Catégorie : Economie et Industrie

Konterbont – Ekologie an Ekonomie

|
Tags: , ,

Konterbont

(journal électronique en luxembourgeois – projet de Autisme Luxembourg asbl)

Elektromobilitéit, Wand- a Solarenergie, Kreeslaafwirtschaft… den Trend zu enger méi nohalteger Entwécklung ass kloer. Wéi kann d‘Politik drop awierke fir dësen Trend zu engem Wirtschaftsstandbeen zu Lëtzebuerg ze maachen?

Soulaang zu Lëtzebuerg weiderhin op schiedlech Nischepolitik gesat gëtt, gesinn déi Lénk eng méi nohalteg wirtschaftlech Entwécklung äusserst skeptesch. Ob et sech em Steieroptimiséierung zugonschte vu grousse Multinationalen handelt, em onmoralesch Aktivitéite wéi de SpaceMining oder em den Tanktourismus: wirtschaftlech Aktivitéiten, déi d’Ongläichheete verschäerfen, natierlech Ressourcen zerstéieren an net zukunftsfäeg sinn, kënnen an eisen Aen keng nohalteg Wirtschaftsstandbeen sinn.

De Staat muss endlech méi Verantwortung iwwerhuelen an d’ekologesch Transitioun ugoen. Dëser Erausfuerderung kann d’Privatwirtschaft net gerecht ginn, wat sech duerch déi feelend Investitiounen an d’Energietransitioun, de Logement oder nach sozial an ekologesch Wirtschaftsberäicher däitlech weist. De Staat an och d’Gemenge sinn hei gefrot a mussen d’Stoussrichtung virginn an d’Zukunft vum Land endlech an d’Hand huelen!

Lëtzebuerg huet ëmmer iwwer den Tanktourismus vill steierlech Recettë gehat. Dat riskéiert sech an Zukunft ze änneren. Wéi kréie mir dëse finanzielle Verloscht ärer Meenung no opgefaangen?

Déi jëtzeg Regierung huet eng Etüd an Optrag gi fir den Impakt vum Tanktourismus erauszefannen. Dorausser ass kloer ervirgaangen, dass d’Gesamtkäschte vum Tanktourismus méi héich leie wéi de Virdeel, dee Lëtzebuerg iwwer d’Recetten dorausser zitt. Dat läit dorunner, dass den Tanktourismus massiv Klima- an Ënweltschied mat sech bréngt, Loftverschmotzung a Kaméidi bedeit an donieft och nach permanent Investitiounen an de Stroossebau néideg mécht.

De Moment mécht d‘Regierung kee Schrëtt a Richtung Ausstig aus dem Tanktourismus. Wa bësse manner Camion’en bei eis tanke kommen, dann huet dat an éischter Linn domadder ze dinn, dass aner Länner hir Taxen – och a Reaktioun op eis ganz déif Taxen – erofgesat hunn an et sech soumat fir vill Camionneuren net méi lount bei eis ze tanken. Dës Form vu Steierdumping weist wéi schiedlech den Tanktourismus ass, net nëmme bei eis, mee och bei eisen Noperen.

Fir déi Lénk ass et evident, dass Lëtzebuerg aus dem Tanktourismus muss erausklammen. Dat kann awer net vun haut op muer passéieren, mee muss mëttelfristeg geschéien, mat engem kloren an transparenten Zäitplang, fir dass jiddereen sech kann drop astellen. Doduerch kéint och d’Baisse bei de Recetten opgefaange ginn, andeem aner Aktivitéiten opgebaut ginn an aner Steieren erhéicht ginn, zum Beispill déi op de Beneficer an op d‘Kapital.

An Däitschland däerf een a verschiddene Stied net méi mat engem Dieselauto fueren. Wat soll Ärer Meenung no an noer Zukunft op de Besëtzer vun engem Diesel zu Lëtzebuerg duerkommen?

Beim Dieselofgas-Skandal handelt et sech em organiséierte Bedruch vu groussen Autoshiersteller, déi de Konsumenten Autoe verkaf hunn, déi vill méi verschmotzen, wéi se dat eigentlech dierften. Aus dem Grond sinn déi Lénk och géint politesch Entscheedungen, déi elo dem Keefer oder der Keeferin vu sou engem Auto de schwaarze Péiter zouspillen. Bei de Fuerverbueter ass dat awer de Fall, besonnesch wann se ouni Virwarnung an Transitiounsphasen agefouert ginn. Bestrooft ginn dann déi Leit, déi sou en Auto kaf hunn a besonnesch déijéineg, déi d’Suen net hunn, fir sech en aneren ze kafen. D’Hiersteller mussen déi betraffen Auto’en op hir eege Käschten norëschten an assuréieren datt se d’Normen erfëllen.

Trotzdeem sinn déi Lénk der Meenung, dass d’Präsenz vun Dieselautoen op der Strooss, déi geféierlech Feinpartikelen ausstoussen, muss reduzéiert ginn. Dofir menge mir, dass d’Besteierung vum Diesel progressiv muss eropgoen, mee och hei esou, dass et fir d’Leit net iwwerraschend kënnt a si sech dorobber astelle kënnen.

Sou Upassunge vun der Taxéierung vum Sprit mussen awer vun enger gesamter Mobilitéitsstrategie encadréiert ginn an déi vermësse mir de Moment. Et muss konsequent op den ëffentlechen Transport an d’douce Mobilitéit gesat ginn, fir sou d’Benotzung vum Privatauto no an no ëmmer méi iwwerflësseg ze maachen. Da spillt och de Präis vum Sprit eng manner wichteg Roll. D’Leit mussen sech ouni Auto kënne beweegen an dat net nëmmen an de Stied oder de Ballungsraim an och net just bis Mëtternuecht. Nieft dem Ausbau vun der Offer vum ëffentlechen Transport, wëlle mir den ëffentlechen Transport och gratis maachen a sou den Accès fir jiddereen garantéieren.

 

Liewensmëttelverschwendung: Industrie an Handel méi staark an d’Verantwortung huelen.

|
Tags: , , , ,

Ëm wat goung et an dëser Debatt?

D’Verschwendung vu Liewensmëttel léisst sech am einfachsten un Hand vun e puer Zuele veranschaulechen. Zu Lëtzebuerg ginn all Joer 175kg Liewensmëttel pro Persoun ewechgeheit. Domadder beweegt sech Lëtzebuerg am europäesche Mëttelfeld. Hannert dëser Zuel verstoppt sech d’Verschwendung an der gesamter Ekonomie, also an der Liewensmëttelindustrie, am Handel, an der Restauratioun, an der Landwirtschaft an och vun de Stéit.

An dëser Debatt sollte méiglech Pisten fir d’Bekämpfung vun dëser Liewensmëttelverschwendung diskutéiert ginn.

Wat ass wichteg bei dësem Thema?

Éischtens muss ee soen, dass d’Zuelematerial iwwer d’Verschwendung onvollstänneg an eesäiteg ass. D’Verschwendung vun der Liewensmëttelindustrie oder der Landwirtschaft ass guer net berécksiichtegt ginn an d’Stéit gi fir d’Hallschent vun der Verschwendung verantwortlech gezeechent, ouni dass dëse Constat hannerfrot géif ginn.

Zweetens muss ee bei der Verschwendung och beuechten, dass net nëmmen d’Iesswuer selwer verschwent gëtt, mee och all d’Ressourcen, déi an d’Produktioun gefloss sinn: Buedem, Energie, Waasser, mee och déi mënschlech Aarbecht. Den ekologeschen Impakt vun der Verschwendung ass also gewalteg.

Drëttens spillt sech d’Verschwendung vu Liewensmëttel an engem sozio-ekonomesche Kader of. Deen zeechent sech aus duerch déi grouss Muecht vu Liewensmëttelkonzerner an Handelschâinen, déi an engem permanente Standuertwettbewerb stinn, Produktiounen delokaliséiere fir laanscht Ëmweltregelen an d’Ausbezuelung vun anstännege Léin ze kommen a sou d’Liewensmëttelketten ëmmer méi komplex an onkontrolléierbar maachen. Iwwer Handelsaccord’en imposéiere sie de Baueren Normen, wouduerch vill Iesswueren net méi zum Verkaf zougelooss sinn an direkt eliminéiert ginn. D’Verpakungs- an d’Marketingindustrie imposéiert de Konsumenten e System, an dem se net méi fräi hire Choix treffe kënnen.

Den duerchschnëttleche Konsument dee gestresst tëscht Aarbecht, Heemwee an oft nach d’Kanner an d’Crèche oder an d’maison relais siche goen, nach séier eppes akafe goe muss, ouni wierklech Zäit gehat ze hunn, fir moies ze kucke wat nach am Frigo ass, respektiv wat gekacht soll ginn, huet oft guer keng Méiglechkeet de richtege Choix beim Akaf ze treffen. Engersäits wëll e vläicht iwwerfuerdert ass mam Choix a mam Stress, anerersäits wëll säi Budget vläicht just duergeet fir beim Discounter anzekafen, wou bei Verpackungen an Offere vu Produkter an ze grousse Quantitéiten iwwerhaapt net opgepasst gëtt.

Véiertens muss een drun erënneren, dass Iesswueren, déi benotzt gi fir Energie ze maachen, z.B. Biogas oder Agrosprit, an eisen Aen och verschwent sinn. Riseg Agrarfläche ginn dofir genotzt, mat alle Problemer am Beräich Buedem- a Waasserqualitéit, Verloscht vu Biodiversitéit, Klimawandel a Steigerung bei de Präisser vu wichtege Liewensmëttel, déi domadder zesummenhänken.

Wat soen déi Lénk ?

Am Géigesaz zu dem wat d’Regierung an déi aner Parteie proposéieren, si mir der Meenung, dass een de Problem net mat Info- a Sensibiliséierungscampagne geléist krit. Guer net richteg ass ausserdeem d’Approche, fir d’Stéit als Haaptverantwortleche vun der Verschwendung ofzestempelen. Eis Virschléi ginn an eng aner Richtung:

Éischtens brauche mir vollstänneg Informatiounen iwwer d’Verschwendung, iwwer d’Ausmooss an déi Haaptverantwortlech. Déi leien awer net vir, wëll an den Etüde vun der Regierung d’Liewensmëttelindustrie an d’Landwirtschaft net als Verschwender matacalculéiert sinn. E Stot  ass net verantwortlech fir d’Produktioun, d’Verpackung an den Transport vun enger Iesswuer.

Zweetens, an dat hänkt mat der Informatioun zesummen, misst et eng besser Transparenz an der Liewensmëttelkette ginn. Bei all Liewensmëttel misst kloer an däitlech iwwerpréift kënne ginn, wéi eng Ressourcen a wéinegem Moss an d’Produktioun agefloss sinn. Dofir misst d’Liewensmëttelindustrie an  -Handel hire Wuerebilanzen opleeën. Dorun uknäppend misst et och méiglech sinn, dass Konsumenteschutzorganisatiounen e Recht op Informatioun bei dësen Entreprisen hunn.

Drëttens muss d’Verpakungsindustrie méi staark reguléiert ginn an déi grouss Handelsketten a Supermarché’en mussen dozou verflicht ginn, all d’Iesswueren, bei deenen et méiglech ass, eenzel auszeleeën, fir dass e Konsument beim Akaf och wierklech de Choix huet fir just dat ze kafen, wat e wierklech brauch. Dat ass och zu Lëtzebuerg a grousse Supermarché’en haut guer net assuréiert.

Véiertens musse Supermarché’en dozou verflicht ginn, Wueren, déi eng gewëssen Zäit virum Oflaftermin stinn, méi bëlleg unzebidden, a Wueren, déi ofgelaf awer nach verwäertbar sinn, gratis erauszeginn.

Fënneftens musse lokal Produktiouns- a Konsumkreesleef gestäerkt ginn. Op lokalem oder regionalem Niveau sinn d’Weeër tëscht Produzent a Konsument méi kleng. Mee virun allem kennt e lokale Produzent seng Client’en a weess wat se wéi a wéini wëllen hunn. Genee sou kann eng Epicerie am Duerf aschätzen, wéi vill Wueren se akeeft, wëll se genee weess, wien wéi oft eppes kafe kënnt. Op lokalem Niveau entsteet och e Vertrauensverhältnes vun de Konsumente par rapport zum Produzent oder Verkeefer, wat och zu engem aneren Ëmgang mat de Produkter féiert.

Yaourt grec: convocation des commissions de l’Economie, du Développement durable et de l’Environnement

|
Tags: , , , ,

Monsieur le Président,

Nous avons l’honneur de vous informer que notre groupe politique souhaite inviter en réunion jointe des Commissions de l’Economie, du Développement durable et de l’Environnement afin de mettre à l’ordre du jour la question de l’implantation d’une usine du fabricant de yaourt FAGE dans la zone industrielle Wolser à Dudelange, les Ministres concernés, à savoir M. Etienne Schneider, Ministre de l’Economie, M. François Bausch, Ministre du Développement durable, et Mme. Carole Dieschbourg, Ministre de l’Environnement.

Lors d’une conférence de presse en date du 28 juillet 2016, Monsieur le Ministre de l’Economie Etienne Schneider a annoncé un investissement de 100 millions d’euros du fabricant de yaourt FAGE dans une nouvelle usine de fabrication de yaourt dans la zone industrielle Wolser à Dudelange. En octobre 2012, l’entreprise grecque en question avait déjà transféré son quartier général d’Athènes vers Strassen, un mois après qu’elle avait fait enregistrer sa propriété intellectuelle au Luxembourg afin de profiter du régime fiscal avantageux de l’IP-Box.

Les enjeux liés à l’implantation de l’usine de fabrication de yaourt ont entretemps suscité de nombreux débats autour de son impact environnemental, notamment en ce qui concerne la consommation d’eau et le traitement des eaux usées en provenance de l’usine, et des retombées éventuelles sur l’agriculture luxembourgeoise, notamment sur la demande et la production laitière sur le marché national et régional.

Or, les discussions autour du cas précis de l’usine de fabrication de yaourt devraient s’inscrire à nos yeux dans un débat plus large sur le développement économique du Luxembourg dans un contexte européen et international dominé par une concurrence accrue entre Etats. En effet, ce modèle luxembourgeois repose sur une croissance insoutenable engendrée par le développement de niches et un environnement fiscal très avantageux pour les grandes entreprises et les personnes fortunées. Un débat sur les répercussions environnementales ainsi que sur la surcharge des infrastructures publiques qu’entraînerait l’implantation de cette usine ne peut à nos yeux pas ignorer ces éléments déterminants de l’économie luxembourgeoise.

Voilà pourquoi nous vous prions, Monsieur le Président, de bien vouloir transmettre notre demande de convocation d’une réunion jointe à Monsieur le Président de la Commission de l’Economie, à Madame la Présidente de la Commission du Développement durable et à Monsieur le Président de la Commission de l’Environnement.

Veuillez agréer, Monsieur le Président, l’expression de notre parfaite considération.

David Wagner                                      Marc Baum

Député                                                Député

Question parlementaire concernant la commande d’un satellite militaire et de communication par la société LuxGovSat auprès du constructeur américain « Orbital ATK »

|
Tags: , , , , , ,

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 80 du règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre de la Défense.

En date du 31 janvier 2018, la société LuxGovSat, créée le 12 février 2015 conformément à la loi du 19 décembre 2014, a mis en orbite le premier satellite militaire et de communication luxembourgeois. La société luxembourgeoise est une joint-venture entre l’Etat luxembourgeois et la Société européennes de satellites (SES), dont l’Etat détient la moitié des parts.

LuxGovSat a confié la production du satellite à « Orbital ATK », une entreprise qui figure sur la liste d’exclusion du Fonds de compensation commun au régime général de pension (FDC).

Sur le site du FDC, il est expliqué que la mise en pratique de cette liste se fait « par le biais d’une exclusion normative portant sur des entreprises et sociétés ne respectant pas les conventions internationales ratifiées par le Grand-Duché de Luxembourg et couvrant les domaines de l’environnement, de la responsabilité sociale et solidaire ainsi que de la responsabilité institutionnelle laquelle porte notamment sur les droits de l’homme et le droit du travail ». Concernant « Orbital ATK », la société est exclue du FDC à cause de ses activités dans le domaine de l’armement nucléaire au service de l’armée américaine.

Ces faits soulèvent des questions concernant la politique générale du gouvernement luxembourgeois :

1 – Monsieur le Ministre, peut-il m’informer sur le coût du premier satellite militaire et de communication luxembourgeois construit par « Orbital OTK » et commandité par LuxGovSat?

2 – Monsieur le Ministre, ne voit-il pas d’incohérence politique entre d’un côté l’exclusion formelle d’investissements de la part du FDC dans une entreprise à cause de ses agissements contrevenants aux conventions internationales ratifiées par le Luxembourg et la commande (et l’achat) de produits auprès de cette même entreprise pour des activités militaires du Luxembourg ?

3 – Le ministère de la Défense entretient-il directement ou indirectement d’autres relations économiques avec des entreprises figurant sur la liste d’exclusion du FDC ? Si oui, lesquelles ?

4 – L’achat de produits ou services en relation avec les activités et obligations militaires du Luxembourg, est-il soumis à des critères ? Dans l’affirmative, lesquels ? Dans la négative, pour quelles raisons ?

Veuillez croire, Monsieur le Président, à l’expression de mes sentiments respectueux.

Marc Baum,
Député

GovSat geht auf Orbit: Ein Bombengeschäft

|
Tags: , , , , , ,

Im Laufe des heutigen Tages soll eine Falcon 9 Rakete der Firma SpaceX den GovSat-Satelliten GEOStar-3 ins All bringen. Die Regierung stellt anderen NATO-Staaten Übertragungskapazitäten für militärische Zwecke auf dem Satelliten zur Verfügung und liefert so einen Beitrag zur Aufrüstung der NATO. déi Lénk lehnen dieses Projekt und die Beteiligung Luxemburgs an der sich immer schneller drehenden Rüstungsspirale aufs Schärfste ab. Luxemburg darf nicht zum Akteur in internationalen Konflikten werden.

Der Bau des Militärsatelliten wurde bereits 2014 im luxemburgischen Parlament beschlossen. Ein Jahr später stimmte das Parlament zudem für den Kauf von Übertragungskapazitäten auf dem Satelliten, die den NATO-Staaten für Missionen im Rahmen der Alliance Ground Surveillance zur Verfügung gestellt werden. déi Lénk stimmten beide Male als einzige Partei dagegen.

Besonders bedenklich ist hierbei, dass der Satellit nicht nur für die Steuerung von Überwachungsdrohnen genutzt werden kann, sondern auch für die Zielerfassung von bewaffneten Drohnen dient.[1] Somit könnte vom luxemburgischen Staat finanzierte Technik für die Tötung von Menschen eingesetzt werden.

GovSat ist neben dem Militärflugzeug A400M eines der bedeutendsten Investitionsprojekte der vergangenen Jahre, die den Verteidigungsetat Luxemburgs auf ein Rekordniveau anhebt. Im Staatshaushalt für dieses Jahr fallen diese Ausgaben mehr als zwei Mal höher aus als noch 2017. Ab 2021 soll das Außenministerium erstmals mehr für die Verteidigung ausgeben als für die Entwicklungszusammenarbeit.

Dass die Regierung um Premier Xavier Bettel und Rüstungsminister Etienne Schneider die steigenden Rüstungsausgaben zudem als intelligente Zukunftsinvestitionen verkaufen möchte und dabei mögliche wirtschaftliche Gewinne in Aussicht stellt, kann nur als kaltblütige Interessenpolitik bezeichnet werden. Die Regierung erweitert auf diesem Weg das luxemburgische Wirtschaftsmodell – wie schon beim Space Mining – um eine weitere unmoralische Nische und rückt Luxemburg außerdem bei internationalen Konflikten stärker in den Fokus.

déi Lénk stellen sich gegen die Beteiligung Luxemburgs an der Aufrüstungspolitik der NATO. Diese führt in immer mehr Regionen weltweit zu wachsenden Spannungen und fördert die Unterdrückung und das Leid von Millionen von Menschen. Dementsprechend fordern wir die Regierung auf das Militärsatellitenprogramm zu beenden und somit den Bau des zweiten Militärsatelliten, der 2021 ins All geschossen werden soll, aufzugeben.

[1] http://www.dei-lenk.lu/ses-stolz-an-der-steuerung-toedlicher-us-drohnen-beteiligt-zu-sein/

Pdl 7144 – Gesetz iwwer d’Erweiderung vun der A3

|
Tags: , , ,

Em wat geet et am Gesetz ?

D’Autobunn A3 soll op 3 Spueren ausgebaut ginn, fir de Wuerentransport a Richtung Containerhub Beetebuerg-Diddeleng ze vereinfachen an d’Entwécklung vum Logistiksecteur ze ënnerstëtzen. 

 

Wat ass wichteg ?

Trotz gréisseren Investissementer an de Schinnentransport bleift och weiderhin de Fokus vum Transport um motoriséierten ëffentlechen Transport an um Auto, dat féiert zum Ausbau vum Stroossennetz. D’Vergréisserungkäschte vun der A3 (356 Mio) leien no beim Gesamtbudget vun 305,8 Mio déi de Staat 2016 an de Beräich vun de Schinneninfrastrukturen investéiert huet. D’A3 ass eng staark befuere Beruffsverkéier’s Ax, grad well se eng direkt Verbindung tëscht der Stad an dem Süde bis op Metz, duerch d’franséischt Grenzgebitt erméiglecht. Mëttlerweil pendelen 180.000 Frontalier’e all Dag op Lëtzebuerg wou se schaffen. Vun deene fiert de Gro mam Auto, well grenziwwerschreidend ëffentlech Transportréseau’en quasi inexistent sinn, an och do éischter op motoriséiert Transportmëttel zeréckgegraff gëtt déi gréisstendeels vu private Firme gestallt ginn an d’Schinnenetz net weider ausgebaut oder exploitéiert gëtt. Parallel zu de Vergréisserungspläng vun der A3, huet d’Regierung wëlles déi direkt Zuchverbindung tëschent Volmerange-le-Mines an der Stad iwwer Diddeleng bis 2018 ganz ze sträichen.

 

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt ?

Dergéint ! Bei dësem Infrastrukturprojet handelt et sech em eng Tëscheléisung ouni Nohaltegkeetsfakteur, wou den ëffentleche Persounentransport eng Niewefro bleift. 

Bei der Mobilitéitsplanifikatioun feelen zu Lëtzebuerg Alternativen zum Individualverkéier. Dëst ass eng Konsequenz vu feelendem politesche Wëllen, jee nodeem och zeréckzeféieren op ee liberale Wandel bei déi Gréng. Als Matleefer an der Regierung, stinn déi Gréng nët méi als Symbol vun der ekologescher Transitioun, mee als Gréngwäscher vun der Betoniséierung an dem Elektroauto. Och wann sech mëttlerweil eppes an der Mobilitéit beweegt, sou dréit sech de Réckstand awer vu Joer zu Joer mat weider, well keen Ëmdenken a Punkto Wuesstemsentwécklung stattfënnt a och kee Paradigmewiessel a Punkto Wirtschaftspolitik. Bei engem Wuesstem vu 4% Prozent dee weiderhin unhält an all Joers dausende Leit méi an d’Land zitt an d’Awunnerzuel vergréissert, ass et schwéier virstellbar mat dem aktuellen Investitiouns- a Planifikatiounsrythmus op ee gréngen Zweig bei der Mobilitéit ze kommen.

De Gesetzesprojet gouf mat de Stëmme vun der Majoritéit, der CSV an dem ADR votéiert, déi Lénk hunn als eenzeg géint dëst Gesetz gestëmmt. All d’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn hei ze fannen.

Debatt iwwer de Rapport « The third Industrial Revolution Strategy »

|
Tags: ,

De 16. November huet an der Chamber eng Consultatiounsdebatt iwwer déi sougenannten Drëtt industriell Revolutioun zu Lëtzebuerg stattfonnt. Grondlag vun dëser Debatt war d’Etüd vum Jeremy Rifkin, deen 2015 vun der Regierung beoptraagt gi war, eng Strategie an dësem Zesummenhang auszeschaffen.  Säit gutt engem Joer gëtt elo a verschiddenen Aarbechtsgruppe méi spezifesch op enger Rei Themefelder geschafft fir sou d’Iddien aus der Etüd ze konkretiséieren.

D’Etüd ass eng Geschirkëscht mat ville verschiddenen Iddi’en, déi deelweis developpéiert sinn, deelweis och guer net oder carrement kontradiktoresch sinn. Verschidde Virschléi stinn – eleng gekuckt – fir eng fortschrëttlech Entwécklung (100% erneierbar Energien, lokal Kreeslafwirtschaft), anerer si Bausteng vun enger Zukunftsvisioun, déi engem éischter Angscht ajot (Bsp. TVA-Nummer fir all Mënsch).

Dat zentraalt Uleies vun der Etüd ass et awer de kapitalistesche Wirtschaftsmodell weider z’entwéckelen an dësen an Aklang mat ekologesche Contrainten (Klima, Ëmwelt…) wëllen ze bréngen. An dëse Modell soll weider op engem méiglechst héije Wuesstem baséieren. Fir dass dat geléngt, gëtt massiv an eesäiteg op technologesch Entwécklunge gesat (Internet of Things z.B.), fir mat der sou gewonnener Effikassitéit (alles geet méi séier) weider u Produktivitéit ze gewannen. De Mënsch mat senger Kreativitéit a senger Aarbechtskraaft spillt doran eng verschwindend kleng Roll. Froen iwwer d’Verdeelung vum Räichtum a vu Muecht ginn net thematiséiert.

An hei läit fir déi Lénk och den Haaptkritikpunkt un der Etüd a virun allem och un der Demarche vun der Regierung. De Fokus läit eesäiteg op ekonomeschen Aspekter an de ganze Prozess gëtt virun allem vun den dominante Wirtschaftskreeser am Land (Chambre de Commerce…) kontrolléiert. De participative bottom-up Prozess, den eigentlech annoncéiert war an zivilgesellschaftlechen Acteuren, Gewerkschaften oder Ëmweltorganisatiounen e reellen Afloss erméiglecht hätt, gouf et bis elo net. Soumat fënnt och an dësem Kader keng demokratesch Debatt iwwer d’Zukunft vu Lëtzebuerg statt, sief et iwwer de Wuesstem, d’Energietransitioun oder déi grouss Erausfuerderungen, déi sech eis haut scho stellen, wéi beim Wunnen oder der Mobilitéit.

Deementspriechend gi strukturell enorm wichteg Aspekter vun der lëtzebuergescher Gesellschaft an Ekonomie guer net thematiséiert. Dass d’lëtzebuergesch Ekonomie haut virun allem op der Finanzplaz baséiert spillt am Bericht iwwer déi Drëtt Industriell Revolutioun keng Roll. Genee sou wéineg hellt den Text Récksiicht op d’Spezifizitéit vun der Wirtschaft a vum Aarbechtsmaart, déi just mat der Hëllef vun de Grenzgänger aus eisen Nopeschlänner fonctionnéiere kënnen. Den Tanktourismus, den enger nohalteger Mobilitéit am Wee steet, gëtt genee sou ëmschëfft wéi d’Fro no den internationale Ramifikatiounen vun enger technologiséierter Ekonomie, déi op Ressourcen (rare Edelmetaller z.B.) baséiert, déi oft aus Krisegebidder stamen an do ënner onmënschleche Bedéngungen exploitéiert ginn.

Fir d’Debatt an der Chamber hunn déi Lénk den Accent op 3 méi spezifesch Aspekter aus der Etüd geluecht, déi engersäits d’Geforen an d’Opportunitéite vun den Iddi’en däitlech maachen, an anerersäits opweisen, wéi eesäiteg d’Regierung de ganze Prozess op déi reng ekonomesch Profitdimensioun rofbrëcht.

Déi wuessend Ongläichheeten an d’Zukunft vun der Aarbecht
Technologesch Entwécklunge kënne gesellschaftleche Fortschrëtt bewierken, wann hiren Asaz z.B. an der Wirtschaft an an der Aarbechtswelt als Hëllef an Ënnerstëtzung fir de Mënsch konzipéiert ass. De Mënsch, dee sech der Technik bedéngt fir mat manner kierperlechem Opwand oder direkt manner kënnen ze schaffen, soll bei dësen Iwwerleeungen am Mëttelpunkt stoen.

Bei der Approche vun der Regierung ginn déi nei Technologien awer just als e Mëttel gesi fir ëmmer méi an ëmmer méi schnell Profit kënnen z’erwirtschaften. De Mënsch gëtt dogéint a sengem Produktiouns-, Konsumverhalen a Fräizaitverhale mathëllef vun dëser Technik optiméiert an an en Datesaaz verwandelt, deen e gewëssenen informativen an och monetäre Wert huet. Soumat gëtt de Mënsch op eng gewëssen Aart a Weis zu engem Investitiounsprojet, deen e gewëssene Gewënn oder eng Rendite versprécht.

Ënnert dëse Viraussetzunge riskéieren d’Ongläichheeten an der Gesellschaft ëmmer méi grouss ze ginn. Mënschen déi d’Viraussetzungen net matbrénge fir an dëser héichtechniciséierter Welt zu engem innovativen Entrepreneur ze ginn (d’TVA-Nummer fir Commerce ze maache soll all Mënsch kréien) bleiwen op der Streck.

Den Dateschutz: wien huet d’Kontroll iwwer déi masseg Donnée’en?
An der Welt wéi d’Regierung se mathëllef vun der TIR moolt, gëtt all Mënsch an eng Usammlung vun Donnée’en verwandelt. D’Donnéeë sinn dat neit Kapital. Déi Persoun oder déi Entreprise, déi iwwer déi Donnée’en verfüügt, huet  och Muecht. D’Fro iwwer d’Kontroll, de Schutz an dann och d’Méiglechkeete vum Verkaf an der Notzung vun dësen Daten, ass soumat zentral. D’Perséinlëchkeets- a Selbstbestëmmungsrechter vun de Bierger sinn hei direkt betraff.

Déi ganz zentral Fro bei der Dateproblematik ass hei : gëtt et iwwerhaapt en équilibre tëscht dem Besëtz, der Notzung, der Kontroll oder dem Verkaf vun Daten, déi eng maximal Wertschöpfung fir Entreprisen erméiglechen, engersäits, an anerersäits dem Schutz vun den Donnée’en, der Privatsphär an der informationeller Selbstbestëmmung vun de Leit ?

En EU-Reglement wat am Mee 2018 och fir Lëtzebuerg a Kraaft triede wäert an dëse Problem upaakt, gesäit Virschrëfte vir, déi mat der Drëtter Industrieller Revolutioun vun der Regierung kollidéiere géifen., z.B. am Kader vum smart metering.

Smart agriculture mécht d’Dier grouss op fir déck Multinationalen
D’Etüd beinhalt eng  interessant Usätz, z.B. wat d’Transitioun hinn zu 100% Bio, d’Fërderung vum  am urbane Raum oder d’Ënnerstëtzung vun der communityGeméisbau supported Agriculture (CSA) ugeet. Dat sinn interessant Iddi’en, déi eng méi ekologesch Landwirtschaft géife bedeiten an och de Mënsch als Produzent a Konsument an de Mëttelpunkt stellen, dee mat eegenem Engagement an a Kooperatioun mat anere lokal Kreesleef opbaut.

Des interessant Pisten huet d’Regierung awer net méi berécksiichtegt. De Fokus läit elo op enger nohalteger Intensivéierung mathëllef vun der sougenannter smart agriculture, also op techno-wëssenschaftleche Léisungen an deenen de Mënsch, de Bauer mat sengen Erfarungen a Kompetenze keng Roll méi spillt.

déi Lénk hu selbstverständlech kee Problem domat, dass technesch Entwécklungen an der Landwirtschaft agesat ginn, dat ass och scho laang de Fall. D’Bedingung dofir muss awer sinn, dass dëse Fortschrëtt de Leit déi an der Landwirtschaft schaffen an de Konsummente vun de Produkter ze gutt kënnt. Dat ass mat dem, wat hei ugeduecht ass awer guer net de Fall.
Déi technesch Oprëschtung déi an de Betriber néideg wir ass sou deier, dass nëmme grousser sech dat leeschte kënnen. Donieft gëtt déi Hard- a Software vu grousse Multinationale vermaart, déi dann och d’Kontroll iwwer déi Donnée’en behale wëllen a soumat Afloss iwwer d’landwirtschaftlech Produktioun iwwerall op der Welt, och zu Lëtzebuerg, kënne gewannen.

Etude stratégique

Résumé de l’étude

Rapport intermédiaire

Paradise Papers: Luxemburg nicht erwähnt und doch beteiligt

|
Tags: , , ,

Die neuesten Enthüllungen rund um die sogenannten Paradise Papers beweisen einmal mehr die Existenz eines parallelen Finanzsystems, das es Superreichen und transnationalen Konzernen erlaubt, ihre Steuerverpflichtungen zu umgehen. Auch wenn Luxemburg bei dem jüngsten Skandal bislang nicht genannt wurde, ist der hiesige Finanzplatz dennoch Teil des Problems. Auch weil die luxemburgische Regierung sich effektiven Lösungsansätzen vehement widersetzt.

Wer sehr viel Geld besitzt, kann bestehende Steuergesetzgebungen und andere gesetzliche Vorschriften einfach umgehen: Einmal mehr zeigen durchgesickerte Dokumente, wie die Schattenwelt des großen Geldes funktioniert und wer davon profitiert. Die globalen Eliten aus Politik und Wirtschaft unterhalten und tolerieren ein System, das in großem Stil die Umverteilung des Reichtums von unten nach oben organisiert.

Der Schaden dafür trägt die Allgemeinheit. Denn die gewaltigen Milliardenbeträge, die zur persönlichen Bereicherung einiger weniger in dem intransparenten Geflecht des Offshore-Business verschwinden, fehlen rund um die Welt für dringend benötigte öffentliche Investitionen in Bereichen wie Gesundheit oder Bildung. Dadurch klafft die Schere zwischen arm und reich immer weiter auseinander.

Luxemburg nicht erwähnt und doch beteiligt

Dass bislang keine direkte Verbindung in das Großherzogtum hergestellt wurde, heißt nicht, dass Luxemburg dabei völlig unbeteiligt ist. Die Skandale der Vergangenheit (Luxleaks oder Panama Papers) haben eindrucksvoll gezeigt, dass der hiesige Finanzplatz nach wie vor bei eben diesen gleichen Praktiken eine wichtige Rolle spielt. Das jüngst von der Zeitung Der Spiegel aufgedeckte Firmengeflecht des Volkswagen-Konzerns in Luxemburg, das offensichtlich einzig zu Zwecken der aggressiven Steuervermeidung aufgebaut wurde, ist nur ein rezentes Beispiel in einer langen Reihe.

Dabei gibt es bereits gangbare politische Lösungsansätze. Die EU-Kommission hat mit ihrem Modell einer gemeinsamen europäischen Betriebssteuerbasis, den jüngsten Vorstößen bei der Besteuerung von Internetkonzernen, dem öffentlichen country-by-country-reporting oder einem öffentlichen Register der wirtschaftlich Begünstigten interessante (wenngleich auch unzureichende) Vorschläge gemacht. Diese werden jedoch von einigen Mitgliedsstaaten, darunter vor allem auch Luxemburg, konsequent geblockt. Dass die Regierung bei jeder Gelegenheit ihren Willen zur Zusammenarbeit in Steuerfragen betont, kann nicht darüber hinweg täuschen, dass sie in Brüssel zu den stärksten Bremsern gehört.

Die Paradise Papers zeigen erneut, dass zu viele einflussreiche Personen von diesem System profitieren, um schnelle politische Veränderungen herbei zu führen. Die einzige wirkliche Opposition zu diesem System ist die öffentliche Meinung: Nur wenn der Druck auf die Politik kontinuierlich verstärkt wird, kann es zu einem wirklichen Umdenken kommen. Eine breite Debatte über dieses globale Phänomen ist deshalb insbesondere in Luxemburg dringend notwendig. 

Question parlementaire relative aux compteurs intelligents

|
Tags: , , ,

Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre des Députés, nous vous prions de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre de l’Economie, à Madame la Ministre de la Santé ainsi qu’à Monsieur le Ministre des Communications.

Le 3 juillet 2012, la Chambre des Députés a adopté deux projets de loi modifiant la loi du 1er août 2007 relative à l’organisation du marché de l’électricité et du gaz naturel. Ce projet de loi transposait une directive européenne relative à l’efficacité énergétique. Un des éléments de cette nouvelle législation fut l’introduction du « Smart metering », c’est-à-dire les « compteurs intelligents » dont la généralisation est censée se dérouler sur la période 2016-2020.

Vous n’êtes pas sans savoir que la problématique des compteurs intelligents, qui utilisent la technologie CPL (Communication par courants porteurs en ligne), pose un certain nombre d’interrogations voire de craintes au niveau international tant et si bien que certains pays ont décidé de réduire, voire d’en interdire l’installation.

Par exemple, le CPL génère assez de perturbations électromagnétiques pour être interdit dans tous les sites militaires de l’OTAN. Certains pays tels que la Suisse, la Suède et la Norvège ont fortement réglementé l’utilisation du CPL. Cette technologie est même parfois interdite dans les écoles, les hôpitaux ou les aéroports.

De plus, les compagnies d’assurances refusent de couvrir les dommages engendrés par la technologie CPL.

Si le « smart metering » pose des problèmes au niveau de la protection de la vie privée, il est également contesté pour son impact sur la santé. C’est sur ce dernier point que nous voudrions vous interroger.

1) Selon nos informations, des mesures du rayonnement de ces compteurs auraient été menées par le Ministère de la Santé en date du 10 mai 2017. Pouvez-vous confirmer cette information?

Dans l’affirmative, pouvez-vous nous assurer que ces mesures concluent que les compteurs intelligents ne comportent aucun risque sanitaire? Pouvez-vous nous faire parvenir les résultats de ces mesures? Pouvez-vous également nous indiquer qui le Ministère a chargé de procéder à ces mesures et dans quelles conditions et de quelle manière ces mesures ont-elles été effectuées?

Dans la négative, pouvez-vous nous expliquer pourquoi cette mesure n’a pas été effectuée? Une quelconque mesure a-t-elle d’ailleurs été effectuée aussi bien depuis l’entrée en vigueur de la loi le 7 août 2012 ainsi qu’en amont de son entrée en vigueur, notamment lors de la rédaction, par le Gouvernement précédent, du projet de loi afférant?

D’une manière générale, le principe de précaution sera-t-il respecté, notamment dans des locaux hébergeant des populations vulnérables tels que les crèches, les écoles, les hôpitaux, ou encore les Centres intégrés pour personnes âgés?

2) Toujours selon nos informations, plusieurs centaines de compteurs intelligents auraient été retirés peu après leur installation. Pouvez-vous nous confirmer cette information? Pouvez-vous nous en indiquer la raison?

3) Les Smart Meters mesurent la consommation en électricité toutes les 15 minutes et celle de gaz toutes les heures. Serait-il envisageable de réduire cette fréquence et par conséquent l’exposition aux rayonnements?

4) D’après la directive EDL 2006/32/CE, les nouveaux relevés de consommation individuelle sont censés permettre au consommateur de réguler lui-même, en temps réel, sa consommation d’énergie. Pourquoi les informations de consommation ne sont-elles pas communiquées aux consommateurs dès qu’elles sont disponibles?

Etant donné que les compteurs intelligents obligent leurs détenteurs d’être connectés de manière permanente, ils permettent par conséquent de déduire en temps réel si un consommateur est présent ou non dans son logement ainsi que ses horaires ou habitudes de vie. Par conséquent, l’installation de ces compteurs amène la population à être connectée 24 heures sur 24 et 365 jours sur 365, ce qui peut être considéré comme une ingérence considérable dans le domaine privé. Partant, nous voudrions vous poser la question suivante:

5) Estimez-vous que cette fréquence est en accord avec les directives européennes (directive 95/46/CE du Parlement européen et du Conseil du 24 octobre 1995 relative à la protection des personnes physiques à l’égard du traitement des données à caractère personnel et à la libre circulation de ces données et la directive 2002/58/CE du Parlement européen et du Conseil du 12 juillet 2002 concernant le traitement des données à caractère personnel et la protection de la vie privée dans le secteur des communications électroniques)?

6) En conclusion, serait-il possible d’envisager:

– dans un premier temps, afin d’appliquer le principe de précaution, un délai moratoire d’installation des compteurs connectés le temps d’effectuer des mesures, des adaptations voire des restrictions;

– dans un second temps, de réduire la fréquence des relevés de consommation, par exemple en la limitant à une fois par mois et en assurant qu’elle ait lieu en journée?

Avec nos salutations respectueuses,                              

David Wagner                                                                                                     Marc Baum

Député                                                                                                                  Député

Question parlementaire: précisions concernant la fermeture du Buffet de la Gare

|
Tags: , , , ,

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre des Députés et suite à ma question parlementaire n°3123 je souhaite obtenir des précisions de la part de Monsieur le Ministre du Développement durable et des Infrastructures.

Dans votre réponse à ma question parlementaire du 10 juillet 2017, vous expliquez que les nouveaux flux de voyageurs à envisager rendraient nécessaire une réorientation des commerces à implanter dans la gare de Luxembourg-Ville. Vous évoquez également un sondage effectué auprès des utilisateurs de la gare duquel serait ressorti que plus d’un quart des personnes sondées se seraient prononcées en faveur d’enseignes d’alimentations de service à table, avec une offre bio et végétarienne.

Partant, je voudrais demander les précisions suivantes à Monsieur le Ministre:

1 – Les résultats du sondage évoqué par Monsieur le Ministre, sont-ils publics?

2 – Si un quart des personnes sondées se sont prononcées en faveur d’une offre d’alimentation de bistrot, bio et végétarienne, Monsieur le Ministre pourra-t-il me donner des informations sur les attentes des trois quarts des autres voyageurs sondés?

3 – Si l’augmentation future des flux de voyageurs rend effectivement nécessaire une réorientation et/ou un élargissement de l’offre d’alimentation dans la gare, Monsieur le Ministre pense-t-il qu’une brasserie avec service à table et des temps d’attentes plus élevés pour des clients plus nombreux et généralement pressés serait une bonne idée?

4 – Monsieur le Ministre n’est-il pas d’avis qu’afin de diversifier et d’améliorer l’offre d’alimentation dans la gare, il aurait fallu éviter l’installation d’une boulangerie industrielle dotée d’une salle de consommation dont l’offre est semblable à celle d’une autre boulangerie?

5 – Dès lors, au lieu de remplacer une enseigne qui est de loin celle dont les offres de restauration semblent pour l’heure les plus diversifiées au sein de la gare, Monsieur le Ministre ne pense-t-il pas que la vente de nourriture bio et végétarienne puisse s’effectuer directement dans l’enseigne existante par un simple changement de menu?

6 – Finalement, qu’en est-il de la situation des 24 personnes salariées actuellement au buffet de la gare? Le concessionnaire envisage-t-il de négocier une reprise de ces personnes salariées, complète ou partielle, par la nouvelle enseigne, et si oui, dans des conditions au moins aussi favorables?

Avec mes salutations respectueuses,

David Wagner
Député

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe