Recommandations du GIEC : le programme de déi Lénk est le plus crédible.

Le Groupe d’experts intergouvernemental sur l’évolution du climat (GIEC) vient de rendre public sa première étude sur les effets d’un réchauffement de 1,5° C de la température moyenne mondiale. Ce réchauffement correspond à l’objectif fixé lors de la COP21 à Paris en 2015.

Tout en notant que même un réchauffement limité de 1,5° C aura un certain nombre d’effets catastrophiques (notamment une possible désertification de l’Europe du Sud), le GIEC souligne qu’il ne peut être atteint qu’au moyen de politiques publiques extrêmement volontaristes.

Tel est notamment le cas dans le domaine de l’aménagement du territoire, de l’urbanisme et des transports. Comme le précise le GIEC, une telle politique suppose un véritable changement des comportements, le dépassement de « barrières économiques, institutionnelles et socio-culturelles », ainsi qu’un effort financier considérable.

À l’échelle du Luxembourg, force est de constater que déi Lénk est le parti dont le programme et les prises de position correspondent le plus étroitement à ces exigences.

Pour que le Luxembourg prenne enfin ses responsabilités dans la lutte contre les dérèglements climatiques, déi Lénk :

 – prévoit de créer une base légale pour la lutte contre le changement climatique avec des objectifs de réduction concrets pour tous les secteurs pertinents. Ces objectifs ne doivent pas s’orienter uniquement aux engagements européens, mais avoir comme base politique la volonté de limiter le réchauffement global à 1,5°C ;

 – souligne qu’il est nécessaire de dégager des recettes supplémentaires pour financer la transition écologique et énergétique. Le manque de volonté du secteur privé à investir dans la protection du climat ne doit pas empêcher la transformation écologique. Nous nous engageons également contre la politique du dumping fiscal en Europe qui compromet les objectifs de transition écologique et énergétique de notre continent ;

 – soutient depuis des années une extension massive de l’offre en matière de transports en commun, y compris dans les régions aujourd’hui moins bien desservies. Nous préconisons également la gratuité des transports en commun pour renforcer le changement des mentalités inauguré par la mise en service de la première ligne de tram ;

 – se donne comme objectif de mettre en place un mix électrique 100% renouvelable à l’horizon 2050. Cet objectif ambitieux repose sur une augmentation conséquente des capacités de production d’électricité renouvelable et un abandon progressif de l’énergie nucléaire et fossile, mais également sur un renforcement de la sobriété et de l’efficacité énergétiques ;

 – voit la nécessité d’augmenter fortement les taxes sur les voitures polluantes et augmenter progressivement la taxation sur le diesel afin d’améliorer la qualité de l’air et de sortir progressivement du tourisme à la pompe. Nous voulons également nous engager au niveau européen pour une harmonisation progressive des prix de l’énergie fossile ;

 –  a élaboré  un programme ambitieux d’isolation thermique des bâtiments résidentiels donnant la priorité aux ménages les plus défavorisés souvent logés dans des immeubles moins bien isolés ;

 – préconise la transition vers une agriculture écologique et autonome en ressources en promouvant la production biologique et les méthodes agro-écologiques. Comparé à l’agriculture conventionnelle, cette forme de production contribue beaucoup moins au changement climatique et favorise le maintien de la biodiversité ;

 – veut introduire un impôt direct grevant toutes les entreprises suivant un système de bonus-malus destiné à stimuler la transition socio-écologique ;

 – veut créer à travers le concept de «  l’Etat employeur en dernier ressort » des nouveaux postes de travail à haute valeur ajoutée sociale ou écologique dans les secteurs marchand et non-marchand tels que la construction d’infrastructures, le travail avec les associations à but non lucratif, la contribution à la transition écologique, etc ;

 – mise sur les activités liées à la transition écologique au niveau de l’industrie et de l’artisanat, du commerce et de l’agriculture. Il s’agit notamment de développer les activités économiques en lien avec la production d’énergies renouvelables, l’efficience énergétique, l’économie circulaire, les transports en commun, la préservation des ressources, l’agriculture biologique, etc ;

 – veut réformer profondément les critères d’investissement du Fonds de Pension (FDC) afin d’exclure tout investissement des avoirs dans des entreprises liés aux énergies fossiles ;

 – préconise dans le domaine de l’aménagement du territoire une implication beaucoup plus forte des pouvoirs publics (État et communes), qui doivent notamment avoir la maîtrise sur la conception de nouveaux quartiers et de nouvelles agglomérations.

L’environnement est une priorité sociale

Zu Gast am Land

A entendre les partis gouvernementaux, l’on pourrait presque croire que le Luxembourg est un pays de cocagne ou tout irait pour le mieux. Le ministre de l’Economie, dans sa logique purement comptable, se félicite de la croissance du PIB, ignorant que celle-ci peut également se faire au détriment de la population.

Plus primaire encore, le ministre des Finances est aux anges lorsque les agences de notation octroyent à nouveau au Luxembourg le fameux « triple A », la bonne note que les marchés financiers attribuent aux élèves obéissants. Ce qui n’a rien de rassurant.

Pourtant, tout n’est pas « am Botter » et presque personne ne semble s’en émouvoir. A la confusion nauséabonde entre « croissance » et le danger supposé d’une invasion étrangère entretenue par certains milieux aux discours alarmistes sur la disparition de la langue luxembourgeoise qui ne s’est pourtant jamais aussi bien portée, les problèmes fondamentaux et réels ne sont pas ou peu abordés par les milieux dirigeants.

Il y a pourtant à faire: malgré (ou à cause de?) notre PIB ou notre « AAA », le risque de pauvreté ne cesse d’augmenter, atteignant désormais les 16%. Malgré (ou à cause de?) notre PIB ou notre « AAA », le salaire mininum se situe en-dessous du seuil de pauvreté. Malgré (ou à cause de?) notre PIB ou notre « AAA », trouver un logement décent à un prix abordable est devenu un parcours du combattant. Nous pourrions poursuivre la liste.

Il y a des solutions à cette crise et elle réside dans le renversement de la logique libérale: il faut redistribuer les richesses en augmentant les salaires (alors que la productivité augmente!) et en réduisant le temps de travail, il faut renforcer les droits des salarié-e-s et il faut mettre un terme à l’autorégulation par le marché de la politique du logement.

A la crise sociale très réelle s’ajoute la crise écologique qui ne relève plus de l’anticipation, mais dont les conséquences se font désormais ressentir, y compris au Luxembourg: dépérissements des sols, sécheresse (qui fait croître les prix des fourrages pour l’agriculture), inondations, incendies…

Les conséquences néfastes aussi bien de la crise sociale que de la crise écologique relèvent toutes du même système économique et productif.

La logique est implacable: a) ce sont les plus riches qui sont le plus responsables des déréglements écologiques (au niveau planétaire entre les nations et au sein des nations entre les classes sociales); b) ce sont les moins riches qui souffrent le plus des conséquences de la crise écologique; c) les remèdes contre la crise écologique ne doivent pas se faire au détriment des moins riches.

Ce que nous avançons a d’ailleurs été confirmé dans une étude d’Oxfam datant de 2015 ainsi qu’une étude de Thomas Piketty et Lucas Chancel parue en 2015.

S’il existe donc un lien causal entre un système accaparateur de richesses issues du travail et de la nature, les solutions sont toutes aussi causales.

On peut déjà agir en se fixant des objectifs clairs et précis: 20% de la surface agricole devrait être cultivée de manière biologique jusqu’en 2025 et mettre en place un mix énergétique de 100% jusqu’en 2050. Même dans la politique du logement, une Société publique de l’Habitat pourrait prendre en main l’assainissement énergétique des logements.  D’autres exemples pourraient s’y ajouter.

S’il faut encourager toutes les initiatives globales allant dans ce sens, cela ne nous exonère pas pour autant, au contraire, d’agir là où nous sommes, c’est-à-dire au Luxembourg.

David Wagner
Député de déi Lénk

Ongläichheete bekämpfe fir d’ekologesch Kris ze bewältegen.

Ce matin, déi Lénk a tenu une conférence de presse pour attirer l’attention sur un point essentiel de son programme électoral : la crise écologique et ses fondements sociaux.

Grand absent du débat politique jusqu’à présent, la crise écologique et ses conséquences pour la cohésion sociale et l’environnement, semble reléguée dans l’ombre par le faux débat sur l’identité nationale. Soucieux, de pas entrer dans cette logique nationaliste, déi Lénk propose de parler enfin des problématiques qui concernent vraiment les gens et qui, si l’on s’y attaque franchement devront amener le progrès social et la justice qui bénéficieront à notre pays et à toutes celles et ceux qui contribuent à sa richesse.

Tout d’abord, la lutte contre les inégalités sociales se pose comme une priorité pour l’écologie. La crise écologique se fonde non seulement sur ces inégalités, mais elle se trouve renforcée par ce moteur de l’inégalité sociale. Au Luxembourg, le taux de pauvreté parmi la population s’élève actuellement à 16,5%, de même qu’en 2016 le revenu des individus du premier quintille a été 13,2 fois supérieur à celui du dernier quintille contre 9,6% en 2010. Le gouffre des inégalités s’est donc nettement approfondi avec le temps.

déi Lénk planifie d’éradiquer la pauvreté et le chômage dans les années à venir. Par des mesures concrètes tels que l’employeur en dernier ressort, l’augmentation du salaire minimum jusqu’à 2381 euros en 2020, l’investissement dans la construction de logements publics abordables ou encore la mise en place du tiers payant généralisé et la gratuité universelle des transports en commun. Les plus démunis ne contribuent non seulement moins à la pollution que les riches, mais ils en paient davantage les frais. Au croisement des inégalités sociales et de la crise écologique déi Lénk identifie notamment la pauvreté énergétique, les mal-logé.e.s, la prédominance du transport individuel motorisé, la mauvaise alimentation et les problèmes de santé consécutifs. Au Luxembourg, environ 10.000 ménages n’ont pas les moyens de payer leurs fournitures énergétiques dont le montant augmente avec la vétusté du logement. Plusieurs mesures ont été élaborées par déi Lénk pour apporter à court et à long terme des améliorations et de la situation sociale particulière des habitant.e.s et de la qualité de l’environnement : la rénovation énergétique accessible à tous financée par un prêt public dont les frais à rembourser ne dépasseront pas le montant de l’énergie consommée, le prix de l’eau échelonnée en fonction de critères sociaux et écologiques, la gratuité universel et le développement des transports en commun ainsi que l’accès et la participation à la production d’aliments biologiques qui suppose une réorganisation progressive de l’agriculture et un investissement public dans la production biologique locale et régionale. En effet, l’agriculture ne représente que 0,3% du PIB luxembourgeois et 1,2 % des emplois. En revanche, elle est en grande partie responsable de la pollution des eaux et de la perte en biodiversité. Afin d’engager sa diversification et de promouvoir les productions biologiques et/ou locales respectant les critères écologiques, le gouvernement doit changer sa politique de subventionnement qui encourage la monoculture et les productions de masse.

Enfin, pour résoudre la crise écologique et réellement engager une transition écologique, il faut sérieusement revoir nos priorités politiques : Celles-ci ne se trouvent pas du côté de l’optimisation fiscale, ni du côté de l’exploitation et de la privatisation des ressources spatiale ou encore des agrandissements des réseaux routiers et de la privatisation des services publics. Pour déi Lénk, la priorité sociale accordée à l’effacement des inégalités face à la crise écologique, repose sur une mise au point de notre économie reposant sur le travail humain et la création de l’emploi à fort rendement écologique et social, notamment par l’outil de l’employeur en dernier ressort. La planification de notre économie doit être démocratique et écologique. La réussite de ce projet dépendra d’une juste répartition de la richesse et d’une réduction du temps de travail qui permet à tous et à toutes de s’impliquer davantage dans la vie politique et de laisser respirer l’environnement soumis à une surexploitation constante.

20% Bio-Landwirtschaft bis 2020: Eng gesond Landwirtschaft schaaft gutt Aarbecht.

Ekonomesch wéineg Impakt, dofir ekologesch awer ëmsou méi. Doduerch zeechent sech d’Landwirtschaft zu Lëtzebuerg aus.

Nëmmen 0,3% vum Lëtzebuerger BIP kommen aus der Landwirtschaft. Domat ass Lëtzebuerg ënnert de Schlussliichter an Europa. Donieft sinn och nëmmen 1,2% vun den Aarbechtsplazen an der Agrikultur ugesidelt. Eisen Territoire eegent sech net, fir eng riseg landwirtschaftlech Produktioun, trotzdeem ass méi dran. Dass et sech an der Landwirtschaft net em de lukratiivste Secteur handele kann, weist d’Verhältnis tëscht Aarbechtsplazen a Wertschöpfung an der Agrikultur.

D’Landwirtschaft hëlt awer eng ganz wichteg Stellung beim Schutz vun der Ëmwelt an dem Klima an. Haut ass dat a ville Fäll keng positiv. Dat ass net dem eenzele Bauer seng Schold, deen dofir suerge muss, dass säi Betrib an engem ëmmer méi schwieregen Ëmfeld iwwerhaapt iwwer d’Ronne kënnt. Dofir hëllefen och nëmme strukturell Moossnamen a méi cibléiert ëffentlech Investitiounen. D’Benotzung vu chemesche Planzeschutzmëttel an d’Ausbrénge mat ze staarken Nitrat-haltegen Dünger sinn eng Gefor fir d’Qualitéit vum Drénkwaasser an zerstéieren no an no d’Aartevillfalt op a ronderëm de Felder. Virun allem sinn se awer och eng Gefor fir d’Gesondheet vum Mënsch.

déi Lénk hunn eng aner Virstellung vun der Landwirtschaft. Se muss ekonomesch méi wichteg ginn a méi Leit eng gutt Aarbecht bidden. Landwirtschaft muss awer och zum Erhalt vun enger gesonder Ëmwelt bäidroen.

D’biologesch Landwirtschaft ass méi schounend fir Mënsch an Natur. Se representéiert aktuell knapp 3% vun der genotzter Agrarfläch zu Lëtzebuerg. Och do si mir e Schlussliicht an Europa. Mat enger konsequenter a gezielter Subventiounspolitik muss et méiglech sinn, dësen Undeel drastesch eropzeschrauwen. Haut mécht d’Regierung weiderhin eng Politik mat der Strenz, déi awer virun allem grouss, méi staark industriell Produktioune bevirdeelegt.

déi Lénk wëllen dat änneren a viséiere bis 2025 en Bio-Undeel vun 20% an der Landwirtschaft un. Mee de Fokus läit net eleng op Bio-Betriber. Nieft dem ekologeschen Aspekt, spillt d’Landwirtschaft och eng wichteg sozial Roll. Mir wëllen déi Roll opwäerten. Betriber mussen dofir och opgrond vun dem beschäftegte Personal an dem Gewiicht wat se op lokal/regional Vermaartungs- a Verwäertungskette leeë gehollef kréien an net méi opgrond vun der produzéierter Quantitéit.

http://2018.dei-lenk.lu/

Nieft dem Ausbau vun der Bio-Landwirtschaft, fuerderen déi Lénk och nach:

(-) Eng Diversifikatioun vun der Produktioun, fir nieft der Fleesch- a Mëllechproduktioun och méi heemesch Geméisproduktioun ze fërderen. De Landwirtschaftsministère muss dofir déi richteg Subventioune virgesinn;

(-) Eng méi konsequent Formatioun a Recherche am landwirtschaftleche Beräich;

(-) De Schutz vu landwirtschaftlech wäertvolle Flächen. De Staat an d’Gemenge mussen ähnlech wéi beim neien Naturschutzgesetz Pool’en vun Agrarflächen uleeën an se Betriber a jonken Agrikulteure fir nohalteg landwirtschaftlech Projet’en verpachten.

Lëtzebuerg muss sech endlech senger Verantwortung stellen: 100% erneierbare Stroum bis 2050.

“Stell der vir du wunns an engem vun Land dat souvill Ressourcen verbëtzt, dass et 9 Planéite misste ginn wann all Land op der Welt esou ee Verschläiss hätt. Stell der vir dat déi vill Energie déi an dem Land verbraucht gëtt, kaum do produzéiert gëtt. Stell der vir d’Regierung vun dem Land mécht Campagne géint Atomenergie, mee schaaft keng ekologesch Alternativen zum Atomstroum. Stell der vir déi selwecht Politiker drécken sech virun der Verantwortung propper Energie ze produzéieren. Stell der vir dat Land lieft op Käschte vu villen aneren, mee stellt sech senger Verantwortung net.”

Weltwäit kommen 80% vun der Energie, déi all Dag konsuméiert gëtt aus net nohaltege Quellen. Zu Lëtzebuerg ass et wäit méi, hei sinn et 94%. 71% vun dëser Energie stame vu fossillen Energieträger, wéi Diesel, Bensin, Kerosin oder Gas. Dass dëse Wäert esou héich läit, ass an éischter Linn dem Tanktourismus geschold.

Et ass och duerch dësen Tanktourismus, dass Lëtzebuerg en enorm héijen Energieverbrauch huet. A wëll dësen och nach op fossiller Energie berout, féiert dësen héije Verbrauch zu engem vill ze groussen Ausstouss vun Zäregasen.

Sou ass et och net verwonnerlech, dass Lëtzebuerg nom Qatar, dat Land op der Welt ass, wat den héchste Ressourcëveverbrauch par rapport zu senger Awunnerzuel huet. Lëtzebuerg verbraucht souvill Ressourcen, dass et 9 Äerde misst ginn, fir dee Verbrauch weider kënnen ze stëllen, wa jiddereen op der Äerd sou liewe wéilt ewéi mir.

Wärend zu Lëtzebuerg weider sou gemaach gëtt, wéi wann eis d’ekologesch Krisen näischt géifen ugoen, kënne mir weltwäit schonn d’Konsequenze vun de Schied gesinn. Mee och zu Lëtzebuerg spiere mir éischt Folge vum Klimawandel, wéi Hëtzt- an Drëscheperioden oder zolidd Iwwerschwemmunge weisen.

Et gëtt definitiv Zäit, dass Lëtzebuerg méi Efforte mécht a sech senger Verantwortung stellt. Lëtzebuerg huet d’Moyen’en, elo musse mer et upaken, ugefaange bei der Energietransitioun.

Aktuell kommen circa 6% vun der Energie, déi verbraucht gëtt, aus erneierbare Quellen. Bis 2020 mussen et der laut Europäescher Unioun 11% sinn. Aus eegener Kraaft packe mir dat net méi, dofir gouf ze laang geschlof. Dofir geet d’Regierung an d’baltesch Staaten erneierbar Energie “kafen”. Dat ass awer just en Transfert vun Zuelen, e bëllege statisteschen Trick. Zu Lëtzebuerg ännert sech doduerch physesch näischt, et gi just Chance verpasst.

Wa mir eis Ekonomie op ekologesch Féiss setze wëllen, da musse mir hei selwer Effort’en maachen. Déi sinn och ekonomesch interessant, wëll se Aarbechtsplaze schafen an eis méi onofhängeg maache vun Importer. déi Lénk wëllen den Ausbau vun den erneierbaren Energien zu enger vun de wirtschaftleche Prioritéite maachen. Mir mengen, dass dat méi sënnvoll a propper ass, ewéi mat Steiergelder geckeg Eskapaden am Weltraum ze finanzéieren.

Bis 2050 wëlle mir bei 100% erneierbarem Stroum zu Lëtzebuerg ukommen. Dat ass ambitiéis, mee Etüden doriwwer goufe scho gemaach. D’Potenzial zu Lëtzebuerg ass do. Mir leeën de Fokus op de Stroum, wëll et de Stroum ass, den an Zukunft d’Haaptenergie wäert ginn, sief et nëmmen duerch de wuessende Stellewäert vun der Elektromobilitéit, déi fossil Brennstoffer sou séier wéi méiglech ersetze muss. Dësen Ausbau soll méiglechst dezentraliséiert stattfannen, mat ville klenge Produktiounssitten, déi kommunal a regional oder vun Energiekooperative verwalt ginn. D’Récknam vun Ubidder a Reseau’en ënner ëffentlech lokal-regional Kontroll erméiglecht eis eng demokratesch Energieplanung an eng sozial an ekologesch Tarifstruktur.

Natierlech ass déi Zilsetzung nëmmen da realistesch, wann de gesamten Energieverbrauch lues a lues reduzéiert gëtt. Déi nohaltegst Energie ass déi, déi net verbraucht gëtt. Dat geet net ouni déifgräifend politesch Entscheedungen an engem schrëttweise Réckzuch aus dem Tanktourismus, dem Ausbau vum ëffentlechen Transport an enger konsequenter Renovatiounscampagne vun Haiser a Wunnengen, ugefaange bei de Stéit mat klenge Revenu’en, déi finanziell am meeschte vum Energiespueren hunn.

http://2018.dei-lenk.lu/

Fir eisen Energieverbrauch propper an nohalteg ze maache proposéiere mir donieft och:

(-) d’Froe ronderëm d’Produktioun an de Verbrauch vun der Energie mussen demokratesch gekläert ginn an an den Entscheedungen iwwer d’Landesplanung eng Roll spillen;

(-) d’Recht op Energie verwierklechen duerch eng demokratesch festgeluechten a gestaffelt Tarifikatioun vum Verbrauch. Jidderee brauch Energie a vill Leit verbëtzen der och. Dem muss kënne Rechnung gedroe ginn, wann iwwer Präisser decidéiert gëtt;

(-) d’Digitaliséierung am Energiesecteur kritesch begleeden an Exzesser verhënneren. D’smart meters dierfen net op d’Käschte vun der Gesondheet an dem Dateschutz an all Haus installéiert ginn. Wann des Froe gekläert sinn an et sech erausstellt, dass déi intelligent Compteuren tatsächlech bei der Energietransitioun hëllefen, gesinn déi Lénk kee Problem. De Moment sinn des Froen awer nach net gekläert.

 

 

Question parlementaire concernant le paquet « banque climatique et logement durable »

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question suivante à Monsieur le Ministre du Logement et à Madame la Ministre de l’Environnement.

Le paquet « banque climatique et logement durable » voté à la Chambre des Députés en décembre 2016 et entré en vigueur début 2017 prévoit toute une série de mesures visant à favoriser l’assainissement énergétique de logements et l’utilisation rationnelle ainsi que la production d’énergie renouvelable dans le domaine du logement.

Une des mesures prévues par ce paquet est la « banque climatique » qui vise à faire bénéficier les ménages éligibles d’un prêt à taux zéro ou à taux réduit pour le financement de travaux nécessaires dans le cadre d’un assainissement énergétique de leur logement.

Dans une réponse à la question parlementaire n°3206 de Madame la Députée Octavie Modert, Monsieur le Ministre du Logement et Madame la Ministre de l’Environnement indiquaient que seulement 12 demandes pour un prêt à taux réduit avaient été introduites durant les neuf mois suivant l’entrée en vigueur du dispositif et que neuf demandes avaient été approuvées. Les deux ministres étaient en outre dans l’impossibilité de fournir des informations chiffrées concernant le prêt à taux zéro et renvoyaient à une réunion ultérieure de la commission du logement pour dresser le bilan du nouveau dispositif. Or, un bilan complet n’a selon mes informations pas encore été fourni.

Partant, je voudrais poser les questions suivantes à Monsieur le Ministre du Logement et à Madame la Ministre de l’Environnement :

(-) Combien de personnes ont à ce jour pu bénéficier d’un prêt climatique à taux zéro ? Combien de ces personnes ont également pu bénéficier d’une prise en charge des honoraires liés à l’établissement d’un conseil en énergie ? Combien de ces personnes ont en outre bénéficié d’une prime en capital ? Les Ministres peuvent-ils me communiquer la somme totale des montants déboursés par l’Etat dans ce contexte ?

(-) Combien de personnes ont à ce jour pu bénéficier d’un prêt climatique à taux réduit ? Les Ministres peuvent-ils me communiquer la somme totale des montants déboursés par l’Etat dans ce contexte ?

Avec mes salutations respectueuses,

 

David Wagner

Député

Wunnen an enger gesonder Ëmwelt: Der energetescher Sanéierung fir all Doheem Prioritéit ginn.

„Stell der fir du bass eng elengerzéiend Fra a wunns mat dengen zwee Bouwen an enger klenger Wunneng zu Esch, Baujoer 1970. Déi zwee mussen sech een Zëmmer deelen, obwuel se allebéid schonn an d’Schoul ginn. D’Wunneng ass vill ze kleng gi mat zwee Kanner, mee du konnts se no der Scheedung halen, alt dat. Du bass u sech zefridden zu Esch, wa just de Kaméidi vun der Strooss net wier. D’Fënsteren sinn net nei an d’Maueren si schlecht isoléiert a bidde wéineg Schutz. Am Wanter ass et schwäikal an am Summer gees de futti vun Hëtzt. Mee dat ass leider esou. Du kriss kee Prêt fir an der Wunneng eppes ze maachen, du hues keng Suen op der Säit a mam Mindestloun plus Kannergeld geet d’Rechnung um Enn vum Mount ganz knapp op. Nei Fënstere sinn e Luxus, deen’s du der net leeschte kanns. »

Wann eis Ëmwelt futti gemaach gëtt, leiden déi kleng Leit am meeschten drënner. Et sinn si déi responsabiliséiert ginn, wärend déi Räich weiderhi verbëtzen a verschmotzen. Et sinn d‘sozial Ongläichheeten déi d’Ëmweltzerstéierungen ëmmer erëm op en Neits verschäerfen. Déi selwecht Ongläichheete spigelen sech erëm beim Kampf géint de Klimawandel. Hei huet net jiddereen déi selwecht Moyen’e fir den ëmmer méi spierbare Konsequenzen ze trotzen a säi Liewensstil un déi nei Defien unzepassen.

Ugefaange beim eegenen Doheem. Am Kontext vun der Wunnengsnout steet gënschtegt Wunne fir Leit mat klengem Akommes op éischter Plaz. Den ekologeschen Aspekt, an d’Nohaltegkeetskritäre vum Doheem si leider Niewesaach. Gënschtegt Wunnen an enger propperer Ëmwelt, eng optimal Wärmedämmung vun den eegenen oder gelounte véier Wänn muss fir jiddereen zougänglech sinn. Fir gënschtegt Wunnen ze garantéiere soll net un der Qualitéit vum Logement gespuert ginn.

déi Lénk wëlle Wunnraum schafen deen abordabel an energieeffizient ass. Bestoend ëffentlech Wunnenge mussen energetesch sanéiert ginn an d’Sanéierung muss vum Staat sou encouragéiert, finanzéiert an organiséiert ginn, dass och Leit mat geréngem Akommes se kënnen an Usproch huelen an en anstännege Wunnconfort kënne genéissen. Energie spueren dierf net just eng Optioun si fir déi déi et sech leeschte kënnen.

Bis elo verleeft d’staatlech Finanzéierung vu Sanéierungsaarbechten iwwer d’Klimabank, mat engem privat finanzéierte Prêt (Prêt climatique) mat nidderegem Taux oder zum Nulltarif, vun dem de Staat just d’Zënsen iwwerhëlt a soumat ëffentlech Gelder u Privatbanke bezilt. Dat déi ëffentlech Hand nëmme wéineg Wäert op den Enjeu vun der Energieeffizienz leed, mierkt een un der schwaacher Sensibiliséierungscampagne an der komplexer Prozedur vum Prêt climatique. Bis elo hunn nëmme ganz wéineg Leit eng Demande gemaach fir eng Hëllef ze kréien.

déi Lénk wëllen eng sozial gerecht Finanzéierung vun der energetescher Sanéierung aféieren an d’Leit op d’Wichtegkeet vun der Energiespuersamkeet opmierksam maachen. Eng ëffentlech Wunnengsbaugesellschaft (Service Public de l’Habitat) soll iwwer en Deel vun hirem Kapital an dës Sanéierungscampagne investéieren an d’Aarbechte koordinéieren.

Konkret wëlle mir e klengen Deel vun de Rentereserven, déi mir fir de Wunnengsbau virgesinn, fir eng sozial gestaffelt Finanzéierung vun energetesche Sanéierungen notzen. Wéi et schonn op Plazen a Frankräich (https://www.pass-renovation.picardie.fr/) virgesinn ass, wëlle mir Stéit mat klenge Revenu’en Zougank zu engem Finanzement ginn, ouni dass fir déi Stéit Méiausgaben entstinn. Sie sollen also d’Méiglechkeet hunn fir ouni Risiko an Drock Suen bei enger ëffentlecher Stell ze kréien. Déi Sue gi rembourséiert, mee de Remboursement pro Mount soll de Montant net iwwersteigen den duerch d’Sanéierung all Mount agespuert gëtt. Déi selwecht Approche ass och fir Locataire méiglech a ka mam Loyer verrechent ginn. Hei ass natierlech en Accord mam Propriétaire néideg.

D‘Konzept hu mir detailléiert ausgeschafft an ass HEI nozeliesen.

De Kampf fir Ëmwelt- a Klimaschutz a fir den Ofbau vun de sozialen Ongläichheeten ass een an dee selwechten. Manner Energieverbrauch vun de Stéit heescht manner Belaaschtung fir d’Klima. Mee se heescht och manner Ausgabe fir ze hëtzen. An dat kënnt virun allem de Stéit mat klengem Revenu ze gutt.

D’Prioritéit op d’energetesch Sanéierung vum Wunnengspark ze leeën, bedeit awer och eis Wirtschaft op ekologesch Féiss ze setzen an d’Handwierk opzewäerten. D‘energetesch Sanéierung kann dobäi hëllefe gutt an ekologesch sënnvoll Aarbechtsplazen ze schafen, lokal a regional, an de Stied an Dierfer uechter d’Land.

http://2018.dei-lenk.lu/  

Luxemburg startet die Mobilitätswoche im Stau.

Am heutigen Montag, pünktlich zum Schulbeginn, startet die europäische Mobilitätswoche 2018. Wie jedes Jahr ruft die Europäische Kommission die Mitgliedstaaten und europäische Städte und Gemeinden dazu auf, Initiativen im Rahmen einer nachhaltigen Mobilität zu ergreifen.

In Luxemburg beginnt die Mobilitätswoche für viele Menschen im Stau. Diejenigen, die sich für den Zug oder den Bus entschieden haben, quetschen sich in überfüllte Wagons oder müssen sich an den Haltestellen in Geduld üben, denn auch die Busse stehen im Stau.

Obwohl viele Gemeinden im Rahmen der Mobilitätswoche Sensibilisierungsmaßnahmen im Bereich der nachhaltigen und vor allem der sanften Mobilität ergreifen und diese sicherlich in verschiedenen Fällen Früchte tragen, bedarf es tiefgreifenderer Maßnahmen, um das Verkehrschaos in den Griff zu bekommen.

Auch wenn es in den letzten Jahren einige Verbesserungen beim öffentlichen Transport gegeben hat, so bleibt auch unter der aktuellen Regierung das Auto das am meisten geförderte Fortbewegungsmittel. Die Investitionen für den Ausbau der nachhaltigen Transportinfrastrukturen sind weiterhin zu gering, um den historischen Rückstand aufzuholen, geschweige denn den Herausforderungen der Zukunft gerecht zu werden. Diese Politik ist vor dem Hintergrund wachsender Umwelt- und Klimaschäden besonders unverantwortlich, denn diese sind in Luxemburg in erster Linie auf die Benutzung fossiler Brennstoffe im Transportbereich zurückzuführen.

Umwelt- und Klimaschutz stellen uns vor große Herausforderungen. Politik kann diese nicht mit vereinzelten Maßnahmen ohne strukturelle Entscheidungen im Transportbereich bewältigen. Deshalb wollen déi Lénk:

(+) den öffentlichen Transport für alle gratis machen. Das Angebot an öffentlichen Transportmitteln muss zudem vielfältiger und den realen Bedürfnissen angepasst werden.

(+) in der Investitionspolitik dem öffentlichen Transport und der sanften Mobilität Vorfahrt geben. Die finanziellen Mittel für diese Investitionen stehen zur Verfügung, nur fließen sie weiterhin zu großen Teilen in den Straßenbau.

(+) aus dem Tanktourismus aussteigen. Eine von der Regierung in Auftrag gegebene Studie zeigt, dass die Kosten für Mensch und Natur höher sind als der finanzielle Nutzen des Tanktourismus.

http://2018.dei-lenk.lu/

Luxembourg Space Agency: Nischenpolitik geht weiter.

Im Rahmen eines groß angelegten PR-Events hat Wirtschaftsminister Etienne Schneider heute die Luxembourg Space Agency (LSA) ins Leben gerufen. Die mit Steuergeldern finanzierte Agentur soll die Initiative spaceresources.lu weiterentwickeln und zusätzliche in diesem Bereich tätige Privatgesellschaften nach Luxemburg locken. Mit öffentlichen Geldern wird also weiterhin eine schädliche Nische gezielt unterstützt, die Luxemburg international ins Abseits stellt und die ökologische Krise auf das Weltall ausweitet.

Die neue luxemburgische Weltraumagentur soll dabei mit der Europäischen Weltraumagentur (ESA) kooperieren. Luxemburg ist Mitglied der ESA und stellt ihr jedes Jahr 30 Millionen Euro aus dem Staatshaushalt für Forschungszwecke zur Verfügung. In Zukunft soll dieses Geld an die neu gegründete LSA fliessen und somit nicht mehr für Weltraumforschung genutzt werden, sondern für die Auslotung der Machbarkeit höchst spekulativer Bergbauprojekte und ähnlicher Missionen auf Asteroiden. Die Wissenschaft wird somit rein (privat)wirtschaftlichen Interessen unterworfen.

déi Lénk haben bereits kurz nach der Ankündigung der Initiative spaceresources.lu in einer umfangreichen Stellungnahme auf die möglichen Fehlentwicklungen und Gefahren dieser Wirtschaftsnische hingewiesen und damit auch im Parlament ihr Nein zum Rahmen-Gesetz begründet. Sie steht in Widerspruch zum internationalen Recht, forciert die Privatiserung des Weltalls und verhindert den Übergang zu einer effizienten Nutzung der natürlichen Ressourcen auf der Erde.

Die Regierung bleibt mit spaceresources.lu ihrer allgemeinen Philosophie treu: Sie setzt auf Nischen für größenwahnsinnige Investoren und Finanzspekulanten und das auf Kosten der großen Mehrheit der Menschheit. Der so dringend erforderliche ökologische Umbau unserer Wirtschaft wird dabei stark vernachlässigt.

So sind Investitionen in erneuerbare Energien völlig unzureichend, um europäische Ziele mit eigenen Anstrengungen zu erreichen, geschweige denn um den erforderlichen Beitrag zum internationalen Klimaschutz zu leisten. Den Tanktourismus hat auch diese Regierung totgeschwiegen und sogar von der Regierung angestoßene Initiativen wie etwa die Kreislaufwirtschaft bleiben ohne Folgen.

Um diese Herausforderungen angehen zu können brauchen wir einen Paradigmenwechsel in der Finanz- und Wirtschaftspolitik.

déi Lénk wollen öffentliche Gelder vermehrt in die Energietransition, den Wohnungsbau und die regionale Wirtschaft investieren. Nischen, die Luxemburg international immer stärker isolieren, können nicht das Fundament einer nachhaltigen Wirtschaft sein und müssen der Vergangenheit angehören.

Linker Ministerpräsident empfängt Sprecher von déi Lénk

Gary Diderich hat letzte Woche linke Parteien in Polen und Deutschland besucht, um gemeinsame politischen Themen sowie die anstehenden nationalen und europäischen Wahlen zu besprechen.

In dem Rahmen fand am Freitag dem 24. August eine Unterredung mit dem linken Thüringer Ministerpräsidenten Bodo Ramelow sowie Susanne Hennig-Wellsow, der Landesvorsitzenden und Fraktionschefin im Landtag der Partei DIE LINKE Thüringen statt.

Im Mittelpunkt standen dabei Erfahrungen einer linksgeführten Landesregierung in einem bundesdeutschen neoliberalen Umfeld. Was sind die Möglichkeiten und Grenzen linker Strategien heute? Wie realistisch erscheinen Forderungen aus dem Wahlprogramm von déi Lénk im Vergleich zu den Erfahrungen der von Bodo Ramelow geführten Regierung?

déi Lénk wollen den Klimaschutz gesetzlich verankern und verbindliche Reduktionsziele für alle relevanten Bereiche festlegen um die Erderwärmung nicht über 1,5° steigen zu lassen. Dieses Ziel soll u.a. durch den Ausbau des öffentlichen Transports und mit Hilfe einer Erhöhung des Anteils der Biolandwirtschaft auf mindestens 20% der Agrarfla?che bis 2025 erreicht werden. Ähnliches stand im Koalitionsabkommen der Thüringer Landesregierung und die Zwischenbilanz bestätigt, dass wenn der politische Wille da ist, solche Ziele konsequent verfolgt werden können: so hat sie ein Klimagesetz auf den Weg gebracht, bedeutende Investitionen in den öffentlichen Nahverkehr getätigt und mit einem Öko-Aktionsplan die Bedingungen für die erzeugenden Öko-Betriebe verbessert. déi Lénk wollen einen ähnlichen Weg gehen: die öffentlichen Subventionen sollen in Zukunft stärker nach ökologischen Kriterien ausgerichtet und die Umstellung konventioneller Betriebe auf biologische Erzeugung mit Hilfe administrativer Erleichterungen und stärkeren Fördermaßnahmen vorangetrieben werden. Mit der Forderung nach einem Ende der Marktliberalisierung in der europäischen Landwirtschaftspolitik wollen beide linke Parteien der Konzentration und Industrialisierung der europäischen Landwirtschaft entgegentreten.

Im Bildungsbereich ist Luxemburg wie auch Thüringen von einem großen LehrerInnenmangel betroffen. In Thüringen hat sich die von Bodo Ramelow geführte Regierung des Problems angenommen und stellt seit Amtsantritt 500 neue LehrerInnen pro Jahr ein. Langfristig hat die aktuelle Regierung des Bundeslandes die Weichen jedoch bei der Ausbildung und beim Ausbau der öffentlichen Schulen gestellt. Außerdem sind bereits beachtliche Mittel in die gratis Kinderbetreuung geflossen. Diese ist für viele Familien bereits Realität und bis 2020 soll in Zusammenarbeit mit den Kommunen der gebührenfreie Zugang zur Kinderbetreuung für alle sichergestellt werden. déi Lénk haben in ihrem Wahlprogramm die Prioritäten ganz ähnlich gesetzt. Dem Mangel an Lehrpersonal soll Einhalt geboten werden, u.a. durch eine Verkürzung der Stagezeit und verbesserte Bedingungen in der Ausbildung angehender LehrerInnen. Zudem soll das Angebot an öffentlichen Kinderbetreuungsstrukturen stufenweise ausgeweitet und die kostenlose Kinderbetreuung eingeführt werden. Die Kinderbetreuung soll mittelfristig zu einer öffentlichen Dienstleistung werden und nicht mehr von profitorientierten Privatanbietern abhängig sein.

Linke Politik wird oft als nicht finanzierbar dargestellt, dabei wurde in Thüringen trotz massiver und sozial wie ökologisch ausgerichteter Investitionen erstmals von einer Regierung angefangen Schulden in Höhe von einer Milliarde abzubauen.

Der aktuelle rechtspopulistische und rechtsextreme Trend in Europa wurde ebenfalls thematisiert. Es bleibt dabei, dass eine Politik die Menschen stärkt und zusammenbringt das wichtigste Mittel ist gegen rechte Kräfte wie die AfD, die in Thüringen mit 23 % in Umfragen weiter obenauf ist. Dabei ist es offensichtlich, dass Thüringen bei beschränkter Zuwanderung noch größere Mängel an Ärzten oder Pflegepersonal hätte. Linke Politik muss sich offensiv mit Einwanderung beschäftigen und in dem Sinne arbeitet rot-rot-grün an einem Einwanderungsgesetz welches nicht nur wie das bisherige Bundesgesetz auf Abschottung setzt, sondern definiert wie Zuwanderung im Einklang mit internationalen Konventionen und Menschenrechten gestalten werden soll.

Gegenseitig haben sich Bodo Ramelow, Susanne Hennig-Wellsow und Gary Diderich viel Erfolg bei den anstehenden Wahlen gewünscht.

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe