Armutsbekämpfung: Es fehlt der politische Wille.

Die gestern vom STATEC veröffentlichten Zahlen über die soziale Entwicklung in Luxemburg sind erschreckend. 113800 Menschen (19,7%) sind in Luxemburg mittlerweile von Armut bedroht. Daneben hat mehr als einer von vier Haushalten (27,4%) Probleme am Ende des Monats mit seinem Budget über die Runden zu kommen. Um diese Entwicklung zu bekämpfen fehlt einzig und allein der politische Wille, denn schnell umsetzbare Vorschläge gibt es zur Genüge. déi Lénk haben in der Vergangenheit einige gemacht.

Im Mai haben wir die Regierung wegen der Zunahme des working poor-Phänomens zur Rede gestellt (Interpellation vom 31. Mai von Marc Baum). Den Hauptfokus haben wir dabei auf die aus unserer Sicht bestimmenden Faktoren der steigenden Armut in Luxemburg gelegt: die zu niedrigen Löhne, die Einschnitte in die Sozialsysteme und die Wohnungsnot.

Lohnpolitik: Strukturelle Erhöhung des Mindestlohnes.

Die Kaufkraft der niedrigen Löhne hat seit 2010 in Luxemburg stagniert, während die sehr hohen Löhne immer schneller ansteigen. Diese Entwicklung ist das Ergebnis einer ungerechten Lohnpolitik in den letzten Jahrzehnten. Wir wollen dem entgegensteuern, den KleinverdienerInnen mehr Kaufkraft geben und den Mindestlohn strukturell erhöhen. Eine diesbezügliche Initiative haben wir im Dezember 2016 im Parlament ergriffen.

Sozialpolitik: Leistungen den realen Bedürfnissen anpassen.

Im Zuge der Sparpolitik betrieben die CSV-geführten Regierungen in der Vergangenheit wiederholt Einschnitte in die Sozialsysteme. Auch die aktuelle Regierung hat an verschiedenen Stellen scheibchenweise Leistungen gekürzt, u.a. beim Kindergeld, das für kinderreiche Familien deutlich niederiger ausfällt als noch vor der Reform und nicht den realen Bedürfnissen entspricht, sowie bei den Studienbörsen. Auch die Reform des RMG macht deutlich, dass die Regierung keine universelle Grundsicherung oberhalb der Armutsgrenze einführen will, sondern schwache Menschen in noch größere Unsicherheit treibt und sie gängelt. déi Lénk werden in den kommenden Wochen eigene Vorschläge unterbreiten.

Wohnungsnot: Mehr öffentlich bauen und Wohnungssuchende unterstützen.

Ein Dach über dem Kopf zu haben ist ein Grundbedürfnis, dessen Befriedigung in Luxemburg immer mehr Menschen in den finanziellen Ruin treibt. Die kürzlich veröffentlichten Zahlen zum Wohnungsmarkt machen deutlich: die Preise und Mieten steigen so schnell, dass weder Löhne noch Sozialtransferts dieser Entwicklung hinterherkommen können. Die subvention loyer, die die Regierung vor zwei Jahren einführte ist nur ein vorübergehender Tropfen auf den heißen Stein, da die Steigerung der Mieten die Subvention nach spätestens zwei Jahren schon aufgefressen hat. Auch die überarbeitete Version der Subvention wird daran nichts ändern. Kleine Eingriffe in den Wohnungsmarkt reichen nicht mehr aus. In diesem Sinne haben wir kürzlich ein Konzept für die Finanzierung des öffentlichen Wohnungsbau mit Mitteln aus dem Rentenfonds vorgelegt und den Bau kommunaler Mietwohnungen in das Zentrum unseres Gemeindewahlkampfes gestellt. Zudem haben wir vor einem Jahr einen Gesetzesvorschlag im Parlament eingebracht, der für viele Mietwohnungssuchende eine schnelle finanzielle Entlastung ermöglichen würde. Die Regierung macht jedoch alles, um sich nicht mit dem Thema auseinandersetzen zu müssen: der Gesetzestext wurde bisher nicht diskutiert, obwohl positive Gutachten vom Staatsrat und der CSL vorliegen.

Die sich ausbreitende Armut in einem der reichtsten Länder der Welt kann nicht länger hingenommen werden. Politische Lösungen für die Armutsbekämpfung sind vorhanden, doch es fehlt eine Regierung mit dem Willen das Problem anzupacken. déi Lénk werden weiterhin konkrete Vorschläge ausarbeiten – in den kommenden Wochen insbesondere zum Budget 2018 und zur Reform des RMG – und den Druck auf die Regierung aufrecht halten.

… und der Berg gebar eine Zwergmaus

Stellungnahme zu den kürzlich angekündigten Investitionen der Rentenreserve (Fonds de compensation-FDC) in soziale Mietwohnungen.

Am vergangenen Freitag war es so weit. Nachdem déi Lénk seit Jahren gefordert haben, einen Teil der mittlerweile auf 18 Milliarden angewachsenen Rentenreserve (FDC) in den einheimischen Mietwohnungsbau zu investieren, präsentierten Wohnungsbauminister Hansen (DP), zusammen mit Sozialversicherungsminister Schneider (LSAP), pünktlich vor den Kommunalwahlen ihr Konzept für solche Investitionen. Doch heraus kam nicht mehr als ein laues Lüftchen.

In einem Pilotprojekt sollen in Grevenmacher für 8,5 mio.€ ganze 23 Wohnungen entstehen. Gebaut werden diese Wohnungen vom Fonds de logement, der sie dann nicht direkt vermietet, sondern sie an den FDC verkauft (!), welcher sie dann wiederum an die Agence immobilière social (AIS) zu einem festen Zinssatz von 2,5% weitervermietet. Die AIS wiederum vermietet die Wohnungen dann nach ihren Kriterien an die MieterInnen.

 Hierzu drei Feststellungen von déi Lénk : 

1 – Durch dieses Konzept entsteht nicht eine einzige zusätzliche Wohnung! Die Wohnungen waren bereits geplant und werden so oder so vom Fonds du Logement gebaut, nur dass dieser sie nicht mehr selbst vermietet, sondern sie im Rahmen einer komplizierten Struktur an die AIS weitervermietet.

2 – Die mit dem Pilotprojekt anvisierten Wohnungen sind nicht einmal ein Tropfen auf den heißen Stein. Die investierte Summe (mit garantiertem Zinsertrag) ist geradezu lächerlich angesichts des Wohnungsbedarfs (laut Caritas fehlen 30.000 soziale Mietwohnungen!). Minister Schneider bezifferte die Höhe aller (!) zukünftigen Wohnungsprojekte dieser Art auf insgesamt knapp 100 mio. €, was angesichts der ungeheuren Summe, die der FDC spekulativ in aller Welt investiert, fast höhnisch wirkt.

3 – Der FDC investiert sehr wohl in den einheimischen Immobilienmarkt, und zwar meist in gewinnbringende Büroimmobilien und Wohnungen für Ultrareiche. Der FDC selbst treibt also die Preisspirale, unter der viele Menschen in Luxemburg leiden, selbst munter mit an. Hier wäre in der Tat ein Paradigmenwechsel nötig.

déi Lénk fordern, dass der FDC in wesentlich höherem und konsequenterem Ausmaß Mietwohnungen in Luxemburg finanziert (Konzept). In der parlamentarischen Kommission wiederholte Marc Baum abermals die Forderung von déi Lénk nach einer Orientierungsdebatte über alle Aspekte der Investitionspolitik des FDC, eine Debatte, die eigentlich schon seit 1 ½ Jahren in der zuständigen Kommission vorbereitet hätte werden sollen. Doch bisher geschah…nichts.

Sowohl Minister Schneider als auch der Präsident der Sozialversicherungskommission Georges Engel beteuerten diese Orientierungsdebatte schnellstmöglichst im Parlament anzuberaumen. 

déi Lénk

PdL 7014 – Reform vun der Fleegeversécherung

Em wat geet ët am Gesetz ?

D’Fleegeversécherung gouf 1998 agefouert an assuréiert déi Leit, déi opgrond vu physescher, mentaler oder psychescher Erkrankung am Alldag net méi all déi essentiell  Saachen (Ernärung, Hygiène, Mobilitéit) eleng maache kënnen. Donieft finanzéiert se awer och d’Hëllef zur Autonomie, Leeschtungen also, déi et de Fleegebedierftegen sou gutt et geet erméigleche Verschiddenes weider selwer ze maachen a sou e Maximum un Autonomie ze behalen.

Ee vun de Grondprinzipie vun der Fleegeversécherung ass et déi betraffe Leit soulaang wéi méiglech doheem ze beloossen, wou se vun enger drëtter Persoun (enger professioneller oder engem Familljemember z.B.) betreit ginn. Wann dëst net méi méiglech ass, kënnen déi Fleegebedierfteg awer och dagsiwwer oder ganzdaags encadréiert ginn.

D’Fleegeversécherung berout op enger individueller prise en charge, wat bedeit, dass all Fleegebedierftegen individuell mat senge Besoin’en erfaasst gëtt an doropshin eng Auswahl u Leeschtunge krit, déi senger individueller Situatioun ugepasst sinn. D’Prestatairë kréien déi eenzel Leeschtunge bis elo och sou rembourséiert.

D’lëtzebuergesch Fleegeversécherung ass universell a kennt keng Käschtebedeelegung duerch déi betraffe Persoun, alles gëtt fir jiddereen integral rembourséiert.

Wat ass wichteg ?

Wéi d’Regierung um Ufank vun der Legislaturperiod iwwerall no Spuermoossname gesicht huet, stoung och d’Fleegeversécherung schnell am Viséier. Den éischten Avant-Projet vum Minister Schneider wollt d’Fleegeversécherung an dem Sënn massiv zesummekieren a se just nach op de Minimum reduzéieren.

Wéi sech d’Wirtschaftslag no an no verbessert huet an d’Gewerkschaften hiren Drock op d’Regierung verstäerkt hunn, ass de Minister Schneider awer lues a lues zréckgeruddert fir lo bei engem Gesetz unzekommen, wat ouni wierklech plus-value an an enger renger Comptabilitéitslogik un e gudde Fleegesystem piddele geet.

Grouss Neierunge ginn et mat der Reform net, mee eng wesentlech Verschlechterung ass awer säit dem éischten Avant-Projet am Gesetz stoe bliwwen an dat sinn déi sougenannte Pauschalen. Mat dësem neie System gëtt de Fleegebedarf bei all Persoun zwar weider individuell erfaasst, mee d’Persoun gëtt dono an eng vun de Pauschalen (déi engem minuttéierten Intervall fir de Fleegeopwand entspriechen) agedeelt an de Prestataire krit de Mëttelwäert vun dem Intervall vun der Fleegeversécherung bezuelt. Hei entsteet onnéidegen Drock op d’Personal fir sou gutt et geet den zäitlechen Opwand ze minimiséieren, wëll soss de Prestataire net alles vun der Fleegeversécherung rembourséiert krit. Sou gëtt den Drock op d’Personal an engem schonn immens usprochsvolle Secteur nach méi grouss an d’Qualitéit vun der Fleeg wäert drënner leiden.

Eng positiv Neierung am Gesetz ass d’Formaliséierung vum aidant informel (z.B. e Familljemember), dee lo geschoult gëtt an och Recht op Indemnitéiten huet. Dat ass eng wichteg a berechtegt Unerkennung fir déi Leit (zu iwwer 95% Fraen), déi mat hirer Aarbecht eng elementar wichteg gesellschaftlech Funktioun erfëllen.

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt ?

Dergéint !

Fir eis iwwerweit bei dësem Gesetz déi negativ Entwécklung, déi duerch d’Aféierung vun de Pauschalen op eis Fleegeversécherung kéint zoukommen. Hei huet d’Regierung ouni Nout e gudde System deelweis a Fro gestallt. Wann eng Reform vun der Fleegeversécherung tatsächlech néideg gewiescht wier, hätten déi Lénk se opgrond vun dësen 3 Prinzipien duerchgefouert:

(-) E gerechte Finanzement: haut bezilt d’Patronat net fir d’Fleeg mat an och d’Kapitalbesëtzer bedeelegen sech manner staark wéi d’Salarié’en. Dat ass ongerecht a muss geännert ginn.

(-) Eng Stäerkung vum Personal: d’Personal am Fleegesecteur muss weider opgewäert ginn, d’Recht op Weiderbildung muss ggf. ausgebaut ginn an d’Carrière mussen an héijem Grad formaliséiert sinn.

(-) Eng ëffentlech Fleeg: d’Fleeg ass haut eng privatwirtschaftlech op engem fräie Marché. Dat féiert zu Konkurrenz tëscht de Prestatairen, zu Käschtendrock an zu enger Degradatioun vun der Fleeg. Iwwerliewenswichteg Servicer wéi d’Fleeg dierfen awer net zur Wuer ginn. De Staat muss hei méi e staarke Kader setzen.

De Gesetzesprojet gouf mat de Stëmme vun der Majoritéit votéiert, den ADR huet sech enthalen an d’CSV an déi Lénk hunn dergéint gestëmmt. All d’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn hei ze fannen.

 

PdL 7103 – Comptes de paiement

1) Em wat geet et am Gesetz?

Et geet ëm d’Ëmsetzung vun enger europäescher Direktiv iwwert Bankkonten. Dës Direktiv soll de Wiessel vun enger Bank bei eng aner méi einfach maachen an d’Oplëschtung vun de Fraisen, déi bei engem Bankkonto ufalen, sollen harmoniséiert a méi transparent ginn, sou datt de Consommateur déi Fraise méi einfach ka vergläichen. Zousätzlech zielt dës Direktiv dorobber of, deene sozial schwaache Schichten den Zougang zum Bankesystem ze erliichteren.

Wat ass wichteg?

Fir déi Lénk ass virun allem de Punkt mat der Integratioun vu sozial schwaache Mënschen an de Bankesystem wichteg. Et kann een dat gutt fannen oder net, mä hautdesdaags ass et quasi onméiglech an onser Gesellschaft ze liewen, ouni en eegene Bankkonto ze hunn. Dobäi falen awer Käschten un, déi fir Leit mat niddregen oder guer kenge Revenuen, fir eeler Leit, Obdachloser oder Asylbewerber oft schwiereg ze droe sinn.

Fir dat all Persoun Zougang zu engem Konto huet, sollen d’EU-Memberstaaten bei der Ëmsetzung vun dëser Direktiv d’Méiglechkeet vun engem Basis-Konto virgesinn, dee gratis ass oder héchstens awer mat „frais raisonnables“ verbonnen ass. D’Direktiv gesäit doriwwer eraus fir, datt d’Memberstaaten vulnerabel Gruppe kënnen definéieren, déi besonnesch avantagéis Konditioune solle kréien. Si bitt also gewësse Méiglechkeeten, fir deene sozial schwaache Mënschen an dëser Problematik ënnert d’Äerm ze gräifen.

Déi lëtzebuerger Regierung huet déi Méiglechkeete bei der Ëmsetzung vun dëser Direktiv allerdéngs net wouer geholl. Déi lëtzebuerger Transpositioun gesäit net vir, vulnerabel Gruppen ze definéieren a si gesäit och net fir, d’Grondrecht op e Bankkonto fir bedürfteg Mënsche gratis ze maachen, sou wéi aner EU-Länner dat gemaach hunn. Si iwwerhëlt just den Terme „frais raisonnables“ an definéiert deen à minima vun deem, wat d’Direktiv hirgëtt. An anere Wierder: Méi wäit hätt d’Regierung de Banken net kéinten entgéint kommen ouni géint dës Direktiv ze verstoussen.

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt?

Fir déi Lénk ass dës Ëmsetzung symptomatesch fir eng Regierung, déi Wirtschafts- a Finanzpolitik just vun uewen no ënne plangt an déi onfäheg ass, sech an d’Situatioun vun deene Leit eran ze denken, déi ganz ënnen an onser Gesellschaft stinn. Dofir hunn déi Lénk géint dëst Gesetz gestëmmt.

De Projet de loi 7103 ass mat 58 géint 2 Stëmme vun déi Lénk ugeholl ginn.All d’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn hei ze fannen.

Interpellatioun iwwer working poor

Op Initiativ vun déi Lénk gouf an der Chamber iwwer d’Situatioun vun de working poor debattéiert. Mat working poor sinn déi Leit gemengt, déi zwar enger bezuelter Aarbecht noginn an awer trotzdeem an Aarmut liewe mussen. Zu Lëtzebuerg ass den Undeel vun de working poor immens héich a läit bei 11,6%. An nëmmen 3 Länner an der EU ass dësen Taux méi héich: Bulgarien, Spuenien a Griicheland. An eiser Interpellatioun hu mir d’Grënn fir an d’Effekter vun dëser Entwécklung beliicht (falend Léin, Ofbau vum Sozialstaat, Explosioun vun de Logementspräisser an eng sozial selektiv Mobilitéit) a Virschléi gemaach, fir dësem Phänomen en Enn ze setzen.

Am Kader vun der Debatt hu mir zwou konkret Propose gemaach:

(1) Mir hunn eng Erhéijung vum Mindestloun em 10% gefrot:  Motion – Erhéijung vum Mindestloun em mindestens 10%
De STATEC huet an enger rezenter Etüd gewisen, dass den Aarmutsrisiko zu Lëtzebuerg (60% vum Medianloun) mënschewierdegt Liewen erméiglechen dass zousätzlech de Netto-Mindestloun och nach ënnert dem Aarmutsrisiko läit. Dofir muss an eisen Aen als alleréischt mol de Mindestloun em minimum 10% eropgoen.

(2) Mir hunn eng réigelméisseg Debatt iwwer d’sozial Situatioun an d’Lag um Aarbechtsmaart gefrot: Resolutioun – Réigelméisseg Debatt iwwer d’sozial Situatioun an d’Lag um Aarbechtsmaart
Op der Uni oder an aneren ëffentlechen Instituter (LISER z.B.) gëtt eng performant wëssenschaftlech Recherche am Sozial- an Aarbechtsberäich gemaach. Donieft verëffentleche vill gesellschaftlech Organisatioune wäertvoll Etüden a Virschléi iwwer d’sozial Lag. Mir wëllen des Aarbechten an d’Chamberdebatten afléisse loossen.

Béid Virschléi goufe vun der Regierungskoalitioun ofgelehnt.

11,6% working poor zu Lëtzebuerg

Zu Lëtzebuerg hunn mer en iwwerduerchschnëttlech héijen Taux u Leit, déi trotz Aarbecht aarm sinn, oder dem Aarmutsrisiko ausgesat sinn. Hei zu Lëtzebuerg gehéieren 11,6% vun de Leit, déi schaffen engem Ménage un, deen dem Aarmutsrisiko ausgesat sinn. 11,6% sinn esou genannte Working Poor. Dat ass wesentlech méi wéi an eisen Nopeschlänner an dat ass och e Rekord par rapport zu de Jore virdrun.

Dat seet eis Eurostat. An ganz Europa sinn ët just d’Kriselänner Griicheland, Spuenien a Rumänien, wou den Undeel un Working Poor nach méi héich ass.

Besonnesch betraff si Leit, déi an Deelzäit schaffen: 16,5% vun hinne liewen an Aarmut. Nach méi betraff si Leit mat engem CDD: 23%! Mee och Leit mat engem CDI weisen en erschreckend héijen Aarmutsrisiko op: 9,5%.

Als working poor ginn allgemeng unerkannt Leit bezeechent, déi trotz Aarbecht an eventuelle Sozialleeschtungen ënnert dem Aarmutsrisiko liewen. Dësen Aarmutsrisiko ass als 60% vum Medianloun definéiert. Et handelt sech also hei em e relative Wäert, dee vu Land zu Land anescht z’erklären an anzeschätzen ass, dee bei ënnerschiddlechen Zesummesetzunge vun engem Stot anescht duerchschléit, mee den och opgrond vun de Liewenshaltungskäschte ganz ënnerschiddlech ze bewäerten ass.

Dofir muss ee bei de Grënn fir working poor och iwwer d’Léin an eventuell Sozialleeschtungen erauskucken a sech froen, wéi eng aner Facteuren d’Leit an d’Aarmut drécken. Mir gesinn hei zwee wichteg Facteuren: d’Wunnkäschten an de Präis vun der Mobilitéit.

Ongerecht Lounentwécklung

Déi direktsten Ursaach vum Working Poor Phenomen ass eng ongerecht Lounentwécklung:

Déi niddregst Léin sinn tëscht 2000 an 2015 em 36% Prozent geklommen. De Salaire moyen em 53% an déi héchst Salairen em ganzer 60%. De pouvoir d’achat vun den ënneschte Léin ass säit 2010 nëmmen em 1,1% geklommen, also bal 5 mol manner ewéi de vun den héchste Léin. Des Entwécklunge sinn engersäits op d’Indexmanipulatioun zeréckzeféieren:

D’Indexmanipulatioun vun 2013 déi zu engem Retard vu 7 Méint vum Ausbezuele vun der Indextranche gefouert huet, huet d’Leit mat niddrege Léin vill Geld kascht. Am ganze sinn an deene leschte 4 Joer 1269 euros fir en Salarié deen de Mindestloun bezitt verluer gaangen. Dat ginn 3124 euros fir de Salaire Moyen. Dat ganzt ass jo dann an Täsch vum Patronat gefloss, dat vum Decalage tëscht der Inflatioun vun de Präisser an der Opwäertung vun de Léin profitéiert.

Anerersäits spigelt sech an där ongerechter Lounentwécklung och déi ongerecht Verdeelung vum geschaafene Méiwäert vun der Aarbecht erëm:

Mier hun hei zu Lëtzebuerg déi héchsten Aarbechtsproduktivitéit pro Kapp vun den EU-15 Länner. Dat waren 2015 116.000 euros. Mier hun och den héchste coût horaire du travail, den ëfters vum Patronat a vun der Regierung a Fro gestallt gëtt, well en d‘Kompetivitéit anscheinend bremst.A Wierklechkeet awer, progresséiert dee coût dee mëttlerweil bei 36,1 euros läit, nëmme lues (2,3% vun 2008 bis 2012), woubäi de Produktivitéitstaux (d’valeur ajoutée) ëmmer méi schnell an d’Luucht schéisst (an der Moyenne 3,56% d’Joer vun 1995-2010). Par rapport zum grousse Räichtum den zu Lëtzebuerg geschaaft gëtt, ass d’Aarbechtskraaft hei extrem bëlleg, méi bëlleg souguer ewéi an aneren europäesche Länner.

De Mindestloun muss iwwer 60% vum Salaire Moyen leien, sou heescht et am rapport d’activité vum Comité européen des Droits sociaux du Conseil de l’Europe vun 2014. Den aktuelle brutto SSM vun 1.998,59 euros läit effektiv iwwer 1797 euros vum Salaire moyen. Den Netto Mindestloun läit awer bei 1726 euros (Steierklass 1) also nach ëmmer ënnert dëser Aarmutsschwell.

Mier verlaangen eng Erhéijung vum Mindestloun vun 10% fir dem Problem kuerzfristeg entgéint ze kommen.

 

Ofbau vum Sozialstaat

De Sozialstaat spillt eng wichteg Roll fir deene Leit, déi trotz enger Aarbecht net genuch verdéngen, en anstännegt Liewen ausserhalb vun der Aarmut z’erméiglechen. Ouni sozial Transfert’en missten zu Lëtzebuerg nach vill méi Leit déi schaffen an Aarmut liewen.

An de leschten zéng Joer gouf eise Sozialstaat awer ëmmer rem vun de verschiddene Regierunge beschnidden. Besonnesch ab der Wirtschaftskrise vun 2007/2008 goufe verschidden Transfert’en gekierzt, agefruer oder hire Finanzement gouf méi ongerecht an zu Ongonschte vun de Salarié’en reforméiert.

Dat problemateschst Beispill ass d’Kierzung vum Kannergeld. Des Regierung huet beim Kannergeld zwou Prestatioune ganz ofgeschaaft an d’Kannergeld selwer drastesch gekierzt fir Familljen ab zwee Kanner. D’CSL huet a sengem Avis virgerechent, wat eng Famill mat 3 Kanner – ganz onofhängeg vun de Lounsituatioun – abéisst: 238€ de Mount, also 2856€ d’Joer. Fir vill Leit sinn dat 1-2 Paien.

Donieft ginn d’sozial Transfert’en ëmmer méi selektiv an u bestëmmte Bedingunge gekoppelt. Soumat geet d’Universalitéit vun eisem Sozialstaat ëmmer méi verluer, wouduerch bei ville Leit zousätzlech Onsécherheeten an Drock entsteet. Dëst ass besonnesch beim RMG ze gesinn, dee kee garantéierte revenu ass, mee souvill Ausname kennt a sou niddreg ass, dass e fir déi Betraffe keng wierklech Garantie bitt. D’Reform vum RMG, déi de Moment um Instanzewee ass, dreift des Logik weider.

 

Explosioun vun de Logementskäschten

Ee vun de wéinege Sozialtransferen, deen dé’Regierung vun 2 Joer nei agefouert huet ass d’Subvention Loyer. Des Subventioun soll jo Locatairen ze gutt kommen, déi hire Loyer net méi packen. Leider droen d’Bedingunge fir d’Vergab vun dëser Subventioun de Wunn- an Aarbechtskonditioune vu ganz ville Leit guer keng Rechnung. Dofir kommen och net vill betraffe Leit fir des Subventioun a Fro.

Dobäi hëlt d’Zuel vun de Leit, déi mat hirem Loun keng Wunneng méi bezuele kënne permanent zou. 2014 schonn hunn 26,3% vun de Locataire Problemer gehat fir hire Loyer ze bezuelen! Kee Wonner, wëll d’Präisser fir Logementer klamme vill méi schnell wéi d’Léin a besonnesch déi kleng Léin. An de leschten 10 Joer sinn d’Wunnengspräisser zu Lëtzebuerg laut Observatoire de l‘Habitat em 41,9% geklommen. Des Hausse ass souguer an de leschten 12 Méint mat 5,6% nach méi rapid. Ganz erschreckend ass d’Hausse bei Appartementer, déi sech nach a Planung oder Bau befannen: +11,9%! An engem Joer!

Bei de Loyeren ass d’Hausse ähnlech staark, hei gouf et an de leschten 10 Joer e Plus vun 29,2% an och hei klammen d’Geldbeträg déi e Locataire am Schnëtt fir en Daach iwwer dem Kapp muss berappen an de leschten 12 Méint nach méi schnell: + 4,9%! Dobäi komme bei de meeschte Lokatiounen och nach frais d’agence a Kautiounen, déi vill Lei top ee coup an d’Laberente bréngen. Zumindest dat kann einfach ofgeännert ginn. Mir hunn dozou eng Gesetzespropositioun eraginn, déi scho positiv aviséiert gouf. Et bréicht also elo just eng politesch Entscheedung.

D’Léin vun deenen klénge Revenu’en kënnen mol net am Usaaz mat dëser Entwécklung mathalen.

Soumat gëtt däitlech, dass d’Prekariséierung vun ëmmer méi Leit eben net just en aus de Fuge gerodene private Logementssecteur ass, deen dofir verantwortlech ass, mee politeschen Immobilismus. Am Emkéierschloss heescht et awer och, dass een dësen Trend duerch aner politesch Entscheedunge rem kann ëmdréien.

déi Lénk hu verschidde Virschléi fir de Logement ausgeschafft a mir wäerten och weider Drock maachen.

Ongerechten Zougank zur Mobilitéit

Eng ganz wichteg Dimensioun, déi dann och enk mat der Wunnsituatioun ass Aarmut duerch eng beschränkte Mobilitéit an d’ageschränkte Mobilitéit, déi dann rem zu enger weiderer Prekariséierung féiert.

D’Wunnengspräisser an zentrale Lagen, sief et an der Stad oder ronderëm, a ville gréissere Gemengen am Süden oder och mëttlerweil am Uelzechtdall, dreiwe besonnesch Stéit mat klenge Revenu’en a méi rural Géigende vum Land – wann net direkt iwwer d’Landesgrenzen eraus.

De Manktem un dezentraliséierten Infrastrukturen wat den ëffentlechen Transport ugeet féiert zu der Ofhängegkeet vun privaten Transportmëttel déi sech Leit mat klengem Akommes nieft deenen héijen Logementspräisser oft net méi leeschten kënnen. Den Auto ass eng deier Uschafung, mat villen lafende Käschten, virop Reparaturen, Assurancen an natierlech de Parking, dee sech méi aarm Leit souwisou net leeschte kënnen. D‘Geographesch Ausgrenzung reduzéiert also d’Mobilitéit an d’Méiglechkeeten eng Aarbechtsplaz ze fannen an dreift domat den Aarmutsrisiko an d’Luucht, mee och allgemeng déi sozial Ausgrenzung.Den Autosbesëtzer ass a villen Offres d’Emploi och en Selektiouns oder besser gesot en  Diskriminatiounsfacteur. Den Autobesëtz ass also mëttlerweil eng Klassefro.

Aplaz ewech ze kommen vum Paradigma vum Individualverkéier, gi vun der Regierung an och ganz erstaunlecherweis vum gréngen Transportminister, Moossnamen geholl déi dësen Mobilitéitsproblem weider verschäerfen an domat d’Stroossen an d’Ëmwelt och „nohalteg“ belaaschten. D’Regierung geet jo elo esou scho sou wäit fir einfach direkt Zuchverbindungen ze suppriméieren (Bsp. Diddeleng). Parallel ginn awer weider Milliounen an den Ausbau vun Autobunnen (bezeechnenderweis och nach d‘Diddelenger Autobunn) gestach a Verschmotzungsproblemer duerch d’Ofgase solle mat weideren neie Stroosse iwwergaange ginn…

 

Wéi eng Konsequenzen gëllt et ze zéien?

(1) De Netto-Mindestloun zu Lëtzebuerg läit fir eng Persoun alleng esouwuel ënner der Aarmutsgrenz ewéi och ënner deem vum Statec berechenten néidege Mindestakommes. Dëse Mindestloun – also déi primär Repartitioun tëscht Kapital an Aarbecht – muss an eisen Aën alleng schon Schutz virun Aarmut bedeiten. Et kann net sinn, datt e Mënsch mat enger voller Tâche d’office op Sozialhëllef ugewisen ass, fir kënnen iwwer d’Ronnen ze kommen. De Mindestloun gehéiert also ugepasst. Déi vergaangen ausgesaten Indextranchë gëllt ët direkt bäizesetzen. Dëst soen net nëmme mir, mee ët ass och eng zentral Fuerderung vun de Gewerkschaften a de Sozialverbänn hei am Land. Déi Fuerderung ass och net vermessen, mee déi minimal Grondlag, datt een hei am Land iwwerhaapt ka vu Cohésion sociale schwätzen.

(2) Prekär Aarbecht (Interim, CDD, etc.) muss legal encadréiert ginn, esou datt den abusive Recours bei gréisseren Entreprisen op dës prekär Aarbechtsforme strikt reglementéiert ass, soit op en gewëssen %, soit op aussergewéinlech konjunkturell Pic’en. Ëmgekéiert kéint een sech virstellen, datt ee Subventioune fir kléng Betriber aus schwierege Secteur’en aféiert, déi ebe grad hir sozial & Verantwortung iwwerhuelen a fest astellen.

(3) Déi universal Sozialleeschtungen, notamment d’Kannergeld hunn duerch Desindexéierung iwwer déi leschte Joren zolidd u Wäert verluer an och d’Reform vum Kannergeld vun dëser Regierung war eng alleréischter Linn eng Spuermesure mam Zil manner Suen auszeginn. Am meeschten dorënner leiden och an Zukunft kannerräich Familljen. Dëst muss redresséiert ginn. Selektiv Sozialleeschtungen, wéi d’Loyers-subventioun, mussen esou orientéiert ginn, datt se och do ukommen, wou d’Besoins real sinn. An se kënnen héchstens eng kuerzfristeg  Iwwergangsléisung sinn, well am Moment fléissen déi Suen direkt aus dem Portmonnie vum Locataire an d’Täsche vun der Immobilière, an heizen de Maart nach wieder un.

(4) D’Regierung kënnt net derlaanscht de Wuesstem ze reguléieren. De Wuesstem kënnt kaum méi bei den niddregen Akommeskategorien un, am Géigendeel ët sinn déi Leit, déi am meeschten ënnert den negative Konsequenzen ze leiden hunn. Et sinn si, déi am schwéiersten ënner der desolater Situatioun um Wunnengsmaart leiden, ët si sie déi am meeschten ënner verstoppte Stroossen an Zich leiden, an ët si sie deenen hir Liewensqualitéit duerch den onkontrolléierte Wuesstem ofhëlt. Duerfir brauche mer en Paradigmewiessel an der Wunnengspolitik (ewech vum fräie Maart, hin zu ëffentlecher Regulatioun a Baue wéi dat a Stied mat héijer Liewensqualitéit wéi Amsterdam oder Wien schon längst de Fall ass). Duerfir brauche mer méi en konsequenten Ausbau vum ëffentlechen Transport an eng seriö Landesplanung.

(5) Mer brauchen eng seriö Steierreform, déi wierklech sozial gerecht a redistributiv ass. Jo, d’Steierreform vun dëser Regierung huet déi ënnescht Akommeskategorië steierlech entlaascht, mee se war awer net ëmverdeelend. Am beschte Fall, kal Progressioun immuniséiert. Si huet net dozou gefouert, datt de Staat sech d’Méiglechkeet an déi néideg finanziell Moyens gëtt, de Wuesstem ze reguléieren an domadder och déi néideg Infrastrukturen ze schafen, fir deene Leit entgéintzekommen, déi schaffen an net dichteg verdéngen.

Dakota Access Pipeline: Auch ein luxemburgisches Problem

Zu Gast am Land.

Weltweiter Protest hat dazu geführt, dass Barack Obama gegen Ende seiner Mandatszeit den Bau der Dakota Access Pipeline stoppen ließ. Diese Pipeline soll massiv Rohöl aus tausenden Fracking-Bohrstellen in North Dakota, quer durch vier US-Staaten, bis nach Illinois transportieren.

Da die Dakota Access Pipeline durch Land führt, das der indigene Stamm der Standing Rock Sioux in North Dakota als heilig ansieht, die Wasserversorgung von 17 Millionen Menschen bedroht und das Klima massiv schädigen würde, haben monatelange Proteste des Stamms und seiner Unterstützer aus aller Welt dazu geführt, dass der Weiterbau von der Obama-Administration gestoppt wurde; die Protestbewegung hatte intensivere Umweltprüfungen durchgesetzt. Der neue US-Präsident Donald Trump hingegen hat die verantwortlichen Behörden knapp 4 Tage nach seiner Amtsübernahme angewiesen, den Bau der Dakota Access Pipeline, ebenso wie den der Ölpipeline Keystone XL, wiederaufzunehmen und zu beschleunigen.

Doch der Protest geht weiter. Weltweit werden die Banken, die das Dakota Access Pipeline-Projekt finanzieren, aufgefordert, ihre Beteiligung zu überdenken und zurückzuziehen. Die norwegische Bank DNB hat dem bereits nachgegeben. In Deutschland wächst der Druck auf die BayernLB, die das Projekt mit 120 Millionen US-Dollar unterstützt.

Luxemburg ist in doppelter Hinsicht an diesem umstrittenen Projekt beteiligt: Erstens über die Bank BNP Paribas, an der der Luxemburger Staat beteiligt ist und es ebenfalls mit 120 Millionen US-Dollar finanziert, und zweitens über den luxemburgischen Rentenfonds FdC (Fonds de Compensation), der Anteile an zahlreichen Banken hält, die das Projekt finanzieren.

Durch seine Beteiligung an der BNP Paribas kassiert der Luxemburger Staat derzeit 34 Millionen an Gewinnen. BNP Paribas-Gruppe und der luxemburgische Staat brüsten sich mit sozialer Verantwortung, nachhaltigem Investment und Umweltschutz; die Beteiligung an der Dakota Access Pipeline ist mit diesen Ansprüchen aber unvereinbar.

Die Beteiligungen des Fonds de Compensation an Banken, die die Dakota Access Pipeline finanzieren, ist genauso problematisch. Bereits 2009 hatten déi Lénk aufgedeckt, dass ein Teil der Reserven des luxemburgischen Rentenfonds in Firmen investiert wurden, die Streumunition herstellen. Nachdem festgestellt worden war, dass der FdC Beteiligungen an Tepco, dem Betreiber des havarierten Atomreaktors von Fukushima hielt, wurde eine Negativliste von Gesellschaften und Betrieben aufgestellt, in die der FdC nicht mehr investieren soll.

Doch damit ist das Problem keineswegs gelöst. Noch vor kurzen hat das Bündnis Votum Klima aufgezeigt, dass der FdC – entgegen dem Pariser Klimaabkommen – massiv in fossile Energien und Atomenergie investiert. Und jetzt wird festgestellt, dass er nicht weniger massiv in Banken investiert, die an der Dakota Access Pipeline beteiligt sind.

All dies kann nur dann ändern, wenn der FdC seine Investitionspolitik resolut ändert, hin zu erneuerbaren Energien, Wohnungsbau und regionaler Arbeitsplatzbeschaffung. Anstelle einer Negativliste, die niemals vollständig sein wird, wäre es sinnvoller, eine Positivliste der Investitionen aufzustellen. Zudem ist es höchste Zeit, die parlamentarische Orientierungsdebatte hierzu – zusammen mit den NGOs, die in diesem Bereich tätig sind – endlich zu führen.

Justin Turpel, ehemaliger Abgeordneter von déi Lénk

 

Rentenfonds: Wohnraum schaffen statt Büroflächen

Jahrelang haben déi Lénk gefordert, einen Teil der Reserven des Rentenfonds in den nationalen Wohnungsmarkt zu investieren. Nun scheint auch die Regierung endlich in diese Richtung gehen zu wollen.

Anfang der Woche haben déi Lénk eine neuerliche Anfrage gestellt, um die Investitionspolitik des luxemburgischen Rentenfonds (FDC) zu überdenken. Unsere erste Anfrage von Januar 2016 blieb ohne Folgen, obwohl die zuständige Parlamentskommission einer Orientierungsdebatte zu diesem Thema im Parlament zugestimmt hatte. Jetzt scheint endlich Bewegung in diese Frage zu kommen.

Gestern erklärten der für den Rentenfonds zuständige Minister Schneider, sowie Wohnungsbauminister Hansen, dass seit geraumer Zeit intensive Besprechungen zwischen ihren beiden Ministerien geführt werden. Ziel sei es, die Reserven aus dem Rentenfonds verstärkt in den luxemburgischen Wohnungsmarkt zu investieren.

Dieser Schritt ist längst überfällig, denn zur Zeit wurden nur rund 5% des FDC in den nationalen Immobilienmarkt investiert; zum Großteil in Büro- und Gewerbeflächen. Bedenklich ist zudem, dass aktuell nur die Hälfte dieser Mittel auch tatsächlich investiert sind, so dass rund 400 Millionen Euro kurzfristig in den nationalen Wohnungsmarkt investiert werden könnten.

Da der Rentenfonds mit 23% größter Einzelaktionär der staatlichen Wohnungsbaugesellschaft SNHBM ist, welche zum Ziel hat, erschwinglichen Wohnraum zu schaffen, läge es nahe, dass  der SNHBM mehr Geld zur Verfügung gestellt wird. Hierzu muss nun schnellstens der rechtliche Rahmen geschaffen werden.

déi Lénk begrüßen, dass ihre langjährige Forderung endlich Gehör zu finden scheint und werden sich dafür einsetzen, dass das zu investierende Geld in sinnvolle Immobilienprojekte fließt, die der immer größer werdenden Anzahl an Menschen zu Gute kommt, die sich Wohnen in Luxemburg kaum mehr leisten können.

Question parlementaire: Augmentation des frais pour prestations bancaires de base

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre des Finances:

Le 18 janvier Post Luxembourg – un établissement public détenu à 100% par l’Etat luxembourgeois – a annoncé une nouvelle tarification appliquable à certains de ses services financiers. Les virements papier entre comptes CCP seront désormais facturés à 40 centimes par virement et les frais des virements vers un compte d’un autre établissement bancaire seront doublés de 30 à 60 centimes par virement. Cette hausse des frais pour les opérations en guichet ne constitue pas un fait isolé mais s’inscrit dans une évolution générale à la hausse des frais bancaires au Luxembourg.

Pourtant, la directive européenne 2014/92/UE du 23 juillet 2014 introduit pour tous les Etats membres de l’Union Européenne l’obligation de garantir l’accès à des comptes de paiement assortis de prestations de base pour tous les consommoteurs sur leur territoire. Cette offre de prestations de base doit être proposée à titre gratuit ou moyennant des frais raisonnables et ne peut pas se limiter à des services en ligne.

Par ailleurs la directive prévoit que « …les Etats membres peuvent exiger des établissements bancaires qu’ils mettent en oeuvre des systèmes de tarification différents en fonction du niveau d’inclusion bancaire du consommateur, de sorte notamment à pouvoir offrir des conditions plus favorables aux consommateurs vulnérables non bancarisés. » (Article 18)

Le projet de loi 7103 relatif aux comptes de paiement déposé le 16 décembre 2016 qui a comme objet la transposition de ladite directive n’opte pourtant pas pour cette possibilité.

Partant, j’aimerais poser à Monsieur le Ministre des Finances les questions suivantes:

(-) Monsieur le ministre n’est-il pas d’avis que l’augmentation des tarifs des opérations bancaires effectuées en guichet constitue une discrimination des personnes qui n’ont pas accès à internet ou qui ne maîtrisent pas l’utilisation des services bancaires en ligne?

(-) Monsieur le Ministre ne croit-il pas que l’introduction d’une réglementation plus stricte – p.ex. un plafonnement ou un échelonnage – des frais pour services bancaires de base s’impose?

(-) Monsieur le Ministre peut-il expliquer les raisons pour lesquelles il a choisi ne pas opter pour une transposition plus stricte de la directive européenne?

(-) Monsieur le Ministre n’est-il pas d’avis qu’un établissement bancaire détenu par l’Etat devrait davantage favoriser l’inclusion bancaire des personnes les plus vulnérables?

Avec mes salutations respectueuses,

David Wagner
Député

Rentenfonds : Ethik oder Profit?

Im Januar 2016 hatten déi Lénk in der zuständigen Parlamentskommission die Investitionspolitik des luxemburgischen Rentenfonds thematisiert und unter anderem den Mangel an ethischen Richtlinien kritisiert. Ein Jahr später ist immer noch nichts passiert.

Die luxemburgischen Medien haben heute die Tatsache kommentiert, dass der Konzern Volkswagen seit November 2016 auf der Ausschlussliste des luxemburgischen Rentenfonds (Fonds de Compensation – FDC) steht. Wegen der zentralen Rolle des deutschen Autoherstellers in einen Umweltskandal wurden mittlerweile alle Beteiligungen des FDC an dem Konzern abgestoßen.

déi Lénk begrüßen diese Entscheidung, weisen jedoch darauf hin, dass der FDC immer noch Aktien von zahlreichen Firmen hält, die in Menschenrechtsverletzungen und Umweltzerstörungen involviert sind. Daneben stellt sich die Frage, ob es nach dem Klimaabkommen von Paris immer noch zu verantworten ist, dass ein staatlicher Fonds massiv in fossile Energien investiert. Auch fehlt es an politischer Kohärenz, wenn der FDC beispielsweise Beteiligungen von Atomkonzernen hält oder von internationalen Firmen, die genmanipuliertes Saatgut herstellen. Für déi Lénk wären verstärkte Investitionen des FDC in den lokalen Wohnungsmarkt oder in klein- und mittelständige Betriebe der Großregion wirtschaftlich sinnvoller und ethisch weit weniger problematisch.

In einer Sitzung der zuständigen Parlamentskommission am 18 Januar 2016 hatten déi Lénk diese Fragen aufgeworfen. Der Bericht dieser Sitzung, an der auch Minister Romain Schneider teilnahm, hielt fest, dass im Parlament eine Orientierungsdebatte zur Investitionspolitik des FDC stattfinden soll, wobei im Vorfeld alle beteiligten Akteure in der Kommission angehört werden sollen. Ein Jahr später wurden diese Schlussfolgerungen jedoch immer noch nicht umgesetzt. In dieser wichtigen Thematik ist keinerlei Bewegung zu erkennen.

Aus diesem Grund haben déi Lénk heute eine neuerliche Anfrage gestellt, die Investitionspolitik des FDC in der zuständigen Kommission zu besprechen und Minister Romain Schneider zu dieser Diskussion einzuladen. déi Lénk erwarten sich von Minister Schneider nach über einem Jahr auch eine Klarstellung, inwiefern die Regierung tatsächlich bereit ist, die Investitionspolitik des FDC zu überdenken.

Debatt iwwer d’Sécherheetslag zu Lëtzebuerg

Op Ufro vun der CSV-Fraktioun gouf d’lescht Woch an der Chamber iwwer d’Sécherheetslag debattéiert. D’CSV huet dobäi de Fokus op déi sougenannte kleng Delinquenz geluecht a mam Fanger op d’Heescherten an d’Roma gewisen. Déi wierklech problematesch an deelweis illegal Praktike vun der Finanzoligarchie a grousse Multinationale goufen awer ma kengem Wuert ernimmt. Dobäi ass et grad deenen hiert Wierken, dat d’Ongerechtegkeeten an eiser Gesellschaft verschäerft a vill Leit a prekär an onsécher Liewenssituatiounen dréckt.

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe