Wou ass dann dee neie Wand?

Tribune libre RTL Radio/Radio 100,7

D’Neiwalen 2013 sollte maachen dass alles anescht gëtt wéi virdrun. D’CSV gouf no Joerzéngten an d’Oppositioun geschéckt, an déi nei Regierung huet grouss ugekënnegt, datt sinn elo d’Fënstere wäit oprappe wäerte fir mol gutt ze lëften!

3 Joer méi spéit stelle mer fest dat de neie Wand nach ëmmer op sech waarde léisst, an datt déi nei Regierung d’Politik vu senge Virgänger am Fong weiderbedreiwt – bis op kosmetesch Ännerungen.

Den Afloss vun de Big4 ass elo manner verstoppt, den Alain Kinsch, Managing Partner vun EY sëtzt elo offiziell am Staatsrot an nom Matwierken um Koalitiounsprogramm schreift en dann elo och, esou gëtt spekuléiert, déi Avisen, déi säi Geschäftsfeld am meeschte betreffen. Keen Wonner dass een deem seng Firma Entreprisë beréit wéi se kenne manner Steiere bezuelen dozou bäidréit wann net esouguer maassgeeblech selwer dofir zoustänneg ass dass den Avis seet: Betriber sollen nach manner Steieren an Zukunft ze bezuele kréien.

Mä wat Spuerpolitik an d’Ëmverdeelung vum Räichtum vun ënnen no uewen ugeet hat och des Dräierkoalitioun keng aner politesch Äntwert op Staatsschold déi duerch d’Kaddoen un d‘Banke während der Kris gemaach gi sinn, am Sënn. Mam sougenannten Zukunftspak gouf op net manner wéi 258 Plaze queesch duerch de Gaart gespuert. An der Zwëschenzäit huet de Vize-Premier Schneider zouginn dat den Zukunftspak e Feeler war. Awer anscheinend just een elektorale Feeler…

An fir dee Feeler erëm gutt ze maachen, awer keng bedeitend sozial an ökologesch Weiche fir d‘Zukunft ze stellen, ass dann och déi proposéiert Steierreform an enger elektoraler Optik ausgeschafft ginn. Déi gespuerte  sollen hei erëm integral verdeelt ginn. De Wirtschaftsmotor leeft erëm, an d’Géisskanpolitik kënnt erëm an den Asaz. Net vill anescht wéi eng Kopie vun der CSV Politik aus den Uganks 2000er Joeren.

Net méi spéit ewéi leschte Freiden huet d‘Zentralbank Alarm geschloen. D’Steierreform wäert dat duebelt kaschte wéi geplangt, a stellt e Risiko fir d’Staatsfinanzen duer.

2015 gouf TVA vu 15 op 17% eropgesat. D‘Mehrwertssteier betrëfft jiddereen nämmlecht, jiddereen deen eppes keeft, op Aarm oder Räich bezilt zënter 2015 2% méi op de Servicer a Wueren déi an deen Taux falen. Am Géigenzuch soll d’Besteierung vu Betriber duerch d’Steierreform vun 21 op 18% erofgesat ginn. Dat schaaft Aarbechtsplaze gëtt gesot, an et däerf een net behaapten, domadder géife mir eis Nischenpolitik vu Steiervermeidung weider bedreiwen. Nee nee, offiziell heescht dat Steieroptimiséierung, a bei Luxleaks war alles legal. D’Geriicht war beim Uerteelssproch der selwechter Meenung, an huet d’whistleblower bestrooft, amplaz endlech déi richteg Schëlleg zur Verantwortung ze zéien.

Fakt ass, datt d’Haushalter de Staatsbudget mëttlerweil zu 2/3 finanzéieren, an dat Betriber just nach zu engem Drëttel bäidroen. Virun 30 Joer war et nach genau ëmgedréint.

Et gëtt héich Zäit fir d’Fënstere wierklech opzerappen an ze lëften, an eng Politik vun a fir d’Leit ze bedreiwen, a net nëmme fir Eliten a grouss Betriber, déi souwisou ëmmer manner zum Wuelstand vum Land bäidroen.

En anere LSAP Minister, de Romain Schneider, huet vir kuerzem missten zouginn, dat e gewëssenen Drock op dem Rentesystem besteet. De Grond ass datt festgestallt gouf datt d’Reserven am Pensiounsfong ab 2023 erof goe wäerte fir spéitstens 2043 komplett opgebraucht ze sinn. D’Zuel u neie Pensionäre klëmmt säit 2008 méi schnell ewéi Zuel u neie Beschäftegten. Bei enger konstanter Neischafung vun ëm déi 10.000 Aarbechtsplazen am Joer freet e sech wéi dat méiglech ass.

Eng vun den Äntwerten ass dat de Pensiounssystem eng konstant Hausse vun op d’mannst 4% brauch fir sech selwer ze finanzéieren. Dat erklärt och wisou de Begrëff Wuesstem elo beemol ganz uewen op der politescher Agenda steet.

Op déi drëtt industriell Revolutioun à la Riffkin e Mëttel ass fir dogéint ze steieren ass méi wéi onwahrscheinlech, a geckeg Iddi’en ewéi de Nation Branding a Space mining wäerten d’Kuar och net aus dem Dreck zéien. Et feelt einfach un engem Plang fir Zukunft vum Land nohalteg an ökologesch ze gestalten, wou Themen, bei deenen et et säit laangem brennt, ewéi zum Beispill d‘Moblititéit, Infrastruktur an de Logement, endlech sérieux an Ugrëff geholl ginn.

Et ginn nach eng sëlleche Beispiller wéi hei zu Lëtzebuerg Klientelpolik bedriwwe gëtt, bestoend aus Steiererliichterunge a Cadeau’en fir Superräicher a Grousskonzerner.

Gläichzäiteg gëtt bei de Leit gespuert an et bleiwen der ëmmer méi op der Streck.

Et gëtt héich Zäit fir d’Fënstere wierklech opzerappen an ze lëften, an eng Politik vun a fir d’Leit ze bedreiwen, a net nëmme fir Eliten a grouss Betriber, déi souwisou ëmmer manner zum Wuelstand vum Land bäidroen.

 

 

PdL 7031 – Déclaration «pays-par-pays»

Em wat geet et an dësem Gesetz?

Et geet ëm d’Ëmsetzung vun enger europäescher Direktive, déi d’Multinationalen an Zukunft obligéiert, eng «déclaration pays-par-pays» ze hannerleeën. Dat ass e Konzept, datt 2003 vun Tax Justice Network erfonnt gouf. D’Iddi derhannert ass einfach an efficace: D’Multinationale solle gezwonge ginn hire Chiffre d’affaire, hir Revenuen an hir Steierzuelungen ze verëffentlechen – an zwar opgeschlësselt fir all Land a fir all eenzel Filial.

Dat soll et erméiglechen, sech e bessert Bild iwwert d’Aktivitéite vun dësen ëmmer méi komplexen Entreprisen ze maachen, sou datt ee Mustere vun aggressiver Steieroptiméirung oder Steierflucht vill méi einfach erkenne kann. Wann eng Multinationale Milliounen u Gewënner a Steierparadäiser transferéiert a praktesch guer keng Steiere bezilt, da kann een dat unhand vun deenen Donnéeën zimlech einfach eraus liesen.

Wat ass wichteg ?

Dës europäesch Direktiv ass allerdéngs net ganz zefriddestellend. Zum Beispill kënne mir net novollzéien, firwat datt déi Exigenzen nëmme fir Entreprise gëllen, déi en Ëmsaz vu mindestens 750 Milliounen Euro pro Joer hunn, datt heescht nëmme fir ronn 10% vun de Multinationalen déi an Europa aktiv sinn. Virun allem ass awer dat zentraalt Element vun der ursprénglecher Iddi net zréck behale ginn: nämlech d’Transparenz.

Déi « déclaration pays-par-pays » kann nëmmen dann hir Wierkung entfalen, wann se och publik gemaach gëtt. Nëmmen da kënnen Analysten, Chercheur’en, Journalisten, Membere vun der Zivilgesellschaft oder déi einfach Bierger sech e Bild maachen an op Mëssstänn hiweisen. Doduercher, datt déi Informatioune, wéi an dëser Direktiv virgesinn, just de Steierverwaltungen zur Verfügung gestallt, ass dës Initiative manner efficace, well Luxleaks a Panamaleaks hu gewisen, datt Steierverwaltungen och kënnen Deel vum Problem sinn. Ausserdeem bréngt et dann den Entwécklungslänner näischt, well déi esou net un déi Informatioune kommen.

D’EU-Kommissioun huet mëttlerweil eng zousätzlech Propose virgestallt, fir datt déi « déclaration pays-par-pays » soll ëffentlech ginn. Allerdéngs ass och déi Propose bäi wäitem net ambitiéis genuch, well do net all d’Date musse verëffentlecht ginn, wat zu enger Rei vu Problemer féiert. Virun allem awer brauchen d’Donnéeë fir déi Filialen ausserhalb vun Europa net opgeschlësselt ze ginn, sou datt de Wäert fir d’Entwécklungslänner schonn erëm gläich Null ass. Dës zweet Initiative ass awer nach net decidéiert. déi Lénk hunn dozou eng parlamentaresch Ufro un de Finanzminister gemaach.

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt?

Dofir! Obwuel déi europäesch Direktiv eng Rei Lacunen huet, ass et trotzdem e Fortschrëtt um Wee fir méi Transparenz a méi Steiergerechtegkeet.

D’Gesetz gouf ugeholl mat 60 Stëmmen dofir – dovun zwou vun déi Lénk. All d’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn hei ze fannen.

Qui décide?

Nous devrions tous décider ensemble. Mais peu importe s’il s’agit des traités de libre-échange tels que CETA ou TTIP ou des nombreuses lois soumises à la Chambre des Députés afin d’offrir davantage de cadeaux aux super-riches : trop souvent, la population n’est plus au centre des préoccupations, mais bien les bénéfices des multinationales.

Le gouvernement, obnubilé par la croissance économique et l’optimisation fiscale, ne perçoit plus que de plus en plus de gens décrochent et se retrouvent dans la précarité. Le gouvernement est-il conscient qu’habiter au Luxembourg est devenu un luxe? Au lieu de concevoir un avenir pour tous, il fait des économies sur le dos des gens, comme le démontrent les réformes de l’allocation familiale ou de l’assurance-dépendance.

déi Lénk veut changer la donne. Nous voulons une société basée sur la justice sociale. Il faut réduire le temps de travail et assurer la justice dans la redistributions des richesses. Nous voulons une politique par et pour les concernés. Au parlement et dans les rues, nous luttons en faveur d’une politique pour tous.

Question parlementaire: Publication des informations pays par pays

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre des Finances.

Avec la directive (UE) 2016/881, la déclaration pays par pays est introduite pour les groupes d’entreprises multinationales comptant un chiffre d’affaires annuel supérieur à 750 millions d’euros, obligeant celles-ci à fournir chaque année et pour chaque pays dans lequel ils sont actifs certaines données concernant principalement leurs chiffre d’affaires, leur bénéfice et les impôts payés. Au Luxembourg, il est prévu de transposer cette directive à travers le projet de loi n°7032.

Ce projet s’inscrit dans le cadre de l’initiative anti-BEPS (Base Erosion and Profit Shifting) et a comme objectif de lutter contre la fraude et l’évasion fiscale, ainsi que contre l’optimisation fiscale agressive. En obligeant les grands groupes de multinationales à désagréger leur comptabilité par juridiction fiscale, de telles stratégies deviennent plus visibles et sont donc plus faciles à contrer.

Cependant, en limitant l’accès à ces données aux seules administrations fiscales, l’initiative perd beaucoup de son efficacité, puisque cela empêche un examen public (public scrutiny) de la part des citoyens, des chercheurs ou des membres d’organisations non-gouvernementales. Pour cette raison, la Commission européenne a, au printemps 2016, mis sur table une proposition (COM(2016) 198 final) visant à rendre une partie des informations pays-par-pays accessible au public.

Selon des rapports médiatiques concordants, le Luxembourg essaierait, ensemble avec certains autres pays membres, d’empêcher que cette proposition soit formellement adoptée. Ainsi, le Luxembourg aurait œuvré afin que la question soit traitée comme relevant du domaine fiscal et exigeant dès lors l’unanimité, une position qui aurait été confirmée par un avis des services juridiques du Conseil. Les observateurs estiment qu’il s’agit là d’une stratégie pour signer l’arrêt de mort de cette proposition en donnant un droit de véto aux pays membres.

Dans ce contexte, j’aimerais poser les questions suivantes au Ministre des Finances :

1) Le Gouvernement est-il opposé à la proposition susmentionnée et si oui, pourquoi ?

2) Le Gouvernement soutient-il l’avis des services juridiques du Conseil selon lequel la proposition sur la publication des informations pays par pays relève du domaine fiscal et devrait donc être adoptée à l’unanimité (selon l’article 115 TFUE)?

3) Le Gouvernement est-il déterminé à voter contre la proposition de la Commission, indépendamment de la base légale finalement adoptée ?

4) Monsieur le Ministre n’est-il pas d’avis que le principe de la déclaration pays-par-pays gagne en efficacité si un examen public est possible et que l’Union européenne est dans la responsabilité de montrer l’exemple aux autres acteurs mondiaux en allant de l’avant?

5) Monsieur le Ministre ne craint-il pas que l’opposition à la proposition de la Commission européenne met en doute la volonté du Luxembourg d’être un acteur actif en matière de transparence financière ?

 

David Wagner

Député

Rompre avec la dépendance de la croissance

La parole à l’opposition (Lëtzebuerger Gemengen)

Jusqu’à récemment, des mesures d’économies étaient de mise au Luxembourg, toutes regroupées sous le soi-disant « paquet d’avenir », et s’agissant d’une politique d’austérité d’une nécessité impérieuse. Tout à coup, le gouvernement annonce une augmentation des dépenses.

Bien plus encore, des investissements sont prévues et des cadeaux fiscaux seront distribués. Que c’est-il passé?

Du poker aux enjeux élevés

Non, il ne s’agit pas d’un changement de cap idéologique, mais de nouvelles prévisions de croissance. Le moteur de la croissance, auquel sont liées toutes les dépenses, restera avant tout la place financière. C’est pourquoi le Ministre des Finances a tenu à mettre en évidence la coopération avec la City de Londres après le Brexit. Des investissements étatiques devront soutenir cette croissance, comme par exemple l’aménagement de la voirie indispensable pour  l’Etat de 1 million d’habitants. On court après les nantis et les caisses des promoteurs se remplissent, alors qu’en même temps les moins fortunés sont en train de décrocher.

En revanche, dès que la place financière rencontrera des difficultés et si la croissance ne sera pas celle escomptée, on reviendra à la case de départ de mesures d’austérité. Camouflé par ces haut et bas constants, le fardeau fiscal des entreprises se réduit de plus en plus, alors que les charges financières qui pèsent sur les consommateurs, tel que l’augmentation de la TVA de 2015, ne sont pas corrigées.

Un budget durable doit veiller à l’indépendance

Le futur du pays et du système social doivent être rendus indépendant de la croissance. Il s’agit de créer des garanties pour les habitant-e-s au lieu de continuer à miser sur des miettes tombées de la table de l’industrie financière mondiale.

Ainsi, des investissement durables telles que des logements publics s’imposent tout comme  une réorientation de l’aménagement du territoire afin de rendre obsolète de longs trajets de transport.

 

PdL 6862 – Finanzéierung vun de Rettungsdéngschter

Em wat geet et am Gesetzprojet?

Dëst Gesetz féiert eng nei Steier fir d’Finanzéierung vun de Rettungsdéngschter an, déi – zumindest theoretesch – vun den Assurancë bezuelt soll ginn. Zukünfteg soll all Assureur 3% vum gesamte Montant, deen e mat Assurancen am Beräich vun der responsabilité civile véhiules terrestres automoteurs verdéngt, un de Staat ofginn a sech sou um Finanzement vun de Rettungsdéngschter bedeelegen.

Wat ass wichteg?

Bei dëser neier Steier handelt et sech em eng indirekt Steier, déi op den Ëmsaz vu Versécherungsentreprisë berechent gëtt. Wéi bei indirekte Steieren awer üblech, wäert och des Steier wuel gréisstendeels op de Konsument, an dësem Fall also den Assuré, ofgewälzt ginn. Am Gesetz steet näischt, wat dat verhënnere kéint.

D’Rettungswiesen ass an eisen Aen och e wichtege service public a mir sinn der Meenung, dass des wichteg Servicer integral aus dem Staatsbudget solle bezuelt ginn. Dëse gëtt nämlech aus progressive Steieren a Steieren op Beneficer finanzéiert an huet domat eng ëmverdeelend Wierkung. Mam Virschlag vun der Regierung d’Rettungsdéngschter mat enger indirekter Steier ze finanzéieren, gëtt si déi op Solidaritéit baséierend Iddi vum service public op a féiert eng Aart utilisateur-payeur-Prinzip an.

D’Regierung huet mat der Steierreform, déi 2017 a Kraaft triede soll och eng Reduktioun vun 3% vun der Steier op de Beneficer vun Entreprisen decidéiert. Doduerch bezuelen och Assurancen an Zukunft manner Steieren an d’Staatskeess, Suen also, déi fehle fir ëffentlech Servicer wéi z.B. d’Rettungswiesen, ze finanzéieren.

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt?

Dogéint! Wéi beschriwwe sinn déi Lénk der Meenung, dass de Prinzip vum service public beim Rettungswiese mat dësem Gesetz ausgehielegt gëtt an hei eng zousätzlech ongerecht Belaaschtung vun de Konsumente lauert.

D’Gesetz gouf ugeholl mat 32 Jo-Stëmme géint 28 Nee-Stëmmen, dovun zwou vun déi Lénk. All d’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn HEI ze fannen.

Verurteilung von Deltour und Halet höchst bedenklich

Heute wurde vom zuständigen Gericht das Urteil im sogenannten Luxleaks-Prozess gesprochen: Antoine Deltour wurde zu 12 Monaten Gefängnis auf Bewährung und 1500 Euro Geldstrafe verurteilt und Raphaël Halet zu 9 Monaten auf Bewährung und 1000 Euro Geldstrafe, während die Vorwürfe gegen den Journalisten Edouard Perrin fallen gelassen wurden. Für déi Lénk ist dieses Urteil höchst bedenklich. Nicht die Botschaftsüberbringer gehören strafrechtlich verfolgt, sondern die wahren Schuldigen des Skandals.

Der Prozess hat wochenlang für internationale Schlagzeilen gesorgt. Antoine Deltour und Raphaël Halet, beide ehemalige Angestellte der Beraterfirma PwC, haben die fragwürdigen Praktiken rund um die Steuervorbescheide, mit deren Hilfe multinationale Firmen Steuerzahlungen in Millionenhöhe umgingen, an die Öffentlichkeit gebracht. Nun sind sie von der luxemburgischen Justiz wegen der Entwendung von konzerninternen Dokumenten verurteilt worden. Der Journalist Edouard Perrin, der den Skandal in der Sendung Cash Investigation thematisierte, ist hingegen freigesprochen, was wir ausdrücklich begrüßen.

Für déi Lénk steht außer Frage, dass es sich bei Deltour und Perrin um sogenannte „Whistleblower“ handelt, um Personen also, die Informationen im allgemeinen Interesse und ohne Gewinnabsicht an die Öffentlichkeit bringen. Ohne diese Informanten würden die aggressiven Steuerpraktiken der multinationalen Firmen in Luxemburg weiterhin im Dunkeln liegen und wichtige politische Reformen auf europäischer Ebene wären nicht zustande gekommen. Aus diesen Gründen wäre aus unserer Sicht nur ein Freispruch angemessen gewesen.

Für Luxemburg ist mit diesem Urteil ein weiterer Imageschaden verbunden. Während die Verantwortlichen für den Skandal weiterhin ungeschoren bleiben, werden die Botschaftsüberbringer bestraft: Ein Rückschritt für die Demokratie, da auf diese Weise die Veröffentlichung von weiteren Skandalen unterbunden werden soll. déi Lénk fordern, wie im Übrigen auch verschiedene Organisationen der Zivilgesellschaft, die luxemburgische Regierung zum wiederholten Male auf, endlich einen wirksamen Schutz für Whistleblower in der nationalen Gesetzgebung zu verankern und eine unabhängige Instanz für die Unterstützung von Whistleblower zu schaffen.

PdL 6983 – Baisse temporaire de la fiscalité lors de la vente de biens immobiliers.

1)    De quoi s’agit-il ?

Cette loi – qui restera en vigueur pendant 18 mois – prévoit de diviser par deux l’imposition de la plus-value immobilière (terrains constructibles et logements) réalisée par des personnes physiques.

Exemple : Une personne dispose d’un taux d’imposition effectif de 20% sur l’ensemble de son revenu. Si cette personne vend son terrain, alors la plus-value (la différence entre la valeur d’achat et la valeur de vente) sera calculée de la sorte : 0,5 x 20% = 10%. A partir du 1er juillet, lorsque cette loi entrera en vigueur, cette plus-value ne sera plus qu’imposée ainsi : 0,25 x 20% = 5%.

Avec cette modification législative, le gouvernement s’attend à une dynamisation de l’offre sur le marché de l’immobilier. Le gouvernement est persuadé qu’une imposition plus faible sur la plus-value immobilière augmentera les ventes, ce qui aurait pour conséquence de faire baisser les prix.

2)    Que faut-il retenir ?

Cette loi nous pose des problèmes fondamentaux :

(1) A l’instar de beaucoup d’autres éléments de la réforme fiscale, cette mesure est un cadeau fiscal aux grands propriétaires.

(2) Entre 2002 et 2007 déjà, des allègements similaires avaient été introduits, sans pour autant avoir freiné l’explosion des frais de logement. Pourquoi vendre alors que le marché immobilier promet des rentes plus élevées ? Qu’adviendra-t-il des terrains ou des bâtiments mis à la vente ? Comment empêcher la spéculation foncière et immobilière ? Des questions restées sans réponse.

(3) Ce sont les agences immobilières qui profitent le plus de cette loi, car elles touchent pour chaque transaction une commission de 3%, ce qui contribue par la suite à la hausse des prix.

(4) Le gouvernement qualifie l’impact budgétaire de cette mesure de positif, car le nombre des ventes est susceptible d’augmenter. Mais il ne dit pas comment il en arrive à cette conclusion. Nous en doutons et pensons plutôt que les recettes de l’Etat en pâtiront.

3)    Le vote de déi Lénk

Contre ! Nous pensons que cette mesure :
–    est injuste, car elle profite surtout aux grands propriétaires immobiliers et fonciers,
–    est inefficace, car elle ne livre absolument aucune réponse à la pénurie de logements abordables au Luxembourg et ne contribue pas à leur création,
–    sera potentiellement coûteuse, car les spéculateurs immobiliers pourront continuer à se remplir les poches.

A travers sa campagne « Logement », déi Lénk propose des idées et instruments concrets afin de mobiliser de manière renforcée terrains et logements, de lutter contre les spéculateurs et d’investir dans des logements durables et abordables :  http://wunnen.dei-lenk.lu/kampagne/#fr

Le projet de loi a été adopté à 58 voix pour et 2 contre. Vous trouverez tous les documents relatifs à cette loi ICI.

 

LuxLeaks: Von Krümeln und systemischer Ungerechtigkeit

Zu Gast am Land

Beim sogenannten LuxLeaks-Prozess, bei dem ausschließlich zwei Whistleblower (lanceurs d’alerte) und ein Journalist auf der Anklagebank sitzen, wird der eigentliche Hintergrund des Verfahrens meist vergessen: Es geht um die Veröffentlichung eines umfangreichen Systems von Steueroptimierung und Steuerhinterziehung durch multinationale Konzerne mit aktiver Hilfe fast sämtlicher OECD-Staaten.

Laut Anklageschrift geht es scheinbar um Diebstahl. Doch wer ist der Dieb? Diejenigen, die die Missstände ans Licht der Öffentlichkeit brachten? Oder sind es nicht doch eher die Konzerne, die riesige Gewinne erwirtschaften und fast keine oder gar keine Steuern zahlen, während jeder normale Bürger, Lohnabhängige wie Klein- und Mittelunternehmen, seinen Beitrag leistet? Solche Konzerne und Finanzkartelle bestehlen die Staaten und die Bürger, doch über diesen Tatbestand des organisierten Diebstahls wird einfach hinweg geschaut, trotz offensichtlicher Ungesetzlichkeiten.

Dabei wäre es eigentlich nur normal, dass auch Konzerne und Superreiche ihren fairen Beitrag zur Finanzierung der öffentlichen Infrastrukturen – wie Bildung, Gesundheit, Sozialsysteme und Verkehrswege – leisten, die sie ja auch völlig selbstverständlich nutzen.

Das tun Konzerne wie Google, McDonald‘s, Amazon, Ikea, Starbucks und einige hundert andere aber nicht, oder auf jeden Fall in viel zu geringem Ausmaß. Mit Hilfe von Steuertricksereien und entsprechenden  Beraterfirmen (den „Big Four“ und anderen Kanzleien) werden aggressive Steueroptimierung und Steuerhinterziehung im industriellen Ausmaß praktiziert. Über Stiftungen und komplexe Finanzprodukte (Stichwort Panama-Papers und Off-Shore) werden diese Gewinne wiederum steuerfrei an die Superreichen ausgeschüttet. Ob es sich dabei um illegale Praktiken handelt oder um die legale Ausnutzung von gefälligen und lückenhaften Steuergesetzen ist letztlich unerheblich: Die Allgemeinheit trägt in beiden Fällen den Schaden.

Denn die Leidtragenden dieses Diebstahls sind die Staaten, die ihre Ausgaben für Bildung, Sozialsysteme (Gesundheit, Renten, Bedürftige) und Infrastruktur kürzen, sowie öffentliches Eigentum zu Ramschpreisen verhökern (und dann noch einspringen, wenn die Finanzjongleure sich verspekuliert haben). Die Leidtragenden sind aber vor allem die Bürger, die zunehmend geschröpft werden, die Minderbemittelten sowieso, bis hin zu den sogenannten Mittelschichten, die sozial immer weiter abgleiten.

„LuxLeaks“ ist die Spitze des Eisberges eines globalen Systems der Bereicherung Weniger auf Kosten der Mehrheit. Die Krümel, die der Luxemburger Staat dabei einzustecken hofft, stehen in keinem Verhältnis zum Schaden, der damit weltweit angerichtet wird.

Doch scheinen wir nicht bereit, die richtigen Lehren aus diesem eigentlichen Skandal zu ziehen. Viel lieber will man die Botschaftsüberbringer, die Whistleblower Antoine Deltour und Raphaël Halet und den Journalisten Edouard Perrin an den Pranger stellen, so wie die Staatsanwaltschaft dies beim sogenannten LuxLeaks-Prozess tat (völlig unabhängig, versteht sich, dennoch ausgesprochen einseitig).

Doch dem System von Bereicherung der obersten 1% wird der Prozess nicht vor Gericht gemacht. Dies kann nur auf der Straße erfolgen, auch durch die Mobilisierung für eine gerechte Steuerpolitik, die sich in ganz konkreten Vorschlägen ableiten lässt. Nur so können wir am Machtgefüge der systemischen Ungerechtigkeit rütteln.

Justin Turpel, ehemaliger Abgeordneter von déi Lénk

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe