Catégorie : tribune libre presse

déi Lénk am forum: Viele braucht es um Veränderung zu schaffen!

|
Tags: , ,

D’Junis-Ausgab vun der Zäitschrëft forum ass eng Sonderausgab wou am Virfeld vun der Chamberwahlen am Oktober 2018 dozou aluet sech mam Thema Wahlen auserneen ze setzen. Dobäi ginn e.a. déi ënnerschiddlech politesch Offeren an Iddie virgestallt – och déi vun déi Lénk.

Viele braucht es um Veränderung zu schaffen!

In Artikel 1 (Gesellschaftliche Ziele) der Statuten von déi Lénk vom Januar 1999 wird ausgegangen von einer unabhängig von ihr existierenden Bewegung: “Der weltweite Widerstand gegen Entwicklungen, die alles, auch den Menschen selbst, zur Ware degradieren und für den privaten Profit nutzen, nimmt heute neue Formen an und gewinnt an Intensität.”

déi Lénk wurde in einer (politischen) Zeitenwende gegründet, die alle bisherigen linken Strategien und Praktiken in Frage stellte und einen Neuanfang erforderte.

Was die linken MilitantInnen verschiedener Herkunft und die vorher nicht Aktiven verband, waren die alten Menschheitsideale: “déi Lénk treten ein für soziale Gleichheit und individuelle Entfaltung auf allen Ebenen der Gesellschaft.”

“Die Zurückdrängung und Überwindung des Kapitalismus ist für (déi Lénk) nicht Ziel an sich, sondern Mittel zum Zweck.” Wozu? “Einer aktiven Demokratie, auch am Arbeitsplatz und in der Wirtschaft; einer Entwicklung der sozialen Beziehungen zu Gleichheit und Kooperation; der individuellen Entfaltung und Freiheit der Menschen abseits von materieller Not, ökonomischer Ausbeutung, sozialer, geschlechtlicher oder ethnischer Diskriminierung, politischer Unterdrückung, kultureller Entmündigung, Raubbau an der natürlichen Umwelt.”

Der Zweck ist also konkret formuliert. Vor dem Scherbenhaufen der Geschichte wurden Lehren gezogen: “Es gibt kein fertiges sozialistisches Projekt, die Gesellschaft von morgen entsteht aus der Realität von heute, aus den Bedürfnissen und Forderungen der Menschen, die in der heutigen Gesellschaft leben.”

Der Bruch mit der alten Linken vollzog sich folgerichtig auch bei den organisatorischen Prinzipien (Artikel 2):

(-) déi Lénk “betonen die Demokratie « von unten », die autonome Mitarbeit aller, die Beteiligung von Personen, die nicht Mitglied sein wollen, die Offenheit aller Gremien. Funktionen sollen so wenig wie möglich delegiert werden”,

(-) “Mandate in Parlamenten und Gemeinderäten dürfen keine Domäne von « Berufspolitiker/inne/n » werden”.

(-) “Die Gleichstellung der Geschlechter wird auf allen Ebenen von déi Lénk und in deren Aktivitäten zum Ziel gesetzt”.

Die Programmdiskussion die wir heute führen geht auf eine strategische Diskussion zurück die wir auf unserem Seminar nach den Gemeindewahlen angefangen haben: über den Zustand der Luxemburger Gesellschaft und den Standort von déi Lénk, fast 20 Jahre nach der Gründung.

Drei Bruchlinien stellen wir in der Luxemburger Gesellschaft fest:

1. erstens ist der Graben zwischen unten und oben, zwischen denen die arbeiten und denen die daran verdienen, im 200tsten Geburtsjahr des Karl Marx aus Trier so tief und so offensichtlich geworden wie schon lange nicht mehr;

2. wird deshalb auch der demokratische Bruch sichtbar, nicht nur beim Wahlrecht, sondern auch bei der Verfügung aller über den Reichtum, bei den wirtschaftlichen Entscheidungen;

3. sind die ökologischen Existenzbedingungen der Menschheit in Frage gestellt, von den gleichen die für die sozialen und demokratischen Frakturen verantwortlich sind.

Wir wollen die Gesellschaft verändern über die Mobilisierung ihrer Widersprüche. Wir laden alle linken Kräfte in unserer Gesellschaft ein sich an diesem Prozess zu beteiligen, denn viele braucht es um wirklich etwas zu bewirken.

Mit unserem Programm greifen wir Forderungen auf, die von denen kommen, die sich nicht abfinden mit den Beschränktheiten einer Produktionsweise, die prioritär und immer mehr dem Reichtum der Wenigen dient. Wir wollen diese Forderungen zu einem Programm der Vielen zusammenführen.

Wir gehören zur transformatorischen, systemverändernden Linken. Gerade deswegen ist der Stellenwert der Programmdiskussion bei uns so groß.

Die Französische Revolution entstand au seiner Reihe von scheinbar banalen Forderungen, die die Missstände der damaligen Monarchie im Visier hatten, nicht die Monarchie an sich.

déi Lénk

Déi ganz Ausgab kann een online um Site vun der forum liesen ënnert dësem Link.

déi Lénk: Engagéiert fir Verännerung.

|
Tags:

Tribune libre am Kader vun enger Artikel-Serie vum forum wou d’Parteien hier politesch Offer virstellen.

Business as usual

Bei de Neiwahlen 2013 war d’Verbindung tëschent der sozialer a politescher Kris nach ni esou spierbar ewéi virdrun. D‘Nowéie vun der Finanzkris vun 2008 – bei där déi kapitalistesch Weltuerdnung kuerz virum Kollaps stoung a Steiergelder hu weltwäit mussen duerhale fir grouss Banken a Konzerner virun der Faillite ze retten – waren nach ëmmer ze spieren. Zu Lëtzebuerg goufen des milliardeschwéier Interventioune finanzéiert duerch eng Obligatioun, déi de Lëtzebuerger Staat um Marché placéiert an déi d’Staatsschold staark an d’Luucht gedriwwen huet. Et gouf eng Krisesteier agefouert, honnerten Aarbechtsplaze sinn ewechgefall, an de Staatsbudget gouf prioritär fir d’Erhale vum triple A an der Kompetitivitéit agesat. Fir Staatsschold an de Grëff ze kréie goufen 2015 net manner ewéi 258 Spuermesuren ëmgesat, getarnt ënnert dem schéine Begrëff „Zukunftspak“. Gläichzäiteg gouf op der Recetten-Säit TVA vu 15 op 17% eropgesat. Ronn zwee Joer méi spéit, nodeems de Wuesstem méi staark ausgefall ass wéi erwaart, gouf eng ‘historesche‘ Steierreform ëmgesat. D’Betribssteier ass bei dëser Reform vu 21 op 19% erofgesat ginn (2018 gëtt se op 18% reduzéiert) an ass haut eng vun de niddregsten a ganz Europa. An dëser Traditioun huet sech Lëtzebuerg iwwer déi lescht 30 Joer zum Paradäis fir Entreprisen entwéckelt.

Lëtezbuerg – E Paradäis fir Entreprisen a Superräicher

Et gëtt geschat datt d’Europäesch Unioun wäit iwwert 1.000 Milliarden Euro all Joer duerch déi aggressiv Steierpolitik vu ville Memberlänner verléiert.  Trotz internationalem Drock hält Lëtzebuerg awer weiderhin um Geschäft vun der Steieroptimiséierung fest. Mesuren déi deem entgéint wierke sollen, wéi z.B. d’Ofschafe vum Bankgeheimnis fir net-Resident’en, den automateschen Austausch vu Steierdonnée’en oder d’Ofschafe vun der IP Box, ginn ënnert aneren Nimm a Formater erëm aktivéiert, wéi z.B. dem Fonds d’Investissement Alternatif Réservé oder der Patent Box. Deementspriechend blockéiert Lëtzebuerg reegelméisseg international Bestriewunge fir méi déifgräifend Reforme géint Steierdumping ëmzesetzen, no de Reegele vum level playing field:

 „Wa kee matzitt, zéie mir och net mat.“

Nischenpolitik 2.0

Op der Sich no der ekonomescher Diversifizéierung huet sech d‘Regierung 2016 un de sougenannten Zukunftsfuerscher Jeremy Rifkin adresséiert, dee fir d’wirtschaftlech Zukunft vu Lëtzebuerg eng Strategie entwéckelt huet, baséierend op Digitaliséierung, Vernetzungen a modernst Technologien. Lëtzebuerg soll eng Virreiderroll anhuele fir wirtschaftlecht Kompetitivitéit a Wuesstem an Aklang ze brénge mat enger „nohalteger“ Entwécklung. Kléngt alles gutt, ass et awer net. D’Gewerkschaften an d’ONG’en goufen ni richteg an de Rifkinprozess agebonnen. D’Ëmsetze vun de Mesuren aus der Rifkin Etüd bleift onkloer, an den Impakt op d’Aarbechtswelt an d’Aarbechtskonditiounen, grad ewéi de globalen ekologeschen Impakt goufe bis haut nach net vun der Regierung thematiséiert. D’Rifkin Etüd stellt och den aktuelle Wirtschaftsmodell net a Fro. An dem Sënn ass se kompatibel mam Space Mining. Mam Gesetz iwwert de Space Mining huet d’Regierung e legale Kader geschaaf fir d’privat Proprietéit vun de Ressourcen am Weltall ze erméiglechen. D‘Ziel ass et, Entreprisen an Investisseuren op Lëtzebuerg ze lackelen, déi an dësem Gebitt täteg sinn. Mat dësem Gesetz gouf net nëmme géint en internationale Vertrag verstouss, dee säit 50 Joer virgesäit, datt Ressourcen am Weltraum Allgemenggutt sinn, mee et déngt och exklusiv der Beräicherung vun e puer Milliardären.

Wat um Spill steet

D’Ausriichtung vun der Wirtschaftspolitik, Investissementer an onmoralesch Nischen an den demographesche Wuesstem, dee weider zouhëlt, wäerten d’Land a seng Awunner mat gréisseren Defi’e an Erausfuerderunge vun enger internationaler Envergure konfrontéieren. D’Ofhängegkeet vun der Finanzplaz, déi ëmmerhin 30% vun de Recette vum Staatsbudget ausmécht, hält eis all an Otem : Eng nei Weltwirtschaftskris géing eng grave ekonomesch a sozial Kris op nationalem Plang bedeiten. D’ekologesch Sandauer leeft, an eis natierlech Ressourcë komme schnell a sécher op en Enn. D’sozial Schéier geet ëmmer méi wäit auserneen (16,5 % Aarmutstaux am Joer 2016, ee vun deenen héchsten an der EU). De Steiersystem ass trotz Reform ongerecht, well mëttlerweil 2/3 vun de fiskale Recettë vun de Salarié’e kommen a nëmmen nach knapps een Drëttel vun de Betriber bäigesteiert gëtt. D’sozial Ofsécherung vun de Leit iwwer Kranken- a Pensiounskeesen, sou wéi och den ekonomesche Wuelstand vun eisem Land, hänken also gréisstendeels vun der Aarbecht of. A ville Beräicher ass de Retard beängschtegend grouss fir dem Bedarf vun enger wuessender an deelweis ëmmer méi prekärer Populatioun nozekommen : méi bezuelbare Wunnraum, d’Ausweidung vum ëffentlechen Transport, ee Schoulsystem deen eng Garantie op eng nëtzlech an emanzipatoresch Ausbildung bitt an d’ekologesch Transitioun loossen nach ëmmer op sech waarden.

D‘Band tëschent Wuesstem a Wuelstand ass gerass

Momentan fueren d’Leit an eiser Gesellschaft mat 3 verschiddene Vitessen : Et ginn déi, déi kee Start hikréien, déi, déi aktiv sinn an trotzdeem stagnéieren, an déi, déi an d’Luucht schéissen, an dat oft op Basis vu prekärer Aarbecht déi vun anere geleescht gëtt. Wann bis de Start gemaach ass, struewele vill Leit am Hamsterrad. Den alldeegleche Stress am ëffentlechen Transport oder am Stau, de Produktivitéitsdrock op der Aarbecht, de Konsumdrock an och d’Verscholdung maache ville Leit ze schafen. Et schéngt ewéi wann et zu Lëtzebuerg zwou Parallelwelte géing ginn : d’Schattengespenst Finanzplaz engersäits, an anerersäits d’Alldagssuerge vun de Leit. Déi sozial Mobilitéit an deenen zwou Welte geet an zwou komplett verschidde Richtungen: out of space an to the bottom.

« Ville Leit geet et awer gutt zu Lëtzebuerg », ass en Argument dat de Gesellschaftskritiker oft entgéint gehale gëtt. Effektiv geet et ville Leit hei am Land gutt, mee d’Fro ass, fir wéi la

ang ? Si mer mëttlerweil dann net schonn op dem Punkt ukomm, wou d’Aussiichten op eng besser Liewensqualitéit fir déi jonk Generatioune méi schlecht sinn ewéi se fir hir Eltere waren ? Ouni familiär Hëllef, sief et duerch Ierfschaft oder duerch finanziell Mëttel, kënnen sech di meescht Jonk Leit keng Wunneng méi leeschten.

Eis Zukunfsvisioun

Och ee realistesche Bléck an d’Zukunft, verréit eis dat dee staarke lëtzebuergesche Wirtschaftswuesstem net vu laanger Dauer wäert sinn an och esou net méi verantwortbar ass. Fir engem  worst case  Zeenario ze entgoen, wëllen déi Lénk sech als politesch Kraaft positionéieren déi sech fir eng positiv Verännerung engagéiert. An dëser Zukunftsvisioun hunn d’Leit méi Zäit, méi Undeel a méi vum Liewen. Mir realiséieren e Wirtschaftsmodell deen ekologesch responsabel ass an eng gerecht Verdeelung vum Räichtum als Haaptreegel gëlle léist. An dësem Modell dréie mer der ongesonder Nischepolitik de Réck, a setzen dofir op eng diversifiéiert Ekonomie déi all d’Potenzial ausnotzt déi eisen Territoire ze bidden huet : vun der ekologescher Transitioun, der nohalteger Industrie, dem Handwierk, iwwer d’Geschäftswiesen, der biologescher Landwirtschaft, bis hin zu der Solidarwirtschaft an der Fuerschung.

Zäit fir Verännerung…

 Steiergerechtegkeet !

Nëmmen eng lénk Steier- a Budgetspolitik steet am Interessi vun der Allgemengheet. Si besteiert verstäerkt d’Kapital a vergréissert doduerch de Staatsbudget. Si ënnerstëtzt d’staatlech Ausgaben am Beräich vun den Infrastrukturen, de kulturellen a schouleschen Institutiounen an der Opwäertung vun de Salairen. Si dréit deene Leit Rechnung déi duerch hir Aarbecht, hir Produktivitéit, hir Consommatioun an hiert Eegentum un enger solidarescher Wäertschafung deelhuelen. Si stellt strikt fiskal Reegelen op, déi der Profilschäerfung Grenze setzen, an dem Staat déi néideg Autonomie gi fir sech den Dogmen vum fräie Marché ze entzéien. Steiere bezuele soll keng Laascht fir Kleng- a Mëttelverdénger ginn, och net fir Kleng- a Mëttelbetriber, déi relativ zu grousse Multinationale proportionell ongerecht besteiert ginn. De Steierdumping vu grousse Multinationalen zouzeloossen ass an deem Sënn eng Farce géigeniwwer jidderengem dee muss senge fiskal Responsabilitéiten nogoen. Jiddereen den als grousse Wirtschaftsboss, Millionär oder Aktionär grousse Profit mécht muss en Deel vu sengem Räichtum iwwer Steieren un d’Kollektivitéit ofginn. Dat ass logesch a gerecht.

            Bezuelbare Wunnraum !

Gläichzäiteg ass den Immobiliëmarché zu Lëtzebuerg eng Geldmaschinn fir eng ganz kleng Minoritéit vu Leit. Et sinn déi grouss Terrainsbesëtzer, déi op enorm Wäertsteigerungen kënne spekuléieren an dorop keng oder just ganz wéineg Steiere musse bezuelen. Et sinn déi déck Promoteuren, déi opgrond vun den héije Präisser a Loyeren immens grouss Margen op hire Bauprojet‘en erzielen. Et sinn si, déi vun de Konsequenze vum ongläich verdeelten Immobiliëbesëtz an dem Wuesstemsdrock profitéieren, an dat op Käschte vun de Schwächsten, vun de Leit mat klengem Revenu an ouni Patrimoine, a vun de Jonken, déi iergendwéi Fouss faasse wëllen, mee ëmmer méi oft op der Streck bleiwen. Mee fir all dës betraffe Leit ass d’Situatioun net aussiichtslos. D‘Wunnengskris ka bekämpft ginn, mee dofir brauch ee politesche Courage. Dee feelt awer säit Joerzéngten, an déi aktuell Regierung ass dëser Traditioun trei bliwwen, well se huet keng eenzeg Mesure geholl, déi d’Problemer vum Logement un der Wuerzel paakt. Fir déi Lénk ass kloer, wat ze maachen ass. Eegentemer vun Immobilië mussen an d’Flicht geholl ginn. De Méiwäert op Terrain’en a Spekulatioun op Wunnraum musse besteiert ginn, fir sou de Gemengen d’Mëttelen ze gi fir selwer Raumplanung a Wunnengsbau ze bedreiwen. Do wou Eegentemer vu Bauterrain e wichtege Wunnengsbauprojet verhënneren, wëll se op ëmmer méi héich Verkafspräisser spekuléieren, muss am ëffentlechen Interesse kënnen enteegent ginn. Besonnesch d’Gemenge stinn an der Verantwortung fir endlech méi Wunnengen ze bauen. A well all déi Mesuren net vun haut op muer eng Wierkung entfale wäerten, muss d’Entwécklung vun de Loyer’en erëm der normaler Liewensdeieregt ugepasst ginn. Sou kéint ee ville Leit direkt hëllefen. déi Lénk hunn am Mäerz 2018 en deementspriechend Gesetz an der Chamber an d’Prozedur ginn. De Ball läit elo bei der Regierung.

      Recht op Aarbecht, Fräizäit a méi Pei !

De Jugendchômage zu Lëtzebuerg ass weiderhi problematesch. Déi 14% u sougenannten NEET’s , also Persounen déi Not in Education, Employement or Training sinn, sti stellvertriedend fir eng verfeelte Schoul-an Aarbechtspolitik.  Mëttlerweil fannen iwwer 21.000 Mënsche guer keng Aarbecht, wouvun der 5000 a Beschäftegungsinitiativen ageschriwwen. déi Lénk wëllen dofir datt de Staat erëm selwer méi Verantwortung iwwerhëlt andeems en Aarbecht ubitt als „Employer of last resort“. D‘ADEM muss dofir eng aner Roll kréien. Jidderee muss e Recht op eng sënnvoll Aarbecht mat anstännegem Salaire hunn, an dat muss e Recht sinn, a keen Zwang. déi Lénk wëllen dat Recht op eng Aarbecht verwierklechen andeems d’Aarbecht an de Fortschrëtt finanzéiert ginn, a net de Chômage an d’sozial Ausgrenzung wéi et haut de Fall ass. Dofir wëlle mer de Mindestloun däitlech iwwer d’Aarmutsgrenz eropsetzen an d’Recht op de qualifizéierte Mindestloun no spéitstens 10 Joer am Beruff duerchsetzen. Et muss awer och ee Recht op Zäit gi wou net geschafft gëtt, mee wou Leit hiren eegene Bedürfnisser nogoe kënnen an, an där oft Fräiraim vir sozial a kreativ Prozesser entstinn. A kengem europäesche Land mat Ausnam vu Rumänien schafft e Salarié méi wéi zu Lëtzebuerg. Dobäi ass d’Produktivitéit vun dem Salarié europawäit mat déi héchst, néierens produzéiert ee Salarié souvill Wäert pro Schaffstonn wéi zu Lëtzebuerg. Des Aarbechtsleeschtung geet awer u ville Leit net spurlos laanscht. Si verspieren déi komplex Aarbechtswelt an de wuessenden Drock op der Schaff an am Alldag als grouss Belaaschtung. Aus deene Grënn setzen déi Lénk sech fir eng progressiv a previsibel Verkierzung vun der Aarbechtszäit an. De wirtschaftleche Spillraum ass do fir op dee Wee ze goen. D’Leit hunn sech deen erschafft.

déi Lénk sinn engagéiert fir Verännerung. Eng Verännerung, déi sech an enger Gesellschaft erëm spigelt, an déi d’Leit demokratesch kënne matgestalten. An dëser Gesellschaft sinn d’sozial Bezéiungen an d’wirtschaftlech Kooperatioun op egalitär a solidaresch Wäerter baséiert. An dëser Gesellschaft gëtt verhënnert dat d’Privatsphär vun de Leit de kommerzielle Prinzipien ausgesat ass. Hei entsteet Raum fir alternativ Gesellschaftsmodeller.

Auteurs:

Line Wies, attachée parlementaire – déi Lénk, Gemengeréitin – déi Lénk Esch

Jean Krier, Member – Coordination Nationale déi Lénk, Coordinateur – déi Lénk Bezierk Osten

 

ACL – tribune libre: la mobilité au cœur du débat

|
Tags: ,

Tribune libre – AutoTouring : édition juin 2018

Elections législatives : la mobilité au cœur du débat

 

1) Sachant que l’automobiliste subit déjà toute une série d’impôts et de taxes, votre parti entend-il proposer d’autres taxes ou vignettes grevant la voiture individuelle ? Si oui, lesquelles ?

Les transports en commun ne sont pas encore assez développés au Luxembourg pour constituer une réelle alternative dans toutes les circonstances. Par exemple, la voiture est toujours indispensable pour beaucoup de personnes afin de se rendre au travail et dans ce sens, elle doit rester un moyen de transport abordable pour tout le monde.

Néanmoins, afin de réduire les dommages à l’environnement et à la santé publique, il convient de promouvoir les véhicules à faible niveau d’émissions et par conséquent de taxer davantage les voitures polluantes. Il nous semble également indispensable de sortir progressivement du tourisme à la pompe, étant donné que celui-ci coûte davantage à la société qu’il ne rapporte à l’Etat. Pour cela, une augmentation de la taxation sur le diesel, particulièrement dommageable pour la qualité de l’air, s’impose. Cette augmentation devra cependant être progressive et s’étaler de manière prévisible sur la durée, afin que la population puisse s’adapter aux changements.

2) Une politique de transports globale présuppose des investissements publics pour tous les modes de transport. Quelles sont vos priorités en matière d’infrastructures de transport ?

La mobilité du futur ne pourra plus être focalisée sur un seul moyen de transport, comme c’était le cas par le passé. Selon la nature et la distance des trajets, un large choix de différents moyens de transport, coordonnés entre eux de manière efficace, est donc nécessaire. Notre objectif est d’améliorer la mobilité avec moins de circulation.

La qualité de l’offre des transports en commun constitue un facteur central et pour cela il faut augmenter de manière conséquente les investissements. Entre autres, nous proposons de créer un réseau express régional public sur rail qui relie la capitale à des pôles d’échange régionaux au Luxembourg et au-delà des frontières dans les régions avoisinantes. Le transport individuel gardera toujours sa place, mais ne pourra plus être basé sur les énergies fossiles à l’avenir. 

3) En matière de sécurité routière votre parti donne-t-il la priorité à des mesures répressives ou entend-il analyser les causes des accidents en y répondant par des mesures constructives ? Quelle sera votre mesure prioritaire ?

Chaque victime de la route est une victime de trop et il convient de prendre toutes les mesures adéquates pour réduire le nombre d’accidents. La sensibilisation constante de la population est centrale, mais il est évident que des comportements à haut risque, comme la conduite sous état d’ébriété ou la vitesse excessive, doivent être sanctionnés de manière très ferme.

Léieren, schaffen, wunnen: Perspektive fir Jonker schafen!

|
Tags: , ,

Tribune libre RTL Radio/Radio 100,7

En Dënschden huet de Premierminister Bëttel seng virleefeg leschte Ried zum Etat de la Nation gehalen. Dobäi goufe vill Aspekter vun der aktueller Situatioun vun eisem Land a senge Bewunner ausgelooss. Vill dovunner sinn och direkt kommentéiert ginn, natierlech de Wunnéngsnoutstand, d’Aarmut, déi ëmmer méi grouss gëtt, souwéi och déi sozial Ongerechtegkeeten. Esouwuel an der Ried selwer wéi och an de sëlleche Reaktioune gëtt et ee groussen Abwesenden: déi Jonk.

Eng Ried zur Lag vun der Natioun misst op d’Defi’en agoen a Perspektiven opmaachen, wéi et de Leit geet, an domadder och de Jonken, an wat misst gemaach ginn.

De Jugendchômage ass mat 15,1% 2017 nach ëmmer héich, an domadder si mer op 9ter Plaz vun der Euro-Zone. Wann een elo de Jugendchômage a Relatioun bréngt mam allgemenge Chômage da muss ee feststellen dass Jonker méi dem Risiko vu Chômage ausgesat si wéi de Rescht vun der Bevëlkerung. Am Verglach mam Rescht vun Europa ass dëse Risiko 2,7 mol méi héich wéi déi europäesch Moyenne. Ee groussen Deel vun deenen déi am Chômage sinn a bleiwe sinn déi sougenannte Jonker an NEET Situatioun, dat heescht déi wou weder an der Schoul nach an enger Formatioun sinn oder eng Aarbecht hunn. Dëst betrëfft virun allem déi wéineg qualifizéiert. An grad déi wäerten et an der Zukunft ëmmer méi schwéier kréien deemno wéi eng politesch Decisioune geholl ginn. Wat d’Aarbechtswelt méi a méi digitaliséiert an automatiséiert gëtt desto méi onqualifizéiert Aarbechtsplaze falen ewech.

Dobäi kënnt dass ëmmer méi Jonker sech a prekären Aarbechtssituatiounen, onbezuelte Stagen, CDD Kontrakter oder Mesurë vun der ADEM befannen.

Et muss dofir eng prioritär Aufgab vun der ëffentlecher Hand sinn d‘Recht op Aarbecht och an der Realitéit ëmzesetzen. Dëst muss eng vun de Prioritéite vun zukünfteger Politik sinn.

Am Géigesaz zu där Prioritéit steet een anere Beräich an dem mer traurege Spëtzereider an Europa sinn: an dat ass dee vun der Aarbechtszäit. Mer hunn zwar formal eng 40 Stonnen-Woch, mee an der Moyenne schafft en Vollzäitbeschäftegten zu Lëtzebuerg bal 41 Stonnen. An Europa leie mer do just virun… Griicheland. All déi aner Länner hunn däitlech manner héich reell Aarbechtszäiten.

Zanter iwwer 40 Joer hunn mer hei am Land kéng Aarbechtszäitverkierzung méi gehat. De gesellschaftleche Fortschrëtt, d’Digitaliséierung, d‘Automatiséierung an och d’Verdichtung vun der Aarbechtszäit, also de Stress an seng Folgen, wéi z.B.: burn-out a psychosozial Problemer, sinn net begleet duerch e Méi u Liewensqualitéit, duerch e méi un fräier Zäit oder duerch e Méi un Selbstbestëmmung.

Als déi Lénk si mer der Iwwerzegung, datt ët héich Zäit gëtt, datt d’Mënschen endlëch och an de Genoss vun de Friichten vu den technologëschen Fortschrëtter an der Produktivitéitsentwécklung kommmen. An datt mer eng Perspektiv zum Hamsterrad an deem vill Leit sëch gefaangen spieren bidden mussen. Et gëtt Zäit fir eng progressiv an strukturell Reduzéierung vun der Oarbéchtszäit ouni Lounverloscht.

Et muss awer och dofir gesuergt ginn dass eise Schoulsystem méi inklusiv gëtt an d’Leit net ze fréi auserneerappt an no ënnen orientéiert ginn, an domadder net déi néideg Perspektiven opbleiwen. Och d‘ADEM muss de Jonker real Perspektive bidden a méi mat aneren Acteuren a Ministèren zesummeschaffen, wat leider mat der Garantie Jeunes net gelongen ass. déi Lénk wäert fir all déi Volete konkret Proposen entwéckelen a kucken dass déi Jonk net ausbleiwe beim ustoende Wahlkampf, mee déi wichteg Plaz kréien déi se eis wäert sinn.

Konterbont – Ekologie an Ekonomie

|
Tags: , ,

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

Elektromobilitéit, Wand- a Solarenergie, Kreeslaafwirtschaft… den Trend zu enger méi nohalteger Entwécklung ass kloer. Wéi kann d‘Politik drop awierke fir dësen Trend zu engem Wirtschaftsstandbeen zu Lëtzebuerg ze maachen?

Soulaang zu Lëtzebuerg weiderhin op schiedlech Nischepolitik gesat gëtt, gesinn déi Lénk eng méi nohalteg wirtschaftlech Entwécklung äusserst skeptesch. Ob et sech em Steieroptimiséierung zugonschte vu grousse Multinationalen handelt, em onmoralesch Aktivitéite wéi de SpaceMining oder em den Tanktourismus: wirtschaftlech Aktivitéiten, déi d’Ongläichheete verschäerfen, natierlech Ressourcen zerstéieren an net zukunftsfäeg sinn, kënnen an eisen Aen keng nohalteg Wirtschaftsstandbeen sinn.

De Staat muss endlech méi Verantwortung iwwerhuelen an d’ekologesch Transitioun ugoen. Dëser Erausfuerderung kann d’Privatwirtschaft net gerecht ginn, wat sech duerch déi feelend Investitiounen an d’Energietransitioun, de Logement oder nach sozial an ekologesch Wirtschaftsberäicher däitlech weist. De Staat an och d’Gemenge sinn hei gefrot a mussen d’Stoussrichtung virginn an d’Zukunft vum Land endlech an d’Hand huelen!

Lëtzebuerg huet ëmmer iwwer den Tanktourismus vill steierlech Recettë gehat. Dat riskéiert sech an Zukunft ze änneren. Wéi kréie mir dëse finanzielle Verloscht ärer Meenung no opgefaangen?

Déi jëtzeg Regierung huet eng Etüd an Optrag gi fir den Impakt vum Tanktourismus erauszefannen. Dorausser ass kloer ervirgaangen, dass d’Gesamtkäschte vum Tanktourismus méi héich leie wéi de Virdeel, dee Lëtzebuerg iwwer d’Recetten dorausser zitt. Dat läit dorunner, dass den Tanktourismus massiv Klima- an Ënweltschied mat sech bréngt, Loftverschmotzung a Kaméidi bedeit an donieft och nach permanent Investitiounen an de Stroossebau néideg mécht.

De Moment mécht d‘Regierung kee Schrëtt a Richtung Ausstig aus dem Tanktourismus. Wa bësse manner Camion’en bei eis tanke kommen, dann huet dat an éischter Linn domadder ze dinn, dass aner Länner hir Taxen – och a Reaktioun op eis ganz déif Taxen – erofgesat hunn an et sech soumat fir vill Camionneuren net méi lount bei eis ze tanken. Dës Form vu Steierdumping weist wéi schiedlech den Tanktourismus ass, net nëmme bei eis, mee och bei eisen Noperen.

Fir déi Lénk ass et evident, dass Lëtzebuerg aus dem Tanktourismus muss erausklammen. Dat kann awer net vun haut op muer passéieren, mee muss mëttelfristeg geschéien, mat engem kloren an transparenten Zäitplang, fir dass jiddereen sech kann drop astellen. Doduerch kéint och d’Baisse bei de Recetten opgefaange ginn, andeem aner Aktivitéiten opgebaut ginn an aner Steieren erhéicht ginn, zum Beispill déi op de Beneficer an op d‘Kapital.

An Däitschland däerf een a verschiddene Stied net méi mat engem Dieselauto fueren. Wat soll Ärer Meenung no an noer Zukunft op de Besëtzer vun engem Diesel zu Lëtzebuerg duerkommen?

Beim Dieselofgas-Skandal handelt et sech em organiséierte Bedruch vu groussen Autoshiersteller, déi de Konsumenten Autoe verkaf hunn, déi vill méi verschmotzen, wéi se dat eigentlech dierften. Aus dem Grond sinn déi Lénk och géint politesch Entscheedungen, déi elo dem Keefer oder der Keeferin vu sou engem Auto de schwaarze Péiter zouspillen. Bei de Fuerverbueter ass dat awer de Fall, besonnesch wann se ouni Virwarnung an Transitiounsphasen agefouert ginn. Bestrooft ginn dann déi Leit, déi sou en Auto kaf hunn a besonnesch déijéineg, déi d’Suen net hunn, fir sech en aneren ze kafen. D’Hiersteller mussen déi betraffen Auto’en op hir eege Käschten norëschten an assuréieren datt se d’Normen erfëllen.

Trotzdeem sinn déi Lénk der Meenung, dass d’Präsenz vun Dieselautoen op der Strooss, déi geféierlech Feinpartikelen ausstoussen, muss reduzéiert ginn. Dofir menge mir, dass d’Besteierung vum Diesel progressiv muss eropgoen, mee och hei esou, dass et fir d’Leit net iwwerraschend kënnt a si sech dorobber astelle kënnen.

Sou Upassunge vun der Taxéierung vum Sprit mussen awer vun enger gesamter Mobilitéitsstrategie encadréiert ginn an déi vermësse mir de Moment. Et muss konsequent op den ëffentlechen Transport an d’douce Mobilitéit gesat ginn, fir sou d’Benotzung vum Privatauto no an no ëmmer méi iwwerflësseg ze maachen. Da spillt och de Präis vum Sprit eng manner wichteg Roll. D’Leit mussen sech ouni Auto kënne beweegen an dat net nëmmen an de Stied oder de Ballungsraim an och net just bis Mëtternuecht. Nieft dem Ausbau vun der Offer vum ëffentlechen Transport, wëlle mir den ëffentlechen Transport och gratis maachen a sou den Accès fir jiddereen garantéieren.

 

Méi Zäit. Méi Undeel. Méi vum Liewen.

|
Tags: ,

Zu Gast am Land

déi Lénk haben auf ihrem 15. Kongress in Lamadelaine die Weichen für ihren Wahlkampf gestellt. Wir gehen dabei von der Realität unseres Landes aus, dessen Wirtschaftswachstum nicht über gravierende Probleme hinwegtäuschen kann, die wir in der Hauptresolution beschrieben haben:

(-) Die sozialen Ungleichheiten zwischen Kapital und Arbeit nehmen weiter zu, mit einem sehr hohen Armutsrisiko, das momentan nur durch ein Sozialsystem in Grenzen gehalten werden kann, das aber immer wieder neuen Angriffen ausgesetzt ist.

(-) Ein sehr hoher Ressourcenverbrauch und eine Verschlechterung der Qualität von Luft, Wasser und Böden, sowie ein Rückgang der Biodiversität.

(-) Ein Wachstum das nicht begleitet ist von einer parallelen Entwicklung der öffentlichen Dienste und deshalb zu gravierenden Problemen beim Wohnungsbau, im öffentlichen Transport, bei der energetischen Transition und im Schulsystem führt.

(-) Die Abhängigkeit der Wirtschaft vom Finanzplatz, der teilweise auf Sand gebaut ist, könnte im Falle einer erneuten weltweiten Finanzkrise wieder zu schweren Verwerfungen auf nationaler Ebene führen.

(-) Der Druck auf die arbeitenden Menschen wächst immer weiter durch eine Flexibilisierung und Verdichtung der Arbeit, sowie stark steigende Wohnungspreise. Dies führt zu immer weniger Zeit für sich selbst und die Familie.

(-) Die demokratischen Defizite bestehen weiter fort und berühren nicht nur das allgemeine Wahlrecht, sondern auch die wirtschaftlichen Entscheidungen die das Leben aller betreffen.

Diese Probleme werden im Zentrum unseres Wahlkampfs stehen, zusammen mit Lösungsansätzen die heute schon notwendig und durchführbar sind. Möglich wird eine Transformation der Gesellschaft nur durch einen Ausbau der konkreten Mitbestimmungsmöglichkeiten, im Respekt der Umwelt und wenn alle sich nach ihren Möglichkeiten am Gemeinwohl beteiligen.

Das wird nur gehen wenn sich ein neuer “historischer Block”, um mit Antonio Gramsci zu reden, betroffen fühlt und sich mobilisiert: die Menschen die hierzulande arbeiten, sich bilden und weiterbilden, sich um ihre Mitmenschen kümmern. Wir wollen dazu beitragen diese Interessen bewusster zu machen und besser miteinander zu verknüpfen, damit sie sich stärker artikulieren können, auch gegenüber einer Außenwelt die uns im Wesentlichen im Zerrspiegel der Interessen der uns Beherrschenden sieht.

Und wenn wir – um auf unseren Kongress zurückzukommen – “Engagéiert fir Verännerung” sind, dann wollen wir nicht verändern was gut läuft, sondern was aufgrund unserer Problembeschreibung verbessert werden muss. Exemplarisch dafür stand darunter: “Méi Zäit. Méi Undeel. Méi vum Liewen” – und zwar für alle Menschen im Land.

Wir werden diese Kampagne um drei Schwerpunkte führen:

(-) Eine ökologisch-verantwortliche Wirtschaft, die einen Ausbau um die bestehenden Möglichkeiten in der Industrie, im Handwerk, im Einzelhandel, in der Solidarwirtschaft, in der Forschung und anderen Bereichen vorantreibt, anstatt schädliche Souveränitätsnischen des Finanzsektors auszubauen.

(-) Ein inklusives Modell der Aufwertung und gerechten Verteilung der Arbeit, mit sozialen Systemen, die universalen Schutz und gleichen Zugang bieten.

(-) Eine egalitäre, einladende Gesellschaft, welche die Menschen in allen Bereichen des Lebens fördert.

Wir wollen diese Debatte sachlich führen, ohne dabei aber zu vergessen, dass die meisten anderen Parteien bisher nicht Teil der Lösung, sondern des Problems waren.

Serge Urbany, ehemaliger Abgeordneter von déi Lénk

 

Lëtzebuerger Journal: Positioun zum Tiers-Payant généralisé

|

Pour déi Lénk, la généralisation du tiers payant est une avancée sociale significative qui tend vers le modèle de la sécurité sociale universelle et contribuera à une gestion encore plus solidaire et plus simple du remboursement des frais de santé. En 2013, la mise en place du tiers payant social réservé aux personnes à très faible revenu allait déjà dans le sens d’une progression de la prise en charge des frais par la CNS. Le service de remboursement immédiat par chèque des avances à partir de 100 euros par la CNS a connu une forte demande. En 2017, la CNS a enregistré 235.835 recours aux chèques, alors qu’en 2010 elle en comptait 187.628. Le recours au tiers payant social a doublé entre 2015 et 2016. La généralisation du tiers payant va dès lors dans le sens d’une des frais de l’ensemble de la population et dont la part de ménages soumis à des difficultés financières est grandissante. A bien entendre les prestataires de santé de la société civile qui soignent gratuitement, le tiers payant généralisé serait même une mesure incontournable tant la quantité de personnes prenant recours à des soins gratuits faute de ressources financières adéquates est en forte expansion. Dans ce sens, il nous est difficile d’entendre les critiques du tiers-payant généralisé émises par l’association de médecins et de médecins dentistes du Luxembourg (AMMD). Alors qu’ils dénoncent les risques d’une « étatisation de la médecine », ne détiennent-ils pas le pouvoir de soigner les patients et les patients ne sont-ils pas contraints à payer en partie les prestations de soins rendues par les médecins? Le rapport de force semble ici s’incliner en faveur des médecins. Or même si ces derniers sont soumis à un certain contrôle de la CNS qui définit les limites du catalogue des prestations et des montants remboursables, il ne faut pas perdre de vue que l’accès des patients à des soins de qualité doit primer dans le débat sur le tiers payant généralisé. Enfin pour déi Lénk il faudrait lier ce débat à l’extension, le renforcement et la pérennisation de la sécurité sociale universelle.

Armutsbekämpfung durch Revis? Ziel verfehlt!

|
Tags: , , , , ,

Zu Gast am Land

In Luxemburg, einem der reichsten Länder der Welt, steigt das Armutsrisiko immer weiter an. Fast jeder Fünfte ist zurzeit von Armut bedroht. Jeder Zehnte befindet sich sogar in anhaltender Armut, ist also dauerhaft in finanzieller Not. Am stärksten betroffen sind Kinder und Alleinerziehende.

Das garantierte Mindesteinkommen RMG sollte eigentlich ein Existenzminimum darstellen, das den Menschen erlaubt, ein würdevolles Leben inmitten der Gesellschaft zu führen, und somit die Armut bekämpfen. Die aktuelle Gesetzgebung wird  aufgrund mehrerer Schwachstellen zurzeit reformiert, das RMG durch das Revis („Revenu d’inclusion sociale“) ersetzt. Doch trotz einiger Verbesserungen wird auch durch das neue Gesetz die soziale Eingliederung Aller in die Gesellschaft nicht erreicht.

Für die Regierung ist das erste Ziel der geplanten Reform offenbar nicht die Bekämpfung der Armut, sondern die „Aktivierung“ der Betroffenen. Diese Wortwahl zeugt nicht nur von einer herablassenden Haltung diesen Menschen gegenüber, sie entspricht auch nicht der Realität. Denn der Großteil der aktuellen RMG-Bezieher ist keinesfalls inaktiv, sondern arbeitet sehr wohl.

Dem Anspruch, einen Reiz zum Arbeiten zu schaffen, wird das Gesetz zudem gar nicht gerecht. Laut Berechnungen der Salariatskammer können einige Bezieher ohne eigenes Einkommen durch die Reform eine leichte Erhöhung der Beträge erwarten. Viele arbeitende Menschen, deren geringes Gehalt durch RMG/Revis aufgestockt wird, müssen jedoch mit zum Teil hohen Einbußen rechnen. Dabei liegt der Anteil Jener, die trotz Berufstätigkeit in Armut leben („Working Poor“), jetzt bereits bei 12%.

Weiterhin ist zu bedauern, dass die Gelegenheit verpasst wurde, eine neue Regelung bezüglich der Definition von Haushalten aufzustellen. Diese hat großen Einfluss auf den Entscheid, ob und in welcher Höhe eine Person Revis beziehen kann. Aufgrund der akuten Notsituation auf dem Wohnungsmarkt entscheiden sich immer mehr, vor allem junge Menschen dafür, sich in Wohngemeinschaften zu organisieren um sich so die Wohnkosten aufteilen zu können. Mangels Gesetzgebung gelten sie dann jedoch als ein gemeinsamer Haushalt. Will ein Bewohner Revis beziehen, werden die Einkommen aller Mitbewohner in die Berechnung seines verfügbaren Budgets einbezogen, so dass der Antrag möglicherweise abgelehnt wird oder zu gering ausfällt. Der Betroffene wird somit dazu gezwungen, eine eigene Wohnung zu suchen und höhere Kosten auf sich zu nehmen, um die ihm zustehende Sozialleistung beziehen zu können. Die Katze beißt sich in den Schwanz.

Die Reform des RMG hat ihr Ziel, die soziale Eingliederung Aller und die Bekämpfung der Armut, verfehlt. Vielmehr handelt es sich um eine Bekämpfung der Armen, denen durch zusätzliche finanzielle Sanktionen, sowie lange Fristen bis zur Auszahlung des Revis, das Leben unnötig erschwert wird. Unter 25-Jährige sind weiterhin von der Sozialleistung ausgeschlossen, obwohl diese aufgrund prekärer Beschäftigungen und der schwierigen Wohnsituation oft in besonderer finanzieller Not sind. Werden einige Beträge im Vergleich zur aktuellen Gesetzgebung leicht erhöht, so liegt der Gesamtbetrag, den Betroffene erhalten, bestehend aus Revis und zusätzlichen Familienleistungen, weiterhin unterhalb des Armutsrisikos.

déi Lénk setzen sich vehement dafür ein, dass jeder ohne Armut und in Würde leben kann, indem sowohl die Revis-Beträge als auch der Mindestlohn spürbar erhöht werden.

Carole Thoma
Spriecherin déi Lénk

Tribune libre op RTL/100,7 zum selweschten Thema:

Konterbont: d’Lëtzebuerger Sprooch an eise Schoulen

|
Tags: , , , ,

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

1) Wann ee sech de Programm vun eise Schoulen ukuckt, huet en den Androck, datt déi Lëtzebuerger Sprooch keng grouss Roll spillt. Dobäi ass déi Lëtzebuerger Sprooch dach e wichtegen Integratiounsfacteur fir eis auslännesch Matbierger a grad Kanner hunn et méi liicht Neies ze léieren. Oder ass eis Sprooch éischter eng Barrière, ewéi eng Integratiounshëllef??

2) Ass et Ärer Meenung no wichteg, datt an eise Schoule geléiert gëtt, ewéi ee richteg Lëtzebuergesch schreift? Firwat jo / Firwat nee?

3) Wat sinn Är konkret Virschléi fir d’Lëtzebuerger Sprooch an de Schoule weider ze stäerken?

De Léierplang (Plan d’études) vum „Fondamental“ gesäit vir, dass am Zyklus 1 (Kanner vun 3-6 Joer) d’Lëtzebuergescht als Ëmgangssprooch soll benotzt ginn. Zu engem Moment also wou sech esouwuel dat phonologescht Bewosstsinn, d’Erkenne vun enger Struktur, vun enger Sprooch (Syntaxe a Grammaire) an d’Uneegne vun engem fundamentale Wuertschatz ufänken ze maachen. Zu dësem Moment geschitt och déi natierlech Sozialiséierung duerch d’Interaktioun iwwert d’Sprooch. Dräi Joer laang spillt d’Lëtzebuergescht eng wichteg Roll als Integratiounsfacteur esouwuel am abstrakte Sënn (den Ufank vun engem Bildungswee) wéi am konkrete Sënn (Sozialiséiereung an Interaktioun tëschent de Kanner selwer an tëschent den Erwuessenen an de Kanner). An der Praxis funktionéiert d’Lëtzebuerger Sprooch oft als „Schoulhaffsprooch“, als spontan Ëmgangssprooch ausserhalb vun engem fixe Kader. Hier Roll als „Integratiounshëllef“, als Verbindungsfacteur erfëllt eis Sprooch also voll a ganz, virausgesat si gëtt och konsequent a systematesch benotzt.

De Stellewäert vun der Lëtzebuerger Sprooch gëtt nom Zyklus 1 zréckgestallt wëll déi sougenannten „Alphabetiséierung“ an enger anerer, oft neier Sprooch (meeschtens Däitsch, awer och Franséisch) geschitt. An der Hypotheese, dass d’Lëtzebuergescht als Integratiounsprooch weider hire Stellewäert soll behalen, ass et kloer, dass d’Lëtzebuerger Sprooch da konsequent och als Bildungssprooch genotzt soll ginn, an also d’Kanner geléiert ginn se korrekt ze schreiwen.

Mir sinn eis bewosst, dass d’Lëtzebuerger Sprooch op Grond vun hirem dach limitéierte Wuertschatz, wat jo historesch bedéngt ass, an verschiddene Beräicher wuel kaum déi gebräichlech Ëmgangssprooche kann adequat ersetzen, wéi z.Bsp. d’Franséisch an der Juristerei oder d’Englesch an der Informatik.

D’Lëtzebuerger Sprooch ass eng „kleng“ Sprooch, geographesch gesinn (et ass keng Weltsprooch) an et ass och eng jonk Sprooch déi sech an deene leschte Joerzéngte vun engem „Dialekt“ (virun allem geschwate Sprooch) zu enger Bildungsprooch (Grammaire, Litteratur…) weiderentwéckelt huet. Si ass eng grouss an exzellent Sprooch fir d’Zesummeliewen an d’Zesummeschaffen hei bei eis zu Lëtzebuerg z’organiséieren an eng zolidd Basis fir weider Sproochen ze léieren. D’Weiderentwécklung vun eiser Sprooch – als eng modern a jonk Sprooch –  op der UNI Lëtzebuerg an och op auslänneschen Unie spillen hei eng wichteg Roll a sollte genotzt gi fir an déi Richtung weiderzedenken. déi Lénk sinn der Meenung, dass een duerchaus op Lëtzebuergesch „Alphabetiséiere“ kann. D‘Aféierung vum Schrëftlechen, fir d’éischt am Franséischen dann am Däitschen, sollt méi spéit statt fannen. Dat ass kee Widdersproch, wëll mir natierlech och der Meenung sinn, dass d’Méisproochegkeet an d‘Sproochevielfalt déi mir hei zu Lëtzebuerg hunn eng Beräicherung sinn a wichteg vir d’Entwéckelen an d’Weiderentwéckele vun Allgemengwëssen an Empathie bei de Kanner, de Jonken, an och den Erwuessenen ass.

déi Lénk

Den Tram rullt!

|
Tags: , ,

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

1) Den Tram rullt! Wéi stitt Dir haut als Partei zu dësem Projet? Wéi huet sech Äer Astellung zum Tram an de leschten 10 Joer verännert?

déi Lénk hun de Projet vum Tram an der Stad vun Ufank un ënnerstëtzt. Fir eng mëttelgrouss Stad wéi Lëtzebuerg ass den Tram déi beschte Léisung: en huet méi eng héich Kapazitéit wéi Busser, an ass manner deier a méi agréabel an accessibel wéi e Metro. En anere positive Punkt ass, dass de Bau vun engem Tram zwangsläufeg manner Plaatz fir den Autosverkéier léisst. D’Ëmgestaltung vum Stroossebild, déi esou e Chantier mat sech bréngt, kann och fir de Bau vu méi breeden Trottoiren a Vëlospiste genotzt gin. Dat Eenzegt, wat déi Lénk haut beim Stater Tram kritiséieren ass, dass e vun enger privater Firma (Luxtram SA), géréiert gëtt – a net direkt vun der Gemeng. Luxtram SA ass haut zwar an ëffentlecher Hand, kann awer relativ einfach privatiséiert gin. Doriwwer eraus sin d’Aarbechtsbedingunge manner gutt wéi bei de städtesche Busser.

2) Sidd Dir der Meenung, dass den Tram d’Verkéiersproblematik an der Stad an och am Land léist?

Den Tram wäerd d’Réckgrad vum ëffentlechen Transport an der Stad a verschiddene Nopeschgemenge sin. Awer och net méi wéi dat: den Tram kann net alles. An der Stad selwer brauche mer weiderhin direkt Buslinnen tëscht de Quartieren – well den ëffentlech Verkéier ass nëmmen dann attraktiv, wann ee net permanent ëmsteige muss. Donieft brauch eis Stad e globalt Vëloskonzept. D’Plaz vum Auto an der Stad muss staark ageschränkt gin. Och Alternative wéi Carsharing kënnen hei Sënn ergin. Iwwer d’Stad eraus muss weiderhi staark an d’Eisebunn an a Buslinnen a -spuren investéiert gin. Et sollen och speziell Vëlospiste (Radschnellwege) gebaut gin, iwwert déi d’Leit sëcher a bequem all Dag och iwwer länger Distanzen op d’Aarbecht kënne fueren.

3) A wéi fern sidd Dir der Meenung, dass de Projet vum Tram an de nächste Jore nach weiderentwéckelt sollt gin a wéi soll dat gemaach gin?

Den Tram muss an dene nächste Jore massiv ausgebaut gin, genee wéi dat an enger Stad wéi Stroossbuerg geschitt ass. Niewt dene nächste Phase vun der aktueller Linn ënnerstëtzen déi Lénk de geplangtene Bau vun enger zweeter Linn um Kierchbierg an enger drëtter Linn iwwert d’Areler Strooss. Mir mengen, dass déi Linnen esou séier wéi méiglech solle realiséiert gin. Aner Linne solle roueg dobäikommen. Nëmmen esou kréie mir en totale Verkéierskollaps an der Stad a ronderëm verhënnert.

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe