Ce site utilise des cookies à des fins statistiques. Les statistiques sont anonymes. Mais pour des raisons de sécurité votre adresse IP sera sauvegardée pendant un temps limité.
Eng Patentbox ass e generéise Steierregimm fir Entreprisen, deen et hinnen ënnert anerem erlaabt, 80% vun de Revenuen aus Patenter steierlech ofzesetzen. An der Vergaangenheet ass déi Lëtzebuerger Patentbox massiv vun de Multinationale benotzt ginn, fir mat Hëllef vu komplizéierte Montagë Steieren a Milliardenhéicht ze vermeiden. No dem Luxleaks-Skandal huet se missten op massiven Drock vun deenen aneren EU-Länner ofgeschaaft ginn.
Mat dem Projet de Loi 7163 gëtt elo eng nei Versioun vun der Patentbox agefouert, déi zwar konform ass mat neien internationale Reegelungen (an dofir och méi restriktiv ass), déi awer trotzdeem potentiell Abus’en net ausschléisst.
Wat ass wichteg bei dësem Gesetz?
Déi nei Patentbox ass zwar konform mat den internationale Reegelungen, mä dat ass keng Garantie, datt se net méi fir d’Steiervermeidung mëssbraucht ka ginn. Eng global Consultingfirma, déi an deem Domaine täteg ass, seet dozou: „Plus contraignant que l’ancien régime, ce projet de loi (s’il est adopté) offrera sans doute de nouvelles opportunités aux contribuables [les entreprises] en matière de structuration des activités de Recherche et de Développement à travers le Luxembourg“.
Wuel gemierkt: „à travers le Luxembourg“ a net „au Luxembourg“. Dobäi kënnt, datt dëst Gesetz de Steierdumping an Europa weider undreift.
Datt déi Patentbox géif déi privat Fuerschung an d’Entwécklung hei am Land undreiwen, sou wéi vun der Regierung behaapt, ass beschtefalls Wonschdenken. Well bei deene Steiervergënschtegunge muss d’Fuerschung net zwéngend hei am Land stattfannen, och Fuerschung aus dem Ausland kann dovunner profitéieren. Doriwwer eraus gëtt et guer keng Unhaltspunkten, datt eng Patentbox iwwerhaapt d’Fuerschung erhéicht. 2008, wou mer déi éischt Patentbox hei zu Lëtzebuerg agefouert hunn, louch déi privat Recherche bei 1,28% vum PIB. Sechs Joer méi spéit, 2014, louch se just nach bei 0,66%, huet sech also praktesch halbéiert.
Wat bleift ass also virun allem e risege Steier-Cadeau un déi grouss Entreprise mat de Sue vum Lëtzebuerger Steierzueler, dee schwéier ze bezifferen ass. De Steierverloscht gëtt vun der Regierung op 50 Millioune pro Joer geschat, de Conseil économique et social huet an der Vergaangenheet vun 250 Millioune pro Joer geschwat. Zum Verglach: de gratis ëffentlechen Transport fir jiddereen, deen déi Lénk fuerderen, géif ronn 30 Millioune pro Joer kaschten.
Wéi hu mir gestëmmt?
Dogéint! An deenen 10 Joer säit der Finanzkris, wärend deene knallhaart Austeritéitsprogrammer a ganz Europa, an och hei zu Lëtzebuerg, duerchgeboxt gi sinn, konnten d’Multinationalen hir Steierlaascht ëm 9 Prozent erofsetzen. An dat genee wéinst esou Gesetzer wéi dësem. D’Gesetz ass mat de Stëmme vun DP, LSAP, déi Gréng an ADR ugeholl ginn. D’CSV huet sech enthalen, well et hir d’Steiererliichterunge net wäit genuch ginn.
Conformément à l’article 80 du Règlement de la Chambre je souhaite poser les questions suivantes à Monsieur le Ministre des Finances, à Monsieur le Ministre du Logement ainsi qu’à Monsieur le Ministre de l’Intérieur:
Monsieur le Président,
En date du 1 juillet 2016 une modification de l’article 99ter de la loi modifiée concernant l’impôt sur le revenu du 4 décembre 1967 est entrée en vigueur, réduisant de moitié la taxation des plus-values immobilières réalisées dans le cadre de l’article précité. Selon l’exposé des motifs du projet de loi cette mesure provisoire dont l’échéance était initialement fixée au 31 décembre 2017 avait pour vocation “…de déclencher une action offensive et positive en vue d’augmenter l’offre de terrains à bâtir et d’habitations.”
Cette mesure a ensuite été prorogée pour une année supplémentaire avec l’entrée en vigueur de la loi du 15 décembre 2017 concernant le budget des recettes et des dépenses de l’État pour l’exercice 2018. Le rapport sur ce projet de loi explique cette prorogation par la volonté du gouvernement “…de contribuer à l’augmentation de l’offre de terrains à bâtir et d’habitations en assouplissant la fiscalité en matière de réalisation de terrains et d’immeubles bâtis”.
Partant, je voudrais poser les questions suivantes à Messieurs les Ministres:
1. Messieurs les Ministres, ont-ils basé leur décision de proroger cette disposition sur un premier bilan de l’efficacité de la mesure en matière de mobilisation de terrains et d’habitations? Dans l’affirmative, pourront-ils partager ce bilan avec les membres des commissions parlementaires compétentes?
2. Le nombre de ventes de terrains et d’habitations a-t-il connu une augmentation suite à la baisse de la taxation des plus-values immobilières? Dans l’affirmative, Messieurs les Ministres disposent-ils de données permettant d’établir un lien explicite entre la baisse de la taxation et l’augmentation des ventes immobilières?
3. Messieurs les Ministres peuvent-ils donner des précisions relatives aux demandes de permis de construire? Les communes ont-elles enregistré une hausse subséquente à l’introduction de cette réforme sur la taxation de la plus-value et si oui, de quel ordre?
4. Messieurs les Ministres ont-ils déjà pu déterminer si les recettes de la taxation des plus-values immobilières réalisées dans le cadre de l’article 99ter de la loi modifiée concernant l’impôt sur le revenu du 4 décembre 1967 ont connu une évolution suite à la mesure citée? Si oui, laquelle?
In einem heute erschienenen Interview im Luxemburger Wort hat Justizminister Felix Braz angegeben, es werde kein Whistleblower-Gesetz mehr in dieser Legislaturperiode geben. Für déi Lénk ist das eine sehr schlechte Nachricht für die Luxemburger Demokratie.
Das Aufdecken von großen Skandalen ist ohne Whistleblower fast unmöglich. Nur wenn Personen geheime oder geschützte Informationen an die Presse weiterleiten, können illegale Praktiken oder Fehlentwicklungen, die der Allgemeinheit schaden, an die Öffentlichkeit gelangen und korrigiert werden.
Aktuell sind Whistleblower in Luxemburg nur geschützt, wenn sie Korruptionsfälle aufdecken. Dies hat unter anderem dazu geführt, dass Antoine Deltour und Rafael Halet vor Gericht verurteilt wurden, obwohl sie im Kontext des Luxleaks-Skandals zum Teil illegale Praktiken aufgedeckt haben. Justizminister Felix Braz hatte mehrfach ein Gesetzesprojekt zu dieser Problematik angekündigt, macht jetzt aber einen Rückzieher, obwohl die Arbeiten laut eigenen Aussagen weit fortgeschritten sind. Dieser Sinneswandel ist nur schwer nachvollziehbar.
déi Lénk fordern den Justizminister auf seine Entscheidung zu überdenken und das Gesetzesprojekt so schnell wie möglich einzubringen. Ansonsten besteht die Gefahr, dass ein wirksamer Schutz für Whistleblower nicht nur vertagt, sondern nach den Parlamentswahlen gleich begraben wird.
Prise de position par rapport à la réforme statutaire et la réforme des carrières d’octobre 2015 – déi Lénk (20 février 2017)
Permettez-nous de rappeler que lors des débats et du vote des lois concernant la réforme statutaire et la réforme des carrières des fonctionnaires et employés de l’État à la Chambre des Députés le 24 mars 2015, la sensibilité de ‘déi Lénk’ à soumis au vote du Parlement pas moins de 50 amendements, de même que 4 motions concernant les projets de loi en question.
50 propositions concrètes
En ce qui concerne la réforme du statut général des fonctionnaires, nous avions présenté 19 amendements qui traitaient de la durée du stage, de la gestion par objectifs, de la consultation des représentants du personnel lors de la description des postes, du programme de travail et de l’organigramme, de l’entretien individuel, du système d’appréciation, de l’insuffisance professionnelle, de l’ordre de justification, du remboursement prévu des dispenses de service pour formation, du congé de reconnaissance, du reste du congé de récréation lors de la cessation des fonctions, de l’interdiction d’autres occupations lors du congé pour travail à mi-temps, de l’élection démocratique des représentations du personnel, de l’élection de représentations du service, des missions de la représentation du personnel, des attributions d’un comité mixte à conférer également aux représentations du personnel, des conséquences de l’insuffisance professionnelle.
En ce qui concerne la réforme de la loi portant règlementation de la grève, nos 4 amendements traitaient du préavis lors du recours à la grève, de la prolongation d’une grève, du droit à la grève générale ou intersectorielle et la grève de solidarité.
Par rapport à la loi fixant le régime des traitements et des avancements, nous avions soumis 19 amendements concernant la computation de la période de stage, la majoration d’indice, la procédure d’appréciation pour majoration, les critères de nomination à un poste à responsabilité particulière, la définition de l’effectif total, les postes à responsabilité particulière dans l’enseignement, l’indemnité de stage, le maintien de l’expectative actuelle d’avancement et de promotion pendant 5 années, la situation spéciale de la Police et plus particulièrement les grade de substitution et les carrières reclassées.
Par rapport à la loi déterminant le régime et les indemnités des employés de l’État, nous avions soumis 7 amendements concernant l’insuffisance professionnelle, le licenciement pour raison de santé, la période de stage et les carrières reclassées.
Enfin, les motions présentées lors du débat à la Chambre des Députés concernaient encore les carrières reclassées, le suivi de la mise en pratique de la réforme et son adaptation courante aux besoins détectés, l’élection libre des représentations du personnel de l’État et le respect de la convention no 151 de l’OIT.
Le détail des amendements et motions, les débats et votes y relatifs, peuvent être consultés dans le compte rendu des séances publiques de la Chambre des Députés no 11 de la session ordinaire 2014-2015, séance du mardi, 24 mars 2015.
Vous voyez que nous avons pris très au sérieux la réforme du statut et des carrières des fonctionnaires et employés de l’État. Les modifications que nous avions proposées à la Chambre des Députés ont été largement expliquées, aussi bien lors des débats préparatoires dans la commission de la fonction publique, que lors de la séance plénière du 24 mars 2015. Malheureusement, et à l’encontre de leur bien-fondé, aucun de ces amendements n’a été accepté par la majorité des députés.
Nous estimons également que les amendements et les motions en question gardent toujours leur actualité.
L’essentiel des propositions de déi Lénk
Nous estimons toujours qu’un stage généralisé de 3 ans n’est pas adapté aux besoins et qu’il y a lieu d’adapter la durée du stage aux besoins de formation et d’insertion professionnelle de la carrière respective. Ainsi, la durée du stage pourrait être réduite à 6 mois, un an ou deux ans, en fonction des besoins réels. La durée de 3 ans, ensemble avec la réduction des indemnités (80/80/90) ne constitue qu’une pure mesure de réduction des dépenses. Cette mesure rends moins attractives les carrières auprès de l’Etat, avec toutes les conséquences que ceci comporte sur le recrutement, le manque de personnel et la motivation. Voilà pourquoi nous continuons à revendiquer une indemnité de stage à 100%, au lieu des 80/80/90 décidées en mars 2015. En plus, nous estimons que la période de stage doit être computée à 100% lors de l’établissement des carrières.
Nous insistons sur l’indépendance et la neutralité des fonctionnaires de l’Etat, une parfaite qualification. Nous estimons que le travail des fonctionnaires de l’Etat est à apprécier en fonction de ces objectifs d’un service public de haute qualité, et en aucun cas selon des critères du secteur privé. Par conséquent, nous voulons modifier la gestion par objectifs et l’appréciation, pour autant qu’elle soit nécessaire.
Nous estimons que le personnel des administrations de l’État, de même que leurs représentants du personnel, doivent être associés étroitement à l’élaboration des objectifs des services, à la définition des besoins en personnel et matériel, à l’élaboration des programmes de travail et des organigrammes.
Nous nous sommes penchés en détail sur les carrières dite «reclassées» afin que leur revienne tout le bénéfice du reclassement ; voilà pourquoi nous continuons à réfuter les mécanismes qui les privent d’un reclassement complet.
Nous estimons qu’il n’est pas nécessaire de revenir dans la présente sur tous les détails exposés lors des débats sur la réforme du statut et des carrières à la Chambre des Députés, qui gardent toute leur actualité.
déi Lénk continuera à suivre de près l’évolution d’un secteur public et de la situation de son personnel. Un service public au service des citoyens, y compris par une rémunération correcte, la qualification, l’indépendance et la neutralité de son personnel, nous tient à cœur. Dans l’intérêt de tout citoyen, nous nous opposons à toute privatisation de services publics, qui, bien au contraire, doivent être renforcés continuellement en fonction des besoins de notre société.
Nous avons l’honneur de vous informer que notre groupe politique souhaite inviter en réunion jointe des Commissions de l’Economie, du Développement durable et de l’Environnement afin de mettre à l’ordre du jour la question de l’implantation d’une usine du fabricant de yaourt FAGE dans la zone industrielle Wolser à Dudelange, les Ministres concernés, à savoir M. Etienne Schneider, Ministre de l’Economie, M. François Bausch, Ministre du Développement durable, et Mme. Carole Dieschbourg, Ministre de l’Environnement.
Lors d’une conférence de presse en date du 28 juillet 2016, Monsieur le Ministre de l’Economie Etienne Schneider a annoncé un investissement de 100 millions d’euros du fabricant de yaourt FAGE dans une nouvelle usine de fabrication de yaourt dans la zone industrielle Wolser à Dudelange. En octobre 2012, l’entreprise grecque en question avait déjà transféré son quartier général d’Athènes vers Strassen, un mois après qu’elle avait fait enregistrer sa propriété intellectuelle au Luxembourg afin de profiter du régime fiscal avantageux de l’IP-Box.
Les enjeux liés à l’implantation de l’usine de fabrication de yaourt ont entretemps suscité de nombreux débats autour de son impact environnemental, notamment en ce qui concerne la consommation d’eau et le traitement des eaux usées en provenance de l’usine, et des retombées éventuelles sur l’agriculture luxembourgeoise, notamment sur la demande et la production laitière sur le marché national et régional.
Or, les discussions autour du cas précis de l’usine de fabrication de yaourt devraient s’inscrire à nos yeux dans un débat plus large sur le développement économique du Luxembourg dans un contexte européen et international dominé par une concurrence accrue entre Etats. En effet, ce modèle luxembourgeois repose sur une croissance insoutenable engendrée par le développement de niches et un environnement fiscal très avantageux pour les grandes entreprises et les personnes fortunées. Un débat sur les répercussions environnementales ainsi que sur la surcharge des infrastructures publiques qu’entraînerait l’implantation de cette usine ne peut à nos yeux pas ignorer ces éléments déterminants de l’économie luxembourgeoise.
Voilà pourquoi nous vous prions, Monsieur le Président, de bien vouloir transmettre notre demande de convocation d’une réunion jointe à Monsieur le Président de la Commission de l’Economie, à Madame la Présidente de la Commission du Développement durable et à Monsieur le Président de la Commission de l’Environnement.
Veuillez agréer, Monsieur le Président, l’expression de notre parfaite considération.
La Chambre des Députés du Grand-Duché du Luxembourg,
Considérant :
(-) la volonté affichée du gouvernement de développer davantage le réseau des transports publics au Luxembourg ;
(-) la mise en service du premier tronçon du tramway au Kirchberg et des nouveaux arrêts de trains de Howald et de Pfaffenthal-Kirchberg ;
(-) l’attrait croissant de la population pour les transports publics et notamment les transports en commun sur rails ;
(-) les obligations européennes du Luxembourg en matière de lutte contre le réchauffement climatique ;
(-) que le secteur des transports est responsable de 55,4% du CO2 émis au Luxembourg et qu’une baisse nette des émissions prescrites par les obligations précitées, va de pair avec une transition du transport individuel vers les transports en commun ;
(-) le niveau d’encombrement préoccupant du réseau routier luxembourgeois notamment à cause de l’augmentation constante du trafic individuel motorisé ;
(-) les efforts budgétaires importants consentis au développement continu des réseaux routiers luxembourgeois ;
(-) qu’en 2016 le taux de risque de pauvreté ou d’exclusion sociale s’élevait à 19,7% au Luxembourg ;
(-) que la gratuité des transports publics constituerait un allègement financier important pour les personnes et ménages menacés par la pauvreté et l’exclusion sociale ;
(-) que certains groupes de la population, dont notamment les jeunes jusqu’à l’âge de 20 ans accomplis et les étudiants jusqu’à l’âge de 30 ans accomplis, jouissent déjà aujourd’hui de la gratuité des transports publics ;
(-) que d’autres groupes de la population, dont notamment les personnes âgées de 60 ans et plus, jouissent d’un tarif réduit des transports publics ;
(-) que les recettes générées par la vente de billets et d’abonnements ne représentent qu’une proportion infime des coûts globaux des transports publics ;
(-) qu’un renoncement aux recettes précitées serait compensé à long terme par une baisse de l’impact négatif de la pollution et du bruit sur la santé humaine et l’environnement ;
invite le Gouvernement
à introduire la gratuité universelle des transports publics luxembourgeois.
D’Budgetsgesetz, dat des Woch an der Chamber gestëmmt gouf, ass ee vun de wichtegsten – wann net esouguer dat wichtegst Gesetz, iwwer dat d’Parlament am politesche Joer entscheet. Mam Budgetsgesetz ginn d’Deputéiert der Regierung d’Vollmuecht fir d’Ausgabe vum Staat, sief et fir Investitiounen an Infrastrukturen, fir de Finanzement vum Sozialstaat oder d’Gehälter vun de Leit, déi fir de Staat schaffen, mathëllef vun de Recetten a ggf. mat Kreditter ze tätegen. Kuerz: mam Budget gëtt d’Chamber der Regierung déi finanziell Méiglechkeeten de Fonctionnement vum Land z’assuréieren.
De Budget besteet aus enger Recetten- an enger Ausgabesäit. D’Recettesäit setzt sech e.a. zesummen aus all de Steieren, déi de Staat ophieft. Hei ënnerscheet een tëscht direkte Steieren, also d’Besteierung vun de Salairen oder de Beneficer, an indirekte Steieren, zum Beispill d’TVA op Wueren a Servicer.
D’Ausgabesäit vum Budget besteet aus zwee Typpe vun Ausgaben: déi lafend Ausgaben an d’Kapitalausgaben. Lafend Ausgabe sinn zum Beispill d’Salairë vun de Leit, déi fir de Staat schaffen oder sozial Transfert’en (Kannergeld, Studiëbourssen etc.). Kapitalausgabe sinn en aneren Terme fir Investissementer, z.B. an d’Schinnennetz oder wann eng Schoul gebaut gëtt. Dëst sinn Ausgaben an d’Zukunft, déi de Räichtum vum Land nohalteg vergréisseren. Wann zum Beispill eng Schoul gebaut gëtt, da gëtt déi joerzéngtelaang genotzt, hei ginn dausende SchülerInnen ausgebilt, déi dono e Liewe laang gesellschaftlech an ekonomesch Wäerter schafen a weider entwéckelen.
Wëll de Staatsbudget aus Sue besteet, déi de Staat bei de Stéit, de Betriber (…) asammelt, andeem en Salairen (Aarbecht), Gewënner, Dividenden (Kapital) mat enger gewëssener Steier beleet an en déi Suen da erëm ausgëtt fir verschidde Systemer (sozial Prestatiounen z.B.) an Infrastrukturen ze bezuelen, huet de Budget eng ganz wichteg Funktioun: e verdeelt de geschafene Räichtum em. A wéi dëse Räichtum ëmverdeelt gëtt, ënnerläit engem politesche Choix duerch d’Deputéiert an der Chamber.
D’Parlament decidéiert wéi eng ekonomesch Aktivitéite wéi een Deel zu de Recetten am Budget bäidroen. Hei stellt sech d’Fro, ob z.B. Leit, déi vun de Friichte vun hirer Lounaarbécht liewen, méi bäidroen, wéi Leit, déi hiert Kapital fir sech schaffe loossen. Et entscheet dann awer och iwwer d’Ausgaben. Zum Beispill stellt sech hei d’Fro, ob vill an Nischen oder Prestigeprojet’en investéiert gëtt, déi nëmmen enger Elite ze gutt kommen oder ob d’Suen a wichteg ëffentlech Infrastruktur a Servicer fléissen, déi all Mënsch ze gutt kommen.
Wëll d’Ëmverdeelung vum Räichtum vum Parlament ofhänkt, misst een eigentlech dovunner ausgoen, dass des Ëmverdeelung am Interesse vun de Leit ass, wëll et zu engem groussen Deel eben vun deene Leit gewielt gëtt, déi schaffe ginn an op effikass ëffentlech Infrastrukturen a Servicer wëlle kënnen zréckgräifen. Deem ass awer net esou.
D’Parlament ass bei der Decisioun iwwer d’Budgetspolitik nämlech zimlech staark ageschränkt. Engersäits hunn d’national Parlamenter duerch de Standuert- a Steierwettbewerb an Europa schonn en ageschränkte Choix. D’Staaten versichen sech géigesäiteg z’ënnerbidden a gi bei ville Steieren ëmmer méi déif. Anerersäits feelen den Deputéierten an och der Zivilgesellschaft de Gros vun de wichtegen Donnée’en iwwer d’Recetten am Budget, ouni déi konkret Alternativvirschléi net ze formuléiere sinn. Eng wierklech demokratesch a kontradiktoresch Debatt iwwer de Budget ass soumat net méi méiglech.
Opgrond vun dësem klengen Handlungsspillraum an de feelenden Informatiounen iwwer d’Recetten, ass eng gerecht Ëmverdeelung souwéi eng gezielten Investitiounspolitik an déi wierklech wichteg Beräicher (Logement, Mobilitéit, Bildung a Recherche) fir d’Zukunft vum Land a sengen AwunnerInnen nëmme schwéier méiglech. Am Géigendeel, de Budget setzt ganz staark op d’Entwécklung vun onnohaltegen Nischen (SpaceMining, Rüstung, Tanktourismus, Finanzplaz…) a bereet d’Zukunft nëmme fir den 1% vir.
D’Recettesäit vum Staatsbudget ass eng schwaarz Këscht
Eng ëffentlech Debatt iwwer d’Recetten am Staatsbudget ass zu Lëtzebuerg net wierklech méiglech. Dofir enthält de Budget einfach ze wéineg Informatiounen iwwer d’Hierkonft vun de Steieren: wéi eng ekonomesch Secteur’en bezuele wéi vill Steieren op de Beneficer? Wéi eng Beiträg komme vun de ganz héije Léin? Wéi setzt sech den Ertrag aus Kapitalsteieren zesummen? Wëll déi Donnée’en net ëffentlech sinn, ass et onméiglech fir Schlëss ze zéien an am Detail z’analyséieren, wéi eng Gruppe vu Leit oder Betriber an Aktivitéite vill oder wéineg zum Fonctionnement vum Staat bäidroen an dovun ausgoend konkret Virschléi ze maachen. Des Intransparenz ass natierlech am Interesse vun de grousse Betriber a Fortunen.
E puer Beispiller erausgegraff, déi des Problematik illustréieren:
Ëmmer méi staark Belaaschtung vun der Aarbecht an de Stéit
Ee ganz wichtege Schluss léisst sech awer och aus de ganz allgemengen Zuelen am Staatsbudget schonn zéien. D’Stéit droen de groussen Deel vum Staatsbudget bäi, d’Besteierung vu Betriber a Finanzprodukter dogéint verhältnisméisseg ëmmer manner.
Steierreform: Entlaaschtung an éischter Linn fir Betriber an déi déck Gehälter
D’Steierreform déi vun der Regierung als eng zolidd Entlaaschtung fir all d’Stéit zu Lëtzebuerg ugekënnegt gouf, huet a Realitéit Betriber (Gewënnbesteierung vun 21% op 18% erof) an déi héich Léin verhältnisméisseg méi entlaascht, wéi déi kleng a mëttel Léin. D’EU-Kommissioun weist a sengem Lännerbericht 2017 (Säit 15), dass bei der Besteierung vun de Léin déi 10% vun de Léin, déi am héchste leien, am meeschte vun der Reform profitéiert hunn an dass d’steierlech Entlaaschtung méi grouss gëtt, wat de och Loun méi héich gëtt. Eng Ausnam bilden hei just déi 10% vun den déifste Léin, déi iwwer d’Verduebelung vum crédit d’impôt och méi däitlech – wann och manner wéi déi héich Léin – entlaascht gi sinn. Insgesamt awer huet d’Steierreform zu enger weiderer Ëmverdeelung vun ënnen no uewe bäigedroen.
Stock-Options: Steiernische fir ganz héich Léin
D’Stock-Options si symptomatesch engersäits fir d’Intransparenz vun der Steierpolitik an de Recetten am Budget an anerersäits fir d’Ongerechtegkeet vun dëser Steierpolitik. D’Stock-Options sinn eng Aart Steiernisch, déi et Salarié’en op méi héije Posten an engem Betrib a soumat mat héije Salairen erméiglecht, bis 50% vun hirem Loun iwwer Stock-Options, also Undeeler/Aktië vun hirem Betrib oder souguer och einfach just iwwer un de Boursenindex gebonnen Optiounen ze kréien. Vu que, dass déi Undeeler manner héich besteiert ginn, wéi déi héich Tranchë bei héije Léin, kënnen se heimat Steiere spueren. Et ass also erëm eng weider Méiglechkeet fir déi Leit mat den héchsten Akommessen, Steieren ze vermeiden, op Käschte vun den anere Steierzueler, déi des Méiglechkeeten net hunn.
D’Steierverwaltung weess zudeem net vill iwwer des Praxis, wëll se keng Donnée’en doriwwer sammelt. Dat genee’t Ausmooss ass also net bekannt, wouduerch et och erschwéiert gëtt, fir et op Basis vu gesécherte Fakten a Fro ze stellen. Schätzunge vum Finanzministère (den et also och net genee weess), bedeiten d’Stock-Options awer e steierlechen Ausfall vu bal 200 Milliounen d’Joer. Dat ass e Stéck méi wéi d’Regierung all Joer an de Logement investéiert!
Ausgaben: Feelend Ëmverdeelung zugonschte vu wichtege sozialen Infrastrukturen
D’Intransparenz vun der Recettesäit vum Budget berout op enger ondemokratescher politescher Haltung déi als Konsequenz huet dat d’Depensen net kënnen no engem zukunftsorientéierte proaktiven Investitiounsmodell ausgeriicht ginn.
Engersäits feelen d’Informatiounen iwwer d’Opschlësselung vun de Recetten, dat heescht iwwer dat wat jidderee genee zum Recettebudget bäidréit, an anerersäits feelen d’Donnée iwwer d’finanziell Besoin’e an deene Beräicher déi zu den Haaptpilier’en vun der Gesellschaft zielen, nämlech d’Educatioun, de Logement, d’Mobilitéit, well se en direkten Afloss op d’Liewensqualitéit vun de Leit hunn. Wann een net kann ausrechne wéi vill un staatlechen Investissementer feelen an wou déi Sue kënnen hiergeholl ginn, dann ass et relativ schwiereg konkret Fuerderunge bei der Investitounspolitk ze stellen.
Beim Logement an der Mobilitéit ass et oft ee Bléck an d’Realitéit vum Alldag, de ganz schnell visibel mécht wou et un Investissementer a politeschem Wëlle feelt, an ënnert wat fir Bedingungen an no wéi enge Prinzipien an Zieler hin investéiert gëtt.
Bei der Educatioun an der Recherche leet d’Regierung den Accent op eng unilateral Zukunftsvisioun am Aklang mat der Entwécklung vu neie Wirtschaftsnischen.
Logement: Feelend Investissementer géint Wunnéngskriis
Laut de Berechnunge vum Observatoire de l’Habitat vum Liser, missten all Joer 6500 Wunnenge gebaut ginn, nëmme fir déi aktuell Demande ze stëllen an d’Präisser ze stabiliséieren. Wann een och nach de Retard beim Wunnengsbau matrechent – den och Matschold un den héije Präisser haut ass – misste mindestens 8000 Logementer all Joer gebaut ginn. Tatsächlech ginn awer ni méi wéi 3500 Logementer d’Joer zu Lëtzebuerg gebaut. D‘Ausgabe fir Investitioune ginn am Budget fir 2018 (em 19% par rapport zu 2017 erop. Fir déi Joren dono bis 2021 ass da just nach eng méi kleng Progressioun virgesinn: bis 2021 sollen 12% méi an de Logement investéiert gi wéi nach 2018.
Heibäi gëllt et ze bemierken, dass fir 2016 eigentlech 130 Milliounen Kapitalausgaben virgesi waren. Tatsächlech goufen der awer 25 Millioune manner ausginn. Souguer déi Investitiounen déi budgetiséiert ginn, ginn also mol net gemaach.
Duerch méi staatlech Investissementer an de Wunnengsbau kéinten d’Immobiliëpräisser gedréckt ginn. De Montant a Budgetsposte fir Investitiounen an de Wunnengsbau geet duer fir 250-300 Wunnengen ze finanzéieren, mee wann een sech nach eng Kéier de Bedarf virun Ae féiert, dann ass dës Unzuel wierklech just marginal. Fir de Problem wierklech an de Grëff ze kréien, ass däitlech méi erfuerdert (cf. Virschléi vun déi Lénk an 3 Beräicher: wunnen.dei-lenk.lu)
Mobilitéit: Op laang Dauer net ze verantworten
Iwwerlaaschten Infrastrukturen an Transportmëttel déi vill ze laang net renovéiert goufen an elo vill ze spéit ersat oder erweidert ginn, bezeien dat an deene leschten 30 Joer am Beräich vun der Mobilitéitsentwécklung näischt proaktiv geplangt an investéiert gouf.
Och wann sech mëttlerweil eppes an der Mobilitéit beweegt, sou dréit sech de Réckstand awer vu Joer zu Joer mat weider, well keen Ëmdenken a Punkto Wuesstemsentwécklung stattfënnt a och kee Paradigmewiessel a Punkto Wirtschaftspolitik. Bei engem Wuesstem vu 4% Prozent dee weiderhin unhält an all Joers dausende Leit méi an d’Land zitt an d’Awunnerzuel vergréissert, ass et schwéier virstellbar mat dësem Investitiouns- a Planifikatiounsrythmus op ee gréngen Zweig bei der Mobilitéit ze kommen.
Den Tram war e gréissert Investissement (280 Mio) a setzt Weiche fir eng modern a méi nohalteg Mobilitéitsentwécklung, déi sech awer leider nëmmen op Stad Lëtzebuerg an seng Peripherie limitéiert. Trotz gréisseren Investissementer an de Schinnentransport bleift och weiderhin de Fokus vum Transport um motoriséierten ëffentlechen Transport an um Auto, dat féiert zum Ausbau vum réseau routier. D’Vergréisserungkäschte vun der A3 (356 Mio) leien no beim Gesamtbudget vun 305,8 Mio déi de Staat 2016 an de Beräich vun de Schinneninfrastrukturen investéiert huet. Fir d’Planifikatioun vun der Mobilitéit ass ee Gesamtbudget vun 826.698.994 virgesinn de laafende Käschten couvréiert. Par rapport zu 2017 ass dat eng Augmentatioun vu 4,3 %.
Sozial a geographesch Ofgrenzunge gëllen als Konsequenz vun enger kranker Mobilitéitsentwécklung.
Allgemeng feelt et un Informatiounen iwwer d’Mobilitéitsverhale vun de Leit am Kontext vun der wirtschaftlecher Entwécklung, vum urbanen Auserneewuessen an der klammender Awunnerzuel. D’Besoin’e un Infrastrukturen an Transportméiglechkeete souwéi de flächendeckenden Ausbau vum Verkéiersnetz un d’Besoin’e vun allen Awunner mussen identifizéiert ginn. déi Lénk fuerderen enguniversell Gratuitéit vum ëffentlechen Transport . Dës stellt ënnert verschiddenen Aspekter een Argument fir eng gréisser Attraktivitéit vum ëffentlechen Transport duer. Zu der Demokratiséierung vum ëffentlechen Transport gehéiert och eng gerecht Pai fir d’Personal. D’Tramfuerer kommen hei vill ze kuerz.
Educatioun a Recherche: Opgebaut op Wirtschaftsnischen
Wat Educatioun betrëfft läit de politeschen Akzent vum Budget 2018 bei der « Recherche, Développement Innovation » – 169.517.630 euros – am Géigesaatz zum « Enseignement supérieur et recherche » (Finanzementer vun Dokteraarbechten) – 124.792.000 euros – an dem Enseignement (Universitär Ausbildung) – 3.633.581 euros.
Wéi den Term « RDI » et illustréiert, ass d’Recherche neierdéngs gebonnen un d’Entwécklung vu neie Wirtschaftsnischen duerch d’Patenter zum Beispill. D’Innovatioun reimt mat wirtschaftlecher Verwendbarkeet vun neie Recherchen. RDI steet also fir eng Organisatioun vun der Recherche déi op Output ofzielt dat heescht éischter op direkt applizéierbar Resultater déi gebonne sinn un d’politesch a wirtschaftlech Intérêt’e vun der Regierung. De PNR 2020 gesäit en Investissement vun 2,3 – 2,6% vum PIB (Privat- an Ëffentlech Gelder), wouvun 1/3 an d’Recherche publique sollt investéiert ginn.
Eng grouss Partie vum ëffentleche Geld fléisst an d’ Recherchezenteren, well do gëtt nämlech op d’Schwéierpunkte vun der lëtzebuerger Wirtschaft higeforscht, ewéi zum Beispill de Finanzement vun der Recherche Spatiale bis zu 238,5 Mio, wouvun 120 Mio an d’Initiativ « Space Resources.lu » fléissen. Déi sougenannte fundamental Recherche, déi d’Sozial- an Humanwëssenschafte mat abegräift muss sech ëmmer méi dem Drock vun enger Nischepolitik ënnerwerfen. Sou ass dann och de mot d’ordre an der Educatioun an an der Recherche souwéi an allen ekonomesche Beräicher: d’Digitaliséierung. Am Rapport intermédiaire vun der Rifkin Etüd konnt ee liesen dat de Fokus bei der Educatioun ab elo misst beim Enseignement vun de neien Technologien an der digitale pedagogesche Mëttel leien, fir dat den Astig an déi drëtt Industriell Revolutioun ka geléngen an de Risiko vermidde gëtt dat Leit am digitalen Zäitalter op der Streck bleiwen. Och wann d’Digitaliséierung sech kann ënnert verschiddenen Aspekter positiv bewäerten, muss awer verhënnert ginn, dat besonnesch bei der Schoulausbildung déi bestoend Inegalitéiten net nach weider auserneen driften. Och ouni d’Digitaliséierung vun de Schoulen, besteet weiderhin ee Bedarf un engem Opstocken un Personal. Bei der Evolutioun vun der Embauche vu neiem Personal fir den Enseignement läit den Trend awer éischter bei engem Ofbau oder bei der Stagnatioun un Personal trotz ëmmer gréissere Besoin’e duerch eng wuessend Populatioun an neien Defi’en. Allgemeng ass den ëffentleche Bildungssystem a Gefor. De Staat desengagéiert sech ëmmer méi an iwwerléisst d’Finanzéierung an d’Bestëmmung vun der Recherche an dem schouleschen Inhalt Privatfirmaen. Déi wuessend sozial Ongläichheeten déi sech am Educatiounsberäich kristalliséiere gi mëttlerweil vum Staat selwer ugedriwwen. De lëtzebuerger Staat investéiert ëmmer méi an dës Aart vun ëffentlechen Eliteschoulen. Den ëffentleche Bildungssystem huet mat Inegalitéiten ze kämpfen déi sech duerch d’Konkurrenz mat ëffentlechen Eliteschoule weider verschäerfen.
Verteidegung: Oprëschtung an Nischepolitik
Wéi bei der Recherche priméiert och an enger anerer, bedeitend méi onmoralescher Nisch de Fokus op ekonomesche Retombéeë, an zwar an der Rëschtungspolitik.
A kengem Beräich ginn d’Depensen an d’Investitioune méi erop wéi fir d’Rëschtung. Während d’Gesamtausgabe fir dee Posten 2014 nach bei 118 Millioune louchen, sollen se sech d’nächst Joer bei 262 Millioune befannen an 2021 souguer bei 361 Milliounen. Dat ass also ronn eng Verdräifachung vum Budget a stellt 2021 dat duebelt vun dem duer, wat d’Regierung plangt fir fir d’Bekämpfung vun der Wunnengsnout auszeginn. Dobäi setzt d’Regierung bei dësen Investitioune geziilt op Beräicher, déi och ekonomesch e Gewënn brénge kënnen. Anescht gesot: hei gëtt mat Oprüstungsspiralen, Konflikter, Krich a potentiell mat mënschlechem Leed Geld verdéngt.
Dobäi kënnt: d’Regierung huet sech der NATO géigeniwwer verflicht, déi Ausgaben ze maachen. Déi gi par rapport zum PIB gerechent a wëll de PIB vu Lëtzebuerg numol sou schnell wiisst, mussen déi Militärausgaben dem Tempo Schratt halen. Eppes wat d’Regierung an de sozialen an ekologesche Beräicher wéi beim Wunnengsbau, der Schoul oder der Mobilitéit verschléift – nämlech nohalteg Investitiounen ze tätegen, déi de steigende Bedürfnisser vun engem wuessende Land gerecht kënne ginn – dat mécht se dann awer an der Rëschtungspolitik.
(-) ayant appris que le règlement intérieur de la Luxtram S.A. prévoit pour les conducteurs et conductrices du nouveau tram une amplitude journalière maximale de 13 heures et une rémunération correspondant au secteur privé de la branche idoine;
(-) considérant qu’avec un trajet aller-retour domicile-lieu de travail de l’ordre de 2 heures, il restera à ces salarié-e-s seulement 9 heures pour leur vie familiale, sommeil compris ;
(-) insistant que le transport public est une mission fondamentale de l’Etat et de la Ville, dont la charge et la responsabilité leur incombent et qu’une amplitude de 13 heures risque de mettre en péril la sécurité des passagers du tram;
(-) rappelant que l’Etat Ville est copropriétaire de Luxtram conjointement avec la Ville de Luxembourg;
(-) sachant que la direction de Luxtram a été chargée d’engager des négociations collectives à partir du mois de janvier 2018 ;
invite le Gouvernement
(-) à s’opposer à toute politique de dumping social dans la société Luxtram ;
(-) à adopter lors des négociations collectives une position allant en direction des revendications des salariés et de leurs représentations syndicales et de faire en sorte que salaires et conditions de travail s’alignent sur ceux de la fonction publique ;
(-) à tenir la Chambre des Députés au courant concernant l’état d’avancement de ces négociations.
Gestern Abend hat der europäische Rat der Finanzminister eine magere „schwarze Liste“ der Steuerparadiese festgehalten, die eine Auswahl von 17 Ländern von insgesamt 91 geprüften enthält. Laut Oxfam International hätten 4 EU-Staaten auf dieser Liste stehen müssen, wenn die EU-Kriterien (automatischer Informationsaustausch, Ablehnung der Briefkastenfirmen und zusätzliche Kriterien der OECD) korrekt angewandt worden wären: Niederlande, Irland, Malta und Luxemburg. Daneben hätten 35 weitere Länder auf der Liste stehen müssen, wovon etliche Länder direkt von EU-Staaten abhängen: Anguilla, Bermuda, Britische Jungferninseln, Cookinseln, Kaiman-Inseln, Gibraltar, Jersey (GB), Aruba, Curaçao (NL), Färoer Iseln, Grönland (DK) oder Neukaledonien (F).
Diese löchrige schwarze Liste wird die massive weltweite Steuerflucht nicht eindämmen können, so dass weiterhin dringend benötigte Steuergelder in Steuerparadiesen verschwinden. Es sind außerdem kaum Sanktionen mit dieser Liste verbunden. Die Festlegung dieser beschränkten Liste ist das Resultat des politischen Drucks, der von mehreren EU-Mitgliedsstaaten ausging. Selbst der zuständige Kommissar der EU, Pierre Moscovici, hatte bereits vor der Publikation Zweifel angemeldet.
Luxemburg und sein DP-Finanzminister Pierre Gramegna haben sich hier eindeutig auf die Seite der Bremser geschlagen. Diese Haltung wird die Flucht von Gewinnen über den Umweg Luxemburgs und 50 anderer Staaten und Territorien weiterhin erlauben und den Diskredit unseres Landes weiter verstärken.
Auf der 23. UN-Weltklimakonferenz (COP23) soll an der konkreten Umsetzung des Pariser Klimaabkommens von 2015 gearbeitet werden. Doch wichtige politische Fragen wie die Lastenverteilung zwischen den Staaten oder die Einigung auf verstärkte Anstrengungen noch vor 2020 bleiben weiter außen vor. Dabei machen die rezenten wissenschaftlichen Studien deutlich, dass die Erderwärmung sehr schnell fortschreitet und umgehend drastische Maßnahmen beim Klimaschutz ergriffen werden müssen, insbesondere in den Industriestaaten. Auch die luxemburgische Regierung hat bisher wenig Zählbares vorzuweisen.
In Paris wurde 2015 das Ziel vereinbart die Erderwärmung nicht über 1,5°C ggü. vorindustriellen Zeiten ansteigen zu lassen. Die Umsetzung dieses Ziels, das in Paris von allen Staaten unterstützt wurde, hätte einen schnellen und rigorosen Umbau der Weltwirtschaft weg von fossilen Brennstoffen hin zu erneuerbaren Energien als Voraussetzung gehabt. Doch zwei Jahre nach Paris hat sich nichts Substantielles getan. 2016 gab es gar neue Höchstwerte bei der CO2-Konzentration in der Atmosphäre. Noch immer fließen massive Beträge an öffentlichem und privatem Kapital in eine klima- und umweltschädliche Energiewirtschaft, sei es für die Erforschung neuer Öl- und Gasvorkommen oder den Bau neuer Gas-, Kohle- und Atomkraftwerke.
Die EU, die ihren C0² -Ausstoß bis 2030 um 40% ggü. 1990 reduzieren möchte, investiert mithilfe der Europäischen Investitionsbank oder des sogenannten Juncker-Fonds weiterhin munter in fossile Energien, insbesondere in Gaskraftwerke.[1] Aus einem rezent von Friends of The Earth veröffentlichten Bericht geht zudem hervor, dass die größten Banken weltweit stark in die Förderung, den Transport und die Nutzung von Schiefergas und Teersanden investieren, in Energieträger also, die noch klimaschädlicher sind als konventionelles Erdöl.[2]
Luxemburg als Trittbrettfahrer?
Luxemburg verzeichnet einen der höchsten Prokopfausstöße von C0² weltweit und trägt somit eine entsprechend hohe Verantwortung in der Klimapolitik. Doch seit der COP21 hat sich in der nationalen Klimapolitik nur wenig bewegt. Eine ambitionierte nationale Strategie für den Klimaschutz gibt es immer noch nicht, denn einen neuen überarbeiteten Klimaschutz-Aktionsplan, der diese Strategie festlegen müsste, hat die Regierung trotz großer Ankündigungen immer noch nicht vorgelegt.
Beim größten Klimakiller made in Luxembourg, dem Tanktourismus, hat die Regierung den Kopf in den Sand gesteckt. Dies obwohl die von ihr in Auftrag gegebene Studie von Dieter Ewringmann deutlich macht, dass die Kosten in den Bereichen Umwelt, Klima, Gesundheit und Infrastrukturen die Erträge aus dem Tanktourismus überwiegen. Nicht zu handeln ist somit auch aus finanzieller Sicht unverantwortlich.
Der Ausbau der erneuerbaren Energien läuft schleppend und auch hier sind politische Impulse und öffentliche Investitionen Mangelware. Um das sehr bescheidene EU-Ziel (11% bis 2020) überhaupt zu erreichen, kauft Wirtschafts- und Energieminister Etienne Schneider in den baltischen Staaten überschüssige erneuerbare Energie ein und begründet dies u.a. auch mit den geringen Kosten für diesen Deal. Die Regierung verzichtet also aus kurzsichtigen finanziellen Überlegungen scheinbar bewusst auf den Ausbau einer nachhaltigen erneuerbaren Energiebasis in Luxemburg.
Im Rahmen der derzeit stattfindenden COP23 brüsten sich Umweltministerin Carole Dieschbourg und Finanzminister Pierre Gramegna zudem mit dem Green Exchange, also der Handelsplattform für „grüne“ Anleihen an der luxemburgischen Börse. Dabei verschweigen sie jedoch, dass die beiden staatlichen Investitionsfonds, der Rentenfonds und derFonds souverain, massiv in fossile Energien investieren und somit ganz und gar nicht grün sind. Hier fehlt es eindeutig an politischer Kohärenz.
Der Klimaschutz steht bei dieser Regierung nicht weit oben auf der Agenda und dementsprechend mager fällt auch ihre Bilanz in diesem Bereich aus. Dabei wäre ein Umschwenken in den oben erwähnten Bereichen dringend erforderlich und würde es Luxemburg erlauben zumindest einen kleinen Teil seiner historischen Verantwortung beim Klimaschutz einzulösen und nachhaltigere wirtschaftliche und soziale Perspektiven zu eröffnen.
