Catégorie : Finances publiques et impôts

Paradise Papers: Luxemburg nicht erwähnt und doch beteiligt

|
Tags: , , ,

Die neuesten Enthüllungen rund um die sogenannten Paradise Papers beweisen einmal mehr die Existenz eines parallelen Finanzsystems, das es Superreichen und transnationalen Konzernen erlaubt, ihre Steuerverpflichtungen zu umgehen. Auch wenn Luxemburg bei dem jüngsten Skandal bislang nicht genannt wurde, ist der hiesige Finanzplatz dennoch Teil des Problems. Auch weil die luxemburgische Regierung sich effektiven Lösungsansätzen vehement widersetzt.

Wer sehr viel Geld besitzt, kann bestehende Steuergesetzgebungen und andere gesetzliche Vorschriften einfach umgehen: Einmal mehr zeigen durchgesickerte Dokumente, wie die Schattenwelt des großen Geldes funktioniert und wer davon profitiert. Die globalen Eliten aus Politik und Wirtschaft unterhalten und tolerieren ein System, das in großem Stil die Umverteilung des Reichtums von unten nach oben organisiert.

Der Schaden dafür trägt die Allgemeinheit. Denn die gewaltigen Milliardenbeträge, die zur persönlichen Bereicherung einiger weniger in dem intransparenten Geflecht des Offshore-Business verschwinden, fehlen rund um die Welt für dringend benötigte öffentliche Investitionen in Bereichen wie Gesundheit oder Bildung. Dadurch klafft die Schere zwischen arm und reich immer weiter auseinander.

Luxemburg nicht erwähnt und doch beteiligt

Dass bislang keine direkte Verbindung in das Großherzogtum hergestellt wurde, heißt nicht, dass Luxemburg dabei völlig unbeteiligt ist. Die Skandale der Vergangenheit (Luxleaks oder Panama Papers) haben eindrucksvoll gezeigt, dass der hiesige Finanzplatz nach wie vor bei eben diesen gleichen Praktiken eine wichtige Rolle spielt. Das jüngst von der Zeitung Der Spiegel aufgedeckte Firmengeflecht des Volkswagen-Konzerns in Luxemburg, das offensichtlich einzig zu Zwecken der aggressiven Steuervermeidung aufgebaut wurde, ist nur ein rezentes Beispiel in einer langen Reihe.

Dabei gibt es bereits gangbare politische Lösungsansätze. Die EU-Kommission hat mit ihrem Modell einer gemeinsamen europäischen Betriebssteuerbasis, den jüngsten Vorstößen bei der Besteuerung von Internetkonzernen, dem öffentlichen country-by-country-reporting oder einem öffentlichen Register der wirtschaftlich Begünstigten interessante (wenngleich auch unzureichende) Vorschläge gemacht. Diese werden jedoch von einigen Mitgliedsstaaten, darunter vor allem auch Luxemburg, konsequent geblockt. Dass die Regierung bei jeder Gelegenheit ihren Willen zur Zusammenarbeit in Steuerfragen betont, kann nicht darüber hinweg täuschen, dass sie in Brüssel zu den stärksten Bremsern gehört.

Die Paradise Papers zeigen erneut, dass zu viele einflussreiche Personen von diesem System profitieren, um schnelle politische Veränderungen herbei zu führen. Die einzige wirkliche Opposition zu diesem System ist die öffentliche Meinung: Nur wenn der Druck auf die Politik kontinuierlich verstärkt wird, kann es zu einem wirklichen Umdenken kommen. Eine breite Debatte über dieses globale Phänomen ist deshalb insbesondere in Luxemburg dringend notwendig. 

Aarmt Lëtzebuerg.

|
Tags: , , , ,

Tribune libre RTL Radio/Radio 100,7

De Risiko an d’Aarmut ze fale betrëfft ëmmer méi Leit zu Lëtzebuerg, nämlech mat 19,7 % bal all 5ten. Bei Jonke sinn et der schon 23,6 % a bei Elengerzéienden ass d’Situatioun nach méi dramatesch, 40,3 % si concernéiert. ouni Sozialtransfere géifen esouguer 44,5 % vun der gesamter Bevëlkerung ënnert den Aarmutsrisiko falen.

An och wann ee schafft ass ee bei wäitem net op der sécherer Säit, mat 11,9% ass den Undeel vun de Working Poor – also all deenen déi trotz Aarbecht aarm si – am Joer 2016 so héich wéi nach nie. Méi wéi all 4ten Stot – 27,4% – huet Problemer um Enn vum Mount iwwert d’Ronnen ze kommen an den Undeel vu prekär Beschäftegte geet déi läscht Jore kontinuéierlech erop.

Den Trend vun ëmmer méi staarker sozialer Prekariséierung vun ëmmer méi grousse Bevëlkerungsgruppen ass zënter ronn 15 Joer statistesch beluecht. Déi divers Spuerpäk vun de CSV-LSAP-Virgängerregierungen haatten e.a. d’Ziil, déi sozial Transferleeschtungen – an domadder de Sozialstaat – sukzessiv ofzebauen.

Déi aktuell DP-LSAP-déi Gréng Regierung setzt dës Austeritéitspolitik weider fort an huet d’Sozialsystemer weider beschnidden. Ënner anerem fält d’Kannergeld fir Famillje mat ville Kanner däitlech méi niddreg aus wéi virun der Reform, a se entsprécht grad esou wéineg de Besoin’en vun de Betraffene wéi d’Reform vun de Studiëbourssen.

Wann een eise Sozialstaat jorelaang zesummespuert a gläichzäiteg ëmmer nei Steiernische fir Ultraräicher a multinational Konzerner schaaft, da klafft zwangsleefeg déi sozial Schéier zwëscht räich an aarm ëmmer méi wäit auserneen. 2016 ware 34. 000 Millionären am Land an an 10 Joer sollen et der esouguer iwwer 40.000 sinn. Wann dann déi niddreg Léin net an d’Luucht ginn, obwuel och d’Wirtschaft wiisst, hëlleft dat deene wou et am néidegsten hätten net. Ëmsou méi well d’Wunnengspräisser ongebremst méi staark wuesse wéi de PIB a wéi eben d’Léin.

déi Lénk schreift Stéchwierder wéi « bezuelbart Wunnen » an « Familljen » net nëmmen op Walplakater mee huet konkret Fuerderunge fir déi mer eis asetzen : d’Erhéijung vum Mindestloun, d’iwwerschaffe vun der d’RMG Reform, dem sougenannte REVIS an ee konsequente Programm fir d’Wunnengspräisser ze bremsen.

Armes Luxemburg

|
Tags: , , , , ,

Zu Gast am Land

Wenige Tage nachdem sich Pierre Gramegna (DP) ostentativ über seinen Haushaltsentwurf 2018 und glänzende Wachstumszahlen freute, veröffentlichte die Statistikbehörde STATEC ihren  Bericht zur sozialen Entwicklung des Landes. Die Zahlen hätten erschreckender nicht sein können.

Fast jedeR Fünfte (19,7%) ist dem Armutsrisiko oder sozialer Ausgrenzung in Luxemburg ausgesetzt, am schlimmsten betroffen sind Kinder, Jugendliche (weit über 20%) sowie Alleinerziehende (40,3%). Mit 11,9% ist der Anteil der Working Poor – also jener die trotz Arbeit arm sind – im Jahr 2016 so hoch wie nie zuvor. Mehr als jeder vierte Haushalt (27,4%) hat Probleme am Ende des Monats über die Runden zu kommen und der Anteil prekär Beschäftigter steigt in den letzten Jahren kontinuierlich.

Und weil dies nicht so recht ins Bild passt, beschuldigte Jean-Jacques Rommes (UEL) den STATEC gleich der Manipulation : für jeden Reichen der ins Land käme würde ein Armer in der Statistik hinzukommen. So als wäre der Armutsindex eigentlich ein Reichtumsindex, über den man sich ähnlich freuen müsste wie über Gramegnas Budget.

In Wirklichkeit ist das Medianeinkommen 2016 aber gesunken und somit auch die Schwelle an der statistisch die Grenze zur Armut gemessen wird. In anderen Worten : sinkt das Medianeinkommen, hätte auch die Anzahl derer sinken müssen, die weniger als 60% davon an verfügbarem Einkommen haben. Aber : das Gegenteil ist der Fall.

Der Trend zur zunehmenden sozialen Prekarisierung immer größerer Bevölkerungsgruppen ist seit rund 15 Jahren statistisch erwiesen. Die diversen Sparpakete der CSV-LSAP-Vorgängerregierungen hatten u.a. zum Ziel, die sozialen Transferleistungen – und damit den Sozialstaat – sukzessive abzubauen.

Die aus den Neuwahlen 2013 hervorgegangene grün-sozial-liberale Regierung setzte diese Austeritätspolitik fort und vollzog weitere Einschnitte in die Sozialsysteme. Unter anderem fällt nun das Kindergeld für kinderreiche Familien deutlich niedriger aus als vor der Reform und entspricht nicht den realen Bedürfnissen der Betroffenen, ebenso wenig wie die Reform der Studienbörsen.

Wenn man seinen Sozialstaat jahrelang zusammenspart und gleichzeitig immer neue Steuernischen für Ultrareiche und multinationale Konzerne schafft, dann klafft unausweichlich die soziale Schere zwischen reich und arm immer weiter auseinander. Selbst ein enormes Wirtschaftswachstum ändert daran nichts. Denn eine Zahl steigt noch schneller als das BIP-Wachstum : die jährliche Erhöhung der Miet- und Kaufpreise für Wohnungen – bei gleichzeitiger Stagnation der Kaufkraft niedriger Löhne.

Die Regierung steht in der Verantwortung auf diese Situation zu reagieren. Allein : ihr scheint der politische Wille zu fehlen.

déi Lénk fordern deshalb ein grundsätzliches Umdenken in jenen Bereichen, die Quellen der Armut sind :

(1) Eine strukturelle Erhöhung des Mindestlohnes. Die Kaufkraft niedriger Löhne muss unbedingt gestärkt werden, um den realen Lebenshaltungskosten gerecht zu werden. Arbeit muss sich lohnen.

(2) Die vorgeschlagene Reform des RMG (REVIS) ist völlig unzureichend, da sie keine Grundsicherung oberhalb der Armutsgrenze darstellt. Hier besteht akuter Nachbesserungsbedarf.

(3) Wohnungspreise und – mieten steigen so schnell, dass weder Löhne noch Sozialtransfers sie gänzlich auffangen können. Die öffentliche Hand muss die Wohnungsfrage endlich den Marktkräften entreißen und selber bauen.

Wenn in einem Land, dessen Fonds-Industrie mehrere Tausende Milliarden Euro verwaltet, über ein Viertel der Bevölkerung Schwierigkeiten hat, über die Runden zu kommen, dann wird es höchste Zeit für ein grundlegendes Umdenken.

Marc Baum, Abgeordneter déi Lénk

 

 

 

 

 

 

 

Interpellatioun iwwer working poor

|
Tags: , , , ,

Op Initiativ vun déi Lénk gouf an der Chamber iwwer d’Situatioun vun de working poor debattéiert. Mat working poor sinn déi Leit gemengt, déi zwar enger bezuelter Aarbecht noginn an awer trotzdeem an Aarmut liewe mussen. Zu Lëtzebuerg ass den Undeel vun de working poor immens héich a läit bei 11,6%. An nëmmen 3 Länner an der EU ass dësen Taux méi héich: Bulgarien, Spuenien a Griicheland. An eiser Interpellatioun hu mir d’Grënn fir an d’Effekter vun dëser Entwécklung beliicht (falend Léin, Ofbau vum Sozialstaat, Explosioun vun de Logementspräisser an eng sozial selektiv Mobilitéit) a Virschléi gemaach, fir dësem Phänomen en Enn ze setzen.

Am Kader vun der Debatt hu mir zwou konkret Propose gemaach:

(1) Mir hunn eng Erhéijung vum Mindestloun em 10% gefrot:  Motion – Erhéijung vum Mindestloun em mindestens 10%
De STATEC huet an enger rezenter Etüd gewisen, dass den Aarmutsrisiko zu Lëtzebuerg (60% vum Medianloun) mënschewierdegt Liewen erméiglechen dass zousätzlech de Netto-Mindestloun och nach ënnert dem Aarmutsrisiko läit. Dofir muss an eisen Aen als alleréischt mol de Mindestloun em minimum 10% eropgoen.

(2) Mir hunn eng réigelméisseg Debatt iwwer d’sozial Situatioun an d’Lag um Aarbechtsmaart gefrot: Resolutioun – Réigelméisseg Debatt iwwer d’sozial Situatioun an d’Lag um Aarbechtsmaart
Op der Uni oder an aneren ëffentlechen Instituter (LISER z.B.) gëtt eng performant wëssenschaftlech Recherche am Sozial- an Aarbechtsberäich gemaach. Donieft verëffentleche vill gesellschaftlech Organisatioune wäertvoll Etüden a Virschléi iwwer d’sozial Lag. Mir wëllen des Aarbechten an d’Chamberdebatten afléisse loossen.

Béid Virschléi goufe vun der Regierungskoalitioun ofgelehnt.

11,6% working poor zu Lëtzebuerg

Zu Lëtzebuerg hunn mer en iwwerduerchschnëttlech héijen Taux u Leit, déi trotz Aarbecht aarm sinn, oder dem Aarmutsrisiko ausgesat sinn. Hei zu Lëtzebuerg gehéieren 11,6% vun de Leit, déi schaffen engem Ménage un, deen dem Aarmutsrisiko ausgesat sinn. 11,6% sinn esou genannte Working Poor. Dat ass wesentlech méi wéi an eisen Nopeschlänner an dat ass och e Rekord par rapport zu de Jore virdrun.

Dat seet eis Eurostat. An ganz Europa sinn ët just d’Kriselänner Griicheland, Spuenien a Rumänien, wou den Undeel un Working Poor nach méi héich ass.

Besonnesch betraff si Leit, déi an Deelzäit schaffen: 16,5% vun hinne liewen an Aarmut. Nach méi betraff si Leit mat engem CDD: 23%! Mee och Leit mat engem CDI weisen en erschreckend héijen Aarmutsrisiko op: 9,5%.

Als working poor ginn allgemeng unerkannt Leit bezeechent, déi trotz Aarbecht an eventuelle Sozialleeschtungen ënnert dem Aarmutsrisiko liewen. Dësen Aarmutsrisiko ass als 60% vum Medianloun definéiert. Et handelt sech also hei em e relative Wäert, dee vu Land zu Land anescht z’erklären an anzeschätzen ass, dee bei ënnerschiddlechen Zesummesetzunge vun engem Stot anescht duerchschléit, mee den och opgrond vun de Liewenshaltungskäschte ganz ënnerschiddlech ze bewäerten ass.

Dofir muss ee bei de Grënn fir working poor och iwwer d’Léin an eventuell Sozialleeschtungen erauskucken a sech froen, wéi eng aner Facteuren d’Leit an d’Aarmut drécken. Mir gesinn hei zwee wichteg Facteuren: d’Wunnkäschten an de Präis vun der Mobilitéit.

Ongerecht Lounentwécklung

Déi direktsten Ursaach vum Working Poor Phenomen ass eng ongerecht Lounentwécklung:

Déi niddregst Léin sinn tëscht 2000 an 2015 em 36% Prozent geklommen. De Salaire moyen em 53% an déi héchst Salairen em ganzer 60%. De pouvoir d’achat vun den ënneschte Léin ass säit 2010 nëmmen em 1,1% geklommen, also bal 5 mol manner ewéi de vun den héchste Léin. Des Entwécklunge sinn engersäits op d’Indexmanipulatioun zeréckzeféieren:

D’Indexmanipulatioun vun 2013 déi zu engem Retard vu 7 Méint vum Ausbezuele vun der Indextranche gefouert huet, huet d’Leit mat niddrege Léin vill Geld kascht. Am ganze sinn an deene leschte 4 Joer 1269 euros fir en Salarié deen de Mindestloun bezitt verluer gaangen. Dat ginn 3124 euros fir de Salaire Moyen. Dat ganzt ass jo dann an Täsch vum Patronat gefloss, dat vum Decalage tëscht der Inflatioun vun de Präisser an der Opwäertung vun de Léin profitéiert.

Anerersäits spigelt sech an där ongerechter Lounentwécklung och déi ongerecht Verdeelung vum geschaafene Méiwäert vun der Aarbecht erëm:

Mier hun hei zu Lëtzebuerg déi héchsten Aarbechtsproduktivitéit pro Kapp vun den EU-15 Länner. Dat waren 2015 116.000 euros. Mier hun och den héchste coût horaire du travail, den ëfters vum Patronat a vun der Regierung a Fro gestallt gëtt, well en d‘Kompetivitéit anscheinend bremst.A Wierklechkeet awer, progresséiert dee coût dee mëttlerweil bei 36,1 euros läit, nëmme lues (2,3% vun 2008 bis 2012), woubäi de Produktivitéitstaux (d’valeur ajoutée) ëmmer méi schnell an d’Luucht schéisst (an der Moyenne 3,56% d’Joer vun 1995-2010). Par rapport zum grousse Räichtum den zu Lëtzebuerg geschaaft gëtt, ass d’Aarbechtskraaft hei extrem bëlleg, méi bëlleg souguer ewéi an aneren europäesche Länner.

De Mindestloun muss iwwer 60% vum Salaire Moyen leien, sou heescht et am rapport d’activité vum Comité européen des Droits sociaux du Conseil de l’Europe vun 2014. Den aktuelle brutto SSM vun 1.998,59 euros läit effektiv iwwer 1797 euros vum Salaire moyen. Den Netto Mindestloun läit awer bei 1726 euros (Steierklass 1) also nach ëmmer ënnert dëser Aarmutsschwell.

Mier verlaangen eng Erhéijung vum Mindestloun vun 10% fir dem Problem kuerzfristeg entgéint ze kommen.

 

Ofbau vum Sozialstaat

De Sozialstaat spillt eng wichteg Roll fir deene Leit, déi trotz enger Aarbecht net genuch verdéngen, en anstännegt Liewen ausserhalb vun der Aarmut z’erméiglechen. Ouni sozial Transfert’en missten zu Lëtzebuerg nach vill méi Leit déi schaffen an Aarmut liewen.

An de leschten zéng Joer gouf eise Sozialstaat awer ëmmer rem vun de verschiddene Regierunge beschnidden. Besonnesch ab der Wirtschaftskrise vun 2007/2008 goufe verschidden Transfert’en gekierzt, agefruer oder hire Finanzement gouf méi ongerecht an zu Ongonschte vun de Salarié’en reforméiert.

Dat problemateschst Beispill ass d’Kierzung vum Kannergeld. Des Regierung huet beim Kannergeld zwou Prestatioune ganz ofgeschaaft an d’Kannergeld selwer drastesch gekierzt fir Familljen ab zwee Kanner. D’CSL huet a sengem Avis virgerechent, wat eng Famill mat 3 Kanner – ganz onofhängeg vun de Lounsituatioun – abéisst: 238€ de Mount, also 2856€ d’Joer. Fir vill Leit sinn dat 1-2 Paien.

Donieft ginn d’sozial Transfert’en ëmmer méi selektiv an u bestëmmte Bedingunge gekoppelt. Soumat geet d’Universalitéit vun eisem Sozialstaat ëmmer méi verluer, wouduerch bei ville Leit zousätzlech Onsécherheeten an Drock entsteet. Dëst ass besonnesch beim RMG ze gesinn, dee kee garantéierte revenu ass, mee souvill Ausname kennt a sou niddreg ass, dass e fir déi Betraffe keng wierklech Garantie bitt. D’Reform vum RMG, déi de Moment um Instanzewee ass, dreift des Logik weider.

 

Explosioun vun de Logementskäschten

Ee vun de wéinege Sozialtransferen, deen dé’Regierung vun 2 Joer nei agefouert huet ass d’Subvention Loyer. Des Subventioun soll jo Locatairen ze gutt kommen, déi hire Loyer net méi packen. Leider droen d’Bedingunge fir d’Vergab vun dëser Subventioun de Wunn- an Aarbechtskonditioune vu ganz ville Leit guer keng Rechnung. Dofir kommen och net vill betraffe Leit fir des Subventioun a Fro.

Dobäi hëlt d’Zuel vun de Leit, déi mat hirem Loun keng Wunneng méi bezuele kënne permanent zou. 2014 schonn hunn 26,3% vun de Locataire Problemer gehat fir hire Loyer ze bezuelen! Kee Wonner, wëll d’Präisser fir Logementer klamme vill méi schnell wéi d’Léin a besonnesch déi kleng Léin. An de leschten 10 Joer sinn d’Wunnengspräisser zu Lëtzebuerg laut Observatoire de l‘Habitat em 41,9% geklommen. Des Hausse ass souguer an de leschten 12 Méint mat 5,6% nach méi rapid. Ganz erschreckend ass d’Hausse bei Appartementer, déi sech nach a Planung oder Bau befannen: +11,9%! An engem Joer!

Bei de Loyeren ass d’Hausse ähnlech staark, hei gouf et an de leschten 10 Joer e Plus vun 29,2% an och hei klammen d’Geldbeträg déi e Locataire am Schnëtt fir en Daach iwwer dem Kapp muss berappen an de leschten 12 Méint nach méi schnell: + 4,9%! Dobäi komme bei de meeschte Lokatiounen och nach frais d’agence a Kautiounen, déi vill Lei top ee coup an d’Laberente bréngen. Zumindest dat kann einfach ofgeännert ginn. Mir hunn dozou eng Gesetzespropositioun eraginn, déi scho positiv aviséiert gouf. Et bréicht also elo just eng politesch Entscheedung.

D’Léin vun deenen klénge Revenu’en kënnen mol net am Usaaz mat dëser Entwécklung mathalen.

Soumat gëtt däitlech, dass d’Prekariséierung vun ëmmer méi Leit eben net just en aus de Fuge gerodene private Logementssecteur ass, deen dofir verantwortlech ass, mee politeschen Immobilismus. Am Emkéierschloss heescht et awer och, dass een dësen Trend duerch aner politesch Entscheedunge rem kann ëmdréien.

déi Lénk hu verschidde Virschléi fir de Logement ausgeschafft a mir wäerten och weider Drock maachen.

Ongerechten Zougank zur Mobilitéit

Eng ganz wichteg Dimensioun, déi dann och enk mat der Wunnsituatioun ass Aarmut duerch eng beschränkte Mobilitéit an d’ageschränkte Mobilitéit, déi dann rem zu enger weiderer Prekariséierung féiert.

D’Wunnengspräisser an zentrale Lagen, sief et an der Stad oder ronderëm, a ville gréissere Gemengen am Süden oder och mëttlerweil am Uelzechtdall, dreiwe besonnesch Stéit mat klenge Revenu’en a méi rural Géigende vum Land – wann net direkt iwwer d’Landesgrenzen eraus.

De Manktem un dezentraliséierten Infrastrukturen wat den ëffentlechen Transport ugeet féiert zu der Ofhängegkeet vun privaten Transportmëttel déi sech Leit mat klengem Akommes nieft deenen héijen Logementspräisser oft net méi leeschten kënnen. Den Auto ass eng deier Uschafung, mat villen lafende Käschten, virop Reparaturen, Assurancen an natierlech de Parking, dee sech méi aarm Leit souwisou net leeschte kënnen. D‘Geographesch Ausgrenzung reduzéiert also d’Mobilitéit an d’Méiglechkeeten eng Aarbechtsplaz ze fannen an dreift domat den Aarmutsrisiko an d’Luucht, mee och allgemeng déi sozial Ausgrenzung.Den Autosbesëtzer ass a villen Offres d’Emploi och en Selektiouns oder besser gesot en  Diskriminatiounsfacteur. Den Autobesëtz ass also mëttlerweil eng Klassefro.

Aplaz ewech ze kommen vum Paradigma vum Individualverkéier, gi vun der Regierung an och ganz erstaunlecherweis vum gréngen Transportminister, Moossnamen geholl déi dësen Mobilitéitsproblem weider verschäerfen an domat d’Stroossen an d’Ëmwelt och „nohalteg“ belaaschten. D’Regierung geet jo elo esou scho sou wäit fir einfach direkt Zuchverbindungen ze suppriméieren (Bsp. Diddeleng). Parallel ginn awer weider Milliounen an den Ausbau vun Autobunnen (bezeechnenderweis och nach d‘Diddelenger Autobunn) gestach a Verschmotzungsproblemer duerch d’Ofgase solle mat weideren neie Stroosse iwwergaange ginn…

 

Wéi eng Konsequenzen gëllt et ze zéien?

(1) De Netto-Mindestloun zu Lëtzebuerg läit fir eng Persoun alleng esouwuel ënner der Aarmutsgrenz ewéi och ënner deem vum Statec berechenten néidege Mindestakommes. Dëse Mindestloun – also déi primär Repartitioun tëscht Kapital an Aarbecht – muss an eisen Aën alleng schon Schutz virun Aarmut bedeiten. Et kann net sinn, datt e Mënsch mat enger voller Tâche d’office op Sozialhëllef ugewisen ass, fir kënnen iwwer d’Ronnen ze kommen. De Mindestloun gehéiert also ugepasst. Déi vergaangen ausgesaten Indextranchë gëllt ët direkt bäizesetzen. Dëst soen net nëmme mir, mee ët ass och eng zentral Fuerderung vun de Gewerkschaften a de Sozialverbänn hei am Land. Déi Fuerderung ass och net vermessen, mee déi minimal Grondlag, datt een hei am Land iwwerhaapt ka vu Cohésion sociale schwätzen.

(2) Prekär Aarbecht (Interim, CDD, etc.) muss legal encadréiert ginn, esou datt den abusive Recours bei gréisseren Entreprisen op dës prekär Aarbechtsforme strikt reglementéiert ass, soit op en gewëssen %, soit op aussergewéinlech konjunkturell Pic’en. Ëmgekéiert kéint een sech virstellen, datt ee Subventioune fir kléng Betriber aus schwierege Secteur’en aféiert, déi ebe grad hir sozial & Verantwortung iwwerhuelen a fest astellen.

(3) Déi universal Sozialleeschtungen, notamment d’Kannergeld hunn duerch Desindexéierung iwwer déi leschte Joren zolidd u Wäert verluer an och d’Reform vum Kannergeld vun dëser Regierung war eng alleréischter Linn eng Spuermesure mam Zil manner Suen auszeginn. Am meeschten dorënner leiden och an Zukunft kannerräich Familljen. Dëst muss redresséiert ginn. Selektiv Sozialleeschtungen, wéi d’Loyers-subventioun, mussen esou orientéiert ginn, datt se och do ukommen, wou d’Besoins real sinn. An se kënnen héchstens eng kuerzfristeg  Iwwergangsléisung sinn, well am Moment fléissen déi Suen direkt aus dem Portmonnie vum Locataire an d’Täsche vun der Immobilière, an heizen de Maart nach wieder un.

(4) D’Regierung kënnt net derlaanscht de Wuesstem ze reguléieren. De Wuesstem kënnt kaum méi bei den niddregen Akommeskategorien un, am Géigendeel ët sinn déi Leit, déi am meeschten ënnert den negative Konsequenzen ze leiden hunn. Et sinn si, déi am schwéiersten ënner der desolater Situatioun um Wunnengsmaart leiden, ët si sie déi am meeschten ënner verstoppte Stroossen an Zich leiden, an ët si sie deenen hir Liewensqualitéit duerch den onkontrolléierte Wuesstem ofhëlt. Duerfir brauche mer en Paradigmewiessel an der Wunnengspolitik (ewech vum fräie Maart, hin zu ëffentlecher Regulatioun a Baue wéi dat a Stied mat héijer Liewensqualitéit wéi Amsterdam oder Wien schon längst de Fall ass). Duerfir brauche mer méi en konsequenten Ausbau vum ëffentlechen Transport an eng seriö Landesplanung.

(5) Mer brauchen eng seriö Steierreform, déi wierklech sozial gerecht a redistributiv ass. Jo, d’Steierreform vun dëser Regierung huet déi ënnescht Akommeskategorië steierlech entlaascht, mee se war awer net ëmverdeelend. Am beschte Fall, kal Progressioun immuniséiert. Si huet net dozou gefouert, datt de Staat sech d’Méiglechkeet an déi néideg finanziell Moyens gëtt, de Wuesstem ze reguléieren an domadder och déi néideg Infrastrukturen ze schafen, fir deene Leit entgéintzekommen, déi schaffen an net dichteg verdéngen.

Question parlementaire: Propos du Secrétaire Régional des Finances de Madère devant la Commission PANA

|
Tags: , , , ,

Monsieur le Président,

Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre des Députés, je vous prie de bien vouloir transmettre la question parlementaire suivante à Monsieur le Ministre des Affaires étrangères et européennes.

La Commission PANA du Parlement Européen, qui enquête actuellement sur les questions de blanchiment d’argent et d’évasion fiscale, a entendu lors de sa séance du 9 mai 2017 le Secrétaire Régional des Finances de la région autonome portugaise de Madère. Celui-ci expliquait devant la Commission PANA qu’en raison d’un changement de la législation fiscale de la région autonome de Madère adopté à la fin de l’année 2011, beaucoup d’entreprises et de banques avaient quitté l’île pour d’autres juridictions :

« A cette époque, les nouveaux régimes sont entrés en vigueur en obligeant les entreprises à payer l’IRC [impôt sur le revenu des personnes collectives] à un taux de 3 pour cent, avec des plafonds de création de postes de travail. C’était en raison de l’obligation de création de postes de travail que beaucoup d’entreprises sont sorties de la région de Madère. Nous sommes passés de 6.000 entreprises, en 2000, à environ 1.500 entreprises plus récemment, en lien direct avec cette modification du régime et l’exigence accrue au niveau de la création de postes de travail. Comme je l’ai dit, ces entreprises sont sorties de Madère pour d’autres juridictions en Europe, notamment le Luxembourg, les Pays-Bas et l’Autriche, mais aussi, pour ce qui est banques, les transferts ont été faits pour d’autres places comme Hong Kong et Luxembourg ».

Et Monsieur le Secrétaire Régional des Finances de poursuivre : « Je peux même vous raconter un épisode : en janvier 2012, l’ambassadeur du Luxembourg s’est déplacé à Madère pour obtenir de la part de la région la liste des entreprises qui voulaient sortir de Madère, exactement pour essayer que ces entreprises aillent au Luxembourg ».

Considérant ce qui précède, je voudrais poser les questions suivantes à Monsieur le Ministre :

1) Est-ce que M. le Ministre peut confirmer que l’ambassadeur du Luxembourg au Portugal s’est rendu en janvier 2012, ou à un moment proche de cette date, sur l’île de Madère? Si oui, est-ce que Monsieur le Ministre, respectivement le Ministère des Affaires étrangères (MAE), a été à l’initiative de cette visite et quel était l’objet officiel de cette visite?

2) Est-ce que Monsieur le Ministre peut confirmer que l’ambassadeur du Luxembourg au Portugal s’est procuré en janvier 2012, ou à un moment proche de cette date, une liste des entreprises et des banques installées à Madère avec l’objectif de les attirer, d’une manière ou d’une autre, au Luxembourg? Si oui, est-ce que cette démarche a été menée sur initiative de Monsieur le Ministre, respectivement du Ministère des Affaires étrangères (MAE)?

3) Est-ce que Monsieur le Ministre peut confirmer que l’ambassadeur du Luxembourg au Portugal a activement engagé des démarches auprès des entreprises et banques installées à Madère, afin de les attirer d’une manière ou d’une autre au Luxembourg, respectivement que l’ambassadeur du Luxembourg au Portugal a facilité des contacts avec d’autres services d’Etat du Luxembourg et des entreprises et des banques de Madère avec ce même objectif?

4) Dans l’affirmative des questions précédentes, est-ce que les entreprises et banques installées à Madère ont été encouragées par l’ambassadeur du Luxembourg au Portugal, ou par d’autres représentants du Luxembourg, de s’installer au Luxembourg, avec, notamment ou exclusivement, des arguments fiscaux ? Si oui, est-ce que ces arguments fiscaux incluaient la possibilité pour les entreprises et banques de se voir accorder un rescrit fiscal (décision anticipée des autorités fiscales) à des conditions plus avantageuses que celles mises en place par le nouveau cadre fiscal de Madère ?

5) Partant du principe que les propos du Secrétaire Régional des Finances de la région autonome de Madeira correspondent entièrement ou en partie à la réalité, est-ce que Monsieur le Ministre considère qu’une telle démarche est conciliable avec le principe de solidarité entre pays membres de l’UE qui devrait également guider les actions de la diplomatie luxembourgeoise, d’autant plus que le Portugal se trouvait à cette époque dans une grave crise économique et financière et que l’île de Madère est particulièrement vulnérable en raison de sa situation géographique ultrapériphérique ?

 

David Wagner

Député

Demande de mise à l’ordre du Jour de la politique d’investissement du Fonds souverain intergénérationnel du Luxembourg (FSIL)

|
Tags: , , , , ,

Monsieur le Président,

Nous vous saurions gré de bien vouloir demander à Monsieur le Président de la Commission des Finances de mettre à l’ordre du jour d’une prochaine réunion de ladite commission un point relatif à la politique d’investissement du Fonds souverain intergénérationnel du Luxembourg (FSIL) et d’y inviter Monsieur le Ministre des Finances.

Selon le rapport annuel 2016, le FSIL détient des parts de onze fonds d’investissement ETF négociés en bourse. Or, il apparaît que ces différents fonds investissent notamment dans des entreprises qui violent ou qui ont violé des conventions internationales dont le Luxembourg est partie prenante et qui pour cette raison se trouvent sur la liste d’exclusion du Fonds de compensation commun au régime général de pension (FDC).

A titre d’exemple, le FSIL investi de cette manière dans des entreprises états-uniennes qui produisent ou commercialisent des bombes à sous-munition, alors que la loi du 4 juin 2009 portant approbation de la Convention sur les armes à sous-munition stipule dans son article 3 : « Il est interdit à toute personne physique ou morale de financer, en connaissance de cause, des armes à sous-munition ou des sous-munitions explosives ».

Partant, nous aimerions demander à Monsieur le Ministre de prendre position par rapport à cette problématique et d’expliquer si oui, et de quelle manière, il compte mettre la politique d’investissement du FSIL en conformité avec les engagements internationaux du Luxembourg.

Veuillez agréer, Monsieur le Président, l’expression de notre parfaite considération.

David Wagner

Marc Baum

Zukunftsfonds sucht Rendite ohne Rücksicht auf Verluste

|
Tags: , , , ,

Der 2014 ins Leben gerufene luxemburgische Zukunftsfonds (FSIL) investiert in Firmen, die Streubomben herstellen, Menschenrechte verletzen oder massive Umweltschäden zu verantworten haben. Damit verstößt die Regierung sowohl gegen internationale Konventionen als auch gegen die völlig unzureichenden sozial- und umweltpolitischen Kriterien, die sie beim Rentenfonds (FDC) anwendet.

Laut Regierung soll der Fonds souverain intergénérationnel du Luxembourg (FSIL) ein Sparguthaben aufbauen, das zum Wohlstand der zukünftigen Generationen beitragen soll. Dabei fährt der Fonds seine Renditen mithilfe von multinationalen Firmen ein, die gegen internationale Konventionen verstoßen und einer nachhaltigen Entwicklung massiv entgegenwirken. Auf diese Weise wird weltweit eine zerstörerische Entwicklung gefördert, die nicht nur den kommenden Generationen eine schwere Last aufbürdet, sondern bereits heute zu massiven Menschenrechtsverletzungen und Umweltschäden führt.

Kriterien des Rentenfonds werden missachtet

Nachdem déi Lénk 2010 aufgedeckt hatten, dass der luxemburgische Rentenfonds (FDC) Aktienpakete von Streubombenherstellern besaß und somit gegen die Osloer-Konvention verstieß, entledigte die Regierung sich dieser schleunigst. In der Folgezeit erarbeite der FDC minimale Kriterien in Sachen sozialer und umweltpolitischer Verantwortung, auch wenn diese von déi Lénk und zahlreichen Organisationen der Zivilgesellschaft als völlig unzureichend angesehen werden. Zu diesem Zweck führt der FDC eine schwarze Liste von derzeit 69 Firmen, die gegen internationale Konventionen verstoßen: in Unternehmen, die auf dieser Ausschlussliste stehen, darf der FDC nicht investieren.

Beim FSIL gelten jedoch ausschließlich finanztechnische Vorgaben. Nach einer Analyse von déi Lénk investiert der Zukunftsfonds FSIL so indirekt in mindestens 25 Firmen, die auf der schwarzen Liste des Rentenfonds FDC stehen – und somit gegen internationale Konventionen verstoßen, die Luxemburg unterzeichnet hat. Darunter findet man beispielsweise die Erdölgesellschaft Chevron, die für die Umweltkatastrophe im Osten Ecuadors verantwortlich ist, den Bergbaukonzern Vale, der wegen Menschenrechtsverletzungen in mehreren Ländern am Pranger steht oder auch den Rüstungskonzern Textron, der für die Herstellung und Kommerzialisierung von Streubomben bekannt ist. Auch Unternehmen, die wegen der Entwicklung von Nuklearwaffen, dem illegalen Abbau von Ressourcen oder wegen Menschenrechtsverletzungen in den Palästinensergebieten auf der Ausschlussliste des FDC stehen, werden vom FSIL finanziell unterstützt.

Investitionspolitik völlig inkohärent

Im Gegensatz zum FDC investiert der FSIL nicht direkt in Aktien oder Anleihen, sondern hält Anteile von elf börsennotierten Fonds[1], die von privaten Finanzinstituten verwaltet werden und die ihrerseits Wertpapiere von Firmen halten. Diese indirekte Investitionsstrategie entbindet den luxemburgischen Staat jedoch nicht von seiner Verantwortung, da er Gewinne auf Kosten von illegalen oder zumindest äußerst fragwürdigen Praktiken erzielt.

„Es ist völlig inakzeptabel, dass die Regierung direkt oder indirekt in multinationale Firmen investiert, die internationales Recht brechen, beziehungsweise einer nachhaltigen Entwicklung massiv entgegenwirken“, so der Abgeordnete Marc Baum, der diesen Punkt auf die Tagesordnung einer nächsten Sitzung der Finanzkommission setzen lässt.

déi Lénk fordern die Regierung dringend auf, die Investitionsstrategie des FSIL von Grund auf zu überarbeiten und endlich die sozial- und umweltpolitischen Kriterien des Rentenfonds FDC erheblich zu stärken. Beide Staatsfonds müssen ernsthaft reformiert werden, damit sie den von Luxemburg ratifizierten internationalen Abkommen, insbesondere dem Pariser Klimaabkommen und der UN-Nachhaltigkeitsagenda 2030, nicht mehr zuwiderlaufen.

Demande de mise à l’ordre du jour

[1] Laut dem Jahresbericht 2016 hält der FSIL Anteile an folgenden 11 Fonds : SPDR Barclays Euro Aggregate Bond UCITS ETF (ISIN IE00B41RYL63), ISHARES Euro Aggregate Bond UCITS ETF (ISIN IE00B3DKXQ41), Natixis AM Funds – Natixis Euro Aggregate I/A (ISIN LU0935223387), Vanguard Total Bond Market ETF (ISIN US9219378356), IShares Core U.S. Aggregate Bond ETF (ISIN US4642872265), Schwab U.S. Aggregate Bond ETF (ISIN US8085248396), ComStage MSCI World TRN UCITS ETF (ISIN LU0392494562), db x-trackers MSCI World Index UCITS ETF 1C (ISIN LU0274208692), Lyxor ETF MSCI World (ISIN FR0010315770), Db x-trackers MSCI Europe Index UCITS ETF (DR) (ISIN LU0274209237), Amundi ETF MSCI Europe UCITS ETF (FR0010655696).

EP-Untersuchungsausschuss: Finanzplatz nicht zur Zusammenarbeit bereit

|
Tags: , , ,

Ende dieser Woche wird der Untersuchungsausschuss des Europaparlaments, der sich mit der Aufarbeitung des Panama-Skandals beschäftigt, in Luxemburg erwartet. Die meisten Vertreter des Privatsektors lehnen ein Treffen mit den Europaabgeordneten jedoch ab. Was haben sie zu verstecken?

Der EP-Untersuchungsausschuss, der am Donnerstag in Luxemburg erwartet wird, wird mit Finanzminister Pierre Gramegna und der zuständigen Parlamentskommission zusammentreffen. Daneben haben die EU-Abgeordneten auch Einladungen an Vertreter des Privatsektors geschickt, unter anderem an verschieden Finanzinstitute und Anwaltskanzleien, die in den sogenannten Panama-Papers namentlich erwähnt werden. Die meisten lehnen ein Erscheinen vor dem Untersuchungsausschuss jedoch ab oder haben nicht geantwortet.

Eine Absage gab es unter anderem von der BIL-Tochter Experta Luxembourg, die bei der Gründung von Offshore-Gesellschaften über die panamaische Kanzlei Mossack Fonseca besonders aktiv war. Aber auch Geschäftsanwalte wie Alain Steichen oder Albert Wildgen haben die Einladung abgelehnt. Letzterer ließ sogar ausrichten, er habe besseres zu tun. Ob der Anwalt und heutige Staatssekretär Guy Arendt vor dem Untersuchungsausschuss erscheinen wird, ist derzeit noch unklar. Das gleiche gilt für den ehemaligen Steuerbeamten Marius Kohl.

Das Ansehen des Landes im Ausland wird auf diese Weise sicher nicht gestärkt werden. Für den Abgeordneten David Wagner (déi Lénk) ist diese mangelnde Bereitschaft zur Zusammenarbeit deshalb auch völlig unverständlich: „Die Vertreter des Finanzplatzes beteuern pausenlos, dass alle ihre Aktivitäten legal und transparent ablaufen und auch nach der Veröffentlichung der Panama-Papers wurde uns gesagt, dass es keine illegalen Aktivitäten gegeben habe. Es gibt also keinen Grund, sich vor dem EP-Untersuchungsausschuss zu verstecken“.

Der Europaabgeordnete und stellvertretende Vorsitzende des EP-Ausschusses Fabio De Masi (DIE LINKE.) ergänzt: „Luxemburg ist nicht der einzige Steuersumpf der EU, aber auch zentraler Akteur im Netz der Schattenfinanzplätze für Briefkastenfirmen. Das Europaparlament lässt sich zum Narren halten, wenn die Luxemburger Kronzeugen nicht abermals nach Brüssel vorgeladen werden. So wie sich Mr Ruling Marius Kohl bereits seit Jahren der Befragung entzieht und auch die Gerichtstermine im Prozess gegen Deltour, Halet und Perrin mit dubiosen Krankschreibungen verpasst hat. In Brüssel blockiert die Luxemburger Regierung zudem weiterhin zentrale Transparenzvorhaben wie das öffentliche country-by-country reporting für Konzerne. Der Kulturwandel nach den LuxLeaks ist eine Fata Mogana. »

PdL 7050: Budget fir d’Joer 2017

|
Tags: ,

1)     Em wat geet et am Gesetzprojet?

De Staatsbudget regroupéiert all d’Recetten an d’Depensen, déi de Staat am kommende Joer erwaart respektiv plangt an ass ee Pilier vun den ëffentleche Finanzen, nieft dem Budget vun de Gemengen an der sécurité sociale.

De Budget erfëllt wichteg Aufgaben, wëll en de Finanzement vum Fonctionnement vum Staat, wéi d’Administratioun, an d’ëffentlech Daseinsvorsorge, wéi d’Ausgabe fir Gesondheet, Schoul, Ëmwelt asw. assuréiert. En huet eng staark steierend Funktioun, wëll en d’Investissementer an ëffentlech Infrastruktur a Servicer finanzéiert. Iwwer d’Staffelung vun de Steieren an Taxen, déi de Staat anzitt an d’sozial Transfert’en, spillt de Budget och eng wichteg Roll an der Ëmverdeelung vum Räichtum.

De Budget huet also e maassgeeblechen Afloss op d’Entwécklung vum Land.

2)     Wat ass wichteg?

D’national Budget’en sinn encadréiert vu Regelen op EU-Niveau, déi de Gestaltungsspillraum vun de Länner staark aschränken. Wëll déi Regelen awer ondemokratesch sinn an ekonomesch wéineg Sënn maachen, hu mir se ëmmer kritiséiert. Lëtzebuerg ass awer wéi aner europäesch Nord/Kärstaate manner staark ageengt wéi d’Länner am Süden an dee Spillraum notzt d’Regierung och deelweis aus fir eng Rei Investitiounen op de Wee ze bréngen.

Grondsätzlech si mir awer der Meenung, dass déi Investitioune bei wäitem net duerginn, fir de Réckstand an der ëffentlecher Infrastruktur, deen sech iwwer Joerzéngte gebilt huet, wettzemaan. Dëse Réckstand weist sech um Wunnengsmaart, wou ëmmer manner Leit eng abordabel Wunneng fannen oder bei der Iwwerlaaschtung vum ëffentlechen Transport an de Stauen op de Stroossen.

Dat ass bedenklech, wëll de Steierdumping, den des an d’Virgängerregierunge bedreiwen, ëmmer méi Betriber an Aarbechtsplazen op Lëtzebuerg zéien, déi ëmmer méi Investitiounen néideg maachen. Duerch d’Reduktioun vun de Steieren (Betribsbesteierung geet vun 21 op 18% erof) fehlen dem Staat awer an Zukunft wichteg Recette fir déi Investitiounen ze tätegen.

3)     Wei hunn déi Lénk gestemmt?

Dogéint!

Och wann déi Lénk eng Rei positiv Elementer an dësem Budget gesinn an et kee Spuerbudget méi ass, si mir weiderhin der Meenung, dass dat staarkt Wuesstem vum Land duerch zolidd Investitiounen an d’ëffentlech Infrastruktur muss begleet a gesteiert ginn. Wëll nëmmen sou kënnen déi negativ Konsequenze vun dësem Wuesstem absorbéiert an d’Liewensqualitéit vun den Awunner an de Grenzpendler ofgeséchert ginn. D’Budgetsvirlag vun der Regierung kann déi Aufgaben net erfëllen.

De Budget gouf mat de Stëmme vun der Majoritéit ugeholl. All d’Dokumenter iwwer de Budget sinn hei ze fannen.

Wou ass dann dee neie Wand?

|
Tags: , , , , , ,

Tribune libre RTL Radio/Radio 100,7

D’Neiwalen 2013 sollte maachen dass alles anescht gëtt wéi virdrun. D’CSV gouf no Joerzéngten an d’Oppositioun geschéckt, an déi nei Regierung huet grouss ugekënnegt, datt sinn elo d’Fënstere wäit oprappe wäerte fir mol gutt ze lëften!

3 Joer méi spéit stelle mer fest dat de neie Wand nach ëmmer op sech waarde léisst, an datt déi nei Regierung d’Politik vu senge Virgänger am Fong weiderbedreiwt – bis op kosmetesch Ännerungen.

Den Afloss vun de Big4 ass elo manner verstoppt, den Alain Kinsch, Managing Partner vun EY sëtzt elo offiziell am Staatsrot an nom Matwierken um Koalitiounsprogramm schreift en dann elo och, esou gëtt spekuléiert, déi Avisen, déi säi Geschäftsfeld am meeschte betreffen. Keen Wonner dass een deem seng Firma Entreprisë beréit wéi se kenne manner Steiere bezuelen dozou bäidréit wann net esouguer maassgeeblech selwer dofir zoustänneg ass dass den Avis seet: Betriber sollen nach manner Steieren an Zukunft ze bezuele kréien.

Mä wat Spuerpolitik an d’Ëmverdeelung vum Räichtum vun ënnen no uewen ugeet hat och des Dräierkoalitioun keng aner politesch Äntwert op Staatsschold déi duerch d’Kaddoen un d‘Banke während der Kris gemaach gi sinn, am Sënn. Mam sougenannten Zukunftspak gouf op net manner wéi 258 Plaze queesch duerch de Gaart gespuert. An der Zwëschenzäit huet de Vize-Premier Schneider zouginn dat den Zukunftspak e Feeler war. Awer anscheinend just een elektorale Feeler…

An fir dee Feeler erëm gutt ze maachen, awer keng bedeitend sozial an ökologesch Weiche fir d‘Zukunft ze stellen, ass dann och déi proposéiert Steierreform an enger elektoraler Optik ausgeschafft ginn. Déi gespuerte  sollen hei erëm integral verdeelt ginn. De Wirtschaftsmotor leeft erëm, an d’Géisskanpolitik kënnt erëm an den Asaz. Net vill anescht wéi eng Kopie vun der CSV Politik aus den Uganks 2000er Joeren.

Net méi spéit ewéi leschte Freiden huet d‘Zentralbank Alarm geschloen. D’Steierreform wäert dat duebelt kaschte wéi geplangt, a stellt e Risiko fir d’Staatsfinanzen duer.

2015 gouf TVA vu 15 op 17% eropgesat. D‘Mehrwertssteier betrëfft jiddereen nämmlecht, jiddereen deen eppes keeft, op Aarm oder Räich bezilt zënter 2015 2% méi op de Servicer a Wueren déi an deen Taux falen. Am Géigenzuch soll d’Besteierung vu Betriber duerch d’Steierreform vun 21 op 18% erofgesat ginn. Dat schaaft Aarbechtsplaze gëtt gesot, an et däerf een net behaapten, domadder géife mir eis Nischenpolitik vu Steiervermeidung weider bedreiwen. Nee nee, offiziell heescht dat Steieroptimiséierung, a bei Luxleaks war alles legal. D’Geriicht war beim Uerteelssproch der selwechter Meenung, an huet d’whistleblower bestrooft, amplaz endlech déi richteg Schëlleg zur Verantwortung ze zéien.

Fakt ass, datt d’Haushalter de Staatsbudget mëttlerweil zu 2/3 finanzéieren, an dat Betriber just nach zu engem Drëttel bäidroen. Virun 30 Joer war et nach genau ëmgedréint.

Et gëtt héich Zäit fir d’Fënstere wierklech opzerappen an ze lëften, an eng Politik vun a fir d’Leit ze bedreiwen, a net nëmme fir Eliten a grouss Betriber, déi souwisou ëmmer manner zum Wuelstand vum Land bäidroen.

En anere LSAP Minister, de Romain Schneider, huet vir kuerzem missten zouginn, dat e gewëssenen Drock op dem Rentesystem besteet. De Grond ass datt festgestallt gouf datt d’Reserven am Pensiounsfong ab 2023 erof goe wäerte fir spéitstens 2043 komplett opgebraucht ze sinn. D’Zuel u neie Pensionäre klëmmt säit 2008 méi schnell ewéi Zuel u neie Beschäftegten. Bei enger konstanter Neischafung vun ëm déi 10.000 Aarbechtsplazen am Joer freet e sech wéi dat méiglech ass.

Eng vun den Äntwerten ass dat de Pensiounssystem eng konstant Hausse vun op d’mannst 4% brauch fir sech selwer ze finanzéieren. Dat erklärt och wisou de Begrëff Wuesstem elo beemol ganz uewen op der politescher Agenda steet.

Op déi drëtt industriell Revolutioun à la Riffkin e Mëttel ass fir dogéint ze steieren ass méi wéi onwahrscheinlech, a geckeg Iddi’en ewéi de Nation Branding a Space mining wäerten d’Kuar och net aus dem Dreck zéien. Et feelt einfach un engem Plang fir Zukunft vum Land nohalteg an ökologesch ze gestalten, wou Themen, bei deenen et et säit laangem brennt, ewéi zum Beispill d‘Moblititéit, Infrastruktur an de Logement, endlech sérieux an Ugrëff geholl ginn.

Et ginn nach eng sëlleche Beispiller wéi hei zu Lëtzebuerg Klientelpolik bedriwwe gëtt, bestoend aus Steiererliichterunge a Cadeau’en fir Superräicher a Grousskonzerner.

Gläichzäiteg gëtt bei de Leit gespuert an et bleiwen der ëmmer méi op der Streck.

Et gëtt héich Zäit fir d’Fënstere wierklech opzerappen an ze lëften, an eng Politik vun a fir d’Leit ze bedreiwen, a net nëmme fir Eliten a grouss Betriber, déi souwisou ëmmer manner zum Wuelstand vum Land bäidroen.

 

 

logo European Left logo GUE/NGL logo Transform! Europe