Et ass héich Zäit fir aner Politik! Ried vum Marc Baum iwwer den Etat de la Nation

Déi ganz Ried als PDF

De Premierminister Xavier Bettel (DP) huet a senger Ried iwwer d’Lag vun der Natioun e ganz onvollstännege Bilan vun der LSAP-DP-déi gréng Regierung gezunn, deen eppes däitlech gemaach huet: Des Regierung ass um sozialen Ae blann. déi Lénk zéien de richtege Bilan vun der Regierungsaarbecht.

Wat ass de Bilan vun dëser Regierung?

D’sozial Ongläichheeten si weider geklommen. Den Undeel vun de Léin um geschafene Räichtum geet weider zréck. D’Leit déi schaffen, kréien also ëmmer manner vun dem iwwer hire Loun zréck, wat se produzéiert hunn. Déi Leit, déi anerer fir sech schaffe loossen, kréien dogéint ëmmer méi. Zanter der Wirtschaftskris sinn d’Léin – besonnesch déi ënnescht Léin – quasi guer net méi eropgaangen, d’Kafkraaft ass stoe bliwwen. Des Regierung an hir Virgängerin hunn d’politesch Verantwortung dofir. Sie hunn de Mindestloun net eropgesat an duerch Spuermoossnamen an Indexmanipulatioune vill Leit un den Existenzminimum gedriwwen. Am gläichen Zäitraum gouf eng Steierreform ëmgesat, vun där virun allem Räicher profitéiere konnten. D’Besteierung op Kapitalgewënner gouf deelweis och reduzéiert.

D’Aarmut ass sou héich wéi nach ni. Iwwer 100.000 Mënschen zu Lëtzebuerg hu Problemer all Mount iwwer d’Ronnen ze kommen. Vun deene Leit déi schaffe ginn, geet bei engem vun 9 mat d’Paie net duer, fir dat néidegst fir en anstännegt Liewen ze kafen. Besonnesch Frae sinn dovunner betraff, wëll sie méi oft fir de Mindestloun schaffe ginn. Och hei huet de Spuerpak vun 2014 säint dozou bäigedroen.

D’Aarmut gëtt ëmmer schlëmmer, de Chômage bleift héich. Vill Leit rutschen ëmmer méi an d’Aarmut of a kréie keng Chance méi fir sech z’erkrabbelen. Mat 16.000 bleift d’Zuel vun de Leit am Chômage weider héich, Perspektive kréien der vill vun de Betraffenen net gebueden. Sie rëtschen an den RMG a faassen oft net méi Fouss. D’Reform vum RMG (REVIS), déi d’Regierung aktuell duerch d’Parlament boxe wëll, riskéiert de Problem ze verschlëmmeren. Et geet an éischter Linn drëm, d’Leit ze bestrofe fir hir sozial Situatioun, ëmmer manner fir hinne wierklech ze hëllefen.

D’Logementspolitik ass eng Katastroph. D’Regierung ass wéi hir Virgängerinne schonn der Verantwortung am Logement net gewuess. Et feelen dausende Wunnengen, d’Präisser an d’Loyeren explodéieren, Stéit mat klengen a mëttleren Akommes ouni Ierfschaft oder Patrimoine briechen ënnert der finanzieller Laascht zesummen. Wierklech sérieux Initiativë gouf et vun der Regierung net, héchstens Gepléischters, dat meeschtendeels am Interesse vun Immobiliëspekulanten a Promoteuren ass. Déi vill Virschléi vun déi Lénk huet d’Regierung dobäi ignoréiert.

Steierpolitik gouf weider am Interesse vun de wéinege Räiche gemaach. Mat der Steierreform huet sech den Trend vun der méi staarker Besteierung vun der Aarbecht par rapport zum Kapital verfestegt. Nieft den Ongerechtegkeeten, déi souwisou scho bestanen hunn (Dividenden op Aktien an Obligatioune sinn zu 50% steierfräi, Plus-value op Finanztitelen ass deelweis ganz steierfräi) huet d’Regierung d’Besteierung vu Betribsgrënner weider erofgesat an ausserdeem och d’Steieren op der Plus-Value bei Immobiliëverkeef drastesch reduzéiert. D’Konsequenze vun dëser Politik kann een einfach zesummefaassen: Et profitéieren déi wéineg op Käschte vun de Villen.

Schiedlech Nische goufe weider entwéckelt, d’Wirtschaft steet net op séchere Féiss. Bestoend Nische wéi d’Méiglechkeet vu Multinationalen iwwer d’lëtzebuergesch Finanzplaz keng Steieren op hiren enorme Gewënner ze bezuelen oder den Tanktourismus besti weider. D’Regierung schafft tatkräfteg Hand an Hand mat der Finanzplaz fir ëmmer weider Steiertrickerseien z’erméiglechen. Donieft huet des Regierung awer och nei Nischen opgemaach: de Spacemining an d’Rüstungsindustrie. Sie droen dozou bäi, dass Lëtzebuerg ëmmer méi e schlechte Ruff krit an eis Ekonomie ëmmer manner op nohaltegen Aktivitéite baséiert.

De Wuesstem gëtt net am Interesse vun de Leit organiséiert. D’Landesplanung ass och ënnert dëser Regierung en eenzege Chaos bliwwen. Ob bei der ekonomescher Entwécklung, dem Ëmweltschutz, der Mobilitéit oder dem Logement, déi zentral Enjeu’en ass se net ugaangen. D’Regierung stécht de Kapp an de Sand a léisst dem Wirtschaftswuesstem fräie Laf. Sou gëtt d’Land ëmmer méi vu Privatinteresse geplangt, d’Leit musse mat de Konsequenze liewen: Stau, Wunnengskris, Zersiidlung a Belaaschtunge fir d’Ëmwelt an d’Gesondheet.

Klimapolitik an Energietransitioun si weider net prioritär. No der COP21 konnt een sech eigentlech eng méi konsequent Klimapolitik vun dëser Regierung mat grénger Bedeelegung erwaarden. Mee dem war net esou. Bei kengem wichtege Pilier fir de Klimaschutz, ob beim Tanktourismus, der Ausriichtung vun der Landwirtschaft, dem Ausbau vun den erneierbaren Energien oder der energetescher Sanéierung vu Wunnhaiser ass d’Regierung e Schrëtt no virgaangen. Sou si weider 5 Joer vergaangen. Dat ass onverantwortlech.

D’Land brauch nei Perspektive fir d’Zukunft

Dëst Land steet op enger Kräizung, a mer mussen eis decidéieren, wou mer hin wëllen: entweder mer maache weider esou, wéi bis elo, mat all deene Konsequenzen, déi mer elo scho gesinn oder mer orientéieren eis ëm a maachen domadder nei Perspektiven op.

Einfach weidermaache wéi bis elo géif bedeiten: eng Minoritéit beräichert sech op Käschte vun deene Villen hei am Land, gedriwwe vun enger schifer Wuesstemsdynamik, där mer wéi den Zauberlehrling hannendrun lafen an net nokommen. En Wirtschaftsmodell, deen op Steiertricksereie berout, fundamental ongerecht ass a vun deem ëmmer manner Leit hei am Land eppes hunn. Ënnert deem sengem Drock, d’Wunnengspräisser an d’astronomescht klammen, an d’sozial Segregatioun zu Lëtzebuerg ëmmer méi grouss gëtt. An deen eis an der internationaler Ëffentlechkeet ëmmer nees erëm wéi Schmuddelkanner am Eck stoe léisst.

déi Lénk wëllen net esou weiderfueren. D’Land brauch Verännerungen.

D’Ekonomie muss erëm de Mënschen déngen an net ëmgedréint.

D’Leit mussen erëm vun hirer Aarbecht liewe kënnen an net permanent an Angscht virun der Aarmut liewe mussen.

D’Wunnenge mussen erëm fir jidderee bezuelbar sinn, d’Präisser an d’Loyeren dierfen net zu sozialer Ausgrenzung a Veraarmung féieren.

Eise Schoulsystem muss déi sozial Ënnerscheeder tëscht de Kanner méi kléng maachen amplaz se ze verstäerken.

Jonker musse wierklech Perspektiven hunn fir hir Dreem, Wënsch an Hoffnunge kënnen ze erfëllen.

Eis natierlech Liewensgrondlage musse geschützt a kultivéiert ginn, anstatt se um Altor vum Wuesstem an der Kompetitivitéit z’afferen.

Eeler Leit mussen de Respekt an déi Platz an der Gesellschaft kréien, déi se verdéngt hunn.

Fräiheet, Gläichheet a Solidaritéit mussen d’Fundament vun eiser Gesellschaft sinn.

Mir mengen, datt et sech lount, fir des Iddien ze schaffen. Mee duerfir brauche mer en Ëmdenken. Mee virun allem brauchen duerfir eng aner Politik!

Communiqué de presse – Journée Internationale des Femmes 2018

Chaque année, la Journée internationale des femmes du 8 mars présente une occasion de s’intéresser à la condition féminine. Malheureusement dépolitisée depuis son institutionnalisation par l’ONU en 1977 sous l’appellation réductrice « Journée internationale de la Femme », cette journée fondée historiquement au début du 20e siècle dans le sillage des mouvements socialistes et révolutionnaires d’ouvrières et d’ouvriers en Russie, en Europe et aux Etats-Unis, est trop souvent confondu avec la Saint Valentin. Trop souvent la JIF fournit un alibi pour soulever les questions qui tombent dans l’oubli le reste de l’année, comme la précarité des femmes, l’écart de salaires entre femmes et hommes, les violences domestiques etc.

Pour déi Lénk , seulement un changement de paradigme politique pourrait mettre en place les conditions économiques, sociales et culturelles ainsi que le cadre institutionnel nécessaire pour réellement instaurer l’égalité entre femmes et hommes dans la vie professionnelle comme dans la vie domestique. La subordination des femmes se présente encore aujourd’hui sous l’aspect de l’écart des salaires et du taux d’emploi inférieur par rapport aux hommes. Elles sont plus nombreuses à travailler à temps partiel et plus nombreuses à être exposées à la précarité en tant que mères célibataires. Les femmes investissent en moyenne deux fois plus de temps dans le travail domestique que les hommes et la politique fiscale actuelle couplée à la dévalorisation du travail, incite toujours davantage les femmes que les hommes à prendre le congé parental, à rester au foyer, pour des raisons financières.

déi Lénk lie la lutte pour l’égalité entre hommes et femmes à la mise en place de politiques sociales et économiques solidaires  qui pourront durablement combattre la précarité au Luxembourg. Le catalogue de mesures que déi Lénk propose à cet effet, inclut notamment le rehaussement du salaire social minimum adapté aux coûts de la vie, un projet de loi présentant des mesures qui permettront enfin de baisser les loyers qui pèsent lourd sur le portefeuille des petits et moyens revenus. Etant donné que la mobilité est un facteur indispensable pour garantir l’autonomie des femmes, déi Lénk revendique la gratuité universelle et l’extension des transports en commun.

déi Lénk pointe aussi du doigt la pénurie de structures d’accueil pour enfants financées par l’Etat qui pousse souvent les femmes à travailler à temps partiel pour assurer la garde des enfants, ou bien à recourir aux services d’autres femmes, travailleuses domestiques et/assistantes maternelles aux statuts précaires.

A l’occasion de ce 8 mars 2018, déi Lénk témoigne de son engagement pour une société féministe et solidaire au-delà de la Journée internationale des Femmes.

Lëtzebuerger Journal: Positioun zum Tiers-Payant généralisé

Pour déi Lénk, la généralisation du tiers payant est une avancée sociale significative qui tend vers le modèle de la sécurité sociale universelle et contribuera à une gestion encore plus solidaire et plus simple du remboursement des frais de santé. En 2013, la mise en place du tiers payant social réservé aux personnes à très faible revenu allait déjà dans le sens d’une progression de la prise en charge des frais par la CNS. Le service de remboursement immédiat par chèque des avances à partir de 100 euros par la CNS a connu une forte demande. En 2017, la CNS a enregistré 235.835 recours aux chèques, alors qu’en 2010 elle en comptait 187.628. Le recours au tiers payant social a doublé entre 2015 et 2016. La généralisation du tiers payant va dès lors dans le sens d’une des frais de l’ensemble de la population et dont la part de ménages soumis à des difficultés financières est grandissante. A bien entendre les prestataires de santé de la société civile qui soignent gratuitement, le tiers payant généralisé serait même une mesure incontournable tant la quantité de personnes prenant recours à des soins gratuits faute de ressources financières adéquates est en forte expansion. Dans ce sens, il nous est difficile d’entendre les critiques du tiers-payant généralisé émises par l’association de médecins et de médecins dentistes du Luxembourg (AMMD). Alors qu’ils dénoncent les risques d’une « étatisation de la médecine », ne détiennent-ils pas le pouvoir de soigner les patients et les patients ne sont-ils pas contraints à payer en partie les prestations de soins rendues par les médecins? Le rapport de force semble ici s’incliner en faveur des médecins. Or même si ces derniers sont soumis à un certain contrôle de la CNS qui définit les limites du catalogue des prestations et des montants remboursables, il ne faut pas perdre de vue que l’accès des patients à des soins de qualité doit primer dans le débat sur le tiers payant généralisé. Enfin pour déi Lénk il faudrait lier ce débat à l’extension, le renforcement et la pérennisation de la sécurité sociale universelle.

Pflegeversicherung: chaotische Umsetzung einer schlechten Reform.

Die Debatte um den Wegfall der courses-sorties macht deutlich: bei der Reform der Pflegeversicherung handelt es sich nicht nur um ein schlechtes Gesetz, die Regierung hat es auch noch chaotisch umgesetzt. Das Gesetz war von Anfang von einer reinen Sparlogik bei unseren sozialen Sicherungssystemen geprägt und zeigt bereits kurz nach Inkrafttreten erste bedenkliche Entwicklungen für die Pflegebedürftigen bei den courses-sorties déi Lénk fordern deshalb eine grundlegende Überarbeitung des Gesetzes, doch dieses Mal mit dem Ziel, die Pflege für alle Bedürftigen abzusichern und zu verbessern.

Bei dem aktuell heiß diskutierten Problem der sogenannten courses-sorties versteckt sich der Teufel im Detail. Selbst der zuständige Minister Romain Schneider (LSAP) scheint sich im Dickicht bestehend aus gesetzlichem Rahmen und einer Vielzahl an Reglementen nicht zurecht zu finden, weshalb er weiterhin behauptet, die courses-sorties wären immer noch gewährleistet. Doch die Wirklichkeit sieht anders aus.

Die Einschränkung bei den courses-sorties geht auf die finanziell motivierte Reduzierung der individuellen Betreuungsstunden zugunsten von Gruppenaktivitäten zurück. Somit wird der Anspruch auf individuelle Pflegeleistungen wie u.a. auch die courses-sorties stark eingeschränkt. Auch wenn ein Teil dieser Gruppenaktivitäten in der Theorie in individuelle Betreuungsstunden umgewandelt werden kann, erweist sich dies in der Praxis als unmöglich. Diese Fehlentwicklung ist auf drei Ursachen zurückzuführen:

Erstens fehlt es den Pflegedienstleistern an genügend qualifiziertem Personal, um die individuelle Betreuung gewährleisten zu können.

Zweitens ist im Gesetz nicht definiert unter welchen Bedingungen individuelle Pflege gewährleistet werden kann und wer diese Entscheidung treffen darf.

Drittens werden dieses Durcheinander von der desaströsen Kommunikationspolitik von der CNS und der Pflegeversicherung noch weiter verstärkt.

Für déi Lénk muss die Begleitung von Pflegebedürftigen bei Alltagsbesorgungen ein wesentlicher Bestandteil der Pflegeversicherung sein: um dies möglichst schnell zu gewährleisten, muss die Regierung in unseren Augen muss die Regierung in unseren Augen die Regelung über die individuelle Betreuung umändern, die die courses-sorties derzeit nicht erlaubt.

déi Lénk haben sich während der Parlamentsdebatte im Juli deutlich gegen diese Reform ausgesprochen, da sie die Türen weit öffnet, für weitere Verschlechterungen in der Betreuung von bedürftigen Menschen. Wir haben leider Recht behalten… und fordern deshalb Sozialminister Schneider dringend auf, im Interesse der Betroffenen zurückzurudern.

Neie Spidolsplang (Projet de loi 7056)

Em wat geet et am Gesetz ?

Mat dësem Gesetz gëtt d’Spidolswiese fir déi nächst 10 Joer organiséiert. Domat sinn ënner anerem d’Zuel vun de Better, déi et landeswäit muss ginn oder nach d’Opdeelung vun de verschiddene Spidolsservicer um nationalen Territoire gemengt. Betraff vun dësem Gesetz sinn awer net nëmmen déi normal a spezialiséiert Spidäler, mee och z.B. d’Laboratoiren.

Wat ass wichteg ?  

D’Spidolsplanung gëtt fir d’éischt Kéier iwwer Gesetz gereegelt, virdrun ass dat ëmmer mat engem règlement grand-ducal gemaach ginn. Soumat ass et fir d’éischt Kéier zu enger gesellschaftlecher Debatt iwwer d’Spidolswiese komm an de Spidolsplang huet dowéinst och d’Chamber musse passéieren.

D’Diskussiounen iwwer eng nei Spidolsplanung ginn awer schon op 2013 zréck. Deemools war d’Debatt ganz staark vun der Austeritéitspolitik gekennzeechent. Et goung drëm d’Käschte vum Gesondheetswiesen allgemeng a vum Spidolssecteur am speziellen ze drécken. déi Lénk hunn sech deemools an der Chamber scho géint Verschlechterungen am Spidolswiese gestallt. De Geescht vun der deemoleger Debatt ass awer bis haut net ganz verflunn an ass och an dësem Gesetz nach präsent.

Dem Spidolsplang läit eng Bestandsopnam vum Spidolswiesen zu Grond, déi sougenannte carte sanitaire. Den Inhalt vun der carte sanitaire gouf awer als onvollstänneg an irreführend bezeechent, wouduerch d‘Gesetz der Realitéit aktuell schonn net ganz Rechnung droe kann.

Zu de wichtege Weichestellunge vum Gesetz gehéieren:

(-) Fir déi nächst Jore stinn elo Limitatioune wat d’Betterzuelen an den eenzele Spideeler ugeet am Gesetz. Dat ass onverstänneg, wëll Previsioune wat d’Bevëlkerungszuel an d’Besoin’en iwwer sou Zäitraim net fiabel sinn a besonnesch och déi wuessend Zuel u Frontalier’en net consideréiert gëtt, déi eist Spidolswiesen awer och matfinanzéieren.

(-) De sougenannte „virage ambulatoire“, deen dozou bäidroe soll, dass an Zukunft manner Better gebraucht solle ginn. D’Patiente sollen also verstäerkt just fir en Agrëff moies an d’Spidol kommen an dann owes erëm heemgoe kënnen. Wéi dëse „virage ambulatoire“ awer fonctionnéiere soll, ass am Gesetz net virgesinn. Problematesch ass dat virun allem dowéinst, wëll sou eng nei Approche vill Verännerungen an der Organisatioun vun engem Spidol bedeit an awer och aner Folgekäschten huet, notamment wat z.B. d’Betreiung vu Patienten ausserhalb vum Spidol ugeet.

(-) Et gi sougenannten « centres de compétences » a Spideeler ageriicht. Dat bedeit also, dass verschidde Servicer an engem oder méi Spideeler gebündelt ginn, sou dass an Zukunft net méi all medezinesch Leeschtung iwwerall ugebuede gëtt. Dëst mécht a verschiddene Gebitter Sënn, an anere stellt et awer déi geografesch couverture vun engem wichtege service public a Fro. Op dësem Punkt gouf am Gesetz awer vill nogebessert.

(-) D’Gestioun vun de Spideeler gëtt méi demokratesch. An Zukunft decidéieren am Conseil d’Administratioun vun de 4 Spideeler och VertriederInne vum Spidolspersonal an den Doktere mat. Donieft ass och d’e Gesondheetsministère an all CA stëmmberechtegt vertrueden.

(-) D’Gesetz schreift d’Conceptioun vum Gesondheetswiesen als Marché weider fort. Sou gouf d’Chance verpasst, de Statut vum Dokter als Salarié vum Spidol méi auszebauen an ze verallgemengeren. Den Dokter bleift weider eng Aart Entrepreneur, den d’Apparaturen an d‘Reimlechkeeten an de Spideeler notzt, mee dem Spidol an hirer Direktioun awer net Rechenschaft schëlleg ass. Dat erschwéiert d’Organisatioun vum Spidol an domat och d’Oprechthale vun engem effikassen ëffentleche Gesondheetsservice, deen och an Noutsituatioune voll asazfäeg muss sinn.

(-) Dorun uknäppend gëllt et och d’Situatioun vun de Laboratoires médicaux ervirzehiewen. Och wann de Laboratoire Nationale de Santé elo eng gesetzlech Basis um Monopol bei de Kriibsdiagnosen an bei genetesche Krankheeten huet, sou bleift de Rescht vun de Prouwen (Bluttanalysen etc.) vun engem Privatmarché dominéiert. Déi privat Laboen, wéi z.B. ketterthill, si riseg Betriber, déi vun internationalen Investmentfonge kontrolléiert sinn. Do zielt just d’Rendite, wouduerch de Patient mat senge Besoin’en zu enger Wuer, respektiv zu engem Investitiounsprojet fir lukrativ Zwecker gëtt.

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt ? 

Enthalung. De Projet a senger éischter Versioun hätt vun déi Lénk en Nee bedeit, wëll verschidde wichteg medezinesch Beräicher sou staark zentraliséiert sollte ginn, dass d’Bedingunge fir vill Patiente méi schlecht gi wieren. No enger Rei Nobesserunge gesäit d’Gesetz keng grondleeënd Verschlechterunge gesäit d’Gesetz net méi vir, mat Ausnam vun der Limitatioun bei de Spidolsbetter, déi potentiell  Schwieregkeete kéint mat sech bréngen. Eng positiv Neierung ass fir eis awer d’Stäerkung vun der demokratescher Gestioun vun de Spideeler. Mir kritiséieren awer weiderhin, dass d’Gesondheet ëmmer méi zur Wuer gëtt. Des Entwécklung gëtt vun dësem Gesetz leider net a Fro gestallt (Bsp. d’Entwécklung vun de Privatlaboen).

De Gesetzesprojet gouf mat de Stëmme vun der Majoritéit votéiert. All d’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn hei ze fannen.

Armutsbekämpfung durch Revis? Ziel verfehlt!

Zu Gast am Land

In Luxemburg, einem der reichsten Länder der Welt, steigt das Armutsrisiko immer weiter an. Fast jeder Fünfte ist zurzeit von Armut bedroht. Jeder Zehnte befindet sich sogar in anhaltender Armut, ist also dauerhaft in finanzieller Not. Am stärksten betroffen sind Kinder und Alleinerziehende.

Das garantierte Mindesteinkommen RMG sollte eigentlich ein Existenzminimum darstellen, das den Menschen erlaubt, ein würdevolles Leben inmitten der Gesellschaft zu führen, und somit die Armut bekämpfen. Die aktuelle Gesetzgebung wird  aufgrund mehrerer Schwachstellen zurzeit reformiert, das RMG durch das Revis („Revenu d’inclusion sociale“) ersetzt. Doch trotz einiger Verbesserungen wird auch durch das neue Gesetz die soziale Eingliederung Aller in die Gesellschaft nicht erreicht.

Für die Regierung ist das erste Ziel der geplanten Reform offenbar nicht die Bekämpfung der Armut, sondern die „Aktivierung“ der Betroffenen. Diese Wortwahl zeugt nicht nur von einer herablassenden Haltung diesen Menschen gegenüber, sie entspricht auch nicht der Realität. Denn der Großteil der aktuellen RMG-Bezieher ist keinesfalls inaktiv, sondern arbeitet sehr wohl.

Dem Anspruch, einen Reiz zum Arbeiten zu schaffen, wird das Gesetz zudem gar nicht gerecht. Laut Berechnungen der Salariatskammer können einige Bezieher ohne eigenes Einkommen durch die Reform eine leichte Erhöhung der Beträge erwarten. Viele arbeitende Menschen, deren geringes Gehalt durch RMG/Revis aufgestockt wird, müssen jedoch mit zum Teil hohen Einbußen rechnen. Dabei liegt der Anteil Jener, die trotz Berufstätigkeit in Armut leben („Working Poor“), jetzt bereits bei 12%.

Weiterhin ist zu bedauern, dass die Gelegenheit verpasst wurde, eine neue Regelung bezüglich der Definition von Haushalten aufzustellen. Diese hat großen Einfluss auf den Entscheid, ob und in welcher Höhe eine Person Revis beziehen kann. Aufgrund der akuten Notsituation auf dem Wohnungsmarkt entscheiden sich immer mehr, vor allem junge Menschen dafür, sich in Wohngemeinschaften zu organisieren um sich so die Wohnkosten aufteilen zu können. Mangels Gesetzgebung gelten sie dann jedoch als ein gemeinsamer Haushalt. Will ein Bewohner Revis beziehen, werden die Einkommen aller Mitbewohner in die Berechnung seines verfügbaren Budgets einbezogen, so dass der Antrag möglicherweise abgelehnt wird oder zu gering ausfällt. Der Betroffene wird somit dazu gezwungen, eine eigene Wohnung zu suchen und höhere Kosten auf sich zu nehmen, um die ihm zustehende Sozialleistung beziehen zu können. Die Katze beißt sich in den Schwanz.

Die Reform des RMG hat ihr Ziel, die soziale Eingliederung Aller und die Bekämpfung der Armut, verfehlt. Vielmehr handelt es sich um eine Bekämpfung der Armen, denen durch zusätzliche finanzielle Sanktionen, sowie lange Fristen bis zur Auszahlung des Revis, das Leben unnötig erschwert wird. Unter 25-Jährige sind weiterhin von der Sozialleistung ausgeschlossen, obwohl diese aufgrund prekärer Beschäftigungen und der schwierigen Wohnsituation oft in besonderer finanzieller Not sind. Werden einige Beträge im Vergleich zur aktuellen Gesetzgebung leicht erhöht, so liegt der Gesamtbetrag, den Betroffene erhalten, bestehend aus Revis und zusätzlichen Familienleistungen, weiterhin unterhalb des Armutsrisikos.

déi Lénk setzen sich vehement dafür ein, dass jeder ohne Armut und in Würde leben kann, indem sowohl die Revis-Beträge als auch der Mindestlohn spürbar erhöht werden.

Carole Thoma
Spriecherin déi Lénk

Tribune libre op RTL/100,7 zum selweschten Thema:

Pdl 7060 – Upassung vu verschiddenen extraordinäre Congésdeeg

Em wat geet et am Gesetz ?

Mat dësem Gesetz gi verschidden extraordinär Congésdeeg, déi en Salarié bei bestëmmten Evenementer ze gutt huet, deelweis erweidert an deelweis reduzéiert.

Wat ass wichteg ?  

Zu de Verbesserunge gehéieren :

(-) De Congé pour raisons familiales konnt ee bis elo ufroen, wann e Kand krank war an dëst bis zu 2 Deeg am Joer bis d’Kand 15 Joer al war. Et hat een also maximal 30 Congésdeeg zegutt. Mam neie Gesetz huet ee bis zu 35 Deeg zegutt an dëst opgedeelt op 3 Tranchen : 12 Deeg an deene 4 éischte Joer no der Gebuert, 18 Deeg wann d’Kand tëscht 4 an 13 Joer al ass a 5 Deeg wann d’Kand tëscht 13 an 18 ass. Dëst ass eng positiv Flexibiliséierung am Interêt vun den Elteren an de Kanner.

(-) De « Pappecongé » gëtt vun 2 op 10 Deeg erweidert.

(-) De Congé postnatal gëtt vun 8 op 12 Woche vereenheetlecht – bis elo huet eng Fra missten noweisen, datt si niert, fir déi 4 zousätzlech Wochen ze kréien.

(-) De Congé d’accueil gëtt och op 12 Wochen ausgebaut am Fall, wou een e Kand ënner 12 Joer adoptéiert.

(-) De Congé am Stierffall vun engem mannerjärege Kand gëtt vun 3 op 5 Deeg ausgebaut.

Zu de Verschlechterunge gehéieren :

(-) De Congé am Fall vum Bestietnis gëtt vu 6 op 3 Deeg erofgesat.

(-) De Congé am Fall vum PACS gëtt vu 6 op 1 Dag erofgesat.

(-) D’Eltere vu Kanner, déi sech bestueden oder pacs’en gëtt vun 2 op 1, resp. 0 erofgesat.

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt ? 

Ouni Begeeschterung : duerfir. Verschiddene gudden Ännerungen, stinn awer punktuell Verschlechterunge géigeniwwer. Am grousse Ganzen iwwerweien awer d’Verbesserungen, déi besonnesch jonke Famillje mat Kanner ze gutt kommen. Mee et ass kee grousse Worf an d’Fuerderung fir de legale Mindestcongé vu 25 op 30 Deeg an d’Lut ze setzen, bleift weiderhin top aktuell.

De Gesetzesprojet gouf mat de Stëmme vun der Majoritéit, der CSV an déi Lénk votéiert, den ADR huet sech enthalen. All d’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn hei ze fannen.

Pdl 6844 – Ofschafe vun der Préretraite-Solidarité

Em wat geet ët am Gesetz ?

D’Konzept vum Virruhestand (der Preretraite) gouf als Äntwert op d’Stolkris an de 70er Joren an d’Liewe geruff. Deemools gouf no engem Wee gesicht déi eventuell Massenentloossungen am Stolsecteur méiglechst sozial ofzefiederen an d’Aarbechter net an de Chômage mussen ze schécken. De spezielle Regime vun der Preretraite-Solidarité huet et Betriber erméiglecht, Ugestallter ab 57 Joer mat méi enger héijer Käschtebedeelegung vum Staat an de Virruhestand ze schécken, ënnert der Bedingung, dass eng nei Persoun aus dem Chômage, an der Léier oder déi vun enger Entloossung menacéiert ass, agestallt gëtt.

Dëst Gesetz schaaft dëse spezielle Regime elo of. Decidéiert gouf des Mesure awer schonn 2012 vum Minister Luc Frieden. Déi aktuell Regierung huet se an hire sougenannten Zukunftspak opgeholl a setzt se lo em.

Déi aner Regimmer vun der Preretraite (ajustement, progressive a fir Schicht- an Nuetsaarbecht) bleiwe mat Ännerunge bestoen. Och ass näischt un der pension anticipée geännert ginn, déi ët Leit erméiglecht no 40 Cotisatiounsjoren mat 57 an déi regulär Pensioun ze goen.

Wat ass wichteg ?

D’Preretraite-solidarité war e probat Mëttel fir géint d’Uklamme vum Chômage unzegoen an dat duerch eng Reduzéierung vun der Liewensaarbechtszäit vun deenen Aarbechter, déi méi fréi (also ab 57 Joer) konnten ophale mat schaffen. Des Approche huet op der Solidaritéit baséiert, engersäits tëscht de Generatiounen, wëll en eeleren Aarbechter ophale konnt mat schaffen an domat engem Jonke Plaz ze maachen, an anerersäits tëscht deene Leit, déi eng Aarbecht haten an deenen, déi keng haten, wëll eng Persoun an Aarbecht duerch de méi fréien Antrëtt an d’solidaresch Preretraite enger Persoun ouni Aarbecht eng Plaz konnt iwwerginn.

Bei de kléngen Ännerunge vun deenen anere Regimmer vun der Preretraite stécht een negativen Aspekt ervir: sou muss e Salarié lo 5 Joer an engem Betrib geschafft hunn, fir eligibel ze gi fir d’Preretraite.

Wéi hunn déi Lénk gestëmmt ?

Dergéint !

Mat dësem Gesetz gëtt e fortschrëttleche System ofgeschaaft, den et Leit, déi jorzéngtelaang ënner oft schwéiere Bedingunge geschafft hunn, erméiglecht huet e bësse méi fréi opzehale mat schaffen.

Op dem Wee konnt d’Liewensaarbechtszäit vu verschiddene Salarié’en verkierzt an de Chômage bekämpft ginn. Déi Méiglechkeet gëtt mat dësem Gesetz einfach ofgeschaaft.

De Gesetzesprojet gouf mat de Stëmme vun der Majoritéit, der CSV an dem ADR votéiert, eenzeg déi Lénk huet dogéint gestëmmt. All d’Dokumenter iwwer dëst Gesetz sinn hei ze fannen.

 

 

COP23 – Klimapolitik: Viel Gerede, wenig Zählbares.

Auf der 23. UN-Weltklimakonferenz (COP23) soll an der konkreten Umsetzung des Pariser Klimaabkommens von 2015 gearbeitet werden. Doch wichtige politische Fragen wie die Lastenverteilung zwischen den Staaten oder die Einigung auf verstärkte Anstrengungen noch vor 2020 bleiben weiter außen vor. Dabei machen die rezenten wissenschaftlichen Studien deutlich, dass die Erderwärmung sehr schnell fortschreitet und umgehend drastische Maßnahmen beim Klimaschutz ergriffen werden müssen, insbesondere in den Industriestaaten. Auch die luxemburgische Regierung hat bisher wenig Zählbares vorzuweisen.

In Paris wurde 2015 das Ziel vereinbart die Erderwärmung nicht über 1,5°C ggü. vorindustriellen Zeiten ansteigen zu lassen. Die Umsetzung dieses Ziels, das in Paris von allen Staaten unterstützt wurde, hätte einen schnellen und rigorosen Umbau der Weltwirtschaft weg von fossilen Brennstoffen hin zu erneuerbaren Energien als Voraussetzung gehabt. Doch zwei Jahre nach Paris hat sich nichts Substantielles getan. 2016 gab es gar neue Höchstwerte bei der CO2-Konzentration in der Atmosphäre. Noch immer fließen massive Beträge an öffentlichem und privatem Kapital in eine klima- und umweltschädliche Energiewirtschaft, sei es für die Erforschung neuer Öl- und Gasvorkommen oder den Bau neuer Gas-, Kohle- und Atomkraftwerke.

Die EU, die ihren C0² -Ausstoß bis 2030 um 40% ggü. 1990 reduzieren möchte, investiert mithilfe der Europäischen Investitionsbank oder des sogenannten Juncker-Fonds weiterhin munter in fossile Energien, insbesondere in Gaskraftwerke.[1] Aus einem rezent von Friends of The Earth veröffentlichten Bericht geht zudem hervor, dass die größten Banken weltweit stark in die Förderung, den Transport und die Nutzung von Schiefergas und Teersanden investieren, in Energieträger also, die noch klimaschädlicher sind als konventionelles Erdöl.[2]

Luxemburg als Trittbrettfahrer?

Luxemburg verzeichnet einen der höchsten Prokopfausstöße von C0² weltweit und trägt somit eine entsprechend hohe Verantwortung in der Klimapolitik. Doch seit der COP21 hat sich in der nationalen Klimapolitik nur wenig bewegt. Eine ambitionierte nationale Strategie für den Klimaschutz gibt es immer noch nicht, denn einen neuen überarbeiteten Klimaschutz-Aktionsplan, der diese Strategie festlegen müsste, hat die Regierung trotz großer Ankündigungen immer noch nicht vorgelegt.

Beim größten Klimakiller made in Luxembourg, dem Tanktourismus, hat die Regierung den Kopf in den Sand gesteckt. Dies obwohl die von ihr in Auftrag gegebene Studie von Dieter Ewringmann deutlich macht, dass die Kosten in den Bereichen Umwelt, Klima, Gesundheit und Infrastrukturen die Erträge aus dem Tanktourismus überwiegen. Nicht zu handeln ist somit auch aus finanzieller Sicht unverantwortlich.

Der Ausbau der erneuerbaren Energien läuft schleppend und auch hier sind politische Impulse und öffentliche Investitionen Mangelware. Um das sehr bescheidene EU-Ziel (11% bis 2020) überhaupt zu erreichen, kauft Wirtschafts- und Energieminister Etienne Schneider in den baltischen Staaten überschüssige erneuerbare Energie ein und begründet dies u.a. auch mit den geringen Kosten für diesen Deal. Die Regierung verzichtet also aus kurzsichtigen finanziellen Überlegungen scheinbar bewusst auf den Ausbau einer nachhaltigen erneuerbaren Energiebasis in Luxemburg.

Im Rahmen der derzeit stattfindenden COP23 brüsten sich Umweltministerin Carole Dieschbourg und Finanzminister Pierre Gramegna zudem mit dem Green Exchange, also der Handelsplattform für „grüne“ Anleihen an der luxemburgischen Börse. Dabei verschweigen sie jedoch, dass die beiden staatlichen Investitionsfonds, der Rentenfonds und der Fonds souverain, massiv in fossile Energien investieren und somit ganz und gar nicht grün sind. Hier fehlt es eindeutig an politischer Kohärenz.

Der Klimaschutz steht bei dieser Regierung nicht weit oben auf der Agenda und dementsprechend mager fällt auch ihre Bilanz in diesem Bereich aus. Dabei wäre ein Umschwenken in den oben erwähnten Bereichen dringend erforderlich und würde es Luxemburg erlauben zumindest einen kleinen Teil seiner historischen Verantwortung beim Klimaschutz einzulösen und nachhaltigere wirtschaftliche und soziale Perspektiven zu eröffnen.

déi Lénk

[1] http://www.foeeurope.org/sites/default/files/extractive_industries/2017/can_the_climate_afford_europes_gas_addiction_report_november2017.pdf

[2] http://www.amisdelaterre.org/IMG/pdf/funding_tar_sands.pdf

Question parlementaire relative aux compteurs intelligents

Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre des Députés, nous vous prions de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre de l’Economie, à Madame la Ministre de la Santé ainsi qu’à Monsieur le Ministre des Communications.

Le 3 juillet 2012, la Chambre des Députés a adopté deux projets de loi modifiant la loi du 1er août 2007 relative à l’organisation du marché de l’électricité et du gaz naturel. Ce projet de loi transposait une directive européenne relative à l’efficacité énergétique. Un des éléments de cette nouvelle législation fut l’introduction du « Smart metering », c’est-à-dire les « compteurs intelligents » dont la généralisation est censée se dérouler sur la période 2016-2020.

Vous n’êtes pas sans savoir que la problématique des compteurs intelligents, qui utilisent la technologie CPL (Communication par courants porteurs en ligne), pose un certain nombre d’interrogations voire de craintes au niveau international tant et si bien que certains pays ont décidé de réduire, voire d’en interdire l’installation.

Par exemple, le CPL génère assez de perturbations électromagnétiques pour être interdit dans tous les sites militaires de l’OTAN. Certains pays tels que la Suisse, la Suède et la Norvège ont fortement réglementé l’utilisation du CPL. Cette technologie est même parfois interdite dans les écoles, les hôpitaux ou les aéroports.

De plus, les compagnies d’assurances refusent de couvrir les dommages engendrés par la technologie CPL.

Si le « smart metering » pose des problèmes au niveau de la protection de la vie privée, il est également contesté pour son impact sur la santé. C’est sur ce dernier point que nous voudrions vous interroger.

1) Selon nos informations, des mesures du rayonnement de ces compteurs auraient été menées par le Ministère de la Santé en date du 10 mai 2017. Pouvez-vous confirmer cette information?

Dans l’affirmative, pouvez-vous nous assurer que ces mesures concluent que les compteurs intelligents ne comportent aucun risque sanitaire? Pouvez-vous nous faire parvenir les résultats de ces mesures? Pouvez-vous également nous indiquer qui le Ministère a chargé de procéder à ces mesures et dans quelles conditions et de quelle manière ces mesures ont-elles été effectuées?

Dans la négative, pouvez-vous nous expliquer pourquoi cette mesure n’a pas été effectuée? Une quelconque mesure a-t-elle d’ailleurs été effectuée aussi bien depuis l’entrée en vigueur de la loi le 7 août 2012 ainsi qu’en amont de son entrée en vigueur, notamment lors de la rédaction, par le Gouvernement précédent, du projet de loi afférant?

D’une manière générale, le principe de précaution sera-t-il respecté, notamment dans des locaux hébergeant des populations vulnérables tels que les crèches, les écoles, les hôpitaux, ou encore les Centres intégrés pour personnes âgés?

2) Toujours selon nos informations, plusieurs centaines de compteurs intelligents auraient été retirés peu après leur installation. Pouvez-vous nous confirmer cette information? Pouvez-vous nous en indiquer la raison?

3) Les Smart Meters mesurent la consommation en électricité toutes les 15 minutes et celle de gaz toutes les heures. Serait-il envisageable de réduire cette fréquence et par conséquent l’exposition aux rayonnements?

4) D’après la directive EDL 2006/32/CE, les nouveaux relevés de consommation individuelle sont censés permettre au consommateur de réguler lui-même, en temps réel, sa consommation d’énergie. Pourquoi les informations de consommation ne sont-elles pas communiquées aux consommateurs dès qu’elles sont disponibles?

Etant donné que les compteurs intelligents obligent leurs détenteurs d’être connectés de manière permanente, ils permettent par conséquent de déduire en temps réel si un consommateur est présent ou non dans son logement ainsi que ses horaires ou habitudes de vie. Par conséquent, l’installation de ces compteurs amène la population à être connectée 24 heures sur 24 et 365 jours sur 365, ce qui peut être considéré comme une ingérence considérable dans le domaine privé. Partant, nous voudrions vous poser la question suivante:

5) Estimez-vous que cette fréquence est en accord avec les directives européennes (directive 95/46/CE du Parlement européen et du Conseil du 24 octobre 1995 relative à la protection des personnes physiques à l’égard du traitement des données à caractère personnel et à la libre circulation de ces données et la directive 2002/58/CE du Parlement européen et du Conseil du 12 juillet 2002 concernant le traitement des données à caractère personnel et la protection de la vie privée dans le secteur des communications électroniques)?

6) En conclusion, serait-il possible d’envisager:

– dans un premier temps, afin d’appliquer le principe de précaution, un délai moratoire d’installation des compteurs connectés le temps d’effectuer des mesures, des adaptations voire des restrictions;

– dans un second temps, de réduire la fréquence des relevés de consommation, par exemple en la limitant à une fois par mois et en assurant qu’elle ait lieu en journée?

Avec nos salutations respectueuses,                              

David Wagner                                                                                                     Marc Baum

Député                                                                                                                  Député

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe