP-CSV, qui dirigera désormais la capitale, daigne dévoiler son programme pour les 6 années à venir. En fait, il n’existe pas d’accord de coalition à proprement parler. Seul un maigre communiqué de deux pages avait été publié par les coalitionnaires, laissant aussi bien les habitants de la ville que les conseillers sur leur faim.

Finalement, la déclaration échevinale a été distribuée et présentée par la bourgmestre ce lundi. 37 pages de déclarations d’intention à laquelle les conseillers sont priés de répondre le vendredi de la même semaine, c’est-à-dire aujourd’hui. On aura vu plus démocratique. Mais ce n’est pas étonnant. La démocratie – et pas uniquement la démocratie de base – n’a jamais été le fort du parti qui se nomme – paradoxalement – ainsi.

S’il n’y avait aucune illusion à se faire avec la coalition précédente, l’actuelle n’augure rien de bon. Tout le monde s’accorde pour élever la problématique du logement au rang d’urgence nationale. Le problème, c’est que les vieux partis, notamment les partis bourgeois que sont le DP et le CSV, n’ont aucun intérêt à changer quoi que ce soit aux rapports de propriété et aux intérêts de promoteurs. Mais ce fut également le cas des néo-petits-bourgeois verts.

Ce lundi au plus tard, les nouveaux maîtres du Knuedler ont à nouveau dévoilé quelle est leur conception de la politique du logement: tout va pour le mieux dans le meilleur des mondes, à part pour quelques malchanceux auxquels il faudra bien octroyer quelques logements “sociaux”. Telles des dames patronnesses, ils leur concèderont quelques habitations à “coût modéré”, dont, soit dit en passant, l’on ne connaît toujours pas le montant.

Le plus inquiétant, c’est que la coalition Polfer-Wilmes a définitivement enterré la lutte contre la spéculation locative et foncière.

A l’image du gouvernement, le collège échevinal ne veut pas admettre qu’il appartient aux pouvoirs publics, Etat et communes, de mener une politique de logement en acquérant massivement des terrains et construisant eux-mêmes. Or, la nouvelle majorité, si elle dit vouloir acquérir de nouveaux terrains et y bâtir des logements, c’est pour mieux les revendre sur le marché privé par la suite!

Un corollaire non moins important est la question de la fiscalité communale: la capitale dispose d’un des taux de l’impôt commercial des plus bas du pays, ce qui contribue à accentuer la concentration des entreprises dans son sein. Actuellement, le ratio est de 1,5 bureau pour un logement. Nous en connaissons l’impact sur la mobilité et sur le logement. Malheureusement, la nouvelle coalition continue à mener l’ancienne politique de dumping fiscal!

La ville de Luxembourg est belle – ce n’est pas du chauvinisme local que de le constater. Peu étonnant dès lors qu’elle soit tant convoitée. Ce qui m’attriste, en tant que “Stater” de naissance, ce qu’elle soit gouvernée par des forces politiques qui la destinent aux plus riches, à l’image du Royal-Hamilius.

Car si on doit accabler la nouvelle coalition, il ne faut pas oublier que l’ancienne n’a rien fait pour contrer le phénomène de “gentrification”. Au contraire même, car les Verts, représentants de la nouvelle petite-bourgeoisie branchée, se sont depuis longtemps soumis aux dogmes libéraux, dont le tram, s’il desservira confortablement, sera conduit, société privée oblige, par des chauffeurs payés au lance-pierre. Une situation qui n’a pas gênés les libéraux bleu-vert mais que les libéraux bleu-orange ne mettront probablement pas en question.

David Wagner est député et conseiller à Luxembourg de déi Lénk

 

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe