This page uses cookies for statistical purposes. The statistics are anonymous, but for security reasons you IP-address is saved for a limited period of time.
“Stell der vir du schaffs als Caissière an engem Supermarché zu Foetz. Du brauchs all Dag eng gutt Stonn fir op d’Aarbecht. Knapps ukomm, muss du direkt an den Asaz, Regaler araume vu 7h bis 9h. Dono geet et dann an d’Kees fir d’Stousszäiten. Bis d‘Mëttespaus scanns du mechanesch Artikelen, frees no Client’skaarten, sees wéi vill et kascht. Zäit fir Gespréich mat de Client’en hues du net. Du sëtz dauernd schlecht, häls dech net gutt. Dofir deet de Réck dir och all Dag wéi. Deng ganz Aarbecht ass op d’Sekonn genee chronometréiert. Du dierfs d’Kadenz net briechen, soss kënns de aus dem Rhythmus an et staut an denger Kees. Sou geet dat all Dag vun der Woch an och well Sonndes, wëll elo ass all Sonndeg op. Du schaffs 40 Stonnen sou intensiv dat’s de d’Gefill hues däi Liewen op der Schaff ze verbréngen. Um Wee fir heem fänkt et schonn un däischter ze ginn. Däin Dag ass gelaf.”
D’Produktivitéit ass zu Lëtzebuerg iwwer déi lescht Joer enorm geklommen. Mir hunn di héchsten Aarbechtsproduktivitéit an Europa. Gläichzäiteg ass awer och de Gewënn vun den Entreprisë geklommen ouni dat d’Salairen déi selwecht Evolutioun matgemaach hunn. Dobäi kënnt nach, dass d’Besteierung vun den Entreprisen an eisem Land déi niddregst an der Europäescher Unioun ass. Et bleift also genuch Sputt. D’Entreprisë lafen och net fort wann se ee Stéck méi vum Kuch mussen ofginn un d’Salariat.
Wat ass d’Zil vun der Aarbechtszäitverkierzung?
Manner laang schaffe stäerkt d’Effikassitéit op der Aarbecht. Dat fuerdert weiderhin d‘Produktivitéit an de Gewënn deen dobäi entsteet gëtt méi gerecht verdeelt, souwuel wat d’Salairë betrëfft (de Salaire fir eng geschaffte Stonn geet erop), ewéi a Punkto Liewensqualitéit. De Produktivitéitsgewënn ass domat verstäerkt ze Gonschte vum Salariat a fléisst net just an d’Täsche vun den Aktionären.
Eng Aarbechtszäitverkierzung bënnt d’Aarbechtszäit an d‘Produktioun un ekologesch Kritären. Et geet net drëms méi ze produzéiere fir de Profit a fir d’Rentabilitéit, mee ëm d’Nohaltegkeet. Eng Aarbechtszäitverkierzung steet also och fir eng aner Aart a Weis ze produzéieren: Manner Ressourcëveverbrauch, manner Verbëtz, méi Qualitéit manner Quantitéit.
Wat ass den Effekt vun der Aarbechtszäitverkierzung op d’Liewe vun de Leit?
Leit déi schaffe kënnen endlech méi Zäit mat Famill a Frënn verbréngen. Méi Zäit kréie fir nieft der Aarbecht produktiv ze sinn an domat och zum gemeinsame Wuelstand bäidroen. D’Aarbechtszäitverkierzung huet och e positiven Impakt op d’Gesondheet, well manner Produktivitéitsdrock entsteet an domat och manner Stress, manner Aarbechtskrankheeten, méi Sécherheet a Matbestëmmung op der Aarbecht. Si erméiglecht d’Erhuelung an d‘Stäerkung vun der Aarbechtskraaft. Dat bedeit manner Frais’e fir d’Krankekeess, a méi Nohaltegkeet bei der Finanzéierung vun de Renten (fir Aarbecht ass op laang Dauer gesuergt).
Wéi gëtt se ëmgesat?
Progressiv. Fir d’éischt mat der Aféierung vun enger 6. Congéswoch ab 2019.
Dono mat engem Kadergesetz, dat am Dialog mat de Gewerkschaften an den Entreprisen zu stane kënnt a jee no Secteur ugëtt wéi genee eng progressiv Reduzéierung vun der Aarbechtszäit kann ëmgesat ginn. Dat Gesetz gesäit och fir reegelméisseg eng Bilanz ze zéie fir och punktuell Upassunge méiglech ze maachen.
Aner Mëttel ewéi Zäitspuerkonten droen och hiren Deel zu méi Zäitwuelstand bäi. Am ëffentleche Secteur ginn Zäitspuerkonten elo scho genotzt fir op fräiwëlleger Basis zäitweis kënne mat der Aarbechtszäit erofzegoen doduerch dat een iwwert eng aner Period méi laang schafft. Déi gespuerten Zäit kann och fir Familljecongé genotzt ginn, wann een zum Beispill muss mam Kand bei den Dokter. déi Lénk wëllen dëse System och am private Secteur aféieren, fir de Salarié’en méi Flexibilitéit a Matbestëmmung bei der Andeelung vun der Aarbechtszäit ze erméiglechen.
Bis 2030 soll kee méi ewéi 40 Stonnen d’Woch musse schaffen, also 32 Stonne plus maximal 8 Iwwerstonnen. All Iwwerstonn gëtt voll besteiert a cotiséiert. Fir kleng- a mëttel Betriber soll en finanziellen Hëllefspak opgestallt ginn, fir dofir ze suergen, dass bei den Aarbechtsplazen an an der Pai näischt verluer geet.
D’Aarbechtszäitverkierzung belaascht also net onmoosseg d‘Patronat a ruinéiert dowéinst och d’Wirtschaft net. Si mécht net datt Leit manner verdénge wëll se manner schaffen. Si mécht och net datt Leit musse méi an a méi kuerzer Zäit schaffen op Drock vum Patron an den Aktionären. Dofir ginn et Gewerkschaften, Kadergesetzer a politesch Vertrieder déi sech fir d’Salarié‘en asetzen. Et ass un der Politik d’Reegele vun der Wirtschaft ze schreiwen a net ëmgekéiert.
Vergangene Woche trafen sich déi Lénk mit dem OGBL um sich über wichtige politische Fragen im Hinblick auf die Wahlen vom 14. Oktober 2018 auszutauchen. Im Zentrum standen dabei die Tarif- und Lohnpolitik und der Erhalt sowie der Ausbau unserer sozialen Sicherungssysteme. Dabei wurde schnell deutlich, dass das Wahlprogramm von déi Lénk die Forderungen des OGBL sehr ernst nimmt.
Ein zentrales Anliegen des OGBL ist die Ausweitung der Kollektivverträge auf Betriebe und Branchen, die derzeit noch nicht tariflich gebunden sind. Insbesondere im Hinblick auf die steigende Flexibilisierung und Verdichtung der Arbeit zu Lasten der Angestellten seien die Kollektivverträge zentrale Instrumente, um die Mitbestimmung des Personals bei der betriebsinternen Organisation der Arbeit zu stärken, so der OGBL. déi Lénk greifen diese Problematik in ihrem Programm auf und fordern dementsprechend eine Stärkung der Rechte der Personaldelegationen in den Betrieben. Für déi Lénk ist die betriebsinterne Mitbestimmung zudem ein wichtiges Instrument, um die erforderliche Verkürzung der Arbeitszeit zu organisieren. Denn neben eines bindenden gesetzlichen Rahmens für Arbeitszeitverkürzungen, wollen déi Lénk den Angestellten in den Betrieben Freiräume bei der praktischen Umsetzung der Arbeitszeitverkürzungen ermöglichen.
Ein weiteres Thema bei der Unterredung war die dringend erforderliche Erhöhung des sozialen Mindestlohns. Für den OGBL ist klar, dass diese Forderung im Wahlkampf eine zentrale Rolle spielen muss, denn vom zu geringen Mindestlohn sind nicht nur seine BezieherInnen selbst, sondern auch zehntausende Angestellte betroffen, die nur unwesentlich mehr als den Mindestlohn verdienen. déi Lénk unterstützen diese Forderung und haben eine zweistufige Erhöhung des Mindestlohns auf 2.250€ und anschließend auf 2.380€ vorgeschlagen. Der Mindestlohn soll in Zukunft an das Mediangehalt (60% des Mediangehalts ergeben aktuell 2.380€) gekoppelt werden, um so den steigenden Ungleichheiten bei den Löhnen entgegenzuwirken.
Zum Abschluss haben der OGBL und déi Lénk ihre Positionen bezüglich der Rentenpolitik abgeglichen. Dabei herrschte Einigkeit darüber, dass aktuell überhaupt keine Notwendigkeit für eine weitere Rentenreform besteht. Sollten die Reserven des Rentenfonds in den kommenden Jahrzehnten abnehmen, so sprachen sich der OGBL und déi Lénk für eine Erhöhung der Einnahmen der Rentenkasse aus. Keinesfalls dürfe es zu Rentenkürzungen kommen, so die VertreterInnen beider Organisationen.
déi Lénk gesi 4 sozial Urgencen, déi behuewe musse ginn:
De Chômage, den trotz der Schafung vu villen Aarbechtsplazen héich bleift. Besonnesch Laangzäitchômeure verléieren all Perspektiv a rëtschen a gi sozial ausgegrenzt.
De Mindestloun, dee kee gutt Liewen erméiglecht an ënnert der Aarmutsgrenz läit. Lëtzebuerg huet haut 12% working poor, ee vun den héchsten Taux’en an Europa.
D’Aarbechtszäit an d’Ufuerderungen an der Aarbechtszäit, déi de Leit ëmmer manner Erhuelungschance an Autonomie an hirem Liewen erméiglecht. D’Konsequenz dovunner si Stress a Krankheet, mee och feelend Zäit fir Famill a Frënn.
D’Kannerbetreiung, déi haut ëmmer méi zu engem lukrative Geschäft gëtt a sou fir vill Famille mat Kanner net méi sou accessibel ass, wéi e Service public et sollt sinn.
Ausgoend vun dëse Schiflagen hunn déi Lénk Mesuren ausgeschafft am Beräich vun der Aarbecht, der Sozial- an der Familljepolitik. Déi 5 Mesuren, déi haut op der Pressekonferenz virgestallt goufe sinn déi wichtegst, mee an eisem Programm si weider Virschléi developpéiert ginn, fir des Mesuren ze begleeden.
Déi 5 Mesurë sinn:
Aarbecht gerecht opdeelen an de Leit e Recht op méi Fräizäit ginn. D’Wochenaarbechtszäit op 32 Stonne reduzéieren.
E wierklecht Recht op Aarbecht schafen. De Staat muss dëst Recht garantéieren andeem en d’Roll vum Employeur en dernier ressort iwwerhëlt.
D’Aarbecht opwäerten an d’Aarmut verhënneren. De Mindestloun soll an zwou Etappen op 2380€ klammen.
Méi Zäit fir d’Famill an eng gendergerecht Kannererzéiung erméiglechen. D’Dauer vum Congé parental fir all Elterendeel verduebelen.
D’Qualitéit an den Accès zu der Kannerbetreiung fir all Famill garantéieren. Fir eng gutt a gerecht Betreiung vun alle Kanner.
Weider Informatiounen iwwer des Mesurë sinn op eisem Programmsite 2018.dei-lenk.lu ze fannen.
(-) ayant appris que le règlement intérieur de la Luxtram S.A. prévoit pour les conducteurs et conductrices du nouveau tram une amplitude journalière maximale de 13 heures et une rémunération correspondant au secteur privé de la branche idoine;
(-) considérant qu’avec un trajet aller-retour domicile-lieu de travail de l’ordre de 2 heures, il restera à ces salarié-e-s seulement 9 heures pour leur vie familiale, sommeil compris ;
(-) insistant que le transport public est une mission fondamentale de l’Etat et de la Ville, dont la charge et la responsabilité leur incombent et qu’une amplitude de 13 heures risque de mettre en péril la sécurité des passagers du tram;
(-) rappelant que l’Etat Ville est copropriétaire de Luxtram conjointement avec la Ville de Luxembourg;
(-) sachant que la direction de Luxtram a été chargée d’engager des négociations collectives à partir du mois de janvier 2018 ;
invite le Gouvernement
(-) à s’opposer à toute politique de dumping social dans la société Luxtram ;
(-) à adopter lors des négociations collectives une position allant en direction des revendications des salariés et de leurs représentations syndicales et de faire en sorte que salaires et conditions de travail s’alignent sur ceux de la fonction publique ;
(-) à tenir la Chambre des Députés au courant concernant l’état d’avancement de ces négociations.
Am Premierminister senger Ried zu der Lag vun der Natioun , bleiwen eng ganz Rei Froen op, op déi déi Lénk mat 4 wichtegen Erausfuerderunge fir d’Land aginn, nämlech d’Stäerkung vun der sozialer Gerechtegkeet, d’Bekämpfung vun der Wunnengsnout, déi ekologesch Zukunftsplanung an den nohaltegen Ëmbau vun der Wirtschaft vum Land.
Des Erausfuerderunge sinn enk matenee verbonne well se gläichzäiteg déi nefast Effekter vum ongebremsten an onkoordinéierte Wuesstem ënnersträichen an een Alternative Wirtschaftssystem duerstellen.
Bekämpfung vun der Wunnengsnout
D’Präisser an d’Loyeren um lëtzebuergesche Wunnengsmaart hunn Dimensiounen erreecht, déi ëmmer méi Leit virun existenziell Problemer stellen. An de leschten 10 Joer sinn d’Präisser em iwwer 40% geklommen, d’Loyeren em circa 30%. D’Léin sinn an dem Zäitraum awer just em gutt 13% eropgaang. D’Recht op Wunnen ass zu Lëtzebuerg keng Realitéit méi, eng Wunneng ass zu engem Luxusprodukt ginn.
Des Entwécklung ass op déi vill ze kleng Offer u Wunnraum zréckzeféieren, déi der grousser Demande net nokënnt. An engem Joer ginn zu Lëtzebuerg circa 3000 Wunnenge gebaut, dobäi missten et der laut LISER/Observatoire de l’Habitat tëscht 6500 a 7000 sinn. Staat a Gemengen hunn sech gréisstendeels aus der Verantwortung gezunn a baue just e Brochdeel vun dem, wat néideg wier, fir d’Präisser an de Grëff ze kréien.
déi Lénk gesinn 3 Grënn fir dëse Problem:
1 – eng eesäiteg Wirtschaftspolitik, déi baséierend op Souveränitéitsnischen a Steierdumping virun allem Finanzdéngschtleeschtungsbetriber op Lëtzebuerg zitt, a sou eng grouss Nofro schaaft u Logementer “haut standing” an zentraler Lag fir héichbezuelte Finanzspezialisten an un zentral geleeëne Bürosflächen;
2 – d’Dominanz vu Privatkapital, dat just op Rendite aus ass;
3 – d’Versoe vun de Regierungen, déi net bereet waren a sinn, an dëse Privatmarché anzegräifen.
Des Regierung – wéi och hir Virgängerinnen – ass net bereet un des Schrauwen dréien ze goen.
Fir déi Lénk féiert awer kee Wee laanscht e radikaalt Ëmdenken an der Wunnengspolitik. Se muss endlech no de Besoin’en vun Normalverdénger ausgeriicht ginn an dierf net weider enger desastréiser ekonomescher Entwécklung ausgeliwwert bleiwen. D’Dominanz vum private Marché muss gebrach ginn, andeem Staat a Gemenge vill méi Wunnenge bauen an d’Politik endlech de Privateegentum dem Gemengnëtzegen ënnergeuerdent gëtt.
déi Lénk hu konkret Virschléi ausgeschafft:
1 – An eiser Logementscampagne hu mer Proposen entwéckelt, wéi een eidel Wunnenge ka mobiliséieren an d’Spekulatioun op Terrain’en ka stoppen. Mir hunn erklärt wéi een d’Rechter vun de Locataire ka stäerken an hunn eng Infobroschüre iwwer d’Locatioun verdeelt. Donieft hu mir gewisen, dass d’ëffentlech Hand méi baue muss a méi Geld aus dem Rentefong dofir soll zur Verfügung gestallt ginn.
2 – Mir hunn eng Gesetzespropositioun iwwer d’frais d’agence am Kontext vun der Locatioun abruecht, fir d’Locataire sou direkt finanziell z’entlaaschten. Bis elo huet d’Regierung keng Stellung geholl.
3 – Eis Gemengeréit hunn e konkrete Virschlag fir d’Stäerkung vun de Rechter vun de Locataire gemaach, andeem sie an de Gemengeréit eng Opwäertung vun de kommunale Mietkommissioune verlaangt hunn.
Stäerkung vun der sozialer Gerechtegkeet
Insgesamt ass déi sozial Schéier hei am Land och trotz deem impressionnante Wuesstem vun iwwer 4% an de leschte Joer ausenee gaangen. Well Wuesstem eleng seet näischt iwwer déi ongläich Verdeelung vum geschaafte Räichtum aus.
Engersäits gi Joer fir Joer mam Wuesstem bis zu 15000 nei Aarbechtsplaze geschaaft an awer bleift de Chômage bei 6% op engem héijen Niveau fir eist klengt a räicht Land.D’Projektioune vum Stabilitéitsprogramm vun der Regierung gesi bis 2021 keng definitiv Léisung vum Chômageproblem viraus a ginn sech mat engem Chômagetaux vu 6,9% fir d’Joer 2021 zefridden. D’Bekämpfung vum Chômage ass fir des Regierung kee politescht Zil méi, de Chômagetaux gëtt just nach als eng Variabel ugesinn, iwwer déi um fräie Marché décidéiert gëtt.
Wéi erliewen d’Leit hei am Land de Wuesstem? Wat fir eng Realitéit huet fir sie de Wuelstand vu Lëtzebuerg?
D‘Leit déi zu Lëtzebuerg schaffen a wunne kréie besonnesch d’Offallprodukter vum Wuesstem ze spieren: Verstoppte Stroossen, Manktem un ëffentlechen Transportmëttel an Infrastrukture fir der staarker Mobilitéit vun de Leit déi de Wuesstem vun eisem Land unzitt Meeschter ze ginn. Dobäi kommen d’Verschmotzung vun der Ëmwelt, ëmmer méi prekär an onsécher Aarbechtskontrakter , iwwerflexibiliséiert Aarbechtszäiten an d’Explosioun vun den Immobiliëpräisser.
D’Liewensqualitéit zu Lëtzebuerg ass net méi ze garantéieren.
Schonn elo ziele mer 11% Working Poor am Land. Dat si Leit déi obwuel se eng Aarbecht hunn, dem Aarmutsrisiko ausgesat sinn.
Wéi kann een d’sozial Ongerechtegkeet nohalteg bekämpfen?
Fir déi Lénk ass kloer dat d’Ofhängegkeet vun eiser Wirtschaft zu der Finanzplaz de Kär vun de soziale Problemer hei am Land ausmëscht. Mär fuerderen eng Exit-Strategie aus dëser konkurrenzieller an aggressiver Finanzpolitik, déi och eisen Nopeschregioune schueden um sozialen a wirtschaftleche Plang.
déi Lénk hu bis elo eng ganz Rei konkret Virschléi ausgeschafft déi dorop waarde vun der Regierung an Usproch geholl ze ginn:
3- déi Lénk hunn iwwer eng Interpellatioun, d’Regierung dozou opgefuerdert de Problem « Working Poor » a Betruecht ze zéien a konkret Léisungen auszeschaffen.
4- Fir den Aarmutsrisiko dem ëmmer méi Leit am Land ausgesat sinn ze senken, hunn déi Lénk mat enger Motioun d’Upassung vum Mindestloun un d’Bestëmmunge vun der Europäescher Sozialcharta gefuerdert. Dat géif eng Erhéijung vum Mindestloun em 20% bedeiten.
Ekologesch Zukunftsplanung
Den onkontrolléierte Wuesstem vun enger Wirtschaft, déi eleng op kuerzfristegem Profit baséiert, geet net nëmmen op Käschte vun de Leit, déi där Logik ënnerworf ginn, mee féiert och zur Zerstéierung vun eiser Ëmwelt. Béid Konsequenze vun dësem Wirtschaftswuesstem, déi fir de Mënsch an déi fir d’Natur, sinn an eisen Aen och enk matenee verbonnen. Ëmweltschied oder de Mëssbrauch vun natierleche Ressourcë ginn ëmmer zu Laaschte vun de schwaachsten an äermste Leit, sief et duerch Verdeierung vu Basisprodukter a -Servicer, duerch Verschmotzunge vu Loft, Waasser oder Buedem oder duerch Ëmweltkatastrophen.
Virun dem Hannergrond gëllt et och d’Politik vun dëser Regierung (an deelweis hire Virgängerinnen) a verschidden Initiativen a Strategië fir eng méi nohalteg Wirtschaft kritesch ze beliichten. Mir graifen hei 3 Themen eraus:
D’Digitaliséierung als eng vun den technologeschen Entwécklungen, déi vun der Regierung als grouss Opportunitéit fir eis Wirtschaft ugesinn a gläichzäiteg och fir méi Nohaltegkeet soll suergen. Hannert der schéiner Façade verstoppt sech awer eng ganz aner Realitéit, vun där d’Regierung ni schwätzt. Fir d’Salarié’en bedeit se z.B. en ëmmer méi grousst Verlaangen no Flexibilitéit an onsécheren Aarbechtskontrakter. Donieft schaaft se och eng ëmmer méi grouss Nofro bei der Exploitatioun vun natierleche Ressourcen. Déi Ressource, déi an der Elektro- a Kommunikatiounstechnik (Bsp. Smartphones) verschafft gi sinn net bei eis ze fannen, mee oft an afrikanesche Länner, wou se ouni Récksiicht op mënschlecht Liewen an op d’Natur gewonne ginn. All wirtschaftlech Aktivitéit zu Lëtzebuerg huet als Basis e Material a mënschlech Aarbecht, egal ob se direkt hei op der Plaz exploitéiert ginn oder soss iergendwou op der Äerd.
D’Elektromobilitéit ass eng weider Strategie, déi d’Regierung – och opgrond vun EU-Beschlëss – bis 2020 op e gewëssenen Niveau brénge muss (10% vum gesamten Transport bis 2020). Och wann d’Elektromobilitéit als Iwwerbréckungstechnologie seng Virzich huet, léist se d’Mobilitéitsproblemer zu Lëtzebuerg net nohalteg an dat aus dëse Grënn:
(-) Méi Elektroautoe bedeiten am Endeffekt ëmmer méi Autoen op der Strooss. De Problem vun iwwerfëllte Stroossen a Plazmangel (Garagen ënner Logementer, grouss Parkingen etc.) ass sou net ze léisen. Dat geet just mam konsequenten Ausbau vum ëffentleche kollektiven Transport, dee gratis muss sinn, fir jiddereen.
(-) Elektroautoe brauche Stroum a mir produzéieren es zu Lëtzebuerg just wéineg, 2015 waren et grad emol 6% (Zuel aus dem PNR) vum gesamte Stroumverbrauch. D’Elektromobilitéit mécht an eisen Ae just Sënn, wa mir zu Lëtzebuerg an an der Groussregioun vill méi Stroum aus erneierbaren Energiequelle produzéieren.
(-) D’CO2-Bilanz vun engem Elektroauto ass oft schlecht, wëll d’Hierstellung vun deenen Autoen immens energieintensiv ass, dat besonnesch opgrond vun der Exploitatioun vu rare Metaller fir déi deier Batterien hierzestellen. Déi Metaller kënnen haut oft nach ëmmer net richteg recycléiert ginn. Mir mengen, dass Lëtzebuerg als Standuert vun der Stolindustrie an dësem Beräich (Bsp. économie circulaire) vill méi investéiere sollt anstatt d’Exploitatioun vun dëse Metaller elo am Weltraum wëlle weider ze forcéieren.
(-) D’Regierung ass guer net kohärent, wëll se weider op den Tanktourismus setzt a Sprit aus fossillen Energiequellen indirekt subventionéiert an ausserdeem och nach Staatsgelder a Pëtrolskonzerner investéiert.
Des Inkohärenz fënnt sech och an der Landwirtschaftspolitik erëm. Während de Landwirtschaftsminister op d’Bauerenhäff lokale Kachkéis schmaache geet an d’Stäerkung vu lokaler Consommatioun a Produktioun priedegt, ënnerstëtzt d’Regierung Fräihandelsaccord’en wéi de CETA, déi d’lokal Ekonomie a Landwirtschaft zerstéieren. Donieft kuckt d’Regierung der schnell wuessender Intensivéierung vun der Produktioun an der Konzentratioun vun de Betriber no an ass incapabel den Asaz vu Pestiziden op de Felder konsequent anzeschränken. Nohalteg Landwirtschaftspolitik gesäit anescht aus.
Déi Lénk hunn an dëser Legislaturperiod verschidden Initiative geholl, déi eis et erméigleche géifen d’Zukunft méi ekologesch a méi gerecht ze plangen:
1 – Mir hunn eis konsequent an als eenzeg och kohärent géint d’Fräihandelsaccord’en TTIP a CETA gewiert an och d’Klimaproblematik thematiséiert. Sou hu mir versicht, d’Regierung dozou z’animéieren am Kader vun der CETA-Verhandlung déi streng Qualitéitscritèrë fir de Sprit, den an Europa importéiert ka ginn, ze verteidegen. D’Regierung huet dat net gemaach, d’Dir fir knaschtegen Diesel op Basis vu Sandueleg aus Kanada ass grouss op.
4 – Mir hunn an de leschte Gemengewahlen e Konzept fir e gestaffelte Waasserpräis virgeluecht, den nieft enger sozialer Komponent, och eng ekologesch Komponent opzeweisen huet. Mir bréngen des Fuederung och réigelméisseg rem op den ordre du jour.
5 – Eis Kongressresolutioun vun 2016 huet eng Reih Pisten opgezielt, wéi de sozial-ekologeschen Embau vun eiser Wrtschaft kéint fonctionnéieren.
Diese Petition bricht alle Rekorde und erreicht nach 2 Tagen bereits das notwendige Quorum von 4’500 Unterschriften. Es geht um eine ganz konkrete Verbesserung der Arbeits- und Lebensbedingungen für Lohnabhängige im Privatsektor: 30 Urlaubstage anstelle der zurzeit vorgeschriebenen 25 Tage.
Die Forderung ist alles andere als überzogen: Sowohl im öffentlichen Dienst als auch in einigen Branchen der Privatwirtschaft gelten bereits jetzt weitaus höhere Urlaubstageregelungen.
déi Lénk sind sehr erfreut über den massiven Zuspruch für diesen sozialpolitischen Vorschlag; hier wurde ein Nerv getroffen. “Wir hoffen auf einen neuen Moment in der Diskussion um mehr freie Zeit für alle Lohnabhängigen. Wir hatten genau diesen Vorschlag bereits vor einem Monat in der zuständigen Chamberskommission zur Diskussion gestellt, hatten dort aber, genau wie bei der späteren Abstimmung im Parlament, sämtliche anderen Parteien gegen uns. Die Reaktion der Betroffenen ist jetzt unmissverständlich. Wenn das Partizipationsangebot Petition ernst gemeint ist, dann müssen sich die anderen Parteien jetzt bewegen und beim PAN-Gesetz entsprechend nachbessern” so Marc Baum, Abgeordneter von déi Lénk.
Anhand dieser Frage wird sich nun eindrucksvoll klären lassen, wer eigentlich Politik im Interesse der Menschen macht – und wer die Profitinteressen der Wirtschaft vor das Wohl der Arbeitenden stellt. Vor allem auf die Reaktion der LSAP-Spitze dürfen wir gespannt sein, nachdem diese rezent vollmundig mit dem Thema Arbeitszeitverkürzung in den Wahlkampfmodus startete. Déi Gréng sind ebenfalls gefordert: 1999 präsentierte der damalige Abgeordnete François Bausch einen Gesetzesvorschlag mit eben diesem Inhalt. Im Dezember 2016 wollten déi Gréng dann nichts mehr davon wissen…
Mam neie PAN-Gesetz verschäerft d’Regierung d’Flexibiliséierung vun der Aarbecht op Käschte vun de Salarié’en eng weider Kéier no 1999. Substantiell Géigeleeschtunge fir d’Salarié’en sinn net virgesinn, sou dass d’Betriber aus dëser Reform alt erëm als Gewënner ervirginn. Des Verschlechterung vun der Liewensqualitéit vun de Leit ass inakzeptabel. D’Aarbechtszäit muss endlech substantiell reduzéiert ginn, fir d’Salarié’en virun den ëmmer méi groussen Ufuerderungen an der Aarbechtswelt ze schützen.
Selon des statistiques officielles, 6,6% de la population active est au chômage – si on compte les personnes en mesures d’insertion à l’emploi, ce chiffre augmente même à 8,6%. Une grande partie des concernés sont jeunes et sans formation.
En même temps, la place financière crée des milliers d’emplois spécialisés, dont ces gens ne peuvent en profiter. Pour déi Lénk, il est évident que le droit au travail est universel et doit donc aussi inclure ceux et celles sans diplôme.
Afin de créer des opportunités de création d’emplois, le gouvernement pourrait s’attaquer aux ‘crises nationales’ telles que la pénurie de logements abordables.
Comme proposé dans notre campagne dédié à la politique du logement, nous revendiquons la création d’une entreprise de construction publique, qui par son approche ‘clé en main’ – elle se chargerait du financement, de la planification et de la construction – présenterait plusieurs avantages.
Tout d’abord, l’Etat pourrait puiser dans ses propres réserves (p.ex. Fonds de Compensation) pour financer cette entreprise, tout en retirant l’argent de ce fonds actuellement investi dans des secteurs non-acceptables tels que les énergies fossiles. En même temps, elle pourrait prévoir qu’un rendement minime afin de réduire les charges d’intérêt voire les loyers des bénéficiaires de tels logements.
Puis, elle pourrait offrir des opportunités de formation et d’apprentissage dans les différents services de cette entreprise publique et se saisir ainsi du problème des jeunes non-diplômés.
Même si déi Lénk est pour une augmentation substantielle du salaire minimum à court terme pour contrer la pauvreté croissante, nous privilégions une approche s’y prenant par le biais de la réduction des dépenses ménagères et de la formation en vue d’augmenter le pouvoir d’achat des gens.
En plus de ces solutions ciblés, déi Lénk continue à s’engager pour la réduction du temps de travail tout comme pour la ré-industrialisation du pays pour faire baisser le chômage.
Am Dienstagmorgen luden déi Lénk zu einer Pressekonferenz bezüglich des Beginns der neuen politischen Saison ein. Die Parteisprecher*innen, Carole Thoma und Marc Baum, haben mehrere Schwerpunkte gesetzt, auf welche sich in der nahen Zukunft sowohl parlamentarische, als auch außerparlamentarische Aktivitäten konzentrieren werden. Auch wenn viele politische Themen sich aus aktuellen Gründen aufzwingen, wollen déi Lénk gleichzeitig eigene Akzente setzen.
Einen ersten Schwerpunkt setzen déi Lénk bei der Wohnungspolitik. Da die aktuelle Regierung, wie ihre Vorgänger, keine Strategie aufzuweisen hat, wie die Wohnungsproblematik zu lösen ist, wird die Partei in den nächsten Monaten eine groß angelegte Kampagne zu diesem Thema starten. Zentrale Anliegen sind unter anderem die Aktivierung von bestehendem Potenzial (leerstehende Wohnungen, brach liegendes Bauland), die Bekämpfung der Spekulation, sowie die Stärkung der Mieterrechte und alternativer Wohnformen.
Ein anderes wichtiges Thema der nächsten Monate wird die von der Regierung geplante Steuerreform sein. déi Lénk stellen fest, dass der Reichtum in Luxemburg sehr ungleich verteilt ist und dass ein immer größerer Teil der Gesellschaft von Armut bedroht ist. Um dieser verfehlten Steuer- und Sozialpolitik der letzten Jahre entgegen zu steuern, fordern wir eine gesellschaftliche Umverteilung durch eine Senkung der indirekten Steuern (TVA), eine Steuererhöhung für Betriebe bei gleichzeitiger Entlastung der Haushalte, sowie eine Erhöhung von Kapitalsteuer und Spitzensteuersatz für Haushalte.
Auch die Sozialpolitik der Regierung geht für déi Lénk in die falsche Richtung. Bei mehreren Reformen wurde auf dem Rücken der Mittelschicht gespart bzw. wurden die Arbeitsbedingungen verschärft. Nennenswert sind hier die Kindergeldreform, die Pflegeversicherung, die Flexibilisierung der Arbeitszeit, sowie die Reform der Studienbeihilfen. Es gilt nun die Gesellschaft zusammen mit den Gewerkschaften zu mobilisieren um für eine gerechtere Sozialpolitik zu kämpfen.
Weiteres Thema der Pressekonferenz war das Freihandelsabkommen TTIP, das auf immer größeren Widerstand bei den Menschen stößt. Neben unzähligen Initiativen aus der Zivilgesellschaft sieht sich déi Lénk als einzigen politischen Akteur, der sich TTIP entschieden in den Weg stellt. In mehreren Gemeinden wurden auf Initiative von déi Lénk TTIP-kritische Anträge angenommen und auch im Parlament wehrt sich die Partei gegen internationale Freihandelsabkommen, welche undemokratische und unsoziale Konsequenzen mit sich ziehen. In diesem Kontext wurde ebenfalls auf die TTIP-Kundgebung am 10. Oktober hingewiesen, in der Hoffnung auf eine massive Teilnahme seitens der Bevölkerung.
Zu den internationalen Schwerpunkten gehört weiterhin die aktuelle Flüchtlingskrise in welcher die luxemburgische Regierung eine eher positive Rolle innerhalb der EU spielt. Trotzdem weisen déi Lénk darauf hin, dass die Verantwortung für diese Krise bei den westlichen Industrienationen, also auch bei Luxemburg selbst, liegt. Durch Militäreinsätze und Waffenhandel werden Gewalt, Krieg und Verfolgung verstärkt; der luxemburgische Finanzplatz ist durch die neoliberale Politik und paternalistische Vorgehensweise gegenüber den Schwellenländern für die Perspektivlosigkeit ganzer Generationen mitverantwortlich.
Parmi celles qui ne sont pas les privilégiées, il y a les travailleuses du secteur du nettoyage. Elles sont plus de 8.000 à être employées par les grandes sociétés de nettoyage. Et depuis 2013, elles sont engagées dans une lutte sociale contre le patronat de ces sociétés, après que le patronat ait mis fi n à la convention collective en avril 2013. Ces femmes, tout le monde les voit régulièrement, tout le monde les côtoie à un moment donné. Pourtant, l’on parle peu de leur lutte. Est-ce parce que la très grande majorité d’entre elles sont des résidentes étrangères ou des frontalières et que leur poids politique est infime ?
Leur travail est éprouvant, nombreuses sont celles dont le dos, les vertèbres ou d’autres parties du corps ne s’en sortent pas indemnes au bout de plusieurs décennies de travail. Leurs salaires ne sont supérieurs du salaire social minimum (SSM) que de quelques centimes. Elles n’ont qu’une journée et demie de congés au bout de 25 ans de carrière. 50 % de leurs heures supplémentaires ne sont pas majorées. Pour beaucoup d’entre elles, c’est la flexibilité absolue, avec des tranches horaires qui découpent la journée de manière à ne pas trouver de véritable repos. Finalement, le patronat refuse d’accorder le salaire social minimum qualifié aux travailleuses non diplômées mais qui travaillent dans le secteur depuis dix ans, sans tenir compte du fait qu’une salariée a eu gain de cause devant le tribunal.
Depuis 2013, le syndicat majoritaire du secteur, l’OGBL, a multiplié les actions. Il s’agit d’améliorer les conditions de travail de ces femmes. Elles ne demandent pas la lune : une augmentation linéaire de leur salaire, l’octroi du SSM qualifié au bout de 10 ans de carrière, des améliorations au niveau de l’organisation du temps de travail, ainsi qu’une limitation à 10 % des heures supplémentaires non majorées.
Pendant ce temps, au mois de janvier, le gouvernement a signé un accord avec l’Union des entreprises luxembourgeoises qui prévoit entre autres une modification de la législation du SSM qualifié et une flexibilisation accrue du travail. Des mesures qui vont précariser davantage les salariées les plus précaires et cela concerne notamment les femmes d’entretien.
Soutenons la lutte de ces femmes ! Faisons pression auprès du gouvernement! Soutenons leurs actions syndicales !
