Ce site utilise des cookies à des fins statistiques. Les statistiques sont anonymes. Mais pour des raisons de sécurité votre adresse IP sera sauvegardée pendant un temps limité.
Monsieur Mars di Bartolomeo
Président de la Chambre des Députés
Monsieur Marc Angel
Président de la Commission des Affaires étrangères et européennes
Objet: Demande de rendre publique la réunion d’information du 16 février 2016 concernant l’accès à la salle de lecture TTIP au Ministère des Affaires Etrangères et la consultation des documents.
Messieurs les Présidents,
Nous voudrions revenir sur l’invitation de tous les député-e-s à la réunion d’information du 16 février 2016 à 15.30 concernant l’accès à la salle de lecture TTIP au Ministère des Affaires Etrangères et la consultation des documents.
Comme la plateforme Stop TTIP, lors de son action de ce matin devant le Ministère des Affaires Etrangères et par un communiqué diffusé par la suite, a critiqué l’accès prévu à des conditions apparemment très restrictives par les négociateurs et a déploré cette « forme de transparence amputée », il nous est important qu’au moins toutes les informations y relatives soient communiquées en toute transparence tant aux députés qu’à l’opinion publique.
Pour cette raison nous proposons que cette réunion d’information et de discussion soit ouverte à la presse et retransmise en direct par la chaîne télévisée de la Chambre.
Nous vous prions de transmettre cette demande à tous les député-e-s et aux membres de la commission principalement concernée en vue de la publicité des travaux.
Veuillez agréer, Monsieur le Président, l’expression de notre parfaite considération.
Nous avons l’honneur de vous informer que notre groupe politique souhaite inviter en réunion jointe des Commissions de l’Economie, du Développement durable et de l’Environnement afin de mettre à l’ordre du jour la question de la reconversion de terrains situés à Esch/Alzette et à Schifflange, les Ministres concernés, à savoir M. Etienne Schneider, Ministre de l’Economie, M. François Bausch, Ministre du Développement durable, et Mme. Carole Dieschbourg, Ministre de l’Environnement.
Le 2 février 2016, Arcelor-Mittal publia un communiqué de presse cosigné par le Gouvernement et la société de développement Agora annonçant le lancement d’une étude de faisabilité pour la reconversion de terrains (partiellement industriels) à Esch-sur-Alzette et à Schifflange. Ce communiqué a suscité de vives réactions notamment de la part des communes concernées qui se sentent exclues des démarches entreprises. En plus, ce communiqué fait sous-entendre l’arrêt définitif des activités économiques d’Arcelor-Mittal sur le site, qui depuis 2011 avaient été suspendues temporairement.
Bon nombre de questions étroitement liées se posent concernant:
– l’avenir des activités de l’industrie lourde au Luxembourg;
– les frais d’assainissement du site;
– les nouvelles priorités en matière de reconversion d’anciennes friches industrielles de la société de développement Agora;
– l’implication des communes du sud du pays dans ces processus.
Voilà pourquoi nous vous prions, Monsieur le Président, de bien vouloir transmettre notre demande de convocation d’une réunion jointe à M. Franz Fayot, président de la Commission de l’Economie, à Mme. Josée Lorsché, présidente de la Commission du Développement durable et à M. Henri Kox, président de la Commission de l’Environnement.
Veuillez agréer, Monsieur le Président, l’expression de notre parfaite considération.
Conformément à l’article 80 du règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre de l’Intérieur.
Le 12 juillet 2010, le conseil communal de la Ville de Luxembourg avait décidé la mise à disposition des fonctionnaires ou agents communaux qui sont affectés au service de l’électricité ou du gaz à une société de droit privé agissant dans le domaine de l’électricité ou du gaz.
En application de cette décision, une convention de mise à disposition de main d’œuvre a été signée le 13 décembre 2010 entre CREOS et l’administration communale de la Ville de Luxembourg.
L’article 2.2.7 de cette convention stipule que CREOS s’engage à n’exercer qu’une autorité opérationnelle sur les agents, à l’exclusion de toute autorité notamment disciplinaire qui reste du ressort de la Ville de Luxembourg, CREOS reconnaissant que seule l’autorité opérationnelle lui a été transmise dans le cadre de la convention.
En outre, l’article 3.1.1 stipule que la Ville de Luxembourg déclare et certifie que les agents mis à disposition de CREOS conserveront leur statut durant toute la durée de la mise à disposition et ne sont en aucun cas et d’aucune manière à considérer comme des salariés de CREOS.
La Ville reconnaît que CREOS dispose de l’autorité opérationnelle sur les agents. En ce sens, CREOS est autorisée à donner aux agents les instructions nécessaires à l’exercice de l’activité à laquelle ils sont affectés dans les limites des dispositions statutaires et légales applicables.
La Ville conserve à l’égard des agents le pouvoir et les obligations résultant du statut de ces derniers. La Ville reste notamment seule redevable, à l’égard des agents, du paiement, du traitement ainsi que de tout émolument leur étant redû.
D’après l’article 2.2.7 précité de la convention, ceci voudrait donc dire que CREOS est uniquement responsable du traitement des demandes de congé du personnel et de l’établissement du plan de travail journalier.
Dans le cas où un des agents communaux fait une demande en relation avec ses droits statutaires comme par exemple le désir de changer de service au sein de l’administration communale ou la demande de sa mise à la retraite, cette demande doit être adressée, par la voie hiérarchique, à l’employeur, à savoir au Collège des Bourgmestre et échevins de la Ville de Luxembourg, ceci conformément à la loi du 24 décembre 1985 fixant le statut général des fonctionnaires communaux.
Dans la pratique, il en ressort une absence de clarté quant aux voies hiérarchiques que les agents de CREOS doivent emprunter, d’autant plus que, de fait, ils ne disposent plus de service de tutelle au sein de l’administration communale.
Partant de ce constat, je désire poser les questions suivantes à Monsieur le Ministre de l’Intérieur :
(1) Monsieur le Ministre de l’Intérieur peut-il m’informer quelle est la voie hiérarchique que doivent respecter les agents communaux affectés auprès de CREOS ?
(2) Monsieur le Ministre n’estime-t-il pas qu’il faudrait faire designer par le Collège échevinal de la Ville de Luxembourg un interlocuteur hiérarchique pour ce personnel au sein de l’administration communale en question ? Sinon, Monsieur le Ministre estime-t-il que les Agents concernés peuvent faire leurs demandes par voie directe au Collège des Bourgmestre et échevins de la Ville de Luxembourg?
Je vous prie de croire. Monsieur le Président, à l’expression de mes sentiments respectueux.
Virun 1 Joer ass hei e Gesetz gestëmmt ginn iwwer de Kaf, de Lancement an d’Exploitatioun vun engem militäresch-politesche Satellit (Govsat).
Haut stëmme mer e Kredit fir den Opkaf vu Kanäl um Satellit fir NATO-Militärdronen– als Beitrag zum Militäreffort NATO.
Dat hei ass fir eis net en einfach technesche Projet mat economesche Retombées.
All Militärausgabe sinn haut besonnesch ënnert d’Lupp ze huelen.
Well d’Situatioun haut beweist androcksvoll dass militäresch Mëttele vu grousser Envergure derzou bäidroe kënne fir Problemer onwarscheinlech z’aggravéieren, a si sécher net léise kënnen.
Soss wieren se laang am Mëttleren Oste geléist zënter dem Irak-Krich vun den USA.
De Syrien-Krich ass ebe just en aktuellt Beispill fir d’Geforen déi vun enger Krichsstrategie ausginn.
4 vu 5 permanente Membere vum UNO-Sécherheetsrot (USA, Russland, Frankräich, GB – alleguer Atommächten) intervenéiere mat schwéierem Krichsmaterial do virun allem aus der Loft.
Si intervenéiere mat onkloren – deelweis widderspréchlechen – Krichsziiler ënner engem Begrëff: Kampf géint den Terrorismus.
Dem enge seng Terroriste sinn awer net dem anere seng Terroristen.
Wat iwwregens och weist wéi onbrauchbar a wéi eminent politesch an dehnbar de Begrëff Terrorismus u sech ass.
Déi eng wëllen de regime change a Syrien, déi aner wëllen de Regime halen, e Regime dee selwer och Terror géint déi eege Bevëlkerung ausübt.
Déi eng hunn Alliéierten déi de Regime wëlle stierzen, déi aner deeër déi de Regime wëllen halen.
Ënnert deenen Alliérten ass och e grousst NATO-Land (Tierkei) wat schonn e militäreschen Zesummestouss mam UNO-Sécherheetsrotsmember Russland hat, ebe just wéinst den ënnerschiddlechen Ziler.
Theoretesche Géigner vun all de Krichsparteien ass eng maffiös Mäerderband IS oder Daesh , déi awer Handel mat der Tierkei dreift a bis un d’Zänn arméiert ass duerch de Waffenarsenal deen se aus der Opléisung vun engem anere Staat, Irak, bezunn huet, Resultat vun engem anere regime change-Krich.
Ënnert den Alliéierte sinn och dubios awer offiziell unerkannte Kalifater, aus deenen de Petroll kënnt, an déi d’IS laang derbäi ënnerstëtzt hunn e weidere Kalifat am Irak an a Syrien opzeriichten.
An dann ass nach d’Kurdefro am Hannergrond déi erëm d’Tierkei vu sengen NATO-Alliéierte wéinstens deelweis trennt.
Et misst een op d’mannst d’accord sinn dass mer et hei mat engem Polverfaass ze dinn hunn. Et ass den Echec vun enger Krichspolitik aus offensichtlech virrangeg ökonomeschen Intressen am Mëttleren Osten.
Ech wëll net vu Potentialitéite fir e Weltkrich schwätzen.
Mee déi aussergewéinlech Situatioun a Syrien misst dach zu wichtege Froen Ulass ginn, och bei esou engem Vote wéi haut.
1.stellt sech d’Fro vum Völkerrecht. Ween definéiert wat wou ze maachen ass? D’USA a GB am Irak? Russland an der Ukraine? Frankräich a Libyen a Syrien?
Oder awer d’UNO opgrond vun allgemenggëltegen Texter déi et awer gëtt, oder déi nach mussen zesummen ausgeschafft ginn?
Duerch dat wat déi läscht Zäit geschitt ass, gëtt d’UNO op de Niveau vun der Société des Nations virum 2.WK zeréckgefouert.
An um Wierk sinn deelweis déiselwecht Imperialmächten déi den 1.WK ausgeléist hunn.
An dat an engem sozial-economesche Kontext an Europa deen un d’30er Joren erënnert.
A mat Flüchtlingsstréim déi sech aus der Destrukturéirung vu ganze Länner erginn, net nëmmen duerch Kricher wéi a Syrien mee och duerch wirtschaftlech Destrukturéirung iwwer Fräihandelsaccorde wéi an Afrika.
2.stellt sech d’Fro vun de Bündnisstrukturen. Wéi séier ass een an e Krichsfall eragerutscht?
Mer hunn e NATO-Bündnispakt mat der Tierkei. Net auszedenke wat sech aus engem eskaléierende Konflikt mat Russland géif erginn.
An duerch de Bündnispakt an der EU si mer u Frankräich gebonnen. Et ass fir d’1. wou déi Bestëmmung aus dem Lissabon-Vertrag spillt. Wat heescht dee Blödsinn? Den IS ass kee Staat. Eng Mäerderband ass kee Staat. Géint wee gi mer do an de Krich? Mer menge generell: D’EU däerf kee Militärpakt sinn!
3.stellt sech d’Fro vum militäresch-industrielle Komplex déi schonn den US-President Eisenhower an de 50er Joren erkannt hat.
A si stellt sech och an der EU, duerch de Lissabonn-Vertrag an duerch Beschlëss déi ënner anerem virun 1 Joer geholl gi si fir d’europäesch Rüstungsindustrie als Weltpol auszebauen, mat enger Synergie tëschent militäreschen an zivile Beräicher.
Et ass kloer dass do e neie MIK amgaang ass ze entstoen, deen och d’Politik beaflosst. Wéi fir Russland, wéi fir d’USA, ass och fir d’EU e Regionalkrich wéi dee syreschen natierlech och en Testfeld fir nei Waffesystemer.
Et ass an dem Kontext wou mer dee Projet hei diskutéieren.
Hei handelt et sech em héichtechnologesch integréiert Deeler vu Waffesystemer.
NATO-Opklärungsdrone gin aktiv virun, während a no Waffegäng, dat steet kloer hei dran.
Dat kann een dach net nëmmen hei thematiséieren als eng wirtschaftlech gutt Operatioun?
Kann een elo nach soen, Lëtzebuerg hätt keng Krichsindustrie?
Ech mengen net.
Dronen – och Opklärungsdronen – ass näischt harmloses. Et gehéiert zum Krich. Et ass och krichsrechtlech diskutabel, besonnesch wann Ziler domat erausgesicht an viséiert ginn, déi fir Aktioune mussen hierhalen déi géint d’Krichsrecht verstoussen.
Kundus war esou en Zil. Et ass gutt a richteg dass eis Motioun ugeholl ginn ass, déi d’Bombardéiere vun engem Spidol am Afghanistan veruerteelt an eng Enquête verlaangt.
An och wann zivilrechtlech d’NATO sollt fir de Schued vun hiren Dronen opkommen, geet den Uerder iwwer eise Satellit.
Geleeëntlech ass och d’Fro opgeworf gi wat fir Apparater soss nach iwwer de Govsat a besonnesch iwwer déi aner SES-Satellite kënne gesteiert ginn, op net esouguer IS ka mäerderesch Aktiounen iwwer dee Wee plange kënnen.
Mer stëmme géint dee Projet hei well en eis international an engem geféierleche Moment op eng Aart a Weis positionéiert déi ze verwerfen ass.
Et soll een hei keng Parteipolemik maachen. D’Gesetz iwwer d’Postdéngschter, dat d’Postbüroe ganz kloer a bedauerlecherweis net an de service universel opgeholl huet, ass 2012 vu CSV, LSAP, DP, Gréng an ADR ugeholl ginn.
Et war sécherlech e Gesetz wat eng Konsequenz vun der leschter Liberaliséirungsdirektiv vun 2008 war. De Minister Biltgen huet deemools an der Debatt drop higewise „wat dat en Drock vu Liberaliséierung war“.
An et ass wouer: Lëtzebuerg war 1 vun 2 Länner wat deemools géint d’komplett Opmaache vum Maart war. Well Lëtzebuerg hat – an huet och haut nach – keen Interêt un der Konkurrenz am Postsekteur well mer bewisen hunn dass de service public Post, mat senge Bréifdréier, mat senge Postbüroen, en excellenten Déngscht un de Biergerinnen a Bierger geleescht huet – och wann de Bréifdréier hier Aarbechtsbedingungen, e.a. duerch Erunzéie vu manner qualifizéiertem an net geséchertem Personal, an deene leschte Joeren oft, an ongerechtfertigerweis, verschlechtert goufen.
Mer brauche keng Konkurrenz déi d’Aarbechtsbedingungen an d’servicer no ënnen zitt, an dat och am service universel.
Mee d’Lëtzebuerger Regierunge waren och alleguer ëmmer en Element vum allgemenge Liberaliséierungstrend an der EU. An et ass duerfir schwéier nozevollzéien op net hätt kënne méi bei der Postdirektiv erreecht ginn an op net de Widderstand ze vill séier opgehalen huet fir aner Intressen ze erhalen.
Et hätt mat Sécherheet och méi kënne bei der Ëmsetzung vun der Postdirektiv erreecht ginn, do war méi dran.
Et hätten z.B. kënnen (a kéint och haut nach) den Ënnerhalt vun engem Réseau vu Postbüroen als obligation de service public an d’Gesetz opgeholl ginn. Z.B. orientéiert no der Zuel vun den Awunner.
Eventuell Comptabilitéitsproblemer fir tëschent dem service universel an deenen anere Servicer an de Postbüroen ze ventiléieren hätte misste versicht ginn ze léisen.
Dat hätt kënnen als Aufgab vun der Landesplanung ugesinn an an de Plans sectoriels geregelt ginn.
Mär bedaueren dass mat deeër heiten Décisioun eng vun de Viraussetzunge vum service universel (zu deem d’Postbüroe misste gehéieren) a Fro gestallt gëtt: nämlech Prestatiounen an allen, och ländleche Gebidder unzebidden, ouni Grënn vun economescher Rationalitéit dobäi dierfen unzeféieren.
Duerfir gëtt et jo am Prinzip finanziell Kompensatiounsmoossnamen duerch déi, di sech just d’Korinten erauspicken.
D’Regierung fördert och heimat den Trend op d’gréng Wiss, andeem se d’Postservicer mam Cactus a mat den Tankstellen dohinner verpflanzt. An d’Duerfkäre ginn ëmmer méi verwüst.
Aus enger Stellungnahm vun der Gemeng Stengefort géint d’Schléisse vum Postbüro zu Klengbetten:
„Aussi sommes-nous en pourparlers avec la SNCFL pour que le bâtiment de la gare à Kleinbettingen soit maintenu pour y accueillir des services de proximité (boulangerie, Snack, papeterie…) au service des voyageurs. Le bureau des P&T pourrait à ce moment être transféré à cet endroit. »
En anert Beispill:
An der Gemeng Rammerech ginn 2 vun 3 Postbüroen (Perlé, Ueschdrëff) zougemeet. Ginn doduercher dann d’Ëffnungszäite vun dem verbleiwenden esou ausgebaut, datt et Serië Service public geséchert ass?
Firwat ass net iwwerall mat de Gemenge verhandelt ginn ir Décisioune geholl ginn? Firwat gëtt net mam Konsumenteschutz heiriwwer geschwat?
Firwat gëtt net un Public-Public-Partnerships geduecht ir mam Cactus a mat Tankstelle verhandelt gëtt?
Vu Säite vun enger sech als ecologesch définéierender Regierung fannen ech dat e bësse kuerz geduecht.
Weider Froe stelle sech, wat d’Ubidde vun neie Servicer duerch d’Bréifdréier betrëfft.
Ech kann a 5 Minutten net drop agoen, erwaarde mer awer och no der kuerzer Debatt hei eng schrëftlech an detailléiert Äntwert vum Minister op meng 12 Froen déi ech Ufank vun der Woch agereecht hunn.
Conformément à l’article 80 du règlement de la Chambre des Députés, j’aimerais poser à Monsieur le Ministre de l’Economie la question parlementaire suivante:
Selon la loi du 26 décembre 2012 sur les services postaux, chaque citoyen a droit au service postal universel qui correspond à une offre de services postaux de qualité déterminée fournis de manière permanente et à des prix abordables. La prestation du service postal universel doit être disponible sans discrimination, sous quelque forme que ce soi, ne pas être interrompue ou arrêtée, sauf cas de force majeure, évoluer en fonction de l’environnement technique, économique et social ainsi que des besoins des utilisateurs. Selon l’ILR, « le service postal universel correspond à une offre de services postaux de qualité déterminée fournis de manière permanente et à des prix abordables, transparents et non discriminatoires ».
La loi du 26 décembre 2012 sur les services postaux précise néanmoins que le service postal universel se limite actuellement à la levée, le tri, l’acheminement et la distribution des envois postaux jusqu’à 2 kilogrammes et des colis jusqu’à 10 kilogrammes, la distribution de colis originaires d’un autre Etat membre de l’Union européenne jusqu’à 20 kilogrammes, les services relatifs aux envois recommandés et aux envois à valeur déclarée. Et même si la Poste reste prestataire désigné du service postal universel jusqu’en 2020, d’autres prestataires peuvent être chargés d’une partie du service universel ou même se la voir imposer.
La loi du 27 février 2011 sur les réseaux et les services de communications électroniques définit le service universel en matière de communications électroniques comme un service ou un ensemble de services minimal défini, de qualité déterminée, disponible à un prix abordable et sans distorsion de concurrence, indépendamment de la position géographique de l’utilisateur final.
Dans ce contexte, et vue la décision du Conseil d’Administration de l’Entreprise des Postes et Télécommunications, dont l’État luxembourgeois est le propriétaire unique, de fermer 35 bureaux de poste sur les 97 répartis à travers le Grand-Duché à partir du 1er trimestre 2016, j’aimerais poser à Monsieur le Ministre de l’Economie les questions suivantes:
(1) Quelles sont les entreprises actuellement en charge de quelle partie du service universel ? Selon quelles dispositions de la loi ?
(2) Y a-t-il versement éventuel de compensations à l’une ou l’autre entreprise ?
(3) Quelle entreprise a contribué avec quels montants à l’alimentation du fonds pour le maintien du service postal universel ou du service universel en matière de communications électroniques?
(4) Un service postal universel de qualité répondant aux besoins des utilisateurs, ne devrait-il pas comprendre l’accès à des guichets de fourniture de services postaux (timbres et autre matériel, mais surtout d’informations fiables sur la tarification, les services, etc.)? Ne serait-il pas utile de légiférer en ce sens?
(5) De tels guichets ne devraient-ils pas se trouver à proximité des usagers, afin d’éviter une discrimination selon leur situation géographique et afin d’éviter des prix d’accès aux services (à cause des déplacements nécessaires) dépendant de la position géographique de l’utilisateur?
(6) Des points-poste gérés par la chaîne de supermarchés Cactus et des stations d’essence peuvent-ils garantir un service de qualité, surtout en ce qui concerne la délivrance d’informations fiables, engageant la Poste? Quels seront les services y fournis? Quel sera le personnel affecté à ces services (statut, subordination à quelles entreprises, …)?
(7) Qu’en est-il de la confidentialité attachée à la fourniture de ces services ?
(8) Ne serait-il pas opportun de fournir, en tant qu’entreprise postale et de télécommunications intégrée, également des services intégrés dans les différents ressorts, y compris en matière de services bancaires de proximité?
(9) Au cas où certains de ces services seraient délégués aux facteurs, ceux-ci peuvent-ils garantir un traitement équitable de tous les usagers? Ou seront-ils obligés de limiter les services, dépassant la délivrance du courrier, aux personnes âgées et à mobilité réduite (tel qu’il a été compris par beaucoup de monde suite à l’information de la Poste publiée le 25 octobre 2015)?
(10) Au cas où les facteurs devraient garantir un service de qualité équitable pour tout usager-citoyen, auront-ils à leur disposition le temps nécessaire pour offrir ces services à tous les usagers/citoyens sans discrimination aucune? L’effectif des facteurs, ne devrait-il pas être adapté en conséquence? Quel serait le nombre d’EPT à prévoir en supplément de l’effectif actuel?
(11) Qu’en est-il de la sécurité des facteurs, notamment au cas où ils devront emporter avec eux de nouveau des sommes en espèces plus considérables? Quelles sont les dispositions légales réglant cette question et comment seront-elles appliquées?
(12) Quelles seraient les synergies possibles de l’Entreprise des Postes et Télécommunications et ses services avec d’autres prestataires publics, y compris en matière de services bancaires?
Je saurais gré à Monsieur le Ministre de me faire part ses réponses avant l’heure d’actualité demandée par le Groupe politique CSV le 3 décembre 2015, car j’estime que les informations demandées sont indispensables pour mener la discussion.
Veuillez croire, Monsieur le Président, à l’expression de mes sentiments respectueux.
35 von 97 Postfilialen sollen im ganzen Land geschlossen werden. Besonders stark betroffen sind hierbei kleine Gemeinden im Osten und im Norden des Landes.
Damit wird der Postbetrieb weiter der Rationalisierungslogik unterworfen, die die Regierungspolitik der letzten Jahrzehnte zunehmend prägt. Der Zugang zu einer Dienstleistung, die für jede*n zugänglich sein sollte, wird besonders in den ruralen Gemeinden zunehmend erschwert.
déi Lénk sehen hierin eine verfehlte Entwicklung, die es schnellstmöglich zu korrigieren gilt. Idealerweise sollte jede Gemeinde über mindestens eine kleine Postfiliale verfügen, damit auch Menschen, die durch verschiedenste Umstände in ihrer Mobilität eingeschränkt sind, die Dienstleistungen der Post problemlos in Anspruch nehmen können. Mindestens aber müssen die bestehenden Filialen erhalten bleiben.
Es darf aber auch nicht vergessen werden, dass solche Maßnahmen nur ein Symptom der Teilprivatisierung, ein Symptom einer den marktwirtschaftlichen Prinzipien Post, sind. déi Lénk fordern, die Post wieder zu einem umfassenden öffentlichen Dienstleister zu machen, bei dem die universelle Zugänglichkeit vor dem Profitstreben steht. Zusätzlich müssen solche Maßnahmen im Parlament und in Absprache mit den Gemeinderäten, die die Situation viel besser einschätzen können, diskutiert werden, bei voller Offenlegung der erhobenen Daten.
déi Lénk geben aber auch zu bedenken, dass die geplante Zentralisierung der Postdienste zu mehr Verkehr und damit auch zwangsläufig zu verstärktem Schadstoffausstoß führen wird.
D’ 21. Joerhonnert schéngt wierklech eent ze sinn, wou d’Mënschheet sech gréissere Geforen aussetzt.
Geforen déi een hätt kéinten evitéieren. Net nëmme ginn et ëmmer méi Stëmmen déi vu Krich schwätze fir e Konflikt ze léisen, deem seng Ursaachen am Krich selwer ze siche sinn. Et ass nach Zäit fir keng Feeler ze maachen déi ganz schro Konsequenze mat sech brénge wäerten. Et ass nach Zäit aus de Feeler vu fréier ze léieren. Et ass nach Zäit déi richteg Diagnos ze maachen an déi richteg Ursaachen ze bekämpfen.
Haut schwätze mer awer iwwert de Klimawandel. Do si leider d’Chancë fir zukünfteg Katastrofen ze vermeiden eendeiteg méi geréng. D’Politik vun de klénge Schrëtt wier vläit viru Joerzéngten ubruecht gewiescht, mee elo musse mer ganz grouss Spréng maachen.
A béide Fäll sinn et ëmmer déi, déi am mannsten dofir kënnen, déi am meeschten ënnert de Konsequenze leide wäerten. Et soll een sech net selwer beléien: d’Léisung wäert vun de Leit selwer kommen, net vun de Regierungen déi am Déngscht vum Grousskapital handelen.
Mee, wéi den Antonio Gramsci scho sot : dem Pessimismus vun der Ratio muss een den Optimismus vun der Aktioun entgéintstellen.
D’Anhale vun deem Ziel, d’Äerderwäermung op 2 Grad ze beschränken, och virun 2020, ass elo scho bal net méi anzehalen.
All Joer wat vergeet bedeit, dass déi noutwenneg Mesurë méi massiv, a gläichzäiteg d’Konsequenzen, deenen de Süden haut schutzlos ausgeliwwert ass, méi schlëmm a manner kontrolléierbar ginn.
D’Industrie muss eng Saach wëssen : wann d’Mënschen, och hei, bis déi batter Konsequenze spiere wäerten, da wäert hir Toleranz vis-à-vis vun der sougenanntener Kompetitivitéit ganz schnell schwinden . An koerzitiv Mesurë wäerte proportional ëmgedréint sou grouss gi wéi bis deen elo herrschende Laxismus.
Well et gi kloer Ursaachen. Déi si manner beim Mënsch per se ze sichen, wéi éischter bei de Strukturen a Verhältnesser selwer, déi de Mënsch geschaf huet, an déi d’Widderspréch tëscht Natur a Mënsch geschaf a verschäerft hunn.
Fir kuerz méi wäit ze gräifen : méi wéi déi reng anthropozän Prozesser (also déi Prozesser, déi am Zäitalter wou mënschlech Aktivitéiten en Impakt op de Klima haten), muss een och vun de kapitalozäne Prozesser schreiwen, wéi verschidden Historiker dat thematiséiert hunn, also déi vum Kapital gedriwwe Verfriemungsprozesser an der Dialektik Mënsch/Natur.
Wa mer vum Klima schwätzen, an dat ass den Haaptproblem vum Bericht – deen a villen Hisiichten och gutt Pisten ugëtt, dat wëlle mir net a Fro stellen, ëmmerhin ass et eng Première fir Lëtzebuerg – da komme mer net derlaanscht iwwer ökonomesch Strukturen ze schwätzen : dat heescht, et muss een d’Wuesstemslogik a Fro stellen, et muss een op Dereguléierungen am Wirtschafts- a Sozialberäich agoen, et muss een d’Austeritéitspolitik a Fro stellen, déi d’Investitiounspolitik ëmmer méi aschränkt, et muss een de Standuertwettbewerb a Fro stellen deen drop eraus ass, all Form vu Reguléierung, net nëmme wat sozial Rechter ugeet, mee och wat Ëmweltoplagen ugeet, et muss een d’Muecht vu de Multi’en a vun der Finanzwelt bekämpfen.
A wa mer scho vun de Multi’e schwätzt, do wollt ech op dat agoen, wat hautdesdaags sech ëmmer méi hannert dem Schlagwuert « Société civile » verstoppt (wat iwwregens och en Terme ass deen de Gramsci geprägt huet, allerdings an engem anere Sënn).
De Problem ass dee vun der sougenannter « Société civile » déi jo ëmmer méi intensiv agebonne gëtt. Ënnert « Société civile » kann ee vill verstoen. Dat kënnen ONG’en sinn, Gewerkschaften, Associatioune sinn, asw,…
Mee dat kënnen och Entreprise sinn. Datt Entreprisen an deem Sënn sollen agebonne ginn, ass evident. De Problem ass awer deen, datt amplaz datt d’Entreprisen an deem Sënn agebonne ginn, datt se sech un Zieler hale géifen, ass et a Wierklechkeet esou, datt et d’Industrie as, déi ëmmer méi Afloss op Décisiounen hëlt.
Schonn nëmmen d’Finanzement vun der COP21, dat deelweis privat ass (dat ass eng steigend Tendenz), ginn et eng sëlleche vun Entreprise, déi dëst Evenement sponseren : Engie (fréiere GDF-Suez), EDF, Renault-Nissan, Air France, Ikea, Google a Coca-Cola.
Et soll kee mer hei erzielen, dat wieren déi bescht Alliéiert am Kampf géint de Klimawiessel. Au contraire, si gehéieren zu de Verursaacher. Wie mengt, et kéint een se mat der Hand huelen, fir se vu klenge Schrëtt ze iwwerzeegen, ass naiv.
Dofir muss ech och erëm op de Fonds de compensation zeréckkommen.
Ech hat scho virun 2 Deeg déi Problematik am Kader vun der Kooperatiounsdebatt ugeschnidden.
De Fonds de compensation muss gebotzt ginn. Do muss geraumt ginn.
Engersäits, kann et net sinn, datt mir all duerch eis Cotisatioune Betriber sponseren, déi klimaschiedlech wierken.
Anerersäits, soll een déi Gelder grad a Betriber investéieren, déi soziale Fortschrëtt förderen an ëmweltpolitesch déi richteg Akzenter setzen.
Här President,
Den ETS-System ass net nëmme gescheitert, wéi dat virauszegesi war, mee en huet souguer dozou bäigedroen, datt grouss Pollueuren sech nach méi beräichere konnten ouni zum Kampf géint de Klimawiessel bäizedroen.
Dat huet mat deem faméisen « Carbon leakage » ze dinn.
Dee faméise Carbon leakage gëtt dofir benotzt fir Entreprisen, déi duerch Klimamesurë soi-disant net méi kompetitiv wieren, an dofir op aner Plazen sech delokaliséiere géifen, wa méiglech op Plaze wou Mënsch an Ëmwelt bëlleg Produktiounsressourcen duerstellen. Dat léisst déif an eisen ökonomesche System blécken.
E gutt – oder besser gesot schlecht – Beispill ass dee vun ArcelorMittal.
ArcelorMittal huet bis elo en Iwwerschoss vun 140 Millioune fräie Karbon-Emissioun opgestockt an dofir em déi 440 Milliounen Euro Windfall-Profits akasséiert. Déi 3 Installatiounen zu Lëtzebuerg alleng hunn eng hallef Millioun fräi Emissiounserlabnisser accumuléiert a konnten esou en Windfall-Profit erreechen vun 12 Milliounen Euro.
ArcelorMittal ass esou wäit gaangen, datt se déi 81.000 fräi Emissioune fir de Site vu Schëffleng 2012 nach kruten, obwuel deen dunn zou gemaach huet. Esou wäit ech weess, gëtt zur Zäit eng Plainte vum lëtzebuerger Staat um europäesche Geriichtshaff behandelt.
En anere Betrib zu Lëtzebuerg huet sech och doranner spezialiséiert, fir mat fräien Emissioune Profit ze maachen. Dat ass den Zementproduzent Cimalux, deen duerch de Verkaf vu senge gratis Emissioun e Profit vu bal 8 Milliounen Euro gemaach huet.
Dat Geschäft mat de fräien Emissiounen huet sech also gutt rentéiert : tëscht 2008 an 2014 si 15 Millioune fräi Emissiounsrechter un d’lëtzebuerger Industrie gaangen an engem Gesamtwäert vun 126 Milliounen Euro.
Dës Fro wäert op der COP21 thematiséiert ginn. De Problem ass awer deen, an dat wësse mer, mir haten dat jo nach viru kuerzem an der Ëmweltkommissioun beschwat, datt d’EU-Kommissioun weiderhin dee System fir déi nächst Period verlängere wëll, also bis 2030. Dat obwuel gewosst ass, datt de System gescheitert ass.
Do muss een awer och soen, datt mer um Niveau vun der EU-Kommissioun net verwinnt sinn : den Energiekommissär, de Spuenier Miguel Arias Canete, vun der PP, war eng Zäit laang President vun 2 Pëtrolscompagnien. Dat war gewosst bei den Unhéierunge fir d’Kommissioun anzesetzen, mee en ass awer duerchgewonk gi fir sech em d’Ëmwelt an der EU ze bekëmmeren. As jo och kee Wonner, well fir zu Bréissel e Posten an der Kommissioun ze kréien, muss ee scho bal e Lobbyist gewiecht sinm, oder wëlles hunn een ze ginn. Mir si wierklech net geseent an dëser EU.
Dat eenzegt wou de PP gutt ass, dat ass am Recyclage. Am Recyclage vu Franquisten.
Ech mengen awer datt mer eis eens sinn, datt d’Madame Ëmweltministesch och déi Fuerderung stëlle kann datt mer e Schlussstréch ënnert d’Politik vun de fräien Emissiounen zéie sollen.
An deem selwechte Kontext stellt sech och d’Fro vun den iwwerflëssege Rechter déi an eng Reserve geluecht solle ginn. Dat ass jo eng zentral Fro fir de Präis vum CO2 ze stabiliséieren. Mir mengen, déi iwwerflësseg Rechter solle vernicht ginn. Wat ass der Regierung hir Meenung dozou ?
Här President,
Et ass net nëmme méiglech, Klimapolitik op eng sozial gerecht Aart a Weis ze gestalte – et ass esouguer eng Préconditioun.
Et gi souguer Alternativen, déi realisabel sinn, déi et erméiglechen, Zieler ze erreechen an doriwwer eraus, an dat ouni déi ze bestrofen, déi am mannsten dofir kënnen an déi mannste Mëttelen hunn.
Den Stockholm Environment Institute an EcoEquity schloen e System fier, genanntGreenhouseDevelopmentRights – op franséisch « Droits au Développement dans un Monde sous Contrainte Carbone ». D’ASTM an d’Caritas hunn déi 2 Instituter domadder beoptragt ze kucke wat Lëtzebuerg ënnerhuele kéint.
Dee System baséiert net op reng national Objektiver, mä kuckt wat all Land seng Responsabilitéit op globalem Plang ass. Dofir gëtt en Indiz ausgerechent – den « Indice Capacité-Responsabilité ».
Laut dësem Kalkül huet Lëtzebuerg en Indiz vun 0,072%, wat méi héich ass wéi säin Undeel un der Weltbevëlkerung, deen nëmmen 0,007% bedréit. Dat huet mat eisem Liewensniveau ze dinn a mat eiser Klimaschold.
Dee System huet de Virdeel en Ënnerscheed ze maachen, weltwäit, tëscht de Consommateuren (privat oder Entreprisen) déi iwwert e gewëssene Seuil konsuméieren, an deenen déi manner konsuméieren. Dat gëllt weltwäit, mä déi Berechnung gëtt och fir all eenzelt Land gemaach.
Ech kann definitiv aus Zäitgrënn net an den Detail agoen, mee jidderee kann dat fir sech nokucken, mee en gros, geet et dorëms : hei doheem sollen déi finanziell Capacitéite vun de Läit mat hirer carbonescher Responsabilitéit an Aklang bruecht ginn. Déi, déi dee meeschte Capacitéiten hunn, sollen am meeschte bäidroen. Do gëtt et eng ganz Panoplie vu Mesuren déi kënne geholl ginn. Dat huet och mat enger Steierreform ze dinn.
D’Konsumcapacitéite vun deenen déi iwwerkonsuméiere solle staark beanträchtegt ginn, wougéint déijéineg, déi aus finanziellen Ursaache manner konsuméiere wéi néideg, sollen entlaascht ginn.
Natierlech geet dat Hand an Hand mat Mesuren iwwert fossil Energien, asw, asv…
Dat géif dann och bedeiten, datt esou all Land Raum schafe kann, zumolst déi déi am meeschten industrialiséiert sinn, fir de manner entwéckelte Länner ze erméiglechen, hire Réckstand opzehuelen, an datt Gelder fräigemaach gi fir z.B. an alternativ Energiequellen ze investéieren. Dobäi däerf een net vergiessen, datt de Prinzip vun der Capacité-Responsabilité intern fir all Land gëllt. Déi 200 Millioune ganz räich an Indien ginn natierlech méi sollicitéiert wéi déi 1 Milliard manner räich oder arem.
Zum Schluss komme mer net derlaanscht vum Tanktourismus ze schwätzen aus deem Lëtzebuerg erausklamme soll. Leider spieren ech hei keng Bereetschaft säitens der Regierung, oder zumindest Deeler vun der Regierung.
Mir mussen ophalen Excusen ze fannen. All Land op der Welt, net nëmme Lëtzebuerg, huet eng spezifesch Situatioun a ka Grënn ugi firwat een näischt ännere soll.
Mir warnen do och virdrun, datt de sougenannte Biosprit eng Léisung wier. Et ass net alles bio wou bio dropsteet.
Et gi Länner déi sech dorobber spezialiséiert hunn, wéi z.B. Brasilien, wou elo op Dausende vu Quadratkilometer Zockerkaan fir Bioethanol geziicht ginn.
Dat huet Auswierkungen op d’Landwirtschaft, a Form vun intensive Monokulturen, an natierlech Landgrabbing, déi bei wäitem net klimaneutral sinn.
In den letzten Jahren haben die USA die gezielte Tötung durch bewaffnete Drohnen perfektioniert. Durch diese Drohnen-Angriffe wurden seitdem weltweit mehrere tausend, wahrscheinlich über 10.000 Menschen getötet. Die US-Regierung nimmt sich das Recht heraus, überall auf der Welt Mörder-Drohnen einzusetzen, obwohl außergerichtliche Tötungen nicht nur gegen die US-Verfassung, das Völkerrecht sondern auch gegen deutsches Recht verstoßen (die tödlichen Drohnen-Angriffe der US-Army werden durch Signale gesteuert, die über die SATCOM-Relaisstation auf der US Air Base Ramstein geleitet werden, eine Bundesliegenschaft, auf der trotz der Nutzung durch die US Air Force deutsches Recht gilt).
Als die Luxemburger Regierung und die Mehrheit des Parlamentes (gegen die Stimmen von déi Lénk) letztes Jahr beschlossen, den Beitrag Luxemburgs zur NATO zu erhöhen und dazu, in einer Jointventure mit dem weltführenden Satellitenbetreiber SES, die Gesellschaft LuxGovSat zu gründen und einen 100 Millionen Euro teuren Militärsatelliten zu betreiben, der im zweiten Quartal 2017 operativ sein soll, wurde ausdrücklich versichert, dass die Luxemburger Regierung nicht zulassen wolle, dass mit diesem Satelliten bewaffnete Drohnen gesteuert werden.
Dabei brüstet SES sich heute schon damit, dass die tödlichen US-Drohnen über ihre rund 50 Satelliten, zu denen jedes Jahr 3-4 neue hinzu kämen, gesteuert werden. „Our satellites currently support missions on a number of platforms, to include Predators, Reapers and Gray Eagles. With over 50 satellites and an average of 3-4 launches per year, we have the depth and operational flexibility necessary to adapt quickly to evolving requirements – whether they entail support to contingencies in a new area of operations or the fielding of new and increasingly-advanced unmanned and remotely piloted platforms and sensors. Simply stated, SES GS provides robust communications capability, wherever today’s mission demands it.“ (ses-gs.com/uas-rpa/ abgerufen am 16.10.2015) (1). Um jegliches Missverständnis zu verhindern, sei klargestellt, dass es sich bei den Predators, Reapers and Gray Eagles eindeutig um genau die Drohnen handelt, mit denen die US-Army ihre gezielten Tötungen vornimmt (2). Weiter: „Finally, our in-house SES GS satellite fleet development team works closely with Government organizations to ensure that the future SES satellite fleet incorporates those technologies and capabilities that will be necessary to meet tomorrow’s requirements.“
Die SES, an der der Luxemburger Staat als Aktionär beteiligt ist, ist also stolz darauf, dass totbringende Drohnen über den SES-Bereich „Government Solutions“ mit ihren Satelliten gesteuert werden – obschon dies dem Völkerrecht und dem Recht aller beteiligten Staaten widerspricht! Dem gegenüber klingt es höhnisch, wenn die Regierung versichert, sie wolle – aus völkerrechtlichen Gründen– nicht, dass über den neuen Satelliten SES-16/GovSat von LuxGovSat tödliche Drohnen gesteuert werden … Und bei den übrigen Aktivitätsbereiche der SES soll dasselbe Völkerrecht nicht zählen!? Wie steht es dabei mit der Kohärenz in der politischen Verantwortung?
Wie viel Dreck hat die SES bereits am Stecken? – Das wollen wir von Verteidigungsminister Etienne Schneider wissen. Dazu die beiliegende parlamentarische Anfrage unseres Abgeordneten Serge Urbany.
(2) MQ-1B Predator – Bewaffnung bis zu 204 kg an zwei Außenlaststationen, Luft-Luft-Lenkflugkörper: 2 × ATAS-(Air To Air Stinger)-Doppel-Lenkwaffenwerfer für je 2 × Raytheon AIM-92 „Stinger“ – infrarotgesteuerte Kurzstrecken-Luft-Luft-Lenkflugkörper; Luft-Boden-Lenkflugkörper: 2 × M299-Startschiene mit je einer Boeing Corp/Martin Marietta AGM-114K-2 / AGM-114M „Hellfire“ – lasergesteuerter Luft-Boden-Lenkflugkörper.
Die MQ-1B Predator ist eine Weiterentwicklung der MQ-9 Reaper dar („Reaper“ = „Sensenmann“); Die MQ-9 ist größer als die MQ-1 und erreicht eine höhere Reichweite, Flugdauer und Geschwindigkeit. Des Weiteren verfügt sie über eine höhere Waffentragfähigkeit, wodurch ein größeres Spektrum an Raketen und Bomben eingesetzt werden kann.
MQ-1C Gray Eagle – Bewaffnung bis zu 360 kg an vier Außenlaststationen;
Luft-Luft-Lenkflugkörper: 4 × ATAS-(Air To Air Stinger)- Doppel-Lenkwaffenwerfer für je 2 × Raytheon AIM-92 „Stinger“ – infrarotgesteuerte Kurzstrecken-Luft-Luft-Lenkflugkörper; Luft-Boden-Lenkflugkörper: 4 × M279-Startschiene mit je 2 × Boeing Corp/Martin Marietta AGM-114K-2 / AGM-114M „Hellfire“ – lasergesteuerter Luft-Boden-Lenkflugkörper; 6 × Raytheon AGM-175 „Griffin“ – halbaktiv Laser- und GPS-gelenkter Luft-Boden-Lenkflugkörper, Gelenkte Bombe: 4 × Northrop Grumman GBU-44/B „Viper Strike“ (Laser und GPS-gelenkte 20-kg-Gleitbombe)
Conformément à l’article 81 du règlement de la Chambre des Députés, j’aimerais poser à Monsieur le Ministre de la Défense et de la Sécurité nationale la question urgente suivante:
Sans vouloir reproduire ici toutes les révélations de la presse et d’autres sources, je vous prie de bien vouloir m’informer dans quelle mesure et de quelle façon la Société Européenne des Satellites (SES), dont l’Etat luxembourgeois est un des actionnaires, ou bien une de ses succursales ou filiales, est concernée par ou impliquée dans le pilotage de drones armés?
J’espère pouvoir recevoir à court terme une réponse exhaustive.
Die SES, an der der Luxemburger Staat als Aktionär beteiligt ist, ist also stolz darauf, dass totbringende Drohnen über den SES-Bereich „Government Solutions“ mit ihren Satelliten gesteuert werden – obschon dies dem Völkerrecht und dem Recht aller beteiligten Staaten widerspricht! Dem gegenüber klingt es höhnisch, wenn die Regierung versichert, sie wolle – aus völkerrechtlichen Gründen– nicht, dass über den neuen Satelliten SES-16/GovSat von LuxGovSat tödliche Drohnen gesteuert werden … Und bei den übrigen Aktivitätsbereiche der SES soll dasselbe Völkerrecht nicht zählen!? Wie steht es dabei mit der Kohärenz in der politischen Verantwortung?
